Είναι... άλλες οι γκέλες του καθενός!

Η φράση “επιτέλους και οι μεγάλοι χάνουν και τι ωραίο πρωτάθλημα είναι αυτό...” είναι η φράση που φοριέται πιο πολύ τις τελευταίες εβδομάδες. Ενίοτε συνοδεύεται και από ένα “Αγγλία γίναμε...” και καθαρίζεις με ένα ωραίο κείμενο που σου επιτρέπει να αισιοδοξείς για αυτό που θα δούμε στη συνέχεια και για την ποιότητα της φετινής Σούπερ Λίγκας.

Μακάρι να είναι έτσι, μακάρι να συνεχιστεί αυτή η... συγκυρία και να χάνουν συνεχώς βαθμούς οι μεγάλοι, μακάρι φυσικά να κατακτήσει το πρωτάθλημα ο Πανιώνιος ή κάποιος “μικρός” τέλος πάντων για να μην το περιορίζω. Δεν είμαστε όμως νομίζω σε αυτή τη φάση. Για την ακρίβεια νομίζω ότι είμαστε πολύ μακριά από αυτό.

Ο λόγος που οι μεγάλοι χάνουν βαθμούς κατά την άποψή μου δεν είναι ότι οι μικροί έγιναν πολύ καλύτερες ομάδες. Για να μην γράψω ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα αυτή της Λάρισας που έκοψε δύο βαθμούς από τον ΠΑΟΚ, οι ομάδες είναι πολύ χειρότερες από όσο θα μπορούσαν να είναι.

Ο λόγος που οι μεγάλοι ως τώρα χάνουν βαθμούς έχουν να κάνουν κυρίως με τους ίδιους και είναι για την κάθε μία ομάδα διαφορετικοί.

Ο ΠΑΟΚ για παράδειγμα είναι μία ομάδα που φτιάχτηκε πάρα πολύ αργά, τα βασικότερα κομμάτια του παζλ αποκτήθηκαν 31 Αυγούστου και επιπλέον έχει έναν προπονητή που δεν έκανε προετοιμασία με αυτή την ομάδα. Ακόμη περισσότερο έχει έναν προπονητή που ανεξάρτητα από τι πιστεύει ο καθένας αν είναι καλός ή κακός, εννοώ, είναι ένας προπονητής που έχει μία συγκεκριμένη φιλοσοφία στην καριέρα του εδώ και χρόνια. Ενας προπονητής που ξέρει να φτιάχνει ομάδες που παίζουν καλή άμυνα και που βγαίνουν στην κόντρα. Ενας προπονητής που δεν φοβάται να πει ότι είναι θιασώτης του 1-0! Δεν είναι καθόλου κακό. Και ασφαλώς μπορείς να πάρεις πρωτάθλημα με αυτή τη λογική. Αρκεί και να έχεις ρόστερ για αυτή τη λογική. Ο ΠΑΟΚ έχει όμως ένα ρόστερ γεμάτο από παίκτες με πλεονεκτήματα στα επιθετικά χαρακτηριστικά τους.

Να παίζεις κλειστά και για το 1-0 με ακραίους αμυντικούς τον Μάτος και τον Λέοβατς είναι μάλλον λάθος σχεδιασμός. Να παίζεις για το 1-0 χωρίς εξάρι και με κεντρικούς χαφ τον Μαουρίσιο και τον Τσίμιροτ δεν είναι μάλλον σοφό. Ο ΠΑΟΚ έφτιαξε ένα ρόστερ άκρως επιθετικής λογικής και έχει έναν προπονητή που δηλώνει “τι κακό έχει το 1-0 και η Τσέλσι του Μουρίνιο έτσι πήρε το πρωτάθλημα...”

Η ΑΕΚ έχει άλλο ζήτημα. Πρώτον είναι άμαθη στο Ελλάδα – Ευρώπη ταυτόχρονα. Οι δύο μεγάλες αποτυχίες της είναι αμέσως μετά από ευρωπαϊκά ματς στα Γιάννενα και στην Τρίπολη. Το Πέμπτη – Κυριακή δεν είναι καθόλου εύκολα διαχειρίσιμο όσο μεγάλο κι' αν είναι το ρόστερ. Και ο Χιμένεθ μας έχει δείξει ως τώρα (κυρίως με τις ακατανόητες επιλογές στην Τρίπολη) ότι ακόμη δεν το έχει. Και επίσης το ρόστερ προκύπτει μεγάλο στα νούμερα γιατί στην ουσία όταν δεν εμπιστεύεσαι ποτέ τον Τρίστασον, τον Πατίτο κ.ο.κ τότε δεν είναι μεγάλο στην ουσία.

Ενα δεύτερο πρόβλημα είναι ότι η ΑΕΚ πρέπει να αντέξει και την πίεση. Μόλις την περασμένη Δευτέρα μετά τη νίκη στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, έγραφα εδώ, σε αυτήν την γωνιά, ότι εκείνο το αποτέλεσμα γεννά τέτοιες προσδοκίες και τέτοια πίεση που η ΑΕΚ θα πρέπει να είναι απολύτως συγκεντρωμένη για να τα καταφέρει. Μάλιστα αναφερόμουν στα δύο επόμενα ματς με Αούστρια και Αστέρα που θα μας δείξουν πόσο ικανή είναι η ΑΕΚ να διαχειριστεί αυτή την πίεση. Οπως αποδείχτηκε ο προπονητής της δεν ήταν...

Στον Ολυμπιακό το πρόβλημα είναι άλλης φύσεως. Το club εδώ και κάμποσο διάστημα δείχνει ότι δεν ξέρει πως να διαχειρίζεται την αγωνιστική κρίση. Μάλλον ξέρει, με αλλαγή προπονητή ανά δύο μήνες. Αυτό, είτε έχεις κακό ρόστερ όπως πέρυσι, είτε έχεις καλό ρόστερ όπως φέτος, είναι πρόβλημα που δεν ξεπερνιέται εύκολα. Είναι πραγματικά απίθανο αυτό που συμβαίνει, αλλά μία εβδομάδα μετά την πρόσληψη του Λεμονή θα βρεις δημοσιογραφικά κείμενα που αναρωτιούνται πότε θα φύγει και πόσους προπονητές θα χρειαστεί φέτος ο Ολυμπιακός. Είτε τα κείμενα αυτά είναι “δημοσιογραφικά”, είτε δημοσιογραφικά το ίδιο κάνει. Εχουν δοθεί τα δικαιώματα για να γράφονται και κυρίως έχει δοθεί το δικαίωμα να το πιστεύουν άπαντες, όχι μόνο εκτός, αλλά και εντός του club και κυρίως οι παίκτες, ότι η λύση, αν δεν τα καταφέρουν, θα δοθεί πάλι με μία αλλαγή προπονητή...

Στον δε Παναθηναϊκό το πρόβλημα είναι πολύ μικρότερο με το τι συμβαίνει μέσα στο γήπεδο σε σχέση με το τι συμβαίνει έξω από αυτό. Τα οικονομικά προβλήματα είναι αυτά που έχουν τσακίσει τον σύλλογο. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν μπορείς να κάνεις εύκολα εκτίμηση για την αγωνιστική παρουσία του, γιατί πολύ απλά δεν ξέρεις ποιοι θα είναι αύριο εκεί και με ποιες συνθήκες.

Μάλλον λοιπόν έχουν κατέβει μπόλικα σκαλιά οι “μεγάλοι” λόγω των δικών τους ζητημάτων, παρά έχουν ανέβει κάμποσα οι μικροί. Ναι υπάρχουν και κάποιες ομάδες που είναι καλές. Ο Παναιτωλικός και ο Ατρόμητος, εκτός από τον Πανιώνιο είναι δύο παραδείγματα, αλλά τέτοιες υπήρχαν κάθε χρόνο. Στο τέλος της ημέρας όμως και παρά τα όποια δεδομένα και μεγάλα προβλήματα των μεγάλων δεν βλέπω να κατακτά το πρωτάθλημα κάποιος μη μεγάλος.

Δεν βλέπω πως κάποιος από τους 3 μεγάλους στο τέλος δεν θα βγει Ευρώπη και τέλος πάντων όποιος το πιστεύει ότι άλλαξε τόσο πολύ το πρωτάθλημα μας δεν έχει παρά να ποντάρει στην κατάκτηση του τίτλου σε κάποια άλλη ομάδα ή στο να μείνει εκτός Ευρώπης κάποιος από τους Ολυμπιακό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ. Οτι κι' αν επιλέξει θα γίνει πλούσιος, αν συμβεί...