Δεν τον γέννησε μάνα αυτόν...

Δεν έχει φτάσει ακόμη στα 30 του, άλλοι στην ηλικία του χτίζουν καριέρα, και τούτος ο τύπος πανηγυρίζει τα 500 γκολ με έναν μόνο σύλλογο. Κατά μέσο όρο τα τελευταία οκτώ χρόνια βάζει ένα γκολ σε κάθε ματς. Οχι ένα, δύο, τρία, αλλά οκτώ συνεχόμενα χρόνια βάζει ένα γκολ σε κάθε ματς πρωταθλήματος!

Εχει βάλει 23 γκολ σε ντέρμπι Ρεάλ – Μπάρτσα, τα 16 από αυτά σε ντέρμπι Μπάρτσα – Ρεάλ στο πρωτάθλημα. Καταργεί τους νόμους του ποδοσφαίρου, τους νόμους της φύσης κι αν συνεχίσω να καταγράφω νούμερα και ρεκόρ θα χαθεί το μέτρημα και η μπάλα. Εχουν και αυτά την σημασία τους, αλλά όταν μιλάμε για την εμφάνιση του Μέσι στο τελευταίο clasico, δεν είναι αυτά που έχουν την σημασία.

Το ερώτημα πάντα για τον Μέσι ήταν “τι έκανε όμως με την Αργεντινή;” και το επιχείρημα αφαίρεσης δόξας από τα κατορθώματά του ήταν πάντα το.. “Σε αυτή την διαστημική ομάδα που παίζει, με αυτούς τους συμπαίκτες, Τσάβι, Ινιέστα, Νέιμαρ, κ.ο.κ. Λογικό είναι να κάνει αυτά που κάνει...”.

Σιγά σιγά όμως τα επιχειρήματα καταρρίπτονται με μεγάλη ευκολία. Κι' αν κάποιοι επιμένουν στην Αργεντινή “την πήγε μέχρι τον τελικό στην Βραζιλία, δεν το πήρε κιόλας”, είναι το επιχείρημα που απέμεινε σε κάποιους, το δεύτερο, περί μεγάλης ομάδας που τον κάνει να φαίνεται σπουδαίος σιγά σιγά εξαφανίζεται.

Η σημερινή Μπαρτσελόνα είναι μία κατώτερη ομάδα από την σημερινή Ρεάλ. Μικρό το πρόβλημα για τον Μέσι. Η σημερινή Μπαρτσελόνα δεν έχει Τσάβι, δεν έχει τον παλιό Ινιέστα, αλλά μία σκιά του εαυτού του, στο “Μπερναμπέου” δεν είχε και Νέιμαρ, αλλά Πάκο Αλκάθερ. Ε, και; Απολύτως κανένα πρόβλημα για τον Μέσι.

Κανένα πρόβλημα να παίρνει από το χέρι τους Ουμτιτί, τους Αντρε Γκόμες, τους Πάκο Αλκάθερ και κάθε λογής παίκτη και να τον οδηγεί στη νίκη στο “Μπερναμπέου”. Πρώτα πέτυχε το 1-1 με ένα γκολ ποίημα που επειδή το έβαλε ο Μέσι, ο οποίος βάζει 10 τέτοια τον χρόνο, δεν το συζητήσαμε καν. Μετά “κέρδισε” την αποβολή του Κασεμίρο (κι' ας μην αποβλήθηκε), μετά πήρε την αποβολή του Σέρχιο Ράμος και μετά έγραψε τον πιο εντυπωσιακό επίλογο σε ποδοσφαιρικό ματς. Δευτερόλεπτα πριν τη λήξη, με την Ρεάλ και τους οπαδούς της σε έκσταση για την ισοπαλία που έρχονταν με 10 παίκτες και για την κατάκτηση του πρωταθλήματος που έμοιαζε βέβαιη, ο Μέσι έκανε αυτό που δεν έχει συμβεί ποτέ στο “Σαντιάγκο Μπερναμπέου”. Πέτυχε γκολ στο τελευταίο δευτερόλεπτο, χάρισε τη νίκη στην Μπάρτσα, άφησε ορθάνοιχτη την πόρτα του τίτλου για την ομάδα του και υποχρέωσε την Ρεάλ στην πρώτη ήττα στην ιστορία της (μετά από εκατοντάδες αγώνες που έχει δώσει) σε εντός έδρας παιχνίδι πρωταθλήματος στις καθυστερήσεις!!!

Κοινώς το έκανε και αυτό, για να σε κάνει με μία φυσικότητα να σκέφτεσαι “μα αν δεν το έκανε αυτός τότε ποιός;”.

Δεν υπάρχει προηγούμενο κατά την άποψη μου. Δεν ξέρω, πραγματικά αμφιβάλλω, όχι για λόγους υπερβολής, αν μπορεί να υπάρξει επόμενο. Ποδοσφαιριστής σαν τον Μέσι δεν υπήρξε ποτέ, και δεν ξέρω αν μπορεί και να υπάρξει στο μέλλον. Δεν είναι απλά ένα φαινόμενο, είναι κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό, κάτι που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν αυτόν τον τύπο, τον γέννησε μάνα, αν βγήκε αυτό το πλάσμα από μήτρα...

Είμαι ευγνώμονας που έζησα την εποχή του. Από το πρώτο μέχρι το 500ο γκολ του, τα έχω δει να μπαίνουν όλα την ώρα που μπήκαν ή λίγο αργότερα ή την ίδια ημέρα. Θα το λένε τα εγγόνια μου στα εγγόνια τους, ότι ο προπάππους τους έζησε τον Μέσι από την αρχή μέχρι το τέλος, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο γκολ.

Δεν ευγνωμονώ όμως τον Μέσι, αλλά και τις ομάδες Ρεάλ και Μπαρτσελόνα. Η επιτομή του ποδοσφαίρου σχεδόν κάθε φορά που οι δύο τους συναντιούνται. Σπανίως το μεταξύ τους ματς δεν είναι φεστιβάλ ποδοσφαίρου και ορισμένες φορές όπως τούτη δω την τελευταία, είναι μελωδία, κάτι σαν σωτηρία της ποδοσφαιρικής ψυχής μας. Να το βλέπεις και να λυτρώνεσαι...

Πώς δέχτηκε το γκολ η Ρεάλ από τον Μέσι στο τελευταίο δευτερόλεπτο είναι το καυτό ερώτημα... Μα επειδή έπαιξε για να νικήσει και με δέκα κι' ας της έκανε η ισοπαλία, μα γιατί πίεσε ψηλά να κλέψει μπάλες ακόμη και στο 92' ακόμη και με παίκτη λιγότερο.

Κάπως έτσι έφυγε ο Σέρζι Ρομπέρτο από Μόντριτς και Μαρσέλο, κάπως έτσι προέκυψε το 4 εναντίον 3 και τα υπόλοιπα τα έκανε η ποιότητα του Μέσι...

Πολλοί το είπαν αφέλεια, άλλοι το είπαν “λίγος προπονητής ο Ζιντάν, δεν κλείδωσε την ισοπαλία”, εγώ πάλι το λέω Ρεάλ Μαδρίτης! Ετσι παραμένει διαχρονικά μία από τις τρεις τέσσερις μεγαλύτερες του πλανήτη. Και έτσι παραμένει και το clasico το ντέρμπι όλου του κόσμου, το ντέρμπι όλων των φίλων του ποδοσφαίρου. Αν έμενε η Μπαρτσελόνα πίσω όταν αποβλήθηκε ο Ράμος πιθανότατα θα είχε τελειώσει 1-2, αν έμενε όλη η Ρεάλ πίσω όταν ισοφάρισε σε 2-2, πιθανότατα θα είχε τελειώσει 2-2...

Μόνο που αν είχαν γίνει όλα αυτά δεν θα είχα ζήσει αυτό που ζήσαμε την Κυριακή το βράδυ και κυρίως το clasico του πλανήτη δεν θα ήταν το Ρεάλ – Μπαρτσελόνα, αλλά το Ιντερ – Γιουβέντους...