Τα play off του Champions League δικαιώνουν συνήθως τους “συντηρητικούς”

Το βράδυ της Τρίτης στον αγωνιστικό χώρο της Rhein Neckar Arena, στο Σινσχάιμ της Γερμανίας ο Γιούργκεν Κλοπ παρέδωσε για περίπου 74' λεπτά ένα μάθημα της προπονητικής του ρεαλισμού με την τακτική προσέγγιση που έκανε κατά την προετοιμασία του αγωνιστικού σχεδίου του για το πρώτο ματς με την Χόφενχάιμ. Στη θεωρία ο προπονητής μιας ομάδας της οποίας το ρόστερ κοστίζει περίπου τρεις φορές παραπάνω από το ρόστερ της αντιπάλου, που τύχαινε να ηγείται μιας εκ των πιο φημισμένων ομάδων στην Ευρώπη και ετοιμαζόταν να αντιμετωπίσει μια ομάδα που θα έπαιζε ευρωπαϊκό παιχνίδι για πρώτη φορά στη ζωή της, δεν θα έπρεπε να έχει απολύτως καμία άλλη επιλογή στρατηγικής από το να διατάξει “επίθεση” και να φέρει σε χρόνο dt όλα του τα πιόνια στο τελευταίο τρίτο του τερέν προκειμένου να στριμώξει τον αντίπαλο και να κάνει ματ. Στην πράξη, ο προπονητής της Λίβερπουλ αναγνώρισε την ξεχωριστή φύση που έχουν τα νοκ άουτ ματς και ειδικά τα πλέι οφς του Champions League και δεν επέτρεψε στον εαυτό του και την ομάδα του να παρασυρθούν από την ορμή της θεωρίας. Ο Κλοπ επέλεξε, όπως έγινε ολοφάνερο στα πρώτα περίπου τριάντα λεπτά του παιχνιδιού, να αφήσει τη μπάλα στα πόδια της άπειρης Χόφενχάιμ. Της έστησε την παγίδα του όταν αυτή είχε την κατοχή της μπάλας και επιχειρούσε να κυκλοφορήσει τη μπάλα από την άμυνά της. Και την διέλυσε. Ο Κλοπ ήξερε καλά ότι από την περσινή μηχανή, που έκανε μια εκπληκτική πορεία στην Bundesliga, έλειπαν δύο πολύ βασικά γρανάζια, τα οποία μάλιστα αφαιρέθηκαν από την αμυντική και την μεσαία γραμμή. Ο κεντρικός αμυντικός Νίκλας Σίλε και ο κεντρικός χαφ & αρχηγός Σεμπάστιαν Ρούντι, δύο εκ των κορυφαίων της περσινής έκδοσης της Χόφενχάιμ, ήταν αυτοί από τους οποίους ξεκινούσε η Χόφενχάιμ το passing game της για να χτίσει επιθέσεις. Πολύ φυσιολογικά, όσο καλοί και αν αποδειχθούν στο μέλλον οι αντικαταστάτες της, η Χόφενχάιμ θα επηρεαζόταν στον πρώτο καιρό της ζωής της χωρίς αυτούς. Πόσο μάλλον αν ο αντίπαλος την πίεζε.

Καθημερινά ειδικά στοιχήματα (21+).

Ο Γιούλιαν Νάγκελσμαν δεν κατάφερε να βρει ποτέ τη λύση σε αυτό το πρόβλημα παρά μόνο όταν του το επέτρεψε η Λίβερπουλ με τη χαλάρωσή της. Επέμεινε πεισματικά στο ίδιο πλάνο, δίχως να ζητήσει από τον τερματοφύλακα και τους αμυντικούς του να παίξουν με γεμίσματα, δίχως να φέρνει περισσότερους χαφ στο αμυντικό και το μεσαίο τρίτο του τερέν προκειμένου να δημιουργεί προϋποθέσεις για να σπάει πιο εύκολα το πρέσινγκ της Λίβερπουλ. Και μέχρι το 75', που η Λίβερπουλ έμεινε συγκεντρωμένη, το ματς κύλησε υπό τον απόλυτο έλεγχο της ομάδας που δεν είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων, που δεν είχε περισσότερο τη μπάλα στην κατοχή της, που δεν δημιούργησε μεγαλύτερο αριθμό επιθέσεων. Δεν θα μάθουμε ποτέ τι θα είχε συμβεί αν ο Νάγκελσμαν είχε βρει εγκαίρως λύση και δεν κρατούσε την Χόφενχάιμ πεσμένη μέσα στην παγίδα που της έστησε ο Κλοπ. Μάθαμε όμως ότι τέτοια εποχή, καλοκαιριάτικα, στην φάση που μια ομάδα μοντάρεται, δεν έχει καν ολοκληρώσει τον σχηματισμό του ρόστερ της, δεν έχει πολλά επίσημα ματς στα πόδια της και πηγαίνει σε δύο ματς στα οποία κρίνονται τόσα πολλά με την πίεση του φαβορί και με σημαντική διαφορά ποιότητας στο έμψυχο δυναμικό, συχνά είναι αρκετό να σχεδιάσει ένας προπονητής μόνο την αμυντική φάση του παιχνιδιού. Συχνά είναι αρκετό να “σιγουρέψεις” το μηδέν και να αφήσεις την διαφορά ποιότητας ανάμεσα στην δική σου μεσοεπιθετική γραμμή και την αντίπαλη αμυντική γραμμή να κρίνουν την παρτίδα.

Ενας άλλος προπονητής στη θέση του Κλοπ, ο οποίος θα λάμβανε περισσότερο υπόψη τις εντυπώσεις και θα επηρεαζόταν περισσότερο από τον φόβο των σαρκοφάγων media της Αγγλίας, που θα του έτρωγαν την ψυχή στην περίπτωση αρνητικού αποτελέσματος χτυπώντας τον με το “έκανε η Λίβερπουλ αμυντική, άφησε την μπάλα σε κάποια Χόφενχάιμ, φοβήθηκε”, επιχείρημα, θα είχε ετοιμάσει άλλο παιχνίδι την Τρίτη. Και θα είχε παίξει με τη φωτιά, όπως εύκολα γινόταν αντιληπτό στα τελευταία 15' λεπτά, όταν η Λίβερπουλ έδωσε χώρους στην Χόφενχάιμ και φλέρταρε με το 2-2. Ο Κλοπ επέλεξε να μείνει συγκεντρωμένος στο ποδόσφαιρο και να αφήσει στην άκρη την επικοινωνία. Κι έδωσε ένα μάθημα πολύ επίκαιρο, για το πώς είναι φρόνιμο να στέκονται οι μεγάλες ομάδες μπροστά σε αυτή τη θερινή δοκιμασία, η οποία είναι η δυσκολότερη δεδομένου ότι κρίνονται τόσα πολλά σε μια στιγμή που οι ομάδες δεν έχουν βρει ρυθμό όσο καλά και αν έχουν προετοιμαστεί.

Αυτό το κείμενο είναι και ο πρόλογός μου για αποψινό Ολυμπιακός – Ριέκα. Ακολουθεί, το βράδυ, το κυρίως θέμα. Και αύριο θα συνεχίσω για τον επίλογο.