Ανώτερος-πειστικός-άστοχος, αλλά ΝΙΚΗΤΗΣ

Ήταν αυτό που περιμέναμε. Ένα μεγάλο ντέρμπι πρωταθλήματος με φοβερές συγκινήσεις, με αλλαγή συναισθημάτων, με φάσεις, με αμφισβητούμενα, με ανατροπή, σε σχεδόν γεμάτο γήπεδο! Ήταν μία ωραία βραδιά, όπου τελικά στο πιο άδικο άθλημα, κέρδισε η καλύτερη ομάδα.

Ο ΠΑΟΚ απέδειξε ότι την δεδομένη στιγμή, σε εντός έδρας περιβάλλον, δύσκολα παίζεται. Η ΑΕΚ είτε δεν μπορούσε, είτε δεν ήταν σε καλή βραδιά να αντιμετωπίσει την ορμή των γηπεδούχων, αλλά κυρίως να μας πείσει (εμάς που αμφιβάλλαμε) ότι έχει την ποιότητα και κυρίως την προσωπικότητα, να σταθεί επάξια σε μία δύσκολη έδρα, απέναντι σε μεγάλο και ποιοτικό αντίπαλο. (Το 2-1 ΣΑΦΩΣ και δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα του αγώνα που είδαμε…).

Το ποδόσφαιρο ΔΕΝ είναι δίκαιο ως άθλημα, αλλά μετά το τέλος αυτής της ωραίας ποδοσφαιρικής βραδιάς, ο ουδέτερος φίλαθλος θα ήταν πραγματικά στεναχωρημένος αν… δε κέρδιζε ο ΠΑΟΚ.

Αυτό που έγινε στο πρώτο ημίχρονο ήταν απίστευτο. Επιθέσεις κατά κύματα για τον Δικέφαλο του Βορρά, ευκαιρίες με κάθε πιθανό τρόπο, ένα γκολ που ακυρώθηκε, τρομερή εμφάνιση του αντίπαλου τερματοφύλακα, απίστευτη αστοχία από Μακ και Ροντρίγκεζ και από την άλλη μία ΑΕΚ, με ανούσια κυκλοφορία και πολλά αβίαστα λάθη, που δεν πλησίασε στην περιοχή του Όλσεν.

Ο νόμος του ποδοσφαίρου τιμώρησε τον ΠΑΟΚ με την κεφαλιά του Αραβίδη, αλλά εκεί σημειώθηκε και η πιο μεγάλη επιτυχία για τους γηπεδούχους. Δεν πτοήθηκαν, δεν το έβαλαν κάτω, επέμειναν, έβγαλαν τις φάσεις τους και τελικά γύρισαν το ματς με κορυφαίο τον Ροντρίγκεζ, θετικό τον Μακ (μεγάλη υπόθεση να βγαίνει στις φάσεις, έπεται η αστοχία του σε μερικά παιχνίδια) και αρκετά καλούς όλους τους άλλους.

Το τέλος του αγώνα ήταν το χειρότερο διάστημα του ΠΑΟΚ, που πήρε έναν παθητικό και φοβισμένο ρόλο μέσα στο γήπεδο, ενώ και η χρησιμοποίηση Μαλεζά ως δεξί μπακ βοήθησε τον Μάνταλο να δημιουργήσει τις δύο τελευταίες (και μοναδικές) μεγάλες φάσεις της Ένωσης.

Για την διαιτησία όλα ήταν όπως τα περιμέναμε. Ο Σιδηρόπουλος έκανε μερικά μοιρασμένα ασήμαντα λάθη (δεν έσπρωξε κανέναν στις μη τηλεοπτικές φάσεις) και στο τέλος πήρε δύο αποφάσεις στα πέναλτι Σιμόες και Τζιόλη. Στο πρώτο η προβολή του Κάτσε και η επαφή με τον Σιμόες είναι πονηρή και μάλλον δεν την είδε ο διαιτητής, στο δεύτερο, το τάκλιν του Σοϊλέδη, είναι τόσο απρόσεκτο που… από μόνος του έπρεπε να στήσει τη μπάλα στη βούλα.

Στο τέλος ρωτήσαμε τον Δέλλα για το αν αυτές οι δύο ομάδες μπορούν να κάνουν πρωταθλητισμό. Έχει δίκιο ότι είναι νωρίς… Επέμεινε στην προσπάθειά τους να παίξουν ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας και όχι κλεφτοπόλεμο. Αλλά… αυτό ακριβώς για τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ αυτονόητο δεν είναι;

* Κατά τα άλλα στην αγωνιστική πρέπει να πούμε ότι ο Ολυμπιακός άρεσε. Δυνατός μεσοεπιθετικά (αρκεί αυτό στην Ελλάδα) έκανε πολλές φάσεις και έβαλε τρία γκολ σε μία καλά οργανωμένη άμυνα όπως απέδειξε ότι είχε η Ξάνθη. Τα σχόλια περί… εύκολου περάσματος και… άμυνας με τα μάτια είναι… «να χαμε να λέγαμε». Με θεωρίες συνομωσίας δεν αποδεικνύεται τίποτα. Όταν έχεις στοιχεία και αναμφισβήτητα γεγονότα κάνεις κριτική. Τώρα η επικράτηση του Ολυμπιακού δεν αμφισβητείται