Τις ξαφνικές αγάπες να φοβάσαι

Η επιχειρηματολογία μιας άποψης έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από την ίδια την άποψη. Γιατί λόγια του αέρα κυκλοφορούν ελεύθερα στην αγορά και δυστυχώς υπάρχουν πολλοί αφελείς οι οποίοι παρασυρόμενοι από τις αγνές προθέσεις και σκέψεις τους, τα καταπίνουν με χαρακτηριστική ευκολία. Όπως για παράδειγμα η ξαφνική αγάπη για τον Άρη. Μερικοί… ξέθαψαν τον νεκρό προς εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων.

Προς αυτή την κατεύθυνση βέβαια οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τον Τίκα. Να είναι καλά ο άνθρωπος που μας υπενθύμισε ότι… οι αυτοκρατορίες δεν πέφτουν μέσα σε 7-8 μήνες. «Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ», όπως έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης και μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης.

Να είναι καλά ο Καρδιτσιώτης γιατί μας προσγείωσε στην ελληνική πραγματικότητα εκεί που – λόγω αφέλειας – πιστέψαμε ότι οι παλιές εποχές έφυγαν ανεπιστρεπτί. Είναι εδώ και βασιλεύουν, απλά οι «στρατηγοί» δεν συμφωνούν μεταξύ τους κι έχουν διαλέξει στρατόπεδα.

Να είναι καλά γιατί έδωσε και τη δυνατότητα σε κάποιους ανθρώπους να θυμηθούν ότι υπάρχει και ο Άρης για τον οποίον βέβαια δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή αλλά αυτό είναι μια άλλη (πονεμένη) ιστορία.

Κυρίως όμως, να είναι καλά ο Νίκος Αναστόπουλος που είναι μπαρουτοκαπνισμένος και έμπειρος για να μπει σε αυτή τη διαδικασία. Ο άνθρωπος είδε το δάσος και όχι το δέντρο και το κέρδος του ήταν ότι έδωσε σε όλους να καταλάβουν (με επιχειρήματα) τις σκέψεις του. Διότι, οι πράξεις μιλούν και όχι τα λόγια.

Ο Αναστόπουλος δεν έγραψε τον θεσμό του Κυπέλλου στα παλαιότερα των υποδημάτων του, αλλά φώναξε… «δεν καίγομαι βρε παιδιά». Το απέδειξε με το σχήμα που χρησιμοποίησε. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι ο άνθρωπος νιώθει από Άρη. Γιατί είπε… «δεν αντέχει άλλο ο κόσμος». Μεγάλη αλήθεια. Θα μπορούσε να ακολουθήσει την προσφιλή συνήθεια των Ελλήνων και να λαϊκίσει.

Να πει δηλαδή για την πίεση που ασκήθηκε στον Τίκα (κυρίως επικοινωνιακά) γιατί πολύ απλά ουδείς φίλος/opinion maker του Ολυμπιακού έχει εμπιστοσύνη στην ομάδα του. Κι ενόψει rotation, είχαν… σφίξει τα γάλατα. Θα μπορούσε να ασχοληθεί με τα διαφορετικά κριτήρια του Καρδιτσιώτη. Δεν το έκανε. Είναι πολύ έμπειρος για να πέσει στη συγκεκριμένη παγίδα. Τι να πει; Τα αυτονόητα;

Ο «Αναστό» είχε άλλα πράγματα στο μυαλό του. Τον αγώνα με τον ΟΦΗ και το δύσκολο πρόγραμμα που ακολουθεί. Σιγά μη θυσίαζε την ομάδα του στον βωμό μιας εφήμερης επιτυχίας. «Θέλω έτοιμους παίκτες», είπε.

Είδε τον Πίτου Γκαρσία να ανταποκρίνεται στα (περίπου) 15 λεπτά συμμετοχής του. Ο Αργεντίνος είναι σαν τη μύγα μες το γάλα στον χώρο της μεσαίας γραμμής. Είδε τον Ούγκο Σόουζα να κρύβει την επτάμηνη απουσία του από επίσημους αγώνες. Είδε τσαγανό, αυταπάρνηση και τον κόσμο να φεύγει ικανοποιημένος από το γήπεδο. Όπως και τον Σωκράτη Διούδη να πραγματοποιεί εμφάνιση επιπέδου της πρώτης θητείας του στον Άρη. Αν έλειπε και η αποβολή του Ρόβα… θα κερνούσε όλο το μαγαζί.

Ένα πράγμα (δεν) ήθελε ο Αναστόπουλος από τον Ολυμπιακό. Να δει τον Τσόρι Ντομίνγκεζ στο γήπεδο. Εκεί θα «σφιγγόταν» γιατί ξέρει ότι ο Τσόρι θα έκανε άνω κάτω τις γραμμές του. Όταν διαπίστωσε τις προθέσεις του Μπέντο, ηρέμησε.

Ο ποδοσφαιρικός αγώνας έληξε στις 21:20. Είχε τελειώσει το πρώτο δεκάλεπτο στο Μονακό κι εκεί ο μπασκετικός Άρης έδειχνε αντίδραση μετά τη συντριβή από τα Τρίκαλα. Τελικώς η… επανάσταση κράτησε 15 λεπτά. Στη συνέχεια επικράτησε ο νόμος των Γάλλων. Συνεχίζω να πιστεύω ότι η Μονακό είναι μια αφελέστατη ομάδα αλλά απέναντι σε αυτόν τον Άρη, μοιάζει Ρεάλ Μαδρίτης.

Γιατί αυτός ο Άρης δεν αντέχεται. Είναι απρόσωπος, δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Χρειάζεται ένα ηλεκτροσόκ μήπως και βρει τον δρόμο του. Και δεν βλέπω άλλον τρόπο από την απόκτηση του Τζαμόν Γκόρντον. Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία για την επιθυμία του παίκτη να έρθει στη Θεσσαλονίκη. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα έμπαινε στη διαδικασία επικοινωνίας με φίλους του στην Ελλάδα. Θέλει να έρθει, το διαπίστωσα και στη συζήτηση που είχα μαζί του.

Το ζήτημα είναι αποκλειστικά και μόνο οικονομικό. Ο Πρίφτης συζήτησε μαζί του, του ανέλυσε τον αγωνιστικό ρόλο του και περιμένει την ιδιοκτησία να «τελειώσει» την υπόθεση. Οι προθέσεις της τελευταίας θα φανούν άμεσα. Αν δεν προστεθεί μια ισχυρή προσωπικότητα στην ομάδα για να συμμαζέψει την κατάσταση, δύσκολα θα ανατραπεί το τωρινό σκηνικό.

Ο Γκόρντον κατάγεται από το Jacksonville όπως και ο Κάμινγκς. Υπάρχει προσωπική σχέση. Σε περίπτωση που συνεργαστούν, ο Κάμινγκς θα μεταφερθεί τη φυσική θέση του. Στο «2». Και θα είναι πολύ καλύτερος και κυρίως πιο σταθερός.

Γνωρίζεται πολύ καλά με τον Μάικ Τζένκινς που στοιχειοθετεί ένα από τα μεγαλύτερα αγωνιστικά προβλήματα της ομάδας. Υπάρχουν παιχνίδια όπου είναι στα χαμένα. Μαζί βέβαια με την κακή χρονιά που πραγματοποιεί η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων παικτών. Αυτός ο συνδυασμός προκαλεί και την εικόνα στο γήπεδο.

Και κλείνουμε με τον Τζάκσον. Για τα λεφτά του, μια χαρά (μου) φαίνεται. Δεν είναι μπασκετικός, αλλά δίνει ριμπάουντ, ενέργεια, ολίγον από άμυνα και κυρίως αποτελεσματικά σκριν. Μόνο που ο Αμερικανός δεν μπορεί να καλύψει το αγωνιστικό κενό του Άρη.

Χρειάζεται μια προσωπικότητα. Ο παίκτης που θα ηρεμήσει (και) τον Δημήτρη Πρίφτη ο οποίος – υπάρχουν στιγμές – όπου σηκώνει τα χέρια του ψηλά και δεν έχει καθαρό μυαλό. Όπως για παράδειγμα, το ότι ξέχασε τον Τσαϊρέλη στο Μονακό.