Ο Σίλβα έκανε καλά: έπαιξε κι έχασε

Σε ακόμη έναν αγώνα του υψηλότερου επιπέδου ο Μάρκο Σίλβα εκπόνησε ένα εξαιρετικό αγωνιστικό σχέδιο, εμπνευσμένο από έναν προπονητή που σκέφτεται με πολύ μεγαλύτερη ωριμότητα και ψυχραιμία από όσο κανείς θα περίμενε από έναν προπονητή της βιολογικής και επαγγελματικής ηλικίας του. Σε αυτό το βράδυ όμως είχε απολέσει πλέον το πλεονέκτημα των προηγούμενων αγώνων. Δεν μπορούσε πλέον να πιάσει “απροετοίμαστο” και “αδιάβαστο” έναν προπονητή της ευφυίας και της εμπειρίας του Αρσέν Βενγκέρ, διότι ο Αλσατός είχε μάθει από το “χουνέρι” του Λονδίνου και είχε δουλέψει πολύ περισσότερο το χθεσινό παιχνίδι λόγω της ανάγκης του για το αποτέλεσμα. Στις προηγούμενες επισκέψεις του, ο Βενγκέρ συνήθιζε να γευματίζει στο εστιατόριο του Καραϊσκάκη μέχρι και τριάντα λεπτά πριν από την έναρξη του ματς. Χθες έμεινε κλεισμένος στα αποδυτήρια για να μιλά με ποδοσφαιριστές και συνεργάτες και να ετοιμάσει αυτό που είδαμε, δηλαδή αν όχι την πιο δουλεμένη μια από τις πιο δουλεμένες τακτικά εμφανίσεις της Αρσεναλ στη σεζόν, όπως εύστοχα σχολίασε εκ των υστέρων ο Θίο Γουόλκοτ.

Ο Σίλβα εξέπληξε τον Βενγκέρ για περίπου 25' λεπτά με τον Ολυμπιακό που του παρουσίασε. Ο μάνατζερ της Αρσεναλ δεν περίμενε έναν Ολυμπιακό τόσο απλωμένο στο τερέν, με τόσο επιθετικό πρέσινγκ και επιθέσεις με μεγάλο αριθμό ποδοσφαιριστών, που δεν ήταν συντηρητικές. Γι' αυτό και άλλαξε ρύθμιση στην διάταξη των μέσων του, γι' αυτό έκανε επιθέσεις με μικρότερο αριθμό ποδοσφαιριστών από το συνηθισμένο στα πρώτα 25' λεπτά η Αρσεναλ. Την ώρα που ο Σίλβα ευχόταν να αποδώσει η επιλογή να βάλει τον Ολυμπιακό με φουλ μηχανές, ο Βενγκέρ ευχόταν να “αντέξει” η ομάδα του την πίεση και να φτάσει εκείνη, και όχι ο Ολυμπιακός, στο προβάδισμα. Δεν του “έκατσε” του Σίλβα, αν κανείς κρίνει από το αποτέλεσμα. Του “έκατσε” του Βενγκέρ, χάρη στο 0-1, όπως σχολίασε ο Γουόλκοτ.

Για να του “κάτσει” όμως, ο Βενγκέρ χρειάστηκε να κάνει πράγματα, να αλλάξει πράγματα, να δημιουργήσει νέες καταστάσεις αγώνα. Να εναλλάσσει τις επιθέσεις από άξονα και πτέρυγες, ξαφνιάζοντας τον Ολυμπιακό, ο οποίος περίμενε τον Ράμσεϊ να κινείται κάθετα και να μπαίνει στην περιοχή (όπως έκανε με την Σάντερλαντ) και τον είδε να κινείται στο πλάι και να δημιουργεί ευκαιρίες για γκολ. Ο Βενγκέρ χρειάστηκε να αλλάξει τρόπο ανάπτυξης, επιλέγοντας τα μακρινά βολέ του Τσεχ προκειμένου να εξουδετερώσει το επιθετικό πρέσινγκ του Ολυμπιακού (ένα βολέ ήταν το θεμέλιο για να χτιστεί πάνω του το δεύτερο γκολ της Αρσεναλ). Χρειάστηκε να περιορίσει στο ελάχιστο τις οριζόντιες μεταβιβάσεις και να παίξει πολύ κάθετα προκειμένου να προλαβαίνει το επιθετικό άπλωμα του Ολυμπιακού για να πιέσει. Ο Βενγκέρ το είχε προαναγγείλει ότι το χθεσινό θα ήταν ένα παιχνίδι με αλλαγές δεδομένων και ανάγκη για πολλή πνευματική δουλειά από τους προπονητές και τους ποδοσφαιριστές. Και ως τέτοιο το διαχειρίστηκε. Εβαλε την Αρσεναλ σε safe mode κατάσταση λειτουργίας και έδωσε χρόνο για να περιμένει λάθη του αντιπάλου που θα προέκυπταν από στιγμιαίες απώλειες συγκέντρωσης που θα οφείλονταν στην κόπωση του Ολυμπιακού λόγω επιθετικού πρέσινγκ για να τα εκμεταλλευτεί. Η Αρσεναλ δικαίωσε τον δημιουργό της. Ο Οζίλ διάβασε το πρώτο λάθος και έχτισε με τον Ράμσεϊ και τον Ζιρού το πρώτο γκολ. Το βολέ του Τσεχ χάρη στην απώλεια της εναέριας μονομαχίας έφερε την μπάλα τελικώς στον Κάμπελ, που έβγαλε την ποιότητά του και έστρωσε στον Ζιρού το 0-2. Η έλλειψη συγκέντρωσης και ενέργειας κόστισε και το τρίτο γκολ, που ξεκινά από ένα πλάγιο επειδή ο Κασάμι χάνει τον Οζίλ.

Και οι δύο προπονητές έκαναν εξαιρετική δουλειά το βράδυ της Τετάρτης στο Καραϊσκάκη. Και ανάμεσα σε δύο εξαιρετικά πλάνα την διαφορά κάνει συνήθως η ποιότητα και η αγωνιστική/φυσική κατάσταση των ποδοσφαιριστών. Οι προπονητές μπορούν να επηρεάζουν τόσο όσο το παιχνίδι. Το υπόλοιπο μέρος της επιρροής, που είναι και η πιο καθοριστική είναι στα μυαλά και τα πόδια των ποδοσφαιριστών. Τα πόδια της Αρσεναλ εκτός από πιο ποιοτικά είναι και πιο εξοικειωμένα στον έντονο ρυθμό ποδοσφαίρου. Το ίδιο και τα μυαλά. Ο Σίλβα που το γνώριζε, όπως άλλωστε το αναγνώρισε και εκ των υστέρων, οδηγήθηκε κάπως έτσι στην εκτίμηση ότι η καλύτερη επιλογή ήταν να παίξει τα ρέστα του από την αρχή. Αυτή η εκτίμηση βασίστηκε στην παραδοχή ότι η Αρσεναλ θα πετύχει γκολ, και στην εκτίμηση ότι ένα γκολ θα δημιουργούσε ψυχολογικό πρόβλημα στον Ολυμπιακό του. Ορθώς εκτίμησε και σωστά έπραξε ο Πορτογάλος. Γι' αυτό και ήταν ήρεμος μετά τη λήξη του ματς. Η ηρεμία του πήγαζε από τη συνείδηση ότι αυτός και οι ποδοσφαιριστές του έκαναν ότι μπορούσαν. Απλώς, όπως συχνά συμβαίνει στο ποδόσφαιρο, ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές του αντίπαλου έκαναν καλύτερη δουλειά.

Ο Σίλβα επέλεξε να παίξει και έχασε. Κι αυτή ήταν ορθότερη επιλογή από το να καταστρέψει ποδόσφαιρο με την ελπίδα να αποδειχθεί αυτό αποτελεσματικό. Οχι μόνο επειδή αυτή η επιλογή είναι συμβατή με το dna του Ολυμπιακού, που εκ φύσεως θέλει να επιτίθεται, αλλά και επειδή χάρη σε αυτή την επιλογή ο Ολυμπιακός αφενός εξάντλησε τις πιθανότητές του να ολοκληρώσει την υπέρβαση και να συνεχίσει στο Champions League και αφετέρου έχτισε μια αγωνιστική νοοτροπία που μπορεί να τον πάει αρκετά μακριά στο Europa League. Και εν τέλει γι' αυτό το κοινό του Καραϊσκάκη χειροκρότησε στην λήξη μια ομάδα που προσπάθησε αλλά δεν τα κατάφερε, ισοβαθμώντας με την Αρσεναλ, την ίδια ώρα που το κοινό στο “Ολίμπικο” αποδοκίμαζε την ομάδα του, τη Ρόμα που προκρινόταν στους 16 του Champions League. Το κοινό του Καραϊσκάκη αναγνώρισε μια άξια ομάδα που προσπάθησε με ωραίο τρόπο κι ας μη τα κατάφερε, το κοινό του “Ολίμπικο” αποδοκίμασε μια ομάδα που δεν έπαιξε και δεν “της άξιζε” να προκριθεί.