In Arsene we (dοn't) trust!

Το χθεσινό 5-1 της Μπάγερν επί της Αρσεναλ δεν ήταν απλώς μία συντριβή, αλλά η πιο εμφανής απόδειξη ότι η βασιλεία του Αρσέν Βενγκέρ στους «κανονιέρηδες» φτάνει στο τέλος της. Και το καλοκαίρι να μην φύγει - που όλα δείχνουν ότι θα φύγει - η αντίστροφή μέτρηση για τον Γάλλο τεχνικό έχει αρχίσει εδώ και καιρό.

Θα ήταν υπερβολή, εάν μπούμε στη διαδικασία να κρίνουμε τον Βενγκέρ από το εφιαλτικό βράδυ του Μονάχου, παρότι η πεντάρα από τους Βαυαρούς επαναλήφθηκε μέσα σε διάστημα μόνο δύο ετών. Σε έναν αγώνα δεν αποδεικνύεται άλλωστε, ούτε η αξία, ούτε το ποδοσφαιρικό μέγεθος ενός κόουτς. Ωστόσο η εικόνα του ματς φανέρωσε τις εγγενείς αδυναμίες στην Αρσεναλ που την ακολουθούν εδώ και καιρό και ο Βενγκέρ δείχνει ανήμπορος ή ξεπερασμένος για να τις βλετιώσει.

Για παράδειγμα, για μία ακόμα φορά η ομάδα του Λονδίνου προδόθηκε από την αμυντική λειτουργία της. Θα μου πείτε ότι ο Βενγκέρ ποτέ δεν στήνει αμυντικά τις ομάδες του, αλλά στο ποδόσφαιρο τα θεμέλια της νίκης ξεκινούν από την άμυνα και από το στήσιμο της ομάδας για δημιουργία μίας απροσπέλαστης εστίας. Μπορεί αυτό να μην είναι δόγμα Βενγκέρ, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα...

Πέρα, όμως, από την άμυνα, η Μπάγερν του Αντσελότι έπαιξε διαστημικό ποδόσφαιρο, απέναντι σε παίκτες ρολίστες όπως ο Μουστάφι και ο Τσάκα που είναι φανερό ότι έχουν ταβάνι και επ ουδενί δεν μπορούν να κάνουν τη διαφορά σε μία ομάδα! Ποδοσφαιριστές που ο ίδιος ο Βενγκέρ έχει επιλέξει και τους έχει δώσει τη φανέλα του βασικού, όπως επιμένει να εμπιστεύεται τόσα χρόνια τον Τσάμπερλεϊν, τον Γουόλκοτ ή τον Ράμσεϊ...

Η εμπιστοσύνη λοιπόν του Βενγκέρ σε αρκετούς ποδοσφαιριστές μπορεί να μην επιδέχεται αμφισβήτηση μέσα στους κύκλους της ομάδας, αλλά δεν δικαίωσε ποτέ τον Γάλλο που είναι το απόλυτο αφεντικό στο κλαμπ και στην επιλογή των παικτών. Και μπορεί στο παρελθόν να δικαιώθηκε από δεκάδες παίκτες που επέλεξε, μετά, όμως, από 21 χρόνια στο τιμόνι των Λονδρέζων, όλα όσα αφορούν στην αξία του Βενγκέρ, δείχνουν να ξεθωριάζουν.

Το «άγγιγμα» του σε όσα κάνει δεν είναι πλέον μαγικό, οι οπαδοί δυσφορούν και οι τίτλοι για μία ακόμη χρονιά, είναι χαμένη υπόθεση. Η εμπιστοσύνη που απολαμβάνει ο ίδιος από τη διοίκηση, είναι πλέον πιθανό να του γυρίσει μπούμερανγκ καθώς οι αποτυχίες και οι βαριές ήττες ήδη πληγώνουν το κύρος και τη φήμη του. Και θα ήταν άδικο για τον ίδιο, να τον θυμούνται για τις πεντάρες και όχι για όσα έχει πετύχει στο Λονδίνο όλα αυτά τα χρόνια και έχουν δημιουργήσει το μύθο του στην ιστορία της Αρσεναλ.

Ενας από τους νομοτελειακούς κανόνες της ζωής, είναι ότι όλα κάποτε τελειώνουν και στα 67 του ο Βενγκέρ θα πρέπει να καταλάβει ότι η άμμος στην κλεψύδρα της Αρσεναλ έχει τελειώσει. Παρά το γεγονός ότι είναι εγωκεντρικός, υπήρξε ένας πραγματικός τζέντλεμαν των γηπέδων και θα ήταν σπουδαίο για την υστεροφημία του, να αποδειχθεί και στο τέλος τζέντλεμαν. Αλλωστε, ότι δεν αλλάζει στη ζωή, μένει στάσιμο και ξεπερνιέται...

Hδη στο Emirates. στο πασίγνωστο "in arsene we trust" μπαίνει ερωτηματικό στο τέλος, ή ακόμα χειρότερα, προστίθεται η λέξη dont...