Next best thing!

Θυμάμαι σαν τώρα ένα άρθρο στο gazzetta, αρχές Ιουλίου, όταν ο Ολυμπιακός έκλεισε τον Μαζουακού. Ο τίτλος ήταν, «την έκπληξη ο Brazilian style». Αναφερόμουν στο Γαλλάκι και εξηγούσα γιατί από τις πρώτες πληροφορίες που είχα πάρει, σχημάτιζα την εντύπωση ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ευχάριστη έκπληξη για τους ερυθρόλευκους.

Αυτό που είχα εισπράξει από πολλά σχόλια ήταν ειρωνεία. Αλλά εγώ επανήλθα. Και μόλις προχθές έγραψα και δεύτερο κομμάτι για τον Μαζουακού, έχοντας πλέον ακόμη καλύτερη εικόνα για τον παίκτη, αφού εκτός από ένα βίντεο μίας ώρας που είχα βρει με την ανάλυση του παίκτη βάσει της απόδοσής του σε όλη την περασμένη σεζόν, είχε παρακολουθήσει κι ένα ολόκληρο παιχνίδι του με τη Βαλενσιέν. Και σχολίαζα ένα πράγμα, ότι έχει προδιαγραφές για μεγάλα πράγματα.

Το παιδί ήταν εντυπωσιακό στο πρώτο του κιόλας παιχνίδι με την ερυθρόλευκη φανέλα, κόντρα στη Μίλαν! Είδες ένα παίκτη που στο α΄ημίχρονο ξεχώρισε σαν αριστερός μπακ και στο β΄, όσο έπαιξε, ξεχώρισε και σαν αριστερός εξτρέμ, με τον Μίτσελ να δικαιώνει την εκτίμησή μου ότι θα τον χρησιμοποιούσε και στην επίθεση. Έμβολο πραγματικό στην αριστερή πλευρά ο μικρός, πλαγιοκοπούσε συνεχώς, είτε σαν μπακ, είτε σαν κυνηγός, την άμυνα της Μίλαν και προκαλούσε ρήγματα, βομβαρδίζοντας με σέντρες και μπούκες, με αποκορύφωμα την ασίστ στον Διαμαντάκο για το 2-0.

Είναι φως φανάρι ότι ο Μαζουακού μπορεί να εξελιχθεί σε ένα next best thing του Ολυμπιακού! Τον βλέπεις ότι έχει ταχύτητα, τεχνική και ποιότητα! Φεύγει η μπάλα με ακρίβεια από τα πόδια του, ακόμη κι υπό πίεση. Δεν σου μοιάζει για αμυντικός, αλλά για χαφ. Κι αμυντικά-εκεί όπου είχα κάποια ερωτηματικά-ήταν αρκετά καλός. Σε μία δύο περιπτώσεις έπρεπε όντως να είχε καλύτερη κάλυψη. Είναι αυτό που λέμε ότι στο ανασταλτικό κομμάτι χρειάζεται δουλειά. Κι εμπειρίες. Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για έναν παίκτη ούτε καν 21 ετών κι ότι μέχρι πέρσι τέτοιο καιρό, οι μόνες παραστάσεις του ήταν από το πρωτάθλημα της Γ΄κατηγορίας της Γαλλίας με τη Βαλενσιέν Β…

Απλά με την ευκαιρία της εντυπωσιακής ποδοσφαιρικής παράστασης που έδωσε ο Ολυμπιακός κόντρα στην έστω «άλλη» τωρινή Μίλαν σε σχέση με το παρελθόν (και χωρίς Μπαλοτέλι, Μοντολίβο, Αμπάτε, Μουντάρι, Μενέζ, Ντε Γιόνγκ, Ζαπάτα), θέλω να θυμίσω κάποια άλλα πολύ πρόσφατα άρθρα μου για παίκτες όπως ο Παπάζογλου, ο Διαμαντάκος, ο Μπουχαλάκης και βέβαια ο Αμπιντάλ. Γιατί είδαμε πως στάθηκαν οι δύο Έλληνες σέντερ φορ εναντίον Ραμί, Άλεξ, Μεξές, Μπονέρα. Κι είδαμε και πόσο επιβλητική ήταν η παρουσία του Γάλλου αριστερού στόπερ, αλλά και πόσο ξεχωριστός μέσος είναι ο Κρητικός, με την εκπληκτική γκολάρα του και τη γενικότερη εικόνα του-άλλος υποψήφιος για next best thing ο επίσης 21χρονος κι επίσης αριστεροπόδαρος άσος!

Σίγουρα, περισσότερα κι ασφαλέστερα πράγματα θα ξέρουμε για όλους στα δύο πολύ πιο δύσκολα τεστ της Αμερικής, με την πρωταθλήτρια και τη δευτεραθλήτρια Αγγλίας, Σίτι και Λίβερπουλ αντίστοιχα, και όπως θα ήταν ανώφελο να…σιχτιρίζαμε σε ένα Μίλαν-Ολυμπιακός 3-0, το ίδιο ανώφελο είναι να πανηγυρίζουμε στο Ολυμπιακός-Μίλαν 3-0.

Απλά θέλω να πω η, μάλλον να επαναλάβω ότι κακώς υποτιμώνται παίκτες του Ολυμπιακού, που δεν αποτελούν ηχηρές μεταγραφές η, που μπορεί να είναι κάποιας ηλικίας. Όσους δεν τους ξέρουν, ας περιμένουν να τους δουν. Και για κάποιους άλλους, ας αναρωτηθούν γιατί τους θέλει ο προπονητής κι ας σκεφθούν μήπως δεν τους έχουν αξιολογήσει οι ίδιοι σωστά.

Κι αν θέλουν κάποιοι, ας μπουν στη διαδικασία να (συν)εκτιμήσουν ότι για να αναλύσω ένα «άγνωστο» στους πολλούς παίκτη, έχω "βγάλει τα μάτια μου" και δεν αρκούμαι στα πεντάλεπτα η, δεκάλεπτα βιντεάκια του youtube, όπου όλοι οι παίκτες μοιάζουν σούπερ ντούπερ…

Παρεμπιπτόντως, είδαμε, και δη σε μία Μίλαν σε προβληματική εικόνα, και πόσο καλά στοιχεία έχει ο Γάλλος επιθετικός Νιάνγκ, για τον οποίο επίσης είχα σημειώσει περί της ποιότητας του, σε ένα κομμάτι μου για τον "αντιΚάμπελ".