Το λιγότερο που οφείλει ο Αλαφούζος, είναι να πει επιτέλους την αλήθεια

Στο διάστημα των περίπου πέντε ετών που διοικεί τον Παναθηναϊκό έχει βάλει, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, περί τα 40 εκατ. ευρώ. Είτε βγήκαν απευθείας από την τσέπη, τα σεντούκια και τους τραπεζικούς λογαριασμούς του, είτε βρέθηκαν με δάνεια που έλαβε κάποια από τις εταιρείες του, η διαπίστωση είναι ίδια: ο Γιάννης Αλαφούζος έχει πληρώσει για τον Παναθηναϊκό περί τα 40 εκατ. ευρώ, τα οποία είναι πολύ περισσότερα από όσα είχε υποσχεθεί τον καιρό που αναλάμβανε την ευθύνη διοίκησης και χρηματοδότησης της ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Το γεγονός ότι λόγω κυρίως των δικών του κακών επιλογών κατέληξε να πετά αυτά τα εκατομμύρια σε ένα βαρέλι δίχως πάτο γεννάει μια συζήτηση που δεν είναι επίκαιρη για τον Παναθηναϊκό, διότι δεν βοηθά την λύση του ζωτικής σημασίας προβλήματος που αντιμετωπίζει τούτη τη στιγμή η ΠΑΕ Παναθηναϊκός.

Δεν έχει νόημα να συζητήσει κανείς περί του αυτονόητου, δηλαδή σχετικά με την σημερινή ευθύνη που έχει απέναντι στον Παναθηναϊκό ο Αλαφούζος να κρατήσει την ΠΑΕ σε safe mode λειτουργία μέχρι την ημέρα που θα καταφέρει αυτό που επιδιώκει, τουλάχιστον στα λόγια, στη διάρκεια των τελευταίων περίπου 9 μηνών, δηλαδή να απαλλαγεί από την ευθύνη και να παραδώσει τα κλειδιά και τις ευθύνες στον επόμενο. Το έχει εξηγήσει αναλυτικά στο κείμενό του ο Μιχάλης Τσόχος, δεν γίνεται αυτός που αποφάσισε προ 20ημέρου ένα σωρό δαπανηρές μεταγραφές να λέει σήμερα δεν πληρώνω.

Νόημα όμως έχει η συζήτηση περί της επόμενης ημέρας για τον Παναθηναϊκό, ειδικά στην περίπτωση που σοβαρολογεί και ακριβολογεί ο Αλαφούζος όταν διαδίδει ότι δεν θα δώσει τα 5 εκατ. ευρώ που οφείλει μέχρι το τέλος του 2017 από προηγούμενες οφειλές και τα 17 εκατ. ευρώ που έχει ανάγκη η ΠΑΕ μέχρι τον Ιούνιο του 2018 προκειμένου να παραμείνει σε καθεστώς κανονικής λειτουργίας και να μην αποβληθεί από τις διεθνείς διοργανώσεις.

Προφανώς η κοινωνία των φίλων του Παναθηναϊκού δεν μπορεί να απαιτήσει από τον μοναδικό που βρήκε νόημα να κάνει μια προσπάθεια και να πάει σε συναντήσεις με τον Αλαφούζο με διάθεση να αναλάβει ευθύνες που δεν του αναλογούν να πάει τώρα να αναλάβει μια ευθύνη που δεν του αναλογεί και ένα χρέος που δεν δημιούργησε. Δηλαδή δεν μπορεί να απαιτήσει κανείς από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να αναλάβει να σηκώσει το βάρος που δημιούργησε το management του Αλαφούζου.

Και μετά;

Η συζήτηση για την επόμενη ημέρα στον Παναθηναϊκό πρέπει να τεθεί σε μια “κι εμείς δεν κάναμε τίποτα” βάση. Δηλαδή, δεδομένου ότι “φώναζε” η εξέλιξη εδώ και πολύ καιρό ότι ο Αλαφούζος βάδιζε σε λάθος δρόμο, φτιάχνοντας ακριβές – για την οικονομία της ΠΑΕ στην δεδομένη εποχή – ομάδες που δεν επιτύγχαναν στόχους, η κοινωνία των φίλων του Παναθηναϊκού θα έπρεπε να τον έχει σταματήσει, κι όχι να απαιτεί ενίσχυση και μεταγραφές με τη στάση της. Με απλά λόγια, ναι, ο Αλαφούζος τα έκανε θάλασσα, αλλά δεν υπήρξε καμία συντονισμένη προσπάθεια της πλειοψηφίας των φίλων του Παναθηναϊκού για να τον πείσει να αλλάξει στάση. Βεβαίως υπάρχει ένα σημαντικό “ελαφρυντικό” για την κοινωνία των φίλων του Παναθηναϊκού, το γεγονός ότι ο Αλαφούζος πήγε στη διάρκεια των τελευταίων ετών εντελώς κόντρα στις αρχές που πρέσβευε στο πρώτο διάστημα της παρουσίας του στον Παναθηναϊκό και ειδικά σε αυτή της διαφάνειας στην διαχείριση της ΠΑΕ και τα οικονομικά δεδομένα που αυτή δημιουργούσε. Ακόμη όμως και αν κάποιος δεν μπορούσε να γνωρίζει το ακριβές μέγεθος της τρύπας που δημιουργούσε στην οικονομία της ΠΑΕ ο Αλαφούζος με τις επιλογές του, όλοι αντιλαμβάνονταν ότι η τρύπα μεγάλωνε απειλητικά.

Σήμερα δεν υπάρχει απολύτως καμία εύκολη λύση για την ΠΑΕ Παναθηναϊκός, και κατά συνέπεια δεν υπάρχει εύκολη λύση για τον Παναθηναϊκό. Και μέχρι να παρουσιαστεί, δηλαδή μέχρι να γίνει το “θαύμα” και να εμφανιστεί ένας Κινέζος ή ένας Αραβας που θα βρει νόημα να επενδύσει αληθινά λεφτά στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ο Παναθηναϊκός πρέπει να βρει μια άλλη λύση, ρεαλιστική.

Ο Παναθηναϊκός έχει συμπληρώσει ουσιαστικά μια εξαετία λιτής ζωής, κατά της οποίας την διάρκεια ουδέποτε παρουσιάστηκε κάποιος με διάθεση να αναλάβει την ευθύνη χρηματοδότησης. Αν δεν εμφανίστηκε εδώ και έξι χρόνια, γιατί να εμφανιστεί τώρα κάποιος από μέσα; Ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να έχει επιχειρήσει συντονισμένα να βρει επενδυτή με αναζήτηση εκτός συνόρων. Τούτη τη στιγμή όμως δεν υπάρχει χρόνος για τέτοια αναζήτηση. Αυτή πρέπει να είναι η προτεραιότητα της επόμενης ημέρας.

Πρακτικά: η ελάχιστη υποχρέωση του Αλαφούζου είναι να απευθυνθεί στην κοινωνία των φίλων του Παναθηναϊκού και να περιγράψει με απόλυτη ειλικρίνεια τη σημερινή κατάσταση. Το γεγονός ότι σήμερα η πλειονότητα των φίλων του Παναθηναϊκού δεν συμπεριφέρεται με τη συνείδηση ότι η ΠΑΕ οδεύει προς χρεοκοπία δείχνει το μέγεθος της δικής του ευθύνης. Αυτός, κυρίως αυτός φταίει που οι φίλοι του Παναθηναϊκού “κοιμούνται ήσυχοι” και δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι είναι πιο πιθανό από ποτέ να “σκάσει” η ΠΑΕ και να υποστεί ο Παναθηναϊκός τις συνέπειες. Δεν είναι δυνατόν να απέχει ο Παναθηναϊκός μερικές ημέρες από την αποβολή του από τις διεθνείς διοργανώσεις και ο Αλαφούζος να το κρατά για τον εαυτό του και τον κύκλο του!

Τότε και μόνο τότε, δηλαδή όταν οι φίλοι του Παναθηναϊκού θα έχουν ακούσει την αλήθεια από αυτόν που τρέχει την ΠΑΕ θα δημιουργηθεί η συνείδηση και θα διαμορφωθεί η κοινή αίσθηση ότι ο Παναθηναϊκός, δηλαδή η ΠΑΕ που χρηματοδοτεί τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, οδηγείται εντός των αμέσως επόμενων μηνών στη χρεοκοπία. Και μένει τότε να διαπιστωθεί αν εντός της κοινωνίας των φίλων του Παναθηναϊκού υπάρχουν κάποιος/κάποιοι με την ικανότητα να κινηθούν άμεσα και να συντονίσουν μια προσπάθεια που θα εμπνεύσει τη μάζα και θα ενθαρρύνει όποιον έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει στην χρηματοδότηση για την κάλυψη των άμεσων αναγκών προκειμένου η ΠΑΕ να κερδίσει κάποιους μήνες κανονικής λειτουργίας.

Ρεαλιστικά, οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ του Παναθηναϊκού στη δεδομένη στιγμή αν κανείς λάβει ως δεδομένο ότι ο Αλαφούζος σοβαρολογεί, ότι σταματά να χρηματοδοτεί και ότι όλο αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες δεν είναι μια επιλογή τακτικής με στόχο την αποθάρρυνση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Για να φύγουν όμως τα “αν” και οι λοιπές υποθέσεις εργασίας, ο Αλαφούζος οφείλει να πει δημοσίως την αλήθεια για την οικονομία του Παναθηναϊκού. Οσο καθυστερεί δεν κάνει απλώς μεγαλύτερη τη ζημιά· την κάνει ανεπανόρθωτη.