Ο Αναστασίου, το έργο του και το βάρος σε παίκτες και διοίκηση!

Ο Αναστασίου, το έργο του και το βάρος σε παίκτες και διοίκηση!

Ο Αναστασίου, το έργο του και το βάρος σε παίκτες και διοίκηση!

bet365

Ο Τάσος Νικολογιάννης αναφέρεται στην παρουσία του Γιάννη Αναστασίου στον πάγκο της ομάδας, την αναμενόμενη αποχώρησή του, αλλά και την ευθύνη, που έχει ο Αλαφούζος στην επιλογή του νέου προπονητή , τα όσα οφείλει να πει στον κόσμο. Ακόμα ένα υστερόγραφο για την ....επιβράβευση του Αρετόπουλου από την ΚΕΔ.

O Γιάννης Αναστασίου αποτελεί παρελθόν από την Δευτέρα για τον Παναθηναϊκό και ήταν μία εξέλιξη που αναμενόταν και την είχα αναφέρει στο τελευταίο μου blog (http://www.gazzetta.gr/football/article/825402/vary-klima-fernei-exelixeis) μετά τα μεσάνυχτα της Κυριακής. Ηταν μία απόφαση που την πήρε ο Γιάννης Αλαφούζος με βαριά καρδιά. Αν δεν υπήρχαν οι σοβαρές αντιδράσεις του κόσμου μετά το 0-0 με την ΑΕΚ, πιστεύω ότι ο Αναστασίου θα ήταν ακόμα προπονητής στην ομάδα. Ο Αλαφούζος τον πίστευε και τον πιστεύει, απλά ήξερε ότι περαιτέρω παραμονή του στην ομάδα θα βάρυνε και άλλο το κλίμα και θα ήταν δύσκολο πλέον κάθε παιχνίδι ειδικά στην Λεωφόρο και πρώτα από όλα το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό που πλησιάζει. Με τον Αναστασίου στον πάγκο μπορεί κόντρα στον Ολυμπιακό οι αντιδράσεις να ήταν ακόμα πιο ακραίες ειδικά αν η ομάδα δεν έφθανε στη νίκη. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος, που ο Αναστασίου αποχώρησε. Ηταν απόφαση του Αλαφούζου, που την πήρε με βαριά καρδιά.

Δύο λόγια θέλω να πω για τον Αναστασίου. Μέχρι την περασμένη χρονιά, όπου ο στόχος της ομάδας ήταν η εξέλιξη και όχι το πρωτάθλημα η ομάδα και καλή μπάλα έπαιξε στην Ελλάδα και ο κόσμος την πίστευε και το έδειχνε . Την πρώτη χρονιά πήρε το κύπελλο με το 4-1 επί του ΠΑΟΚ και νίκησε με 3-0 τον Ολυμπιακό μέσα στο Καραϊσκάκη. Το κυριότερο; Πήγαινε στο γήπεδο ο κόσμος με καλή διάθεση και χαιρόταν συνήθως την ομάδα. Φυσικά υπήρχαν σκαμπανεβάσματα. Την δεύτερη χρονιά η ομάδα διεκδίκησε το πρωτάθλημα κερδίζοντας με 2-1 τον Ολυμπιακό στην Λεωφόρο, αλλά μετά της αφαίρεσαν τους βαθμούς και δεν μπόρεσε να κάνει κάτι. Σε αυτή την δεύτερη χρονιά έμεινε ένα στίγμα και ήταν ο αποκλεισμός στο κύπελλο από την Ξάνθη σε διπλά παιχνίδια. Ηταν το μεγάλο στίγμα της χρονιάς, που έκλεισε με τον Παναθηναϊκό να εξασφαλίζει την έξοδο στα προκριματικά του champions League.

H τρίτη χρονιά άρχισε με διαφορετικό στόχο από τις προηγούμενες δύο. Το πρωτάθλημα. Και με μία κατραπακιά , τον αποκλεισμό από την Ευρώπη, που από τότε φαινόταν δύσκολο να το ξεπεράσει η ομάδα. Από τότε είχα γράψει ότι ο Αναστασίου μετράει αντίστροφα στον πάγκο παρά την στήριξη που έχει από την διοίκηση(http://www.gazzetta.gr/football/article/792955/o-apokleismos-xeftila-efere-telos-tis-anohis). Αυτός ο αποκλεισμός φαινόταν ότι θα φέρει την μία αποτυχία μετά την άλλη. Ηττα στη Νέα Σμύρνη, ήττα από τον ΠΑΟΚ, ισοπαλία με την ΑΕΚ και κυρίως κακές εμφανίσεις και ξενέρωμα όλου του κόσμου με αυτό που έβλεπε.

Η άποψή μου είναι, ότι όσο στόχος ήταν το χτίσιμο της ομάδας ο Αναστασίου φαινόταν μια χαρά στον πάγκο και η ομάδα έπαιζε ελεύθερο ποδόσφαιρο στο γήπεδο. Μόλις ο στόχος έγινε το «πρέπει το πρωτάθλημα» ο προπονητής λύγισε και το ίδιο πιστεύω και για τους παίκτες. Διότι ναι μεν ο Αναστασίου έχει την ευθύνη του για αυτό το χάλι που βλέπαμε φέτος στο γήπεδο, αλλά δεν είναι και άμοιροι ευθυνών οι παίκτες. Αλλοι τόσο μπορούν και τόσο παίζουν και πρέπει να αποχωρήσουν. Αλλοι παίζουν χειρότερα από όσο μπορούν και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα αντιδράσουν τώρα μετά την αλλαγή προπονητή. Σε κάθε περίπτωση και σε αντίθεση με τις προηγούμενες δύο χρονιές, που πιστεύω ότι ο Αναστασίου έπαιρνε από τους παίκτες, ότι περισσότερο μπορούσε, φέτος κάποιοι παίκτες έπαιζαν κάτω από αυτό , που μπορούσαν. Προσοχή δεν λέω ότι δεν υπάρχουν ελλείψεις στο ρόστερ. Φυσικά και υπάρχουν. Λέω, ότι η ομάδα με αυτό το ρόστερ μπορεί να παίξει καλύτερα από ότι παίζει. Επίσης όσον αφορά την ευρωπαϊκή παρουσία της ομάδας επί Αναστασίου εκεί υπάρχει αποτυχία. Πέρυσι η ομάδα, μπήκε στους ομίλους του Europa League, όπου έχασε ακόμα και από την Εστορίλ και έκανε δύο βαθμούς. Φέτος σε μία χρονιά , όπου ανέβηκαν οι προσδοκίες και το μπάτζετ της ομάδας υπήρχε παταγώδης αποτυχία. Αποκλεισμός αρχικά από την Μπριζ και στη συνέχεια από την Καμπάλα. Και δεν δέχομαι, ότι η ομάδα αποκλείστηκε από την Καμπάλα διότι δεν είχε παίκτες για να την αποκλείσει. Αυτό δεν πρέπει καν να το συζητάμε.

Πάμε τώρα και στις μεταγραφές, για τις οποίες έχει γίνει λόγος. Κατ’αρχάς πρέπει να πω , ότι καμία μα καμία μεταγραφή δεν έχει γίνει χωρίς την συγκατάθεση του Γιάννη Αναστασίου. Αν ο προπονητής δεν ήθελε έναν παίκτη δεν θα τον αποκτούσε η ομάδα, διότι είχε τον τελευταίο λόγο. Αρα αν στο τέλος της χρονιάς οι μεταγραφές της ομάδας αποδειχθούν αποτυχημένες ευθύνη θα έχουν όλοι. Και ο Φύσσας και ο Βόκολος και ο Αναστασίου. Και λέω τέλος της χρονιάς διότι με εξαίρεση τον Εσιέν , που είναι μία ξεχωριστή περίπτωση και ένα ρίσκο, που δεν βγαίνει , όλοι οι άλλοι παίκτες δεν έχουν προλάβει καλά –καλά να παίξουν για διάφορους λόγους. Αρα αν δεν τους δούμε στο γήπεδο δεν μπορούμε να τους κρίνουμε.

Το σίγουρο είναι, ότι μετά την αποχώρηση του Αναστασίου πλέον το μεγάλο βάρος στον αγωνιστικό χώρο πέφτει στους παίκτες, που θα είναι οι επόμενοι που θα μπουν στο στόχαστρο του κόσμου αν η ομάδα δεν συνέλθει. Και φυσικά μεγάλο βάρος πέφτει στον Αλαφούζο , για την επόμενη επιλογή του προπονητή, που θα πρέπει να είναι πολύ προσεχτική και ίσως για αυτό υπάρχει και μία καθυστέρηση. Ο ξένος προπονητής είναι λαχείο, όσο καλό βιογραφικό και αν έχει. Το ρίσκο μειώνεται(και αυξάνεται η πίστωση χρόνου του κόσμου) μόνο με το βιογραφικό. Κανένας δεν εξασφαλίζει, ότι θα πετύχει στον Παναθηναϊκό ένας ξένος προπονητής, που έχει πετυχημένη καριέρα . Υπάρχουν παραδείγματα με προπονητές τέτοιους στο παρελθόν που ήρθαν στον Παναθηναϊκό και έφυγαν σε τρεις μήνες με κορυφαίο το παράδειγμα του Τόμισλαβ Ιβιτς.

Αυτό που ΟΦΕΙΛΕΙ να κάνει ο ίδιος ο Αλαφούζος μόλις ανακοινωθεί ο νέος προπονητής είναι να πει στον κόσμο ποιοι είναι οι στόχοι της ομάδας, γιατί επέλεξε αυτό τον προπονητή και σε ποιες περιπτώσεις θα κριθεί πετυχημένος , η αποτυχημένος. Ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού πρέπει να μιλήσει ξεκάθαρα στον κόσμο , ποιο είναι το πλάνο της ομάδας από εδώ και πέρα με τον νέο προπονητή στην θέση του Αναστασίου. Και το οφείλει να το κάνει αυτό ο Αλαφούζος, διότι ο κόσμος, που έχει πιστέψει σε αυτή την ομάδα εδώ και τρία χρόνια και έχει στηρίξει με την παρουσία του στο γήπεδο , φέτος έχει αρρωστήσει με αυτά, που βλέπει και χαλάει την υγεία του.

ΥΓ: Ο Αρετόπουλος …επιβραβεύτηκε για το φάουλ, που το μετέτρεψε πέναλτι στην Τούμπα σε βάρος του Παναθηναϊκού και δύο αγωνιστικές μετά η ΚΕΔ τον όρισε και πάλι σε αγώνα της Σούπερ Λίγκα. Ουπς. Πιπέρι στο στόμα μου. Δηλητηριάζω το ποδόσφαιρο, όπως λένε οι …….ειδικοί. Μπράβο, λοιπόν, στην ΚΕΔ. Μια χαρά το πάτε. Πάντα τέτοια….

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Τάσος Νικολογιάννης
Τάσος Νικολογιάννης

Το σαράκι της δημοσιογραφίας του μπήκε από πιτσιρικάς, όταν γύρναγε από το σχολείο και άκουγε τις περιγραφές αγώνων στο ραδιόφωνο έλεγε ότι ήθελε να ασχοληθεί με την αθλητική δημοσιογραφία. Άρρωστος Παναθηναϊκός έγινε από τον πατέρα του και αρχισε από μικρός να πηγαίνει στα γήπεδα. Όταν τελείωσε την φοίτησή του στο εργαστήρι επαγγελματικής δημοσιογραφίας το όνειρό του ήταν κάποια μέρα να ασχοληθεί με το ρεπορτάζ της αγαπημένης του ομάδας. Η αρχή της καριέρας του έγινε από τα χαμηλά ρεπορτάζ στον «ΦΙΛΑΘΛΟ» το 1984. Τότε μεγάλο σχολείο, θυμάται πλέον με θλίψη αυτή την εφημερίδα και πως την οδήγησαν στον αφανισμό αυτοί που την διοικούσαν. Αφού πέρασε από ρεπορτάζ Πειραϊκών, Β' Εθνικής, διαιτησίας το καλοκαίρι του 1986 έγινε το όνειρό του πραγματικότητα και ανέλαβε το ρεπορτάζ Παναθηναϊκού. Το 2003 έφυγε από τον «ΦΙΛΑΘΛΟ» , πήγε στο SPORTIME και μετά στην SPORTDAY όπου δουλεύει μέχρι σήμερα.

Σταθμός για την καριέρα του ήταν η συνεργασία του με τον Novasport fm από το 2000. Όπως λέει χαρακτηριστικά , μέχρι τότε δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του, από τότε τον έμαθε σταδιακά πολύς κόσμος. Είναι άρρωστος με την δημοσιογραφία και δεν μπορεί να σκεφτεί τον εαυτό του χωρίς να ψάχνει το ρεπορτάζ.