Τα φυσιολογικά συμβαίνουν, και στον ΠΑΟΚ και στον Ολυμπιακό

Ξεχνάμε πολύ εύκολα, και γι' αυτό το ίδιο εύκολα μπερδευόμαστε οι Ελληνες στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε όσα συμβαίνουν, όσα μας συμβαίνουν, όσα παρακολουθούμε. Μας συμβαίνει και σε σχέση με ζητήματα πολύ πιο σημαντικά από τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο, με ζητήματα που επηρεάζουν άμεσα την ποιότητα της ζωής μας, πώς λοιπόν να μην μας συμβαίνει σε ζητήματα που αφορούν το ποδόσφαιρο.

Ηταν και είναι πολύ φυσιολογικό αυτό που συμβαίνει αυτή την εποχή στον ΠΑΟΚ. Εδώ και έναν χρόνο (συμπληρώνεται σε 3 μέρες) αφήνει τον ίδιο προπονητή στον πάγκο του. Σχεδίασε μαζί του το ρόστερ το περασμένο καλοκαίρι, του έδωσε χρόνο για να εξοικειωθεί με τη νέα του πραγματικότητα και με τον ρόλο του προπονητή μιας μεγάλης ομάδας, τον στήριξε στα λάθη του, τον περίμενε, τουλάχιστον αυτό έκανε μέχρι σήμερα, για να ωριμάσει και να αποκτήσει μια πρώτη εμπειρία προκειμένου να δείξει στην εξέλιξη του χρόνου αν μπορεί ή όχι να σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων και των προσδοκιών του σημερινού ΠΑΟΚ, και τον περασμένο Ιανουάριο του επέτρεψε να επιχειρήσει νέο μετασχηματισμό του ρόστερ και μάλιστα με τη στήριξη που του παρείχε σε σκληρές αποφάσεις σαν την απομάκρυνση του Τζαβέλα.

Δεν είναι ότι τα κάνει όλα σωστά ο Ιβιτς. Εκανε, κάνει και θα κάνει λάθη. Είναι όμως αποδεδειγμένα πλέον ένας ικανός προπονητής με προοπτική να εξελιχθεί σε επαρκή προπονητή για μια μεγάλη και φιλόδοξη ομάδα. Ο ΠΑΟΚ του παρέχει τα εργαλεία και τις συνθήκες, του παρέχει και τη στήριξη, τον ακούει σε σχέση με τις αλλαγές στο ρόστερ, διορθώνει μαζί του τα λάθη σαν αυτό που έκανε το περασμένο καλοκαίρι, όταν δεν απέκτησε έναν φορ της προκοπής, και κάπως έτσι έρχεται ως φυσική συνέπεια η πρόοδος και η εξέλιξη ενός αγωνιστικού μοντέλου που έχει καθαρό, κατανοητό αλλά και δυναμικό game plan, το οποίο εξελίσσεται μαζί με τον ίδιο τον δημιουργό του. Κι όμως όλο αυτό δεν το αντιλαμβανόταν ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας των φίλων του ΠΑΟΚ, της οποίας η εμπιστοσύνη προς τον προπονητή και το σχέδιό του είχε κλονιστεί πολύ μετά από δυο ισοπαλίες, με την Ξάνθη και τον Ηρακλή, και μια φτωχή εμφάνιση απέναντι στην Σάλκε στην Τούμπα. Οσοι αμφισβήτησαν έντονα συμπεριφέρθηκαν σαν να είχαν ξεχάσει τι τράβαγε πριν ο ΠΑΟΚ πριν από τον Ιβιτς, δηλαδή στον καιρό που είχε αλλάξει δώδεκα προπονητές σε έξι χρόνια.

Ηταν και είναι πολύ φυσιολογικό αυτό που συμβαίνει αυτή την εποχή στον Ολυμπιακό. Για να μην επαναλαμβάνομαι και τα επαναλαμβάνουμε, προ 7μήνου, κι ενώ είχε προλάβει να αλλάξει τον προπονητή που άρχισε την προετοιμασία, ο Ολυμπιακός άλλαξε για δεύτερη φορά προπονητή και άλλαξε και ρόστερ. Τον καιρό εκείνο η κοινή αίσθηση όσων παρακολουθούσαν τις εξελίξεις ήταν ότι ο Ολυμπιακός θα δυσκολευόταν και θα δοκιμαζόταν πολύ, κάτι άλλωστε που παραδεχόταν δημοσίως η διοίκησή του, αναγνωρίζοντας τα λάθη στον σχεδιασμό της σεζόν αλλά και την όποια ευθύνη της αναλογούσε για το “κλακάζ” που υπέστη ο Μάρκο Σίλβα, ο οποίος ξαφνικά αποφάσισε να αποχωρήσει. Η πορεία που διαγράφει ο Ολυμπιακός μέχρι σήμερα στη σεζόν δεν απέχει πολύ από την γενική εκτίμηση που γινόταν τον περασμένο Αύγουστο. Για την ακρίβεια ο Ολυμπιακός έχει πορευτεί με καλύτερα αποτελέσματα από τα αναμενόμενα, δεδομένου ότι είναι πρώτος στο πρωτάθλημα, στους 16 του Europa League και στους 4 του κυπέλλου Ελλάδας. Η ίδια η κοινωνία του Ολυμπιακού όμως ξέχασε πολύ γρήγορα. Γι' αυτό και ένα μεγάλο κομμάτι της ζήτησε, με τη στάση του, το κεφάλι του Πάουλο Μπέντο μετά από την 3η σερί ήττα στο πρωτάθλημα. Επειδή “παραμυθιάστηκε” από την πορεία του Ολυμπιακού στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος και έφτασε να πιστεύει ότι ο Ολυμπιακός που άλλαξε τόσο και αναγκάστηκε να κάνει οικονομία μετά από τον αποκλεισμό του από το Champions League θα μπορούσε να βγάλει χωρίς δοκιμασίες τη σεζόν. Ενα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας των φίλων του Ολυμπιακού είχε την απαίτηση ο Ολυμπιακός των τριών προπονητών και των τόσων αλλαγών στο ρόστερ να βγάλει άβρεχτος τη σεζόν. Κι έμεινε με την ίδια απαίτηση όταν άρχισε να βλέπει την εφαρμογή ενός πλάνου προώθησης νεαρών ποδοσφαιριστών από την ακαδημία του συλλόγου. Δεν είπε όχι στους μικρούς, αλλά τα ήθελε όλα: και πιτσιρικάδες και μόνο νίκες. Να μπορεί να πηγαίνει και να λέει “σας κάνω πλάκα με τα μικρά” στο καφενείο.

Είναι αλήθεια ότι ο Μπέντο μπερδεύτηκε, θόλωσε, δεν έδειξε ευελιξία στην διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού, έδειξε έως και εμμονή στην επιλογή του να παραμερίσει τον Τσόρι και τον Καμπιάσο, να στηρίξει τον Καρντόσο. Κι είχε την ατυχία να δει τον Μιλιβόγεβιτς να φεύγει την τελευταία ημέρα των μεταγραφών, δηλαδή όταν δεν υπήρχε χρόνος αντίδρασης, χρόνος για μια μεταγραφή προκειμένου να αποκτήσει ο Ολυμπιακός ένα υποκατάστατο του Σέρβου.

Ηταν φυσικό να επηρεαστεί ο Ολυμπιακός από την αποχώρηση των Μιλιβόγεβιτς – Ιντέγε, και κυρίως του πρώτου. Εκανε πολύ καλά ο Ολυμπιακός που τους παραχώρησε, αλλά σε τέτοιες επιλογές ένας σύλλογος δεν έχει μόνο οφέλη, έχει και απώλειες. Μια ομάδα που ξεκίνησε να μεταβαίνει από τη φάση των “έτοιμων” ποδοσφαιριστών στη φάση της μαζικής παραγωγής – ανάδειξης ποδοσφαιριστών, και επέλεξε να το κάνει σε μια σεζόν των τριών προπονητών δεν θα ήταν δυνατόν να μην δοκιμαστεί. Θα ήταν αφύσικο. Πόσο μάλλον μετά και από την πώληση του κορυφαίου της παίκτη στο πρώτο μισό της σεζόν.

Ναι, ο προπονητής θόλωσε και αυτό είχε συνέπεια την αποδόμηση του αγωνιστικού σχεδίου. Θόλωσε κυρίως μετά από το παιχνίδι με την ΑΕΚ, αλλά και αυτό είναι φυσιολογικό, διότι η πίεση ειδικά από την κοινωνία των θεατών στο Καραϊσκάκη και τον οπαδικό Τύπο έγινε πολύ μεγάλη. Στην πρώτη του σεζόν σε μια ομάδα, επτά μήνες μετά την πρόσληψή του, σε μια περίοδο με αγώνες Κυριακή – Τετάρτη που δεν άφηναν χρόνο για δουλειά στην αλλαγή του game plan και τον ανάγκαζαν να πειραματίζεται live στους αγώνες, ο Μπέντο δυσκολεύτηκε. Φυσιολογικό, ασχέτως αν για τον Ολυμπιακό, όπως αποδείχθηκε σήμερα, δεν είναι ανεκτό.

Ο Ολυμπιακός αποφάσισε να αλλάξει τον προπονητή του επειδή τον ανησυχεί η πορεία στο πρωτάθλημα. Δεν μπορεί αλλιώς να εξηγηθεί αυτή η επιλογή του, δεδομένου ότι ο Μπέντο είχε τύχει μεγάλης στήριξης προ ημερών. Μένει λοιπόν να αποδειχθεί αν ο Ολυμπιακός θα παραμείνει και θα επιμείνει στο πλάνο της ανάδειξης νεαρών ποδοσφαιριστών ή αν θα το θυσιάσει στον βωμό της σιγουριάς για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Αν η απόλυση του Μπέντο σημάνει και την εγκατάλειψη του πλάνου, το τέλος δεν θα είναι απλώς άδοξο. Θα δημιουργήσει κακό προηγούμενο και θα λειτουργήσει αποθαρρυντικά και για τις υπόλοιπες ελληνικές ομάδες. Κι αυτή θα είναι μια μεγάλη ήττα για το ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο θα κάνει νέα βήματα προς τα πίσω σε μια εποχή που ο πρωταθλητής επιχειρούσε να κάνει ένα βήμα προς τα εμπρός. Ο επίλογος θα γράψει ότι η κοινωνία των φιλάθλων δεν είναι έτοιμη να αλλάξει ποδόσφαιρο κι ας ξέρει ότι ο σημερινός τρόπος παραγωγής ποδοσφαίρου είναι φτωχός και παρωχημένος παγκοσμίως. Η κοινωνία δεν είναι έτοιμη, επειδή ξεχνάει, και μπερδεύεται. Οπως και στην πραγματική ζωή, η Ελλάδα δεν αλλάζει ούτε στο ποδόσφαιρο. Δεν της μαθαίνει, δεν τη διδάσκει απολύτως τίποτα η κρίση.