Άντεξε στον τραμπούκο Κομίνη και στον Άρη

Θα πρέπει να ηρεμήσουμε λίγο, να τα βάλουμε κάτω και να μην φάμε καμία μήνυση. Ξεκινάμε λοιπόν από τα βασικά. Σε ένα παιχνίδι ντροπή για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ο ΠΑΟΚ ήρθε ισόπαλος με τον Άρη παίζοντας για ένα ημίχρονο με παίκτη λιγότερο. Πρωταγωνιστής της αναμέτρησης ο διαιτητής Κομίνης ο οποίος αποκλείεται να υπέπεσε σε τόσα ανθρώπινα λάθη.

Είμαι ο Σαββίδης και περιμένω να μου πει ο Μώραλης με τον Σαρρή, για το προϊόν και το ότι δεν το προστατεύουμε. Η κατάσταση ξέφυγε και πλέον δεν μαζεύεται. Και τώρα καλοί μου εισαγγελείς, καλοί μου αστυνομικοί, καλοί μου άνθρωποι τρεχάτε.

Ήταν μαθηματικό να συμβεί αυτό. Ειλικρινά επειδή γνωρίζω που θα πάει η κουβέντα στα σχόλια που αποτελούν το 0,0003% της ανάγνωσης, δε θα με πείραζε αν ο διαιτητής άφηνε και τις δύο ομάδες να παίξουν σκληρά. Όμως δεν μπορώ να δίνω 20εκατ. ευρώ εγώ ο Σαββίδης για να έρχεται ένα παιδάκι και να αφήνει τους αντιπάλους να τους χτυπάνε και όταν οι δικοί μου πάνε σε μία φάση δυνατά να τρώνε κόκκινη. Η κατάσταση δεν μαζεύεται, ετοιμαστείτε.

Πάμε λίγο στους δικούς μας. Βλέπω οπαδούς μας – ευτυχώς είναι λίγοι - να μην αντιλαμβάνονται τι έγινε σήμερα στο Χαριλάου και να κατηγορούν την ομάδα. Η ομάδα μια χαρά αντεπεξήλθε σε αυτό τον τραμπούκο αντιπάλων και διαιτητή. Ένα λάθος του Γλύκου, απαντήθηκε με ένα αυτογκόλ του Οικονομόπουλου, ένας διαιτητής έδινε όλα τα σπόρια στον αντίπαλο, κράτησε παίκτες του στο γήπεδο με καθαρές κάρτες, κιτρίνησε όλους τους δικούς μας, απέβαλε τον Κάτσε αναίτια και παρόλα αυτά με μείον παίκτη για ένα ημίχρονο δεν ιδρώσαμε να κρατήσουμε την ισοπαλία και παραλίγο να πάρουμε και το παιχνίδι.

Η ομάδα και τσαμπουκά είχε και δεν μάσησε, αν εξαιρέσουμε έναν – δυο παίκτες που μετά τις ατιμώρητες κλωτσιές που έφαγαν έχασαν τα πατήματά τους. Η ομάδα είχε ψυχή, το πρόβλημα είναι το κλασικό. Είχα γράψει σε προηγούμενο μπλογκ πως πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι για την επιδίωξη νέας στημένης κρίσης από τα παιδιά της Συγγρού και τα αφεντικά τους. Και βλέπω πως κάποιοι δικοί μας τσιμπάνε.

Η διαιτησία Κομίνη, ήταν μία προειδοποίηση ενόψει ημιτελικών κυπέλλου για όσους δεν το κατάλαβαν και δεν πρέπει να κατηγορούν την ομάδα. Αν θέλετε ο ΠΑΟΚ να προκόψει, σας έχει ανάγκη δίπλα του και όχι απέναντί του. Ειδικά έτσι όπως είναι διαμορφωμένη η κατάσταση στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο σήμερα. Όσο για τη διοίκηση, είναι τόσο ανήμπορη όσο του Παναθηναϊκού, της Τρίπολης, του Παναιτωλικού κ.α. Αφού έχουν απέναντί τους υπαλλήλους του ανταγωνιστή, πως μπορεί να αντιδράσει;

Για τον Άρη, όλοι οι λόγοι που μας αποχαιρετά, εμφανίστηκαν σε έναν αγώνα. Μία ομάδα τραγική, με νοοτροπία χωριάτικη, εγκλωβισμένη στον μικρόκοσμό της και σε παράγοντες που το μόνο που ξέρουν είναι να φαγώνονται μεταξύ τους. Όσο σκληρό και να είναι, για τον Άρη είναι όαση η παρουσία του στη Φούτμπολ Λιγκ 2, με καθαρό ταμείο. Είναι μία 3η ευκαιρία, αφού έχασε αυτή του 44 και την περυσινή που μεταμορφώθηκε σε Μπαρτσελόνα τις τελευταίες πέντε αγωνιστικές.
Αν και δεν βλέπω παράγοντες που μπορούνε να τον ανεβάσουν από τα τάρταρα, είναι μία ευκαιρία. Μακάρι να γυρίσει δυνατός και όχι γιουσουφάκι των ανταγωνιστών μου.

ΥΓ Οι δηλώσεις των παικτών είχαν αρκετό στίγμα λαϊκισμού, όμως του Βανγκέλι ξέφυγαν.