Οι όμορφες συμμαχίες όμορφα καίγονται...

Τόσες μέρες μετά τα νέα κατορθώματα του ελληνικού ποδοσφαίρου και με αποκορύφωμα τον τελικό του ελληνικού κυπέλλου, θέλω τόσα πολλά να γράψω εκ των οποίων τα περισσότερα δε γράφονται. Για να πάρω τα πράγματα με ανάποδη χρονολογική σειρά, τα όσα ανεκδιήγητα συνέβησαν στην πρόσφατη σύσκεψη της SuperLeague είναι απλά η επιβεβαίωση του “είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα”. Κατ' αρχάς το ότι περιμένουμε, όσοι περιμένουμε, από το λύκο να θεσμοθετήσει και να ταξινομήσει τη στάνη, είναι ένα εξαιρετικό case study για σχολές αθλητικού μάνατζμεντ, ως παράδειγμα προς αποφυγή. Έχουν δείξει άλλωστε τόσες φορές την ειλικρινή τους διάθεση για αναβάθμιση του “προϊόντος”, αρκεί να βρίσκονται οι ίδιοι στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας, που και οι πιο άσχετοι με τα του ελληνικού ποδοσφαίρου έχουν καταλάβει πολλά.

Μοναδικές Στοιχηματικές Αποδόσεις, Άμεσες Αναλήψεις & Η Καλύτερη Εξυπηρέτηση (21+)!

Σαββίδης, Μελισανίδης, και Αλαφούζος θα συνασπίζονταν, λέει το παραμύθι, για να αποτελέσουν το αντίπαλο δέος στον αιώνιο πρωταθλητή και στο σύστημά του. Κατέληξαν δυο σεζόν μετά, πιο σφαγμένοι και πιο αντίπαλοι απ' ότι με τον ίδιο τον Ολυμπιακό. Βλέπετε, δεν υπάρχει πιο άκυρο εγχείρημα από αυτό του επιχειρηματικού συνδικαλισμού και των μαρξιστών εφοπλιστο-βιομηχάνων. Το απέδειξε περίτρανα άλλωστε και η Παναθηναϊκή πολυμετοχικότητα, όπου οι οικονομικοί κολοσσοί είχαν υποτίθεται και την ίδια “καψούρα” για την ομάδα τους και είπαν να δοκιμάσουν την κοινοκτημοσύνη. Μετά μπήκε στη μέση το μεταγραφικό, το μάνατζμεντ, το γηπεδικό, το εγωιστικό και μόνο στα δικαστήρια δεν κατέληξαν, ή τελικά κατέληξαν; Κι όμως το ΝΒΑ για παράδειγμα μας έχει διδάξει, ότι ο μόνος τρόπος να υπάρξει ισότιμος επαγγελματικός αθλητικός ανταγωνισμός, είναι να συμφωνήσουν οι ιδιοκτήτες να διοικήσει ένας ανεξάρτητος και χρυσοπληρωμένος μάνατζερ. Στην Ελλάδα αντίθετα θέλουμε να εφεύρουμε το μοντέλο του επαγγελματικού αυτοδιοίκητου ποδοσφαίρου με ολίγον από κρατικό παρεμβατισμό, δικαστικό επεμβατισμό και αστυνομικό... άσε μην πω καλύτερα.

Τρομερός πραγματικά ο Τελικός Κυπέλλου μας καθήλωσε, όπως περίπου το CNN στην Καταιγίδα της Ερήμου. Καπνογόνα, ξύλο, μαχαίρια, κουτουλιές και εισαγόμενοι χούλιγκαν αποτέλεσαν υπερθέαμα, για όσους κάτσαμε μπροστά στην τηλεόραση με σουβλάκια και πίτσες. Για όσους πήγαν στο γήπεδο χωρίς να έχουν πρόθεση να παίξουν ξύλο, εύχομαι περαστικά και ας πρόσεχαν. Λυπάμαι που δε θα ασχοληθώ με τη διαιτησία, το οφσάιντ του ΠΑΟΚ, το πέναλτι λίγο πριν, άλλωστε είμαι σίγουρος, ότι όλοι εσείς ξέρετε περισσότερη μπάλα από τον γράφοντα. Τη συμπάθειά μου σε όσους κατόχους εισιτηρίων διαρκείας ονειρεύτηκαν εκδρομή στον υπέροχο ηλιόλουστο Βόλο και τράπηκαν σε άτακτη φυγή. Τα παιδιά σας που τα πηγαίνατε μωρέ, δεν ξέρατε;

Το μόνο αποτέλεσμα που θα έπρεπε να είχε βγάλει η προχτεσινή συνεδρίαση για την επικύρωση της βαθμολογίας, είναι η ανάδειξη του Πανιώνιου ως πρωταθλητή, γιατί πολύ απλά οπουδήποτε αλλού Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ θα έπρεπε να έχουν ήδη τιμωρηθεί και ο Παναθηναϊκός δεν προλαβαίνει. Για τις κάμερες που δε “λειτούργησαν” στη Μονή Γ. Καραϊσκάκης, για τους κατόχους εισιτηρίων της πεζογέφυρας κλπ κλπ Κάτι εφευρέσεις τύπου πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια αθλητική δικαιοσύνη, παρήγγειλε ο αθλητικός εισαγγελέας, να διαβιβαστεί ο φάκελος, να καθαρογραφεί η απόφαση, να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι στο νέο πρωτάθλημα είναι να 'χαμε να λέγαμε. Αυτό το “τώρα σε δέρνω, του χρόνου τιμωρούμαι” είναι εξαιρετική πατέντα.

Μια κουβέντα για τις εκλογές στην ΕΠΟ. Λίγο ακόμα να αργήσουν, μπορεί ο κύριος Γραμμένος να είναι ο πιο διάσημος διοικών μαζί με τον Μπέρνι Έκλστοουν και τον Άνταμ Σίλβερ. Σίγουρα θα τον ξέρουν περισσότεροι απ' ότι τον αντίστοιχο πρόεδρο της ισπανικής ή της αγγλικής ομοσπονδίας. Γιατί άραγε; Δεν τον ξέρω τον άνθρωπο αλλά δεν αισιοδοξώ και τόσο με την παρούσα πολιτική αθλητική ηγεσία και φυσικά με αυτούς τους ιδιοκτήτες ποδοσφαιρικών ομάδων. Πώς; Αυτοί δε σχετίζονται με την ΕΠΟ; Το άλλο με τον ινδιάνο να σας το πω; Κάτι τέτοια βλέπω και ο Βασιλακόπουλος φαντάζει στα μάτια μου ως βασιλιάς Σολομώντας.

Για να μη σας κουράζω, καλή επιτυχία στο πρωτάθλημά σας, μην ξεχάσετε να βάλετε το μαχαίρι στο κόκαλο και φυσικά να τιμωρήσετε τον Ηρακλή, γιατί μέχρι εκεί μπορείτε.

Τέλος θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του Νάσου και ντροπή σε όσους λέρωσαν τη μνήμη του με την ενός λεπτού σιγή στη αρένα του Πανθεσσαλικού, εν μέσω μαχαιρωμένων και τραυματιών. Τελικά ούτε το “θα 'χουμε μια μέρα νεκρούς” δε μας απέμεινε σαν φόβητρο.

Υ.Γ. Εντάξει, για τα πρωτοσέλιδα και τη δημοσιογραφία του είδους “σφαγιαστήκαμε από τη διαιτησία” ή “τόσα χρόνια αυτά τραβούσαμε, ήρθε η σειρά σας”, δεν έχω να πω κάτι πέραν του προφανούς. Follow the money.