Οι «κομμένοι», όσοι έφυγαν και το τίμημα!

Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε φάση αναδιαμόρφωσης του έμψυχου δυναμικού του ενόψει της νέας αγωνιστικής περιόδου και όπως είναι γνωστό εδώ και καιρό, η προτεραιότητα των Λυμπερόπουλου και Ουζουνίδη είναι η διατήρηση του βασικού «κορμού»: Οδυσσέας, Χουλτ, Μολέδο, Κουτρουμπής, Κουλιμπαλί, Ζέκα, Κουρμπέλης, Βιγιαφάνιες, Εμποκού(λίγες πιθανότητες και όχι άμεσα), Κλωναρίδης, Μπεργκ, Λουντ και οι ενέσεις «ποιότητας» κατά κύριο λόγο στο λεγόμενο second unit, στους αναπληρωματικούς, ώστε το «τριφύλλι» εκτός από την διαθέσιμη ανταγωνιστική 12-13άδα παικτών, να αποκτήσει και αξιόλογο βάθος στο ρόστερ του. Κάτι που φέτος δεν είχε μετά τον Δεκέμβριο και του κόστισε, κάτι που θα του επιτρέψει να είναι στο επίπεδο που χρειάζεται για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα και την είσοδο στους ομίλους του Europa League.

Καθημερινά ειδικά στοιχήματα (21+).

Μέχρι στιγμής, έχουν αποχωρήσει οι Λέτο, Μαρινάκης, Μέστο και Κοτσόλης. Για τον Αργεντινό και την σωστή ποδοσφαιρική/εταιρική λογική του διδύμου τα είχαμε αναφέρει όταν έγινε γνωστό το «διαζύγιο». Από κει και έπειτα, ο κύκλος του Στέφανου Κοτσόλη στους «πρασίνους» έκλεισε και σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφέρουμε ότι ο «Στεφ» αποτέλεσε ένα πραγματικό «κόσμημα» για τα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού και θα ήταν ευχής έργον να επιστρέψει στον σύλλογο όταν ολοκληρώσει την καριέρα του. Για τον Μέστο δεν χρειάζεται καν να το συζητάμε(300.000-36 ετών, αναπληρωματικός) ενώ για τον Νίκο Μαρινάκη όσο «τίμιος» και αν ήταν στα πλέι-οφ, η τιμιότητα δεν μπορεί να αποτελεί ποδοσφαιρικό κριτήριο, ειδικά για ένα παιδί που την τελευταία πενταετία παραμένει στάσιμο και η παραμονή του στο ρόστερ δεν είχε καμία απολύτως λογική.

Παράλληλα, όπως διαβάσατε από το πρωί οι επτά παίκτες που δεν υπολογίζονται από τον Ουζουνίδη θα κάνουν προπόνηση μόνοι τους, καθώς δεν έδειξαν καμία διάθεση να «σπάσουν» τα συμβόλαια τους και να ψάξουν τον επόμενο σταθμό της καριέρας του.

Είναι ποδοσφαιρικά «δίκαιη» η απόφαση του Έλληνα τεχνικού και του «Λύμπε»; Ας πάρουμε τις περιπτώσεις μία προς μία...

Ρινάλντι: Ο Αργεντινός επιθετικός κοστίζει στον σύλλογο 500.000 «καθαρά». Δεν κατάφερε να προσαρμοστεί, δεν κατάφερε να βοηθήσει και με τα χρήματα που παίρνει, ο Παναθηναϊκός μπορεί να βρει έναν ποδοσφαιριστή, ίσως και δύο, με πολύ μεγαλύτερη θετική επιρροή στο παιχνίδι των «πρασίνων», ανάλογη με εκείνη του Λέτο ή του Κλωναρίδη.

Π. Βλαχοδήμος: Αιώνιο «ταλέντο». Δεν μπορεί να πει κανείς πια ότι αδικεί τον εαυτό του. Αυτό μπορεί, αυτό βγάζει στο χορτάρι. Ένας ποδοσφαιριστής με σούπερ τεχνική κατάρτιση και τίποτα παραπάνω.

Μπουμάλ: Πάνω στην «τρέλα« του Ιανουαρίου του 2016, όπου μεταγραφές στον Παναθηναϊκό έκανε μέχρι και ο... θυρωρός του ΣΚΑΪ, το κλαμπ πλήρωσε «βαπορίσιο» τον Καμερουνέζο, δίνοντας 500.000 για έναν παίκτη που το συμβόλαιό του έληγε σε έξι μήνες! Πήρε πολλές ευκαιρίες από τον Ουζουνίδη και δεν δικαίωσε τον Έλληνα προπονητή.

Τελάντερ: Αποδεδειγμένα ο πιο αξιόλογος ποδοσφαιριστής της επτάδας των «κομμένων». Το πρόβλημα, όμως, στον αχίλλειο τον έφερε πολύ πίσω και ο Παναθηναϊκός δεν έχει την πολυτέλεια να πληρώνει 350.000 ετησίως για τον τρίτο του ιεραρχικά στόπερ, ο οποίος στο 60-70% των παιχνιδιών δεν είναι διαθέσιμος.

Χουχούμης: Ποδοσφαιρική «αυτοκτονία». Από το 2012 βρίσκεται στην πρώτη ομάδα. Φτάσαμε στο 2017. Ζήτημα να έχει βελτιωθεί στο 10-20% από τον παίκτη που έβλεπαν στην ομάδα Νέων. Πήρε και εκείνος πολλές ευκαιρίες. Τις πέταξε στα σκουπίδια.

Ρέις: Ο Πορτογάλος αμυντικός μέσος ήταν μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση στην μεσαία γραμμή. Όχι κάτι το σπουδαίο. Ένας παίκτης που ήξερες ότι θα σου παίξει στο «5-6». Δεν αρέσει στον κόοουτς, οπότε θα κουνήσει κι αυτός... μαντίλι.

Βέμερ: Βρίσκει και τα κάνει. Παραπάνω από 1.5 χρόνο βάζει στην τσέπη του τα προβλεπόμενα(300.000 ετησίως)για να κάθεται, να απολαμβάνει τον ήλιο της Αθήνας και να παίζει τον Γερμανό τουρίστα.

Extra: Η περίπτωση του Ατζαγκούν που έκανε καταπληκτική σεζόν στην Ρόντα του Αναστασίου αλλά του οφείλονται αρκετά χρήματα και δεν φαίνεται να «συγκινεί» τον Ουζουνίδη. Θα άξιζε μια δεύτερη ευκαιρία, με κριτήριο την χρονιά στην Ολλανδία. Και μην ξεχνάμε και τον Γουακάσο, ο οποίος κοστίζει πάνω από 1 εκατομμύριο μαζί με την εφορία από την νέα χρονιά!

Ο Παναθηναϊκός θα «ιδρώσει» για να ξεφορτωθεί τους παραπάνω ποδοσφαιριστές, όμως, για ακόμη μία φορά, για ακόμη ένα καλοκαίρι, θα γλιτώσει μόνο ένα κομμάτι των αποζημιώσεων και δεν θα βάλει ούτε ευρώ στα ταμεία του από πιθανές πωλήσεις.

Ο Παναθηναϊκός την τελευταία πενταετία ως κλαμπ δεν έμαθε να πουλάει(ειδικά από την στιγμή που είχε σοβαρό οικονομικό θέμα, η ανάγκη ήταν ακόμη μεγαλύτερη), δεν «έχτισε» ένα σοβαρό δίκτυο συνεργασίας με ατζέντηδες, δεν είχε συγκεκριμένη ποδοσφαιρική στρατηγική ανεξάρτητα από το ποιος ήταν τεχνικός διευθυντής ή προπονητής. Ο Παναθηναϊκός έμαθε να λειτουργεί με προχειρότητα, έμαθε να κάνει όλα τα χατίρια στους προπονητές και να κρίνει παίκτες με τριετή συμβόλαια μέσα σε ένα τρίμηνο. Από τον Σάντσεθ μέχρι τον Αμπέντ και από τον Καλτσά μέχρι τον Νίνη.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να γίνονται ξεκάθαρα λανθασμένες κρίσεις ως προς την αξία των παικτών και συγχρόνως να επιβαρύνεται το κλαμπ με τεράστιες αποζημιώσεις τριετών και τετραετών συμβολαίων που έφερε το «άνοιγμα» στα προ πενταετίας επίπεδα, καθιστώντας αποτυχημένη την οικονομική διαχείριση της διοίκησης Αλαφούζου...