Η Τσέλσι... ανήκει στους παίκτες της
Εμφανές και με το παραπάνω έγινε ότι η αλλαγή προπονητή στους «μπλε» και η απομάκρυνση του «special one» για δεύτερη φορά στη θητεία του στον πάγκο του λονδρέζικου συλλόγου, ήταν ουσιαστικά απόφαση που... πήραν οι ποδοσφαιριστές της ομάδας.
Βλέποντας το ίδιο σύνολο που τον περασμένο Μάιο στέφθηκαν Πρωταθλητές Αγγλίας με άνεση, φέτος να μην ... μπορούν να πάρουν τα πόδια τους και να μεταμορφώνονται ξανά σε παικταράς δύο 24ωρα μετά την απόλυση του Μουρίνιο, οι οπαδοί της ομάδας κατάλαβαν πως όσα γράφονταν τον προηγούμενο καιρό και για τα οποία ξέσπασε ο Πορτογάλος τεχνικός μετά την ήττα από τη Λέστερ στην τελευταία του συνέντευξη Τύπου μιλώντας για προδοσία του αγωνιστικού του πλάνου από τους παίκτες, ήταν αληθή...
Στο πρόσφατο παρελθόν, επί ιδιοκτησίας Ρομάν Αμπράμοβιτς, η Τσέλσι έχει να παρουσιάσει κι άλλες παρόμοιες καταστάσεις στις οποίες οι ποδοσφαιριστές τα έλεγαν... πολύ καλύτερα μεταξύ τους κι έκαναν την επανάστασή τους.
Γυρίζοντας πίσω στη σεζόν 2011-2012, στο ξεκίνημα της οποίας είχε προσληφθεί ο Αντρέ Βίλας – Μπόας για την τεχνική ηγεσία του συλλόγου, οι Λονδρέζοι έφτασαν σε σημείο να μοιάζουν χαμένοι από χέρι, όμως τελείωσαν την αγωνιστική περίοδο κατακτώντας το Τσάμπιονς Λιγκ για πρώτη φορά στην ιστορία της, στον μεγάλο τελικό του Μονάχου απέναντι στη Μπάγερν που κρίθηκε στα πέναλτι. Για να φτάσουν όμως οι «μπλε» εκεί, χρειάστηκε να ... εκτελεστεί σωστά η αποστολή των παικτών.
Ποια ήταν αυτή; Να διώξουν τον άνθρωπο που δεν τους σεβόταν και ήθελε να τους επιβάλλει το δικό του σκεπτικό, αδιαφορώντας για... παλιοσειρές, τις αρχές του συλλόγου και καταστάσεις που δεν θα έπρεπε ν' αλλάξουν στο εσωτερικό της ομάδας. Ο Βίλας – Μπόας απομακρύνθηκε έπειτα από εκτός έδρας ήττα (3-1) από τη Νάπολι στη φάση των «16» του Τσάμπιονς Λιγκ, σε ματς που πριν από την πρώτη του σέντρα, ο κόουτς είχε κόντρα με τους Άσλεϊ Κόουλ και Φρανκ Λάμπαρντ και τους είχε αφήσει στον πάγκο στο «Σαν Πάολο». Για όσους θυμούνται καλά, η Τσέλσι ήταν μαχητικότατη στη ρεβάνς με τον Ρομπέρτο Ντι Ματέο στον πάγκο και προκρίθηκε με το 4-1 που διαμορφώθηκε στην παράταση του αγώνα στο «Στάμφορντ Μπριτζ».
Τα όσα αναλύει ο Ντιντιέ Ντρογκμπά στο βιβλίο του με τίτλο «Commitment», δεν χρειάζονται επεξηγήσεις...
«Σε μια ομάδα όπως είναι η Τσέλσι, οφείλεις ν' ακούς τους παλιούς, αλλιώς... κατευθύνεσαι προς την αποτυχία. Ο Βίλας – Μπόας πίστευε ότι όλα θα ήταν εύκολα αν κάναμε τα πάντα με τον δικό του τρόπο και αυτό που έφταιξε και οδήγησε στην απόλυση, ήταν πως δεν άκουγε... Γνωρίζαμε ότι δεν μας υπολόγιζε, εμένα, τον Κόουλ και τον Λάμπαρντ, αλλά εφόσον ήταν τέτοια τα σχέδιά του, έπρεπε να μας διώξει και όχι να μας κρατήσει στην ομάδα. Ήθελε να κάνει την... επανάστασή του, όμως αυτό του γύρισε μπούμερανγκ. Δεν άργησε να χάσει τ' αποδυτήρια και την εμπιστοσύνη των υπόλοιπων παικτών που έβλεπαν πως είχε η κατάσταση...» γράφει χαρακτηριστικά ο Ιβοριανός, που έπειτα από μια εντός έδρας ήττα από τη Λίβερπουλ, τον Νοέμβριο του 2011, είχε πει στον Πορτογάλο προπονητή ν' αφήσει το ροτέισον ώστε να βρει η ομάδα σταθερότητα.
Το αποτέλεσμα; «Ήταν σαν να μην έγινε ποτέ η κουβέντα μεταξύ μας... Δεν άκουσε τίποτα και συνέχισε να κάνει το δικό του. Ήθελε να μιλήσει με εμένα και τους υπόλοιπους παλιούς της Τσέλσι, αλλά μετά συμπεριφερόταν λες και δεν είχαμε πει απολύτως τίποτα. Το κλίμα ήταν πλέον βαρύτατο και είχε χάσει κάθε ελπίδα να συνεχίσει στον πάγκο, όταν έθεσε εκτός ομάδας τους Ανελκά και Άλεξ. Τότε ήταν που όλοι οι ποδοσφαιριστές πλέον δεν ήθελαν να έχουν σχέση μαζί του...».
Ο διάδοχος του Βίλας – Ρομπέρτο Ντι Ματέο, είχε την αποδοχή των παικτών, λόγω και της ιστορίας του στην Τσέλσι, αφού είχε τιμήσει την ομάδα και στην ποδοσφαιρική του καριέρα. Παρ' όλα αυτά, το γεγονός πως έπεσε κατευθείαν στα βαθιά, τον έκανε να ... χρειάζεται βοήθεια από αυτούς που ήξεραν πολλά περισσότερα για την ομάδα, όπως φυσικά ήταν οι Τέρι, Λάμπαρντ και Ντρογκμπά. Είναι αξιοσημείωτος ο τρόπος με τον οποίο πανηγύριζαν μαζί με τον προπονητή τους κάθε πρόκριση και στο φινάλε την κατάκτηση του τροπαίου του Τσάμπιονς Λιγκ εκείνη τη σεζόν, όπως επίσης είναι... θέμα από μόνο του το γεγονός πως ο Τζον Τέρι, ήταν κυρίως εκείνος που από τον πάγκο βοηθούσε και έδινε εντολές στους υπόλοιπους.
Η φωτογραφία που κυκλοφόρησε από τον επαναληπτικό με τους Ναπολιτάνους στο Λονδίνο, όπου ο ηγέτης της «μπλε» άμυνας όταν κάθισε στον πάγκο ήταν δίπλα στον Ντι Ματέο και έδινε οδηγίες σε όσους έπαιζαν και κατάφεραν να πάρουν την πρόκριση. Ο Τέρι, με την απόλυση του Ιταλού τεχνικού την αμέσως επόμενη σεζόν λόγω των αρνητικών αποτελεσμάτων και του αποκλεισμού της ομάδας στη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, τίμησε την προσφορά του και όσα πέρασαν μαζί, φορώντας φανέλα με τον αριθμό «16» στο πρώτο ματς δίχως τον Ντι Ματέο. Εκείνος, είχε καταφέρει να... πάει με τα νερά τους και γνωρίζοντας την Τσέλσι, «κέρδισε» τους παίκτες που έπρεπε για να μπορεί να δουλέψει σωστά...
Ο επόμενος, ήταν ο Ράφα Μπενίτεθ, που ναι μεν σημείωσε επιτυχία στη μικρή θητεία του στον πάγκο των Λονδρέζων με την κατάκτηση του Γιουρόπα Λιγκ την αμέσως επόμενη αγωνιστική περίοδο από το τρόπαιο της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, όμως, δεν ξέφυγε ποτέ από τα όρια του απόλυτου επαγγελματισμού όσον αφορά τη σχέση του με τους ποδοσφαιριστές. Ίσως η επιτυχία εκείνης της χρονιάς να ήρθε και σαν αντρίκεια αντίδραση της ομάδας πολύ περισσότερο από τη δουλειά του Ισπανού κόουτς, στον οποίο, έστω και λίγο αργοπορημένα, είχε απαντήσει ο Τζον Τέρι.
Ο σπουδαίος αρχηγός, αμέσως μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος, τον περασμένο Μάιο και τη συμμετοχή του και στα 38 παιχνίδια της περσινής Πρέμιερ Λιγκ, δήλωσε στην κάμερα, την ώρα των πανηγυρισμών με τους συμπαίκτες του: «Φανταστείτε ότι ένας προπονητής είχε πει πριν καιρό ότι δεν μπορούσα να παίξω δύο ματς την εβδομάδα με την ίδια ένταση λόγω της ηλικίας μου...». Ράφα, ναι, για σένα πήγαινε...
