Ο αλά Βαλβέρδε Ολυμπιακός, ο χαρακτήρας και η μύγα μες το γάλα!

Φιλικό…ξεφιλικό, όσο μου άρεσε χθες αυτό το πρώτο 20λεπτο, που θύμισε λίγο Ολυμπιακό…Βαλβέρδε, τόσο δεν μου άρεσε το τελευταίο ημίωρο-το ενδιάμεσο διάστημα ήταν περίπου αδιάφορο.

Ο στόχος πρέπει να είναι διπλός: αφενός μεν το 20λεπτο σιγά σιγά μέσα από την προετοιμασία να γίνει κάποια στιγμή 60λεπτο, αφετέρου δε το τελευταίο ημίωρο να…εξαφανιστεί. Για να είμαι ειλικρινής, όσο χάρηκα βλέποντας στο ξεκίνημα την ομάδα να πιέζει παντού και να βγάζει φάσεις από παντού, από πλάγια, από τον άξονα, από στημένα, από κοντά, από μακριά, από σουτ και από κεφαλιές (έστω χωρίς αποτελεσματικότητα), τόσο προβληματίστηκα βλέποντας την αντίδραση της μετά το υπέρ της 1-0.

Τότε ήταν που οι γηπεδούχοι με το φάσμα της ήττας μέσα στο σπίτι τους, άρχισαν να παίζουν σκληρά και να ρίχνουν κλοτσιές στην ψύχρα, στη μία φάση μετά την άλλη. Εκεί λοιπόν όταν είσαι Ολυμπιακός και βλέπεις ότι σε παίζουν μία φορά σκληρά, πρέπει να παίξεις κι εσύ τουλάχιστον το ίδιο σκληρά, για να μην πω παραπάνω. Μόνο τέτοια αντίδραση δεν είδαμε όμως. Αποτέλεσμα; Το υπέρ του 1-0 να γίνει εις βάρος του 1-3 μέσα σε 24 λεπτά!

Ας ήταν φιλικό, δεν ήταν ωραίο πράγμα αυτό. Διότι όχι μόνο το αγωνιστικό σου πλάνο, αλλά και τον χαρακτήρα σου ως ομάδα θα τον φτιάξεις τώρα, στην προετοιμασία, ακριβώς μέσα από τα φιλικά. Και δεν είναι δυνατόν να κερδίζεις 1-0 στο 47’ και με το που άρχισαν να πέφτουν κλοτσιές να χάνεις 1-3 στο 84’. Σίγουρα έπαιξε ρόλο κι ότι άλλαξε όλη η ενδεκάδα από τον Μαρτίνς στο 61’, αλλά και με την βασική ενδεκάδα του Ολυμπιακού οι Βέλγοι είχαν ήδη ισοφαρίσει κι είχαν κι άλλη κλασική ευκαιρία για γκολ μετά το 1-0...

Οκέϊ είναι μία δικαιολογία της εικόνας μετά το 60’ η αλλαγή της ενδεκάδας, επειδή έπαιξαν δηλαδή όσοι είχαν αγωνιστεί για 60 λεπτά την προηγούμενη ημέρα, στο πρώτο φιλικό στο Βέλγιο. Αλλά εφτά ήταν αυτοί κι όχι και οι έντεκα και το ερώτημα είναι: δεν μπορούσαν να παίξουν μόλις μισή ώρα καλά, επειδή είχαν παίξει μία ημέρα πριν μία ώρα εναντίον μίας ομάδας Γ΄ κατηγορίας;

Κι ο Μάριν, που κι αυτός είχε παίξει προχθές για 60 λεπτά και αποτελεί κοινό μυστικό ότι είναι υπό αποχώρηση, πώς ξεχώρισε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα; Το πέναλτι κέρδισε κλέβοντας πρώτα την μπάλα και μετά σουτάροντας, πάσα για γκολ στον Φετφατζίδη έκανε, άλλη ευκαιρία ξεκίνησε, μέχρι και με κεφαλιά απείλησε να σκοράρει ο ίδιος! Όπως επίσης, ο Καμαρά κι ο Ρομαό το πάλεψαν τουλάχιστον με μία αξιοπρέπεια στα χαφ, αλλά κάνοντας κι αυτοί λάθη.

Η εικόνα του Ολυμπιακού μετά το 60’, οφείλεται λογικά σε δύο κατά βάση λόγους.

Ο πρώτος είχε να κάνει με αυτό το περίεργο σύστημα 3-4-2-1 που περισσότερο ανακάτεψε παρά βοήθησε την ομάδα (με τον…Πάρντο να παίρνει όλη τη δεξιά πλευρά κλπ, κλπ). Φάνηκε σαν να μην είχε δουλευτεί καθόλου κι απλά να δοκιμάστηκε.

Ο δεύτερος και κυριότερος ήταν η ατομική απόδοση. Αυτά που έδωσαν η, μάλλον που δεν έδωσαν οι περισσότεροι «ερυθρόλευκοι».

Μπροστά; Ο Φετφατζίδης δεν έδωσε τίποτα. Ο Τζούρτζεβιτς σχεδόν τίποτα. Οι ακραίοι Πάρντο και Μασούρας μπήκαν σε όλη κι όλη μία φάση-ο πρώτος την δημιούργησε κι ο δεύτερος την έχασε.

Στην άμυνα; Ο Ένγκελς το μόνο που έκανε ήταν μία καλή 40άρα πάσα και μία απρόσεκτη κίνηση, το χέρι-πέναλτι… Ο Νικολάου δύο καλά ανοίγματα και μία επέμβαση. Ο Μιράντα; Πέντε καλά κι άλλα πέντε άσχημα. Τουλάχιστον «μπήκε» στο ματς περισσότερο από τους άλλους αμυντικούς, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Πρέπει να δει πως θα ισορροπήσει το παιχνίδι του και δεν θα είναι «ένα καλό κι ένα λάθος».

Η ουσία είναι ότι στο πιο δύσκολο από τα τέσσερα πρώτα του φιλικά τεστ ο Ολυμπιακός έδειξε ότι έχει προδιαγραφές να φτιάξει ομάδα που θα παίζει πραγματικά καλή μπάλα και θα αρέσει στον κόσμο της, αλλά κι ότι έχει ακόμη πολλή δουλειά η ομάδα για να φτάσει σε αυτό τον στόχο.

Για την τραγωδία που βρήκε την οικογένεια Κόκκαλη συγχωρέστε με, αλλά πραγματικά δεν βρίσκω λέξεις να γράψω...Καλή δύναμη να έχουν...