Ολοι ενθουσιασμένοι (και δικαίως), αλλά ένας θα το πάρει...

Είναι σπάνιο. Για να γράψω την αλήθεια ούτε που θυμάμαι ποιο είναι το τελευταίο καλοκαίρι που οι φίλοι και των τεσσάρων μεγάλων του ελληνικού ποδοσφαίρου μετά την τελευταία ημέρα είναι ενθουσιασμένοι και ικανοποιημένοι με τις μεταγραφές που έκαναν οι ομάδες τους. Πάντα τουλάχιστον μία ομάδα έμπαινε στη σεζόν με πολύ γκρίνια για τις μεταγραφές που (δεν) έγιναν.

Και είναι αλήθεια ότι το φετινό μεταγραφικό παζάρι είναι για το ελληνικό ποδόσφαιρο το καλύτερο των τελευταίων ετών. Οχι μόνο γιατί έπεσαν πολλά χρήματα για τα δεδομένα της εποχής, αλλά και γιατί στην θεωρία πάντα και οι 4 έχουν όλες τις προυποθέσεις (ένα μικρό ερωτηματικό ο Παναθηναϊκός διότι είναι μεγάλη η απώλεια του Μπεργκ) να έχουν από καλύτερη ως πολύ καλύτερη ομάδα την φετινή σεζόν.

Πραγματικά μπορεί κανείς να πει ότι αποκτήθηκαν πολλοί και καλοί παίκτες που ανεβάζουν επίπεδο τις τέσσερις μεγάλες ομάδες του ποδοσφαίρου μας και αυτό απομένει να φανεί και στο χόρτο. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι το... χαρτί γύρισε ακόμη και στον Παναθηναϊκό που μέχρι πριν 10 ημέρες επικρατούσε απογοήτευση και τώρα λόγω των τελευταίων κινήσεων έχει προκύψει ενθουσιασμός.

Ας ξεκινήσω λοιπόν από αυτόν. Οι προσθήκες των Μουνιέ και Χίλιεμαρ την ύστατη ώρα είναι πολύ ποιοτικές. Μπορεί οι δύο από τους 4-5 καλύτερους παίκτες του ρόστερ του Παναθηναϊκού να είναι αυτοί οι δύο. Ο Ουζουνίδης για πρώτη φορά από τότε που ανέλαβε τον Παναθηναϊκό έχει 17-18 ποδοσφαιριστές πρώτης γραμμής. Αν δεν παίξει ο Χουλτ υπάρχει ο Ινσούα όχι ο Χοχούμης! Ο Λουντ για παράδειγμα μάλλον θα έρχεται από τον πάγκο, όπως και ο Αλτμαν, όπως και ο Καμπέσας αν παίζουν για παράδειγμα στα άκρα ο Μουνιέ με τον Βιγιαφάνες και στον άξονα οι Σιλά, Χίλιεμαρ.

Για τον Παναθηναϊκό όμως υπάρχουν τέσσερα σοβαρά θέματα.

Το ένα είναι ότι πρόκειται για εντελώς νέα ομάδα. Οι έξι από την μέση και μπρος είναι φετινές μεταγραφές αφού υποψιάζομαι ότι ο Κουρμπέλης πάει για στόπερ και ο Βιγιαφάνες αργεί ακόμη. Το να μάθεις να παίζει μία ομάδα επίθεση με έξι νέους παίκτες θέλει χρόνο πολύ.

Το δεύτερο ότι είναι η μοναδική ομάδα που έχασε τις δύο κολώνες της αγωνιστικά τα τελευταία χρόνια. Ζέκα και κυρίως Μπεργκ δεν κατοικούν πλέον εδώ.

Το τρίτο ότι ο Παναθηναϊκός είναι ήδη στο μείον έξι από την κορυφή κι' αν μέχρι να μονταριστεί μείνει κι' άλλο πίσω μπορεί να δημιουργηθεί η αίσθηση ότι είναι εκτός στόχων και η χρονιά είναι χαμένη.

Το τέταρτο ότι είναι η μόνη από τις μεγάλες ομάδες, που δεν ξέρεις αν όλοι αυτοί που ήρθαν θα πληρώνονται στην ώρα τους. Δεν είναι απλό θέμα...

Ο άλλος μεγάλος ενισχυμένος της τελευταίας ημέρας των μεταγραφών είναι ο ΠΑΟΚ. Αφού αφήσουμε στην άκρη το εύλογο ερώτημα, γιατί όλα αυτά έπρεπε να γίνουν τόσο αργά και μετά τον... καταστροφικό αποκλεισμό από την Ευρώπη ας περάσουμε στο παρακάτω.

Το ρόστερ του ΠΑΟΚ είναι με διαφορά το καλύτερο της εποχής Σαββίδη και ίσως και το καλύτερο μαζί με εκείνο του Γκαρσία, Κοντρέρας, Βιεϊρίνια, Μούσλι κ.τ.λ.π στην ιστορία του ΠΑΟΚ.

Η επιβεβαίωση της μεταγραφής του Σαμπράνο είναι ακόμη πιο σημαντική για τον ΠΑΟΚ και από αυτή του Βιεϊρνία κατά την άποψη μου και το είχα γράψει πριν πάρει κάποιον από τους δύο. Οπως σπουδαία προσθήκη είναι και ο Μαουρίτσιο, αλλά και ο Ελ Καντουρί. Δεν χωράει αμφιβολία ότι ο ΠΑΟΚ είναι πληρέστατος. Δεν χωράει αμφιβολία ότι είναι ποιοτικότατος. Και δεν χωράει αμφιβολία ότι το credit πάει στον Σαββίδη που πλήρωσε πολλά, πάρα πολλά για την ενίσχυση του ΠΑΟΚ όντας εκτός Ευρώπης. Είναι βέβαιο ότι είναι διψήφιος ο αριθμός των εκατ. ευρώ που θα πρέπει να βάλει από την τσέπη του για να καλύψει την φετινή χασούρα. Και για τον ΠΑΟΚ όμως υπάρχουν ορισμένα θέματα.

Πρώτον, όπως και ο Παναθηναϊκός είναι σχεδόν νέα ομάδα. Η τριάδα πίσω από τον φορ Μακ, Ελ Καντουρί, Βιερίνια είναι νέα, όπως και ο Μαουρίτσιο στον άξονα, όπως και οι Σαμπράνο, Λεβέκ στην άμυνα, όπως και ο Ρέι στο τέρμα. Οι 7 στους 11 δηλαδή και ο χρόνος τρέχει και ένας δυο από αυτούς θα αργήσουν να ενσωματωθούν αφού είναι πίσω από φυσική κατάσταση. Εχει δουλειά ο Λουτσέσκου και δεν έχει χρόνο...

Δεύτερον ο ενθουσιασμός είναι μεγάλος, αλλά μαζί είναι μεγάλη και η πίεση. Οτιδήποτε άλλο εκτός από κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι ήδη στο μυαλό όλων η μεγαλύτερη αποτυχία όλων των εποχών για τον ΠΑΟΚ. Πολύ βαρύ ήδη το φορτίο και μεγάλη η πίεση. Μπορώ να φανταστώ για παράδειγμα αν τυχόν και δεν κερδίσει ο ΠΑΟΚ την επόμενη αγωνιστική στη Ριζούπολη, ολονύχτια σύσκεψη όλων των στελεχών με... τρελές σκέψεις. Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται ηρεμία. Οχι για 10 ημέρες λόγω της μεταγραφικής ενίσχυσης. Για μήνες... Εστω και από... 500 χιλιόμετρα μακριά νομίζω μπορώ να καταλάβω τις παθογένειες αυτού του club και πόσο εύκολα “καίει” παίκτες και αυτοκαταστρέφεται. Θυμίζω ότι ο ΠΑΟΚ επί Σαββίδη είχε πάρει παίκτες όπως ο Νομπόα, ή ο Νάτχο, αλλά... κάηκαν πριν καταλάβουμε πως και γιατί.

Τρίτον ο ΠΑΟΚ όλο αυτό τον ενθουσιασμό του κόσμου του δεν θα μπορέσει να τον αξιοποιήσει. Λόγω της γνωστής τιμωρίας θα περάσει χρόνος για να ξαναδεί κόσμο στην Τούμπα. Θα παίζει για τον τίτλο για κανά δυο μήνες μπροστά σε άδεια καθίσματα. Από την άλλη βέβαια σε σχέση με Ολυμπιακό και ΑΕΚ έχει το μεγάλο πλεονέκτημα του ενός αγώνα την εβδομάδα.

Σε αντίθεση με τον ΠΑΟΚ ο Ολυμπιακός εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να μην δίνει μεγάλη βάση και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μόνο και μόνο η πρόκληση του να αντιμετωπίζεις την Μπαρτσελόνα και την Γιουβέντους φτάνει.

Και στον Ολυμπιακό η ενίσχυση είναι πραγματικά εντυπωσιακή και ήδη αρκετά πράγματα έχουν φανεί με παίκτες όπως ο Οφόε και ο Καρσελά. Μιλάμε για μία ομάδα όχι απλώς γεμάτη σε όλες τις γραμμές, αλλά και με περίσσευμα ποιότητας. Ο Ολυμπιακός φέτος εφάρμοσε ένα απολύτως ποδοσφαιρικό σχέδιο. Πήρε προπονητή τον οποίο στήριξε απόλυτα. Οι μεταγραφές που έκανε είναι πολλές και ακριβές, πανάκριβες για την Ελλάδα, αφού ξόδεψε σχεδόν 20 εκατομμύρια ευρώ μόνο για τις αγορές όχι για τα συμβόλαια και σχεδόν όλες οι επιλογές ήταν παίκτες που ο Χάσι είτε είχε δουλέψει μαζί τους ή τους γνώριζε πολύ καλά. Οφόε, Ζιλέ, Καρσελά, Ενχελς, Προτό, αλλά και οι Βούκοβιτς, Τζούρτζεβιτς είναι παίκτες που ο Χάσι επέλεξε για την ομάδα. Την έφτιαξε μόνος του ο Χάσι την ομάδα του Ολυμπιακού με τον Μαρινάκη να πληρώνει και μάλιστα πολλά. Είναι σπουδαίο ο προπονητής να έχει επιλέξει τους παίκτες και ακόμη πιο σπουδαίο να ξέρει τι ζητάει από αυτούς. Και ο Ολυμπιακός είναι μία νέα ομάδα, αλλά έχει ήδη 40 ημέρες και έξι κρίσιμα ματς στα πόδια της που δουλεύει μαζί. Οι τελευταίες προσθήκες είναι ο Ενχελς και ο Τζούρτζεβιτς που θα χρειαστούν χρόνο, οι υπόλοιποι έχουν πάρει ήδη αρκετό.

Ομως και στον Ολυμπιακό υπάρχουν θέματα.

Το μεγαλύτερο όλων είναι τα πολύ απαιτητικά ματς μεσοβδόμαδα. Ο Ολυμπιακός θα καταναλώσει πολύ ενέργεια τις Τρίτες και τις Τετάρτες του Τσάμπιονς Λιγκ και φυσικά το μέγεθος των αντιπάλων κρύβει κινδύνους και για άσχημα αποτελέσματα που μπορούν να του χαλούν την ψυχολογία.

Ενα δεύτερο θέμα είναι ότι μοιάζει απολύτως απαραίτητο και καθοριστικό να του βγει και να του παίξει άμεσα ο Ενχελς στα στόπερ. Είναι μία πολύ ακριβή μεταγραφή, η ακριβότερη αμυντικού στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου και είναι κομβικός έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα για τον Ολυμπιακό ο Βέλγος.

Ενα τρίτο θέμα είναι ότι ο Ολυμπιακός είναι γεμάτος από αστέρια και βαριά χαρτιά. Δεν θα είναι εύκολο παίκτες όπως ο Φορτούνης, ο Εμενίκε, ο Σεμπά να μένουν στον πάγκο και να μην τρέχει τίποτα. Ο Χάσι πρέπει να δώσει ρεσιτάλ στο χειρισμό των αποδυτηρίων. Οσο για τον πρωταθλητισμό και στον Ολυμπιακό θα υπάρχει τεράστια πίεση για κατάκτηση του τίτλου, αλλά ο Ολυμπιακός είναι μαθημένος σε αυτό γενικά ως οργανισμός, όπως άλλωστε και οι παίκτες του, οι οποίοι σχολίαζαν την κλήρωση των ομίλων με Γιουβέντους και Μπάρτσα στα κανάλια και μιλούσαν για την σημασία να κατακτηθεί και φέτος το πρωτάθλημα...

Οσο για την ΑΕΚ, νομίζω επίσης είναι φανερό ότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ενισχύθηκε και μάλιστα πολύ. Μπορεί να ξόδεψε τα λιγότερα από Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, αλλά αυτό δεν λέει πάντα κάτι. Η ΑΕΚ έχει το μεγάλο πλεονέκτημα της ομοιογένειας σε σχέση με τους άλλους τρεις. Ακόμη και η μεταγραφή του Αραούχο δεν είναι μεταγραφή, επιστροφή είναι. Επίσης έχει τον ίδιο προπονητή με πέρυσι σε αντίθεση με Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, άρα ξέρει πολύ καλά την ομάδα. Και επιπλέον κράτησε όλο τον κορμό της. Εξι ή επτά ή ακόμη και οκτώ στους έντεκα θα είναι σχεδόν σε κάθε ματς παίκτες που έπαιζαν στην ομάδα και πέρυσι. Η επιστροφή του Αραούχο, η απόκτηση του Κονέ ήταν τα κομμάτια που έλειπαν από το παζλ. Δημιουργία στα χαφ, γκολ στην επίθεση. Ακόμη και στο σχεδόν τέλειο ματς κόντρα στην Μπριζ η ΑΕΚ χρειάστηκε να βρει δύο γκολ από τον κόφτη της για να φτάσει στο 3-0. Δεν μπορεί να συμβαίνει συχνά, όπως δεν συνέβη στα Γιάννενα.

Αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα της ΑΕΚ. Οχι μόνο θα παίζει Πέμπτη – Κυριακή, αλλά είναι και άμαθη στο να το κάνει. Πρωτάρα σε αυτό και είναι πιθανόν να της κοστίσει, όπως συνέβη στα Γιάννενα. Ειδικά το Πέμπτη – Κυριακή του Europa είναι ακόμη πιο δύσκολο για το επόμενο ματς μετά την Ευρώπη.

Ενα δεύτερο πρόβλημα για την ΑΕΚ είναι η έλλειψη εναλλακτικής λύσης στα στόπερ όταν παίζει 3-5-2 ή η έλλειψη καθαρόαιμων εξτρέμ όταν παίζει 4-3-3 και επειδή καταλαβαίνω ότι ο Μανόλο θα τα χρησιμοποιήσει και τα δύο αυτά συστήματα αρκετά, απλώς καταθέτω την αμφιβολία που έχω.

Τρίτον και στην ΑΕΚ η πίεση για τίτλο θα είναι μεγάλη, αφού μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου πρόπερσι και την κατάκτηση της πρωτιάς των πλέι οφ πέρυσι, το επόμενο βήμα είναι το πρωτάθλημα. Απλώς στην Ενωση έχουν το μεγάλο πλεονέκτημα ότι θα μπορούν να περνούν μία βόλτα από τη Νέα Φιλαδέλφεια και να βλέπουν το νέο γήπεδο που χτίζεται. Είναι πιο σημαντικό και από τον τίτλο αυτό και σίγουρα σου φτιάχνει την διάθεση...

Η χρονιά θα τρέξει και η καλή δουλειά που έκαναν το καλοκαίρι όλοι τους ελπίζουν να φανεί και στο χόρτο. Ενας όμως θα βγει πρωταθλητής. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άλλοι τρεις τα έκαναν μούσκεμα. Σε αυτό το καλοκαίρι πρέπει να μείνουν και να στηριχθούν και όχι να το ξεχάσουν αν τα αποτελέσματα δεν είναι άμεσα. Το λέω γιατί σκέφτομαι τι μπορεί να συμβεί στον Ολυμπιακό, στην ΑΕΚ, στον ΠΑΟΚ ή στον Παναθηναϊκό αν η φετινή ομάδα τους τερματίσει όχι στην δεύτερη αλλά στην τρίτη ή την τέταρτη θέση της βαθμολογίας. Και κάποιος αναγκαστικά θα βγει δεύτερος, κάποιος τρίτος και κάποιος τέταρτος, δεν θα το πάρουν το πρωτάθλημα και οι τέσσερις...Τι θα μείνει όρθιο το ερχόμενο καλοκαίρι από αυτό που έφτιαξαν φέτος άραγε;

Φυσικά δεν θα κάνω εκτίμηση για το ποιος θα το πάρει. Φυσικά ισχύει ότι ο πρωταθλητής είναι το φαβορί, όταν μάλιστα είναι και ενισχυμένος και φυσικά ισχύει στην περίπτωσή μας ότι το φετινό πρωτάθλημα μπορεί να είναι το καλύτερο των τελευταίων ετών.

Με αυτή την καταγραφή για τους τέσσερις μεγάλους, απλώς συμπληρώνω πόσο σπουδαία ήταν η προσθήκη της τελευταίας στιγμής του Σιώπη, για τον Πανιώνιο, ο οποίος είναι και φέτος φαβορί για την πεντάδα, αλλά και το πόσο ωραίο παράδειγμα παραμένει ο ΠΑΣ του Πετράκη που με νεαρούς Ελληνες και ελάχιστο μπάτζετ (από τα πιο μικρά της κατηγορίας) έχει κάθε χρόνο πολύ ωραία ομάδα.