Μια χαρά ο Ουζουνίδης, αλλά ποιο είναι το σχέδιο του Παναθηναϊκού;

Δεν ήταν αναγκαίο να εντρυφήσεις στα εσωτερικά του Παναθηναϊκού για να σχηματίσεις την αντίληψη ότι μετά και από αυτό που του συνέβη στην Κρήτη, στο ματς με τον ΟΦΗ, και τον διαφαινόμενο απολύτως πρόωρο αποκλεισμό από το Κύπελλο δεν υπήρχε δρόμος επιστροφής στην ομαλότητα με τον Αντρέα Στραματσόνι. Ακόμη και στην περίπτωση που δεν έφερε την κύρια ευθύνη για την διαμορφωθείσα κατάσταση, ο Ιταλός δεν μπορούσε πλέον να “το γυρίσει”, όπως έγινε απολύτως σαφές στη διάρκεια του τελευταίου διμήνου.

Στα μάτια κάποιου που έχει παρακολουθήσει έστω και από μέση απόσταση την πορεία που έχει διαγράψει ως εδώ ο Στραματσόνι στην προπονητική, αυτό που συνέβη δεν προκαλεί έκπληξη. Οπως πάρα πολλές φορές έχω σημειώσει στη διάρκεια του τελευταίου έτους, δηλαδή από τον καιρό που επελέγη από τον Γιάννη Αλαφούζο ο Ιταλός, αυτό ήταν το διαχρονικό κύριο μειονέκτημά του, η αδυναμία του να λειτουργήσει αποτελεσματικά υπό την πίεση της ανάγκης του θετικού αποτελέσματος. Δεν έχει όμως μεγάλο νόημα να γυρίζει κανείς πίσω, διότι ότι ήταν να μάθει από αυτό το πάθημα ο κυβερνήτης του Παναθηναϊκού θεωρητικώς θα το έχει μάθει. Διάλεξε στα τυφλά προπονητή, χωρίς σχέδιο και σκοπό, και πληρώνει ακριβά το τίμημα, αφού σήμερα ο Αλαφούζος βλέπει την “δημοφιλία” του στις τάξεις της κοινωνίας των φίλων του Παναθηναϊκού να ξύνει το υπέδαφος.

Το κύριο ερώτημα πλέον είναι αν επελέγη με τον ίδιο τρόπο, με την ίδια “συνταγή”, δηλαδή “στα τυφλά” ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Είναι αλήθεια ότι ο Παναθηναϊκός είχε φλερτάρει έντονα στο παρελθόν με τον πρώην ποδοσφαιριστή του. Τον είχε σκεφτεί και τον είχε εξετάσει σοβαρά δύο φορές. Μάλιστα την δεύτερη, προτού προσλάβει τον Στραματσόνι, ο Αλαφούζος το είχε σκεφτεί πολύ σοβαρά. Ηταν άλλωστε τέτοια, υπέρ της πρόσληψης του Ουζουνίδη, η εισήγηση των διευθυντικών στελεχών που είχε τότε στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Δεν έχω όμως ιδέα για ποιον λόγο σκεφτόταν τον Ουζουνίδη ο Αλαφούζος, επειδή έχω την πεποίθηση ότι ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός δεν έχει φτιάξει, ούτε έχει υιοθετήσει κάποιο ποδοσφαιρικό σχέδιο για τον Παναθηναϊκό. Προσέλαβε τον Στραματσόνι επειδή – εντελώς αόριστα – του “κάθισε” καλά, του έκανε καλή εντύπωση. Προσλαμβάνει τον Ουζουνίδη επειδή έχει ακούσει ότι είχε κάνει καλές δουλειές, επειδή τον ήθελε ο Ολυμπιακός, επειδή έχει πάρει πρωτάθλημα στην Κύπρο, και πάντως όχι επειδή ξέρει πώς δουλεύει ο 48χρονος προπονητής και μπορεί να αντιληφθεί αν η μέθοδος και οι ιδέες του είναι συμβατές με το – ανύπαρκτο – στρατηγικό σχέδιο αγωνιστικής ανάπτυξης του Παναθηναϊκού.

Μπορεί να πετύχει ο Ουζουνίδης; Θα μπορούσα να κάνω εκτίμηση αν ήξερα ποιος είναι ο συγκεκριμένος οριοθετημένος στόχος. Υπό τις επικρατούσες συνθήκες στον Παναθηναϊκό, η απάντηση σε αυτό το αόριστο ερώτημα είναι σύνθετη: Ο Ουζουνίδης είναι αποδεδειγμένης ικανότητας και αποτελεσματικότητας προπονητής. Εχει βρει και εξελίξει τη μέθοδο για να δημιουργεί ομάδες, έχει μάθει να ζει με τους παίκτες που βρίσκει και να συνθέτει με αυτούς μια ομάδα, έχει σύγχρονες αντιλήψεις για το αγωνιστικό πλάνο της ομάδας του στη φάση της άμυνας και στη φάση της επίθεσης. Κι είναι προπονητής που χτίζει μια ομάδα και έχει την ικανότητα να οραματιστεί την εξέλιξή της, να αλλάξει κομμάτια προκειμένου να βελτιώσει την ομαδική τεχνική και, τελικά, την ποιότητα του συνόλου του. Δουλεύει το σήμερα και συγχρόνως σχεδιάζει τα στάδια εξέλιξης, το αύριο και το μεθαύριο της ομάδας του. Μετά από περίπου 12 χρόνια στην προπονητική, ο Ουζουνίδης έχει μάθει το πώς γίνεται να φτιάχνεις ομάδα προοπτικής, αξιοποιώντας τους νεαρούς ποδοσφαιριστές, αλλά και το πώς γίνεται να φτιάχνεις μια έμπειρη ομάδα που θα σηκώνει στην πλάτη την ευθύνη και την πίεση της απαίτησης για άμεσα αποτελέσματα. Συνεπώς, με μια ματιά, ο παρατηρητής θα έπρεπε να σχολιάσει ότι ο Παναθηναϊκός προσλαμβάνει έναν συμβατό με τις ανάγκες του προπονητή. Ομως...

Για τον Ουζουνίδη είναι ορατός ο κίνδυνος να ...χαθεί, αν ο στόχος δεν είναι συγκεκριμένος, δηλαδή αν δεν υπάρχει ξεκάθαρη στρατηγική. Τι γυρεύει ο Παναθηναϊκός; Να βασιστεί και να εμπιστευθεί το σημερινό ρόστερ του και να προχωρήσει σε διορθώσεις και εμπλουτισμό του στις δύο επόμενες μεταγραφικές περιόδους, ή να επιχειρήσει ανακαίνιση, ανανέωση, ελληνοποίηση και προώθηση νεαρών ποδοσφαιριστών; Αυτά είναι δύο διαφορετικά πλάνα, με διαφορετικούς παράλληλους στόχους με αυτόν του πρωταθλητισμού, και φυσικά διαφορετικό δρόμο για να ακολουθήσει ένας προπονητής. Ο Ουζουνίδης έχει καλή άποψη για τις δυνατότητες και τις προοπτικές του σημερινού ρόστερ, αλλά ποιος θα του πει δεσμευτικά αν πρέπει ή όχι να βασιστεί σε αυτό ή να λειτουργήσει με την προοπτική να το αλλάξει; Ποιος ξέρει τι θέλει συγκεκριμένα να κάνει ο Παναθηναϊκός; Ποιος παίρνει την ευθύνη και έχει την γνώση και την αντίληψη για να υποδείξει συγκεκριμένους στόχους στον προπονητή και να κρίνει αν πείθεται ή όχι ότι το όραμα του Παναθηναϊκού εμπνέει ή όχι τον προπονητή ώστε να το υπηρετήσει; Ψιλά γράμματα είναι όλα αυτά για την διοίκηση μιας ελληνικής ποδοσφαιρικής ομάδας. “Να νικήσει την Κυριακή, να ξανακάνει τον Παναθηναϊκό πρωταθλητή”, θα ακούσεις από τους φίλους του Παναθηναϊκού στον δρόμο. Δυστυχώς το ίδιο θα ακούσεις και στα γραφεία διοίκησης της ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Μέχρι εκεί ξέρουν να κάνουν συγκεκριμένο αυτό που ζητούν από έναν προπονητή.

Ολο αυτό που περιγράφω παραπάνω είναι που δημιουργεί ή συντηρεί τον κίνδυνο να “καεί” ακόμη ένας προπονητής. Ειδικά λόγω των συνθηκών που επικρατούν στον Παναθηναϊκό. Αν τον άφηναν μόνο, ο Ουζουνίδης μέχρι που θα μπορούσε να προσδιορίσει μόνος τους στόχους και να τους υπηρετήσει. Ξέρει άλλωστε καλύτερα από την πλειονότητα των πρόσφατων προκατόχων του τι ζητάει ο Παναθηναϊκός από τον εαυτό του, διότι τον έχει υπηρετήσει επιτυχημένα και αποτελεσματικά ως ποδοσφαιριστής. Το πρόβλημα όμως είναι ότι ο Ουζουνίδης θα κληθεί με το “καλησπέρα” να λειτουργήσει υπό το σημερινό καθεστώς του απόλυτου εκνευρισμού που επικρατεί σε έναν σύλλογο που έχει πάθει παράκρουση με όλα αυτά που του έχουν συμβεί. Και με εκνευρισμό, με μια ομάδα που έχει φύγει από την Ευρώπη, φεύγει, όπως φαίνεται, από το Κύπελλο και απέχει 7 βαθμούς από την κορυφή του πίνακα του πρωταθλήματος, ένας προπονητής δεν μπορεί να κάνει θαύματα και να σώσει σε απόλυτο βαθμό τη σεζόν. Γι' αυτό άλλωστε και είναι αναγκαίο να αποβάλλει η διοίκηση την όποια πίεση πάνω από τον νέο προπονητή. Πώς να το κάνει όμως αυτό μια διοίκηση, δηλαδή ένας μεγαλομέτοχος, που έχει φάει τόσο μεγάλη φθορά και έχει τόσο πιεστεί από την κοινωνία των φίλων του Παναθηναϊκού και ειδικά, τελευταία, από τους οργανωμένους οπαδούς;

Αν δεν είναι τυχερός στην αρχή του, δηλαδή αν δεν του “καθίσουν” τα αποτελέσματα στην εποχή που δεν θα μπορεί να αλλάξει πολλά και να μεταδώσει πολλά από τη φιλοσοφία του, ο Ουζουνίδης θα δοκιμαστεί πολύ. Ναι, θα αλλάξει ο αέρας στα αποδυτήρια, κι ίσως αυτή η αλλαγή να είναι, για αρχή, αρκετή προκειμένου να δείξει ευδιάκριτα σημάδια ανάκαμψης ο Παναθηναϊκός. Και σίγουρα ο Ουζουνίδης θα προσπαθήσει να τακτοποιήσει καλύτερα την ομάδα του στο τερέν, να βρει γρήγορα ένα σχήμα που θα μονιμοποιηθεί, να δουλέψει στις στατικές φάσεις, να σκληρύνει τον Παναθηναϊκό ανασταλτικά. Είναι βέβαιο ότι θα κάνει άμεσα τα πρώτα αναγκαία βήματα, αυτά που πάντοτε κάνει ένας προπονητής όταν πρωτοπιάνει μια ομάδα στα μέσα της σεζόν, για να δημιουργήσει ένα καθεστώς ασφαλούς λειτουργίας. Ολα αυτά όμως δεν θα αποδειχθούν αρκετά αν δεν σταθεί τυχερός ο Ουζουνίδης. Διότι όπως όλοι, ούτε κι αυτός έχει μαγικό ραβδί. Και θα δουλέψει με μια διοίκηση που δεν ξέρει τι θέλει και δεν ξέρει πώς να τον προστατέψει και πώς να τον βοηθήσει να πετύχει.