Η ήττα είναι το λιγότερο το πισωγύρισμα είναι το χειρότερο!

Το γεγονός, ότι η Εθνική έχασε στο πρώτο της παιχνίδι στα προκριματικά του Euro δεν είναι τόσο ανησυχητικό. Εχει ξανασυμβεί εξάλλου και στη συνέχεια η Εθνική βρήκε τον δρόμο της και πήρε τις προκρίσεις. Ανησυχητικά είναι τα όσα συνέβησαν από το Μουντιάλ και μετά μέχρι σήμερα.

Μετά την φυγή του Σάντος ήρθε ένας ξένος τεχνικός με εμπειρίες και καλό όνομα, αλλά κλήθηκε να παίξει το πρώτο του επίσημο παιχνίδι χωρίς να δώσει ούτε ένα φιλικό. Και είδε σαν φιλικό το πρώτο επίσημο παιχνίδι με την Ρουμανία. Και όχι μόνο ο άνθρωπος φάνηκε ότι δεν ξέρει την ομάδα-λογικό μου φαίνεται-αλλά στην Εθνική ομάδα δεν υπάρχει ούτε ΕΝΑΣ ανθρωπος, που να μπορεί να συνδέσει το πετυχημένο (βαση αποτελεσμάτων) χθες με το σήμερα και αυτό είναι τεράστιο λάθος. Ολοι άλλαξαν, ο Ρανιέρι έχει δίπλα του μόνο δικούς τους συνεργάτες, που επίσης θέλουν αρκετό χρόνο να προσαρμοστούν και να μάθουν την Εθνική ομάδα.

Ετσι είδαμε τον Ρανιέρι να αντιμετωπίζει το παιχνίδι με τη νοοτροπία ενός φιλικού κάνοντας δοκιμές. Είδαμε για πρώτη φορά στην ενδεκάδα τον -ταλαντούχο αλλά χωρίς ένα επίσημο παιχνίδι -Μάνταλο , τον οποίο σημειωτέον δεν τον κάλεσε από την αρχή , αλλά τον πήρε μετά τον τραυματισμό του Μανιάτη. Είδαμε τον Μήτρογλου, τον Σαμαρά, να είναι στο αρχικό σχήμα χωρίς να έχουν ένα παιχνίδι στα πόδια τους και να μένουν στον πάγκο οι Χριστοδουλόπουλος, Κονέ, Αθανασιάδης, που έχουν δώσει επίσημα παιχνίδια. Και οι δύο πρώτοι να μπαίνουν με σημαντική καθυστέρηση στο παιχνίδι στο δεύτερο ημίχρονο , ο τρίτος να μην μπαίνει ποτέ και να είναι πρώτη αλλαγή ο Διαμαντάκος και να μην παίζει φορ, αλλά αριστερό εξτρέμ!

Το ξαναλέω το πρόβλημα δεν είναι ότι χάσαμε. Αυτό έχει ξανασυμβεί. Το πρόβλημα είναι , ότι υπάρχει ο κίνδυνος να χαθεί ο χαρακτήρας και το μέταλλο, που είχε αυτή η ομάδα εδώ και 10 χρόνια με αποτέλεσμα να πετύχουμε αυτά τα σπουδαία, που έχω πει ότι θα τα εκτιμήσουμε, όταν θα τα χάσουμε!

Στην ομάδα πλέον δεν υπάρχουν ο Καραγκούνης και ο Κατσουράνης, οι παίκτες που στα δύσκολα έπαιρναν την ομάδα από το χέρι και την ξεκόλλαγαν , αλλά κυρίως είχαν περάσει την νοοτροπία σε όλους τους παίκτες στα αποδυτήρια, ότι δεν υπάρχει εύκολο παιχνίδι και πρέπει να έχουν στόχο μόνο τη νίκη σε κάθε ματς. Διότι χάνοντας βαθμούς , χάνεις και θέσεις στην κατάταξη με αποτέλεσμα να δυσκολεύουν οι κληρώσεις . Μπορεί , λοιπόν, η χθεσινή ήττα από την Ρουμανία να μην μετρήσει στο θέμα πρόκρισης, αλλά μπορεί να μετρήσει στην κατάταξη της
Ελλάδας ενόψει της επόμενης κλήρωσης.

Κριτικάρουμε τις επιλογές Ρανιέρι στην πρώτη του στην Εθνική, αλλά εγώ μπορεί να τις δικαιολογήσω μέχρι ενός σημείου διότι ο άνθρωπος δεν ξέρει πρόσωπα και πράγματα.
Αυτό που δεν δικαιολογώ είναι να φθάσουμε σε αυτό που συνέβαινε στην προ Ρεχάγκελ εποχή, όταν στα ξενοδοχεία γινόταν παρέλαση από διάφορους συμβούλους της ΕΠΟ, διάφορους προέδρους ενώσεων με τα γνωστά τσάρτερ της χαράς. Και όταν κάποιοι….μάνατζερ εμπλέκονταν ακόμα και στον καταρτισμό ενδεκάδας. Αυτά επί Ρεχάγκελ και Σάντος δεν συνέβαιναν και τα αποτελέσματα τα είδαμε. Ανησυχώ ότι τώρα θα γυρίσουμε πολλά χρόνια πίσω.Για αυτό λέω ότι η ήττα από την Ρουμανία είναι το λιγότερο. Το περισσότερο είναι οι συνθήκες που διαμορφώνονται για να δουλέψει ο Ρανιέρι. Και απ’ότι μαθαίνω είναι συνθήκες, που κινδυνεύουν να γυρίσουν την Εθνική στα …πέτρινα χρόνια. Την εποχή των …τσάρτερ της χαράς, των βλαχοδήμαρχων, των μανατζαραίων και των ηττών από τον κάθε …πικραμένο. Κανονίστε εκεί στην ΕΠΟ ότι πιο πετυχημένο έχουμε σε αυτό το ποδόσφαιρο να το διαλύσετε και αυτό. Ικανούς σας έχω…..