«Παίξε για εμάς»

Αφού έχω σοκαριστεί από τις καταγγελίες Γιαννιώτα, έσφιξα την γροθιά μου, συγκεντρώθηκα και προσπάθησα να καταλάβω τι ακριβώς σημαίνει να δίνω 80 χιλιάρικα σε μία ομάδα για μία μεταγραφή που δεν έκανα ποτέ και δεν πήρα πίσω τα χρήματα.

Το επεξεργάζομαι ακόμη και όταν καταλήξω κάπου θα το ανακοινώσω, απλά αυτή τη στιγμή ένα ρίγος με περιβάλλει. Είμαι ενθουσιασμένος από τη νίκη επί της Μπαρτσελόνα μέσα στο σπίτι της. Την είχα κερδίσει και στη Τούμπα παλαιότερα, αλλά δε θυμάμαι τι είχα κάνει εκτός όταν είχα παίξει τότε. Τώρα πήγα και την πήρα στα ίσα και με σφαγή. Αυτά τα 10χρονά του ΠΑΟΚ που απαρτίζουν την Κ12, είναι ο λόγος που πηγαίνω συνήθως στο γήπεδο κανά τρίωρο πριν το παιχνίδι. Κάθομαι και τα χαζεύω όταν παίζουν με διάφορες ακαδημίες που μαζεύει εκεί ο ΠΑΟΚ.

Μια χαρά περνάω μόνος με τον καφέ, μόνο οι φωνές των παιδιών που πήγαν και κέρδισαν την Μπαρτσελόνα. Σκέφτομαι όταν αυτά θα μεγαλώσουν και θα κληθούν να παίξουν στον ΠΑΟΚ. Θα μετρήσει και η εποχή, δηλαδή αν θα έχουμε λεφτά τότε ή όχι. Αν δεν έχουμε θα στηριχτούν, αν έχουμε θα πυροβοληθούν για να πιέσουμε να πάρει ο όποιος είναι έναν σέντερ φορ που θα μας στείλει στο αεροδρόμιο.
Βλέπω τον Κλάους, είχα κουβέντα χθες με τους κολλητούς μου, συνδεσμίτες παλαιάς κοπής αλλά ενεργούς. Τον κάψαμε και αυτόν. Στα 19 του είχε πάει στο πέταλο του Χαριλάου και ζήτησε να σωπάσει όταν πέτυχε το προτελευταίο πέναλτι που χρειάστηκε να χτυπηθεί σε εκείνο το παιχνίδι κυπέλλου που ο Καράμπελας έμελε να είναι ο μοιραίος.

Πλέον ούτε να πανηγυρίσει τα γκολ δεν μπορεί. Του έφυγε η καύλα, δεν του βγαίνει, ζώντας σε μία κατάσταση αμφισβήτησης και ουσιαστικού μίσους για λόγους αδιευκρίνιστους. Λίγο το ξυπνητήρι, λίγο κάποιες στημένες αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, λίγο το ότι έχουμε λεφτά και ο δικός μας είναι ο πλέον αναλώσιμος. Ελάχιστοι αντιλαμβάνονται πώς είναι να έχεις στα αποδυτήριά σου παίκτες που νιώθουν από ΠΑΟΚ ή από οποιαδήποτε ομάδα. Και πόσο μεγάλη ζημιά είναι να σβήνεις αυτό το συναίσθημα εντός των αποδυτηρίων σου.

Επειδή τον βλέπω πως λυγίζει, κάνω μία απέλπιδα προσπάθεια να του υπενθυμίσω πως δεν υπάρχουν μόνο αυτοί που τον βρίζουν ή που δημιουργούν κλίμα εναντίον του. Υπάρχουν και αυτοί που γουστάρουν που βλέπουν ένα δικό μας παιδί να παίζει μπάλα. Που παλεύει με όποια προσόντα έχει. Που τον θεωρούν πετυχημένο με 50 γκολ σε 2,5 χρόνια. Ας βάλει τα δυνατά του, ας κλείσε τα αυτιά του και ας παίξει για εμάς.

Ξέρω, θα ξεκινήσει το γαϊτανάκι στα σχόλια του γιατί τον αβαντάρεις, είναι κολλητός σου και οι γνωστές παπαριές. Δεν είναι κολλητός μου, είναι παιδί μου, παιδί σας. Τον βλέπω να φοράει τη φανέλα τη ριγέ από τα 8 του χρόνια και με ενοχλεί αφάνταστα αυτό που συμβαίνει. Και δεν είμαι ο μόνος. Και επειδή θέλω επιχειρήματα, καλώ όποιον την έχει δει τιμωρός του Κλάους να μου απαντήσει στο εξής απλό ερώτημα. Θέλω να μου βρει έναν επιθετικό που πέτυχε 50 γκολ σε 2,5 χρόνια και έχει συμβόλαιο σε αυτά κατά μέσο όρο στις σεζόν 160 χιλιάρικα; Περιμένω απαντήσεις.

Όσο για το πώς συμπεριφέρεται η ΠΑΕ στον Κλάους, είναι μια άλλη κουβέντα. Έχει αφήσει τον κάθε απίθανο να δημιουργεί κλίμα εναντίον του. Και για να το γενικεύσω, η συμπεριφορά που τυγχάνει ο Κλάους στη Τούμπα, είναι ένας κρίκος της αλυσίδας που εμφανίζει το κάποτε απόρθητο κάστρο ως μία πληγή για τον σημερινό ΠΑΟΚ. Είναι το κλίμα που εισπράττει όλη η ομάδα η οποία έχει γνωρίσει τις σημαντικότερες ήττες της σε αυτή τα τελευταία χρόνια.

Αποκλεισμός στο κύπελλο από Ατρόμητο – ΑΕΚ, ήττα από ΤΣΣΚΑ, αποκλεισμός από Ουντινέζε, δεν βάζω αποκλεισμούς από Σάλκε και Μέταλιστ γιατί ήμασταν κεκλεισμένων, όπως κεκλεισμένων βέβαια ήμασταν στο πιο σωστό τακτικά σημαντικό παιχνίδι, αυτό του αποκλεισμού του Ολυμπιακού με τα γκολ του Σαλπιγγίδη εκεί που οπαδικά ήταν μία μέρα …έξοχη. Νομίζω πως όσοι γνωρίζουν από ΠΑΟΚ αντιλαμβάνονται πως αυτό το φαινόμενο πρώτη φορά το συναντάμε και είναι αντικείμενο προβληματισμού αν μη τι άλλο.

Δεν ξέρω τι μπορεί να συμβεί για να αλλάξει αυτή η νοοτροπία φρένου της ομάδας και συγκεκριμένων παικτών στη Τούμπα, όμως αυτό που ξέρω είναι πως θέλει δουλειά. Απ όλους μας. Και κυρίως από την ΠΑΕ που καλείται να κατευθύνει το κοινό σε μία διαφορετική νοοτροπία, δίνοντας αυτή πρώτη το παράδειγμα της σωστής λειτουργίας. Κλείνοντας, παρατηρούσα την πορεία των κοριτσιών στο ποδόσφαιρο. Μου φάνηκε παράξενο το γεγονός πως μία ομάδα που επί εννέα χρόνια παίρνει το πρωτάθλημα, είναι 4η στη βαθμολογία.

Το έψαξα λίγο, έχω ακόμη δρόμο και διαπίστωσα πως οι συνθήκες προπόνησης είναι τραγικές, πως χάσαμε έναν αγώνα στα… χαρτιά, ενώ κάτι ανάλογο παραλίγο να γίνει και σε άλλα τρία παιχνίδια, κάτι που δεν μπορώ να το θεωρήσω σύμπτωση. Μου είπαν πως τα κορίτσια πηγαίνουν και παίζουν σε γήπεδα λάσπες χωρίς να έχουν δεύτερη στολή, μου είπαν πως ζούνε μία καθημερινότητα άθλια. Σύμφωνα με τις διατάξεις της ΟΥΕΦΑ, το γυναικείο ποδόσφαιρο θα πρέπει να ενταχθεί εκεί που ανήκει το αντρικό μέσα στο 2015. Αυτά τα κορίτσια, έχουν κατακτήσει εννέα πρωταθλήματα και έτσι όπως το βλέπω το έργο δεν μου φαίνεται εφικτό να φτάσουν μέχρι το 2015.

Από την άλλη, με μπάτζετ μόλις 80 χιλιάδες ευρώ, είναι πάρα πολύ απλό να απορροφηθούν από την ΠΑΕ και να αποτελέσουν ουσιαστικά τον πρέσβη μιας καμπάνιας προσέγγισης του γυναικείου κοινού της ομάδας στο γήπεδο.

Ομάδες όπως η Άρσεναλ, η Λιόν, η Βόλφσμπουργκ που παίζουν σε υψηλό επίπεδο στο γυναικείο ποδόσφαιρο της Ευρώπης, δεν είναι χαζές που δίνουν βάση σε αυτό το τμήμα. Και εκατοντάδες άλλες.
Απορώ πρώτον γιατί ο Α.Σ. δεν έχει καταθέσει από τώρα πρόταση στη ΠΑΕ να αναλάβει το τμήμα, από τη στιγμή μάλιστα που αδυνατεί να κάνει τα αυτονόητα και μου δείχνει πως μάλλον θέλει να το διαλύσει.
Τα νούμερα είναι αστεία για την ΠΑΕ που δίνει αντίστοιχα για να αλλάζει σαλόνια στο κτίριο της θύρας 1 και καλό θα ήταν να γίνει μία κίνηση σοβαρή και μάλιστα άμεσα.