Παίζεις με δύο παίκτες περισσότερους στο γήπεδο σου για πάνω από μία ώρα. Η κατάσταση είναι δύσκολη. Ποιο είναι το σωστό; Συνεχίζεις και βάζεις ή κάνεις fair play, κατεβάζοντας ταχύτητα; Πόσο μάλλον από τη στιγμή που η δεύτερη αποβολή (και πέναλτι) με το σκορ στο 2-2 είναι εντελώς ανύπαρκτη. Τελικά η Ρεάλ αποφάσισε το πρώτο: να παίξει μέχρις εσχάτων. Οι Μαδριλένοι δεν έδειξαν το παραμικρό ίχνος λύπησης για τη Βαγιεκάνο και άγγιξαν το απόλυτο δικό τους ρεκόρ στην Primera. Εφτασαν το σκορ στον Θεό. Το 10-2 όμως δεν είναι ρεκόρ (είχαν το 11-2 κόντρα στην Ελτσε από το 1959-'60). Μόνο που στο φινάλε, το κοινό του «Σαντιάγο Μπερναμπέου» δεν τους χειροκρότησε.

Τα μισά λεφτά λοιπόν στο ματς ήταν εκείνη η επίμαχη στιγμή. Η Ρεάλ προηγήθηκε με το καλημέρα (3' Ντανίλο), αλλά η Ράγιο έκανε απρόσμενη ανατροπή με δύο κεφαλιές σε ένα δίλεπτο (10' Αμάγια, 12' Χοθαμπέδ). Και σα να μην έφτανε αυτό, απείλησε εκ νέου, με τους γηπεδούχους να τα έχουν χαμένα. Ωστόσο, στο 15' ο Τίτο έκανε το σφάλμα, έπεσε με τις τάπες στα πόδια του Κρόος και αποβλήθηκε σωστά. 10 λεπτά αργότερα ήρθε η αναμενόμενη ισοφάριση με την κεφαλιά του Μπέιλ. Πλέον οι Μερένγκες το είχαν και ήταν δεδομένο ότι θα έβαζαν κι άλλα. Οχι όμως με αυτόν τον τρόπο που συνέβη....

Στο 28' ο Σέρχιο Ράμος έπεσε και ο διαιτητής έδειξε πέναλτι και δεύτερη αποβολή, αυτή τη φορά στον Μπαένα. Δεν υπήρχε τίποτα από τα δύο. Πλέον η Ρεάλ θα έπαιζε κόντρα σε ομάδα με εννέα παίκτες για παραπάνω από μία ώρα για πρώτη φορά στην ιστορία της. Ο Ρονάλντο ευστόχησε (σ.σ.: έφτασε τα 54 πέναλτι στη La Liga, όπου είναι 2ος στη λίστα) για το 3-2, μα το παιχνίδι είχε χαλάσει και το μοναδικό ερώτημα παρέμενε το εύρος της νίκης. Ο Μπέιλ έδειχνε πιο ορεξάτος απ' όλους και δεν θα άφηνε την ευκαιρία να πάει χαμένη.

Ο Ουαλός έβαλε ακόμα τρία (42', 61', 70'), σημειώνοντας καρέ για πρώτη φορά σε όλη την καριέρα του γενικά. Ο Κριστιάνο που ήταν πιο ανόρεκτος, πρόσθεσε ακόμα ένα (54'), ενώ χατ τρικ έβαλε και ο Μπενζεμά που πυροβολούσε στο φινάλε και ήθελε κι άλλα (48', 79', 90'). Οι παίκτες της Ράγιο από την άλλη σε εντελώς παθητική στάση απλά παρατηρούσαν ανήμποροι τα γαλαξιακά αστέρια των αντιπάλων να τους διαλύουν με μία ιστορική ήττα, την βαρύτερη στην ιστορία τους.

Το φινάλε δεν περιλάμβανε την ανταπόκριση των οπαδών σε ένα τόσο μεγάλο σκορ. Ηταν ξεκάθαρο σε κάθε γκολ ότι δεν τους άρεσε αυτό που συνέβαινε, καθώς δεν ακούγονταν πανηγυρισμοί. Πραγματικά μόνο ο Μπέιλ με τον Μπενζεμά έδειχναν να το χαίρονται. Από τη μία ήταν τραγικοί. Από την άλλη όμως καλά έκαναν. Εκείνοι δεν ευθύνονται για τις αποφάσεις των διαιτητών και αυτό που θέλουν είναι να βάζουν γκολ. Και με αυτό το παράξενο παιχνίδι η Βασίλισσα έφτασε στο -2 από την κορυφή (σ.σ.: η Μπάρτσα χρωστάει ματς εξαιτίας του Μουντιάλ Συλλόγων) και συνεχίζει να αναζητά τον εαυτό της και λίγη ηρεμία. Επειδή παρά τα 10 που έβαλε, δεν φαίνεται να τη βρίσκει ούτε τώρα...

* Ο Μπέιλ έφτασε τα 36 γκολ στην Ισπανία, ξεπέρασε τον Τζον Ολντριτς (Σοσιεδάδ) και είναι ο 2ος Βρετανός σκόρερ στη χώρα πίσω μόνο από τον Γκάρι Λίνεκερ που είχε 42 με τη Μπάρτσα

Ρεάλ Μαδρίτης (Ράφα Μπενίτεθ): Κέιλορ Νάβας, Πέπε, Σέρχιο Ράμος, Μαρσέλο (64' Λούκας Βάθκεθ), Ντανίλο, Μόντριτς, Κρόος, Χάμες Ροδρίγκες (65' Κόβατσιτς), Μπέιλ (73' Αρμπελόα), Κριστιάνο Ρονάλντο, Μπενζεμά

Βαγιεκάνο (Πάκο Χέμεθ): Γιοέλ, Αμάγια, Ζε Κάστρο (83' Μοντιέλ), Τίτο, Νάτσο, Μπαένα, Τρασόρας, Χοθαμπέδ, Πάμπλο Ερνάντες (21' Κίνι), Λας (64' Μπεμπέ), Χάβι Γκέρα.