Ωραία ήταν, αλλά τελικά θα πάμε στη Ρωσία;

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πλέον ότι η εθνική Ελλάδας έχει μπει σε ένα καλό δρόμο, υπό τις οδηγίες του Σκίμπε.

Η ομάδα μας είναι αήττητη στα πέντε πρώτα παιχνίδια της προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ενώ ακόμη και σε επίπεδο φιλικών αγώνων βγάζει μία δυναμική. Να θυμίσω το 0-0 στην Τουρκία και το 2-1 μέσα στην Ολλανδία. Δύο αποτελέσματα που, παρεμπιπτόντως, έπρεπε να μας είχαν προϊδεάσει και για το τι θα μπορούσαμε να κάναμε στο Βέλγιο…

Οκ, άλλο Τουρκία κι Ολλανδία, άλλο Βέλγιο, πλέον. Κι άλλο φιλικά κι άλλο επίσημα παιχνίδια. Όμως, κάθε παιχνίδι δίνει και ένα μήνυμα. Τέλος πάντων, η Ελλάδα μπόρεσε και πέτυχε ό,τι έχει καταφέρει μόλις μία ακόμη εθνική εδώ και πέντε ολόκληρα χρόνια, δηλαδή να μη χάσει στο Βέλγιο, σε επίσημο αγώνα: μόνο η Ουαλία, κακός δαίμονας των Βέλγων, είχε πάρει κι αυτή ισοπαλίες, 1-1 τον Οκτώβριο του 2013 και 0-0 το Νοέμβριο του 2014!

Κι είναι ωραία όλα αυτά, αλλά το ερώτημα είναι ένα: τελικά θα πάμε στη Ρωσία; Αυτή την στιγμή όλα μοιάζουν στην κόψη του ξυραφιού, εφτά μήνες πριν την ολοκλήρωση της προκριματικής φάσης.

Τα δεδομένα, ακριβώς στο μέσο της διαδρομής, δηλαδή στις πέντε από τις 10 αγωνιστικές, λένε τα εξής:

Το Βέλγιο έχει το βαθμολογικό προβάδισμα (13 πόντους), αλλά έχει εκτός έδρας και τη Βοσνία και την Ελλάδα!

Η Βοσνία έχει το βαθμολογικό χάντικαπ (10 πόντους), αλλά έχει εντός έδρας και το Βέλγιο και την Ελλάδα!

Κι η Ελλάδα είναι στη…μέση! Έχει 11 πόντους και εκτός έδρας τη Βοσνία κι εντός έδρας το Βέλγιο!

Αν υποθέσουμε ότι οι τρεις αυτές ομάδες συνεχίσουν ως το τέλος και πάρουν όλα τα άλλα παιχνίδια τους, με Κύπρο, Εσθονία και Γιβραλτάρ (όπως ήδη έχουν κάνει μέχρι στιγμής), τότε θα φτάσουν το Βέλγιο τους 22 πόντους, η Ελλάδα τους 20 και η Βοσνία τους 19. Και όλα θα κριθούν από τα τρία μεταξύ τους παιχνίδια.

Το πάω πολύ μακριά, αλλά τι φοβάμαι; Όλα θα κριθούν ουσιαστικά την προτελευταία αγωνιστική, αρχές Οκτώβρη, όταν θα παίζουν Βοσνία-Βέλγιο. Θέλω να πω ότι οι δύο αντίπαλοι μας θα ξέρουν τι αποτέλεσμα θα θέλουν σε εκείνο το παιχνίδι για να προκριθούν. Και π.χ. μπορεί να τους κάνει μία ισοπαλία για να περάσουν κι οι δύο, η μία απευθείας κι η άλλη μέσω μπαράζ.

Έστω ότι κερδίσουμε εμείς εδώ τους Βέλγους κι οι Βόσνιοι εμάς στη Ζένιτσα. Τότε, αν δεν υπάρξουν άλλες απώλειες-εκπλήξεις, η Ελλάδα θα φτάσει στο τέλος τους 23 πόντους, η Βοσνία θα έχει 22 και το Βέλγιο επίσης 22. Άρα, με μία ισοπαλία στο Βοσνία-Βέλγιο εμείς θα μένουμε έξω, αφού σε ισοβαθμία λογικά θα έχουμε χειρότερη διαφορά γκολ από τους άλλους δύο, σίγουρα από το Βέλγιο και πιθανότατα κι από τη Βοσνία.

Που θέλω να καταλήξω μέσα από αυτό το σενάριο κινδυνολογίας: η εθνική μας πρέπει κάθε παιχνίδι να το κτυπάει με όλες τις δυνάμεις της, ακόμη και σε ό,τι αφορά τα γκολ που θα βάλει! Αυτή την ώρα είμαστε στο +8 γκολ κι η Βοσνία στο +7, επειδή έφαγε 0-4 στις Βρυξέλλες (το Βέλγιο δεν παίζεται, με +20). Σε ένα όμιλο όπου όλα φαίνεται πως θα κριθούν στις λεπτομέρειες, η Ελλάδα θα πρέπει να παλέψει όχι μόνο για τους πόντους, αλλά ακόμη και για το κάθε γκολ.

Διότι μπορεί να κριθεί η πρόκριση στην ισοβαθμία κι εκεί να την πατήσουμε. Και θα είναι πραγματικά κρίμα…