Η μεγαλύτερη μεταγραφή του Ολυμπιακού!

Έγραφα χθες για τον «φορ των 13 εκ. Ευρώ», που επιχειρούσε τελευταία ώρα να πάρει ο Ολυμπιακός. Κι όντως τον έφερε τον Ιντέγε Μπράουν, έναν στράϊκερ, που έχει όλες τις προϋποθέσεις να κάνει αυτό που λέμε την διαφορά.

Αλλά επιτρέψτε μου την άποψη ότι η μεγαλύτερη μεταγραφή του Ολυμπιακού φέτος ήταν άλλη. Ούτε ο πιο ακριβοπληρωμένος (ο Νιγηριανός από την Πρέμιερ λιγκ), ούτε το πιο μεγάλο όνομα (Καμπιάσο), ούτε ο Φινμπόγκασον η, ο Ντα Κόστα, ο Πάρντο, ο Ερνάνι, ο Σεμπά, ο Πουλίδο! Για εμένα η πιο μεγάλη μεταγραφή ήταν ότι ο Ολυμπιακός κράτησε όλα τα βασικά στελέχη του.

Μπορεί να ακούγονταν πολλά όλο το καλοκαίρι, αλλά ο Ολυμπιακός δεν έδωσε ούτε τον Ρομπέρτο, ούτε τον Ομάρ, ούτε τον Μαζουάκου, ούτε τον Μιλιβόγεβιτς. Κι οι τέσσερις αυτοί παίκτες του, απολύτως βασικά εργαλεία και πέρσι, αλλά και φέτος, ήταν περιζήτητοι στην ευρωπαϊκή αγορά. Ο Ολυμπιακός μπορούσε να πάρει ό,τι ώρα ήθελε από 6-7-8 εκ. Ευρώ και να πουλήσει τους τρεις παίκτες του, ενώ αν δεν επέμενε στη ρήτρα των 8 εκ. Ευρώ για το Ρομπέρτο, εύκολα θα έβρισκε άλλη ομάδα ο Ισπανός τερματοφύλακας.

Αλλά η επιλογή του Ολυμπιακού ήταν να τους κρατήσει. Πάνω απ΄ όλα για αγωνιστικούς λόγους, αφού όλοι ήταν απαραίτητοι στα πλάνα του προπονητή. Για να είμαι ειλικρινής, τον Μαζουάκου θα τον έδινε πιο «εύκολα» από τους άλλους τρεις. Με τη διαφορά ότι ο Ολυμπιακός πουλάει, αλλά για να του πάρεις βασικό παίκτη πρέπει να ματώσει άσχημα. Όποιος ήθελε τον Γάλλο αριστερό μπακ, άκουσε την ίδια απάντηση: 12! Όπερ σημαίνει ότι με κάτω από 10 εκ. Ευρώ, δεν θα μπορούσε να τον αποκτήσει…

Και θεωρώ ως σημαντικότερη μεταγραφή του Ολυμπιακού την παραμονή των «4», αφενός μεν γιατί η ομάδα δεν έχασε κάποιο βασικό της εργαλείο, αφτέρου δε γιατί είχε περάσει σε πολύ κόσμο ότι ο Ολυμπιακός σε κάθε ευκαιρία που έχει, πουλάει τους καλύτερούς του παίκτες. Μόνο που είχαμε αγνοήσει μία παράμετρο: πως όποιοι πουλήθηκαν, πουλήθηκαν για κάποιο λόγο.

Είτε γιατί ήρθαν προσφορές από αυτές στις οποίες δεν λες όχι (15 εκ. για Μήτρογλου, 15 για Μανωλά, 10 για Σάμαρη), είτε γιατί έκαναν χρήση ρήτρας (όπως συνέβη ουσιαστικά με τον Μιραλάς), είτε γιατί ήταν ξεχωριστή περίπτωση όπως ο Βάϊς, που ήταν τσακωμένος με τον Μίτσελ κι έξι μήνες αφότου τον πήρε τζάμπα, ο Ολυμπιακός τον πούλησε με 6 εκ. Ευρώ.

Η επιλογή του Ολυμπιακού τώρα να ζητάει 12 εκ. Ευρώ για το Μιλιβόγεβιτς και τον Μαζουάκου, άλλα 10 για τον Ομάρ και τη ρήτρα του Ρομπέρτο, επί της ουσίας ήταν μία κίνηση σα να έλεγε ότι δεν ήθελε να τους πουλήσει. Και νομίζω ότι ήταν κι ένα μήνυμα του κλαμπ προς τον κόσμο της ομάδας αυτή η κίνηση.

Άλλο ένα «μήνυμα», εκτός από τις πολλές και σπουδαίες μεταγραφές, εκτός από τη μείωση των τιμών διαρκείας, αν θέλετε εκτός κι από την απόφαση να διαφημίσει και φέτος ο Ολυμπιακός τη UNICEF στη φανέλα του.