Αυτές οι μεταγραφές πρέπει να είναι το παράδειγμα στον Ολυμπιακό

Μπορεί από τον ελληνικό Τύπο να πέρασε στα ψιλά, αφού ο παίκτης πλέον έχει φύγει εδώ κι ενάμιση χρόνο από τον Ολυμπαικό, όμως ο Λούκα Μιλιβόγεβιτς γνωρίζει την αποθέωση στην Αγλία για τη φετινή του σεζόν στην Κρίσταλ Πάλας.

Αποθέωση από πολλούς ‘ειδικούς» στο νησί-όπου ειδικοί ίσον τόσο εφημερίδες και σάϊτ (π.χ. https://www.si.com/soccer/2018/05/16/overachievers-over-performing-xi-201718-premier-league-season), όσο και παλιοί παίκτες που τώρα είναι σχολιαστές (π.χ. https://www.standard.co.uk/sport/football/danny-murphys-london-winners-and-losers-in-201718-premier-league-season-wilfried-zaha-davinson-a3836341.html).

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται…ανάλυση γα το τι σημαίνει να είσαι στην ιδανική ενδεκάδα του πιο πλούσιου πρωταθλήματος στον κόσμο. Τα λέει όλα για την αξία και την φόρμα του Σέρβου διεθνή μέσου, που αποτελεί και αναντικατάστατο στέλεχος φυσικά της ενδεκάδας της Σερβίας, δίπλα στον Μάτιτς της Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ και θα τον δούμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας το καλοκαίρι.

Τι μου ήρθε σήμερα και γράφω για τον Λούκα; Πολύ απλά, σκεφτόμουν ότι από τότε που έφυγε ο Μιλιβόγεβιτς, τέλη Γενάρη του 2017, ξεκίνησε η αγωνιστική πτώση του Ολυμπιακού, κάτι που ασφαλώς και δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Με τον Σέρβο στην ενδεκάδα η ομάδα τρία χρόνια πήρε τρία πρωταθλήματα (όταν έφυγε για την Κρίσταλ Πάλας η διαφορά από τον δεύτερο ΠΑΟΚ ήταν στο +13…), πήρε ένα Κύπελλο-νταμπλ (έφυγε μεσούσης της σεζόν και δεν πρόλαβε να διεκδικήσει δεύτερο) και στην Ευρώπη είχε τη μία σεζόν νίκες επί Γιουβέντους κι Ατλέτικο τη δεύτερη άλλους εννιά πόντους στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ με διπλό στην Άρσεναλ και την τρίτη εύκολη πρόκριση από τους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ.

Επί σχεδόν μία ολόκληρη τριετία με τον Μιλιβόγεβιτς ο Ολυμπιακός έχασε όλα κι όλα τρία ντέρμπι πρωταθλήματος (1-2 από τον ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη, 1-2 από τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο και 0-1 από την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ) κι εκείνο τον τελικό από την ΑΕΚ (1-2) στο ΟΑΚΑ, που είχε γίνει ένα μήνα μετά το πρωτάθλημα, με τους παίκτες του Ολυμπιακού μαυρισμένους από τον ήλιο…

Γιατί τα θυμίζω όλα αυτά; Πολύ απλά γιατί λείπει πολύ από τον Ολυμπιακό ένας τέτοιος παίκτης. Και λείπει πολύ και αγωνιστικά, αλλά λείπει πολύ και σαν προσωπικότητα, σαν ηγέτης. Η ομάδα αυτή την στιγμή έχει ανάγκη όσο ποτέ κάποιους, έστω ένα-δύο, παίκτες-κολόνες. Όπως ακριβώς ήταν ο Λούκα, στον οποίο ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να κόψει τον δρόμο για την Πρέμιερ Λιγκ στα 26 χρόνια του.

Μεταγραφές τύπου Μιλιβόγεβιτς πρέπει να είναι το παράδειγμα του Ολυμπιακού: φέρνεις ένα καλό παίκτη, σε καλή ηλικία και τον κρατάς τρία χρόνια για να δέσει με την ομάδα και τον κόσμο κι αν είναι τα φτερά του για πιο ψηλά, τον αφήνεις να πετάξει. Αποδεικνύουν τέτοιες περιπτώσεις ότι δεν χρειάζεται να ματώσεις για να φέρεις ένα πραγματικά καλό παίκτη, που θα σε βοηθήσει και θα έχει και μεταπωλητική αξία.

Κάπου 2,2 εκ. Ευρώ πλήρωσε ο Ολυμπιακός στην Άντερλεχτ να τον πάρει στα 23 του-με δικό του συμβόλαιο στα περίπου 400 χιλιάρικα ετησίως αν δεν κάνω λάθος. Τα λεφτά αυτά και τώρα, χωρίς Τσάμπιονς Λιγκ και σε εποχή μειωμένου μπάτζετ, ο Ολυμπιακός τα δίνει. Το ζητούμενο είναι η επιλογή. Δεν βρίσκονται εύκολα τέτοια κελεπούρια, αλλά όλο και σε κάποια ομάδα θα βρίσκεται ένας...ξύπνιος προπονητής, όπως τότε ο Χάσι στην Άντερλεχτ, που δεν ήθελε τον Λούκα!!!

Εκεί ακριβώς στην καρδιά της ενδεκάδας του, στο εξάρι η, στο οκτάρι, χρειάζεται ένα παίκτη-κολόνα ο Ολυμπιακός. Και πρέπει να είναι προτεραιότητα η απόκτηση του.