Η δύσκολη ώρα του «αρχηγού»

Μαζί τους... έστησε καρτέρι. Στο ίδιο (που λέει... ο λόγος) χορτάρι, σχεδόν ο ίδιος σοκαριστικός τραυματισμός. Ήταν 11 Μαρτίου όταν με διαφορά λίγων αγωνιστικών λεπτών ο Γιάννης Μανιάτης και ο Πέτρος Μάνταλος έφευγαν από τον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ με ρήξη χιαστού. Τα θύματα μιας βραδιάς κυπέλλου για Ολυμπιακό, ΑΕΚ για το ελληνικό ποδόσφαιρο συνολικά μιας και μιλάμε για παιδιά της εθνικής μας ομάδας. Ακριβώς 285 ημέρες πριν...

Ο Μάνταλος λοιπόν επέστρεψε από τον Σεπτέμβρη (13/9) και ήδη μετρά 12 Σούπερ Λιγκ συμμετοχές, 1 στο κύπελλο και δύο ματς με το εθνόσημο. Δείχνει πια να έχει αφήσει πίσω του, αυτή την ιστορία. Ο Μανιάτης όμως εξαιρώντας κάποιες παρουσίες σε φιλικά ματς το καλοκαίρι (με Μπεσίκτας και ένα «κεκλεισμένων» στο Ρέντη με τον Αστέρα) δεν έχει καταφέρει να γράψει ακόμη ούτε δευτερόλεπτο επίσημης συμμετοχής. Και ο χρόνος περνά. Και η αποχή –δυστυχώς- μεγαλώνει.

Ο Μάρκο Σίλβα τον περίμενε. Εξ ου και το γεγονός ότι τον δήλωσε στην λίστα της ομάδας για το Τσάμπιονς Λιγκ, την 1η Σεπτέμβρη. Εκεί όπου βρέθηκε μόνο μια φορά σε αποστολή (στο Μόναχο) και αυτό για λόγους ψυχολογικούς. Πάμε για τον Γενάρη λοιπόν. Και ειδικά στον Ολυμπιακό είναι μια εποχή που ο προπονητής ζητά να περιορισθεί αισθητά ο αριθμός του ρόστερ. Επί της ουσίας οι Ερυθρόλευκοι έχουν ανοίξει μια συζήτηση για μια σειρά αποχωρήσεων που όσο μεγαλύτερη προκύψει, τόσο πιο άνετη θα κάνει την δουλειά του κόουτς μέσα στο 2016.

Παράλληλα υπάρχει η υποχρέωση της νέας ευρωπαϊκής λίστας. Εκεί όπου χωρούν το πολύ τρεις αλλαγές. Οι δύο πρώτες είναι δεδομένες (Ερνάνι-Πουλίδο) όπως μαρτυρά το ρεπορτάζ των τελευταίων ημερών. Άρα θα πρέπει να κοπεί ένας ακόμη. Για να ανοίξει χώρο για τον Ντουρμάζ και ως και για δύο μεταγραφές, αν τέλος πάντων αυτές κριθούν απαραίτητες.

Ποια είναι η κατάσταση ειδικά για τον Μανιάτη; Δεν υπάρχει κάτι ξεκάθαρο. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι θα παίξει μπάλα σε δέκα μέρες ή σε έναν μήνα από τώρα. Πιθανότατα ούτε ο ίδιος δεν ξέρει. Και βέβαια κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια πόσο χρόνο θα χρειαστεί ένας αθλητής για να ξεπεράσει μια αγωνιστική αποχή που αυτή τη στιγμή είναι πάνω από εννέα μήνες. Για να βρει τον ρυθμό του. Για να επανέλθει σε ένα επίπεδο που θα μπορεί να διεκδικήσει θέση στην 18άδα ή και στην 11άδα.

Επιπλέον: Κακά τα ψέμματα. Οι ρόλοι έχουν μοιρασθεί καιρό τώρα. Δεν είναι πια Σεπτέμβρης. Ο Μιλιβόγεβιτς, ο Καμπιάσο και ο Κασάμι είναι οι βασικές επιλογές για τις δύο θέσεις των κεντρικών χαφ. Και υπάρχουν ακόμη ο Ζντιέλαρ, ο Μπουχαλάκης (που επίσης έχει περάσει σοβαρό θέμα τραυματισμών έχοντας παίξει μόνο στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος), ο Τζανδάρης που πέρσι ήταν βασικός στον ΠΑΟΚ αλλά φέτος στον Ολυμπιακό, έχει όλη και όλη μια παρουσία και αυτή στο κύπελλο. Ο Μανιάτης λοιπόν με την ενδεχόμενη επιστροφή του, γίνεται ο 7ος διαφορετικός παίκτης για αυτές τις δύο θέσεις.

Εννοείται ότι οι Ερυθρόλευκοι έχουν πολύ μεγάλο σεβασμό ειδικά σε αυτή την περίπτωση. Όπως πρέπει και αρμόζει. Είναι ο αρχηγός της ομάδας. Δεν έχουν σκοπό λοιπόν να του ζητήσουν εκείνοι κάτι συγκεκριμένο. Το ίδιο ακριβώς έγινε πριν από ενάμιση χρόνο με τον Αβραάμ. Είναι προφανές ότι θα επιδιώξουν να του προσφέρουν το δικαίωμα η επιλογή να είναι αποκλειστικά δική του. Αν θέλει να μείνει, και να περιμένει μέχρι να γίνει 100% καλά; Αυτό θα γίνει. Το πιθανότερο όμως είναι να χάσει την θέση του στην ευρωπαϊκή λίστα, και βεβαίως μέχρι τέλος της σεζόν να πάρει όσο χρόνο συμμετοχής μπορεί να του δώσει ο προπονητής.

Αν θέλει να πάει σε έναν σύλλογο να παίξει δανεικός, να «αλλάξει» περιβάλλον και να επιστρέψει το καλοκαίρι για να διεκδικήσει και πάλι την θέση του όχι φυσικά στο ρόστερ αλλά στην 11άδα; Και αυτό θεωρητικά είναι εφικτό. Μόνο που το συμβόλαιο που έχει ο Μανιάτης δεν μπορεί να «φέρει» έναν δανεισμό εντός των συνόρων.

Συν ότι και στο εξωτερικό δεν είναι απλό ένας ποδοσφαιριστής με απουσία εννέα μηνών να βρει μια τέτοια συμφωνία. Να πάει δηλαδή δανεικός ως το καλοκαίρι. Χωρίς έστω μια «οψιόν» αγοράς. Ένας τρίτος δρόμος; Είναι να μείνει ελεύθερος. Ή τέλος πάντων μια μεταγραφή. Και όπως φαίνεται υπάρχει ενδιαφέρον ήδη. Και από την Ιταλία και από την Ρωσία. Θα ήθελε όμως ο ίδιος ο Μανιάτης να πάρει μια αντίστοιχη απόφαση; Να αφήσει πίσω του, τον Ολυμπιακό; Τα καλύτερα χρόνια της καριέρας του;

Πραγματικά είναι πολύ δύσκολη αυτή η ιστορία. Και απαιτεί πολύ μεγάλο σεβασμό από όλους. Αυτό που λέμε να μην τύχει σε κανέναν. Ένας ποδοσφαιριστής στην καλύτερη ηλικία, και στην καλύτερη φάση της καριέρας του «λαβωμένος» και αγωνιστικά... εκτροχιασμένος σχεδόν έναν χρόνο. Κάτι αντίστοιχο βέβαια πέρασε και ο Σιόβας ολόκληρο το 2014. Βρήκε τον τρόπο και τα ψυχικά αποθέματα και επέστρεψε. Ο αρχηγός; Η απόφαση για ότι ακολουθήσει είναι δική του...