Αυτός ο Παναθηναϊκός είναι όλος δικός του!

Αυτός ο Παναθηναϊκός που έχει καταντήσει περίγελος φέτος σε Ελλάδα και Ευρώπη και κατάφερε να χάσει μέχρι και από τον ΟΦΗ της Β' Εθνικής έχει την σφραγίδα και την υπογραφή του Γιάννη Αλαφούζου.

Όπως ο δικός του Παναθηναϊκός έκανε... παπάδες την σεζόν 2013-2014 με το μικρότερο μπάτζετ της ιστορίας του αλλά με ξεκάθαρο ποδοσφαιρικό πλάνο, ιδέες και ενότητα και έγινε μάγκας (τα οποία ο ίδιος διέλυσε μέσα σε ένα καλοκαίρι) έτσι και αυτός ο Παναθηναϊκός είναι όλος δικός του, ένας Παναθηναϊκός που ξεφτιλίζεται αυτή την στιγμή υπό την δική του άνοχη, υπό την δική του άρνηση να διοικήσει αποφασιστικά, δείχνοντας πως δεν έχει μάθει τίποτα από τα τεράστια λάθη που έχει κάνει αυτή την πενταετία.

Έσωσε τον σύλλογο από την καταστροφή, έχει βάλει 30+ από την τσέπη του, έχει μπει σε άλλα τόσα ως εγγυητής, θα μνημονεύεται πάντα για αυτή την «ηρωική» κίνηση αλλά το κλαμπ ως μεγάλο καράβι έχει και μεγάλες φουρτούνες. Δεν φτάνει η σωτηρία.

Δεν μιλάμε για τον Πανιώνιο, ούτε για τον Απόλλωνα της Αθήνας, ούτε για τον ΟΦΗ. Μιλάμε για τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ και η ατάκα «αν δεν σας κάνω να σηκωθώ να φύγω» δεν μπορεί να λέγεται, πλέον, στα σοβαρά ούτε και να αποτελεί τροχοπέδη σε κάθε κριτική που γίνεται όταν οι ευθύνες βαραίνουν αποκλειστικά την κεφαλή του συλλόγου!

Αυτή η άνιωθη, light και «κουκουρούκου» ομάδα-για να μην πούμε τίποτα χειρότερο- είναι προϊόν της ανικανότητας του Αλαφούζου να διοικήσει αποτελεσματικά τον Παναθηναϊκό.

Είναι το αποτέλεσμα των συνεχόμενων λαθών που γίνονται την τελευταία διετία και οδηγούν το κατά τεκμήριο καλύτερο ρόστερ της πενταετίας(όσο και αν ακούγεται... ανέκδοτο μετά τα τελευταία αποτελέσματα είναι η πραγματικότητα και είναι δεδομένο πως βλέπουμε τις δυνατότητες των παικτών ως μονάδες στο 20%) προς τα βράχια!

*Είναι κατόρθωμα να προσλαμβάνεις πέρυσι τέτοια εποχή προπονητή που «τον φέραμε για να δουλέψει πάνω στο πλάνο με τις ακαδημίες» και μετά από δύο μήνες να τους στέλνεις όλους δανεικούς κι... αγύριστους και να φτιάχνεις ομάδα από την αρχή! Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος το ρόστερ βελτιώθηκε αισθητά αλλά από τύχη και μόνο.

Όπως επίσης είναι κατόρθωμα να κάνεις δεκτή την εισήγηση των τεχνικών διευθυντών που τους έχεις για... σουτ, δείγμα ξεκάθαρου πανικού που δεν αρμόζει σε σύλλογο αυτού του μεγέθους.

*Είναι κατόρθωμα να δίνεις υπερεξουσίες σε έναν προπονητή ενώ έχεις τεχνικό διευθυντή, κάτι που αποτελεί παναθηναϊκή πατέντα! Νταμπίζας με Αναστασίου, Φύσσας-Βόκολος με Αναστασίου, Ζιλμπέρτο με Στραματσόνι.

*Είναι κατόρθωμα να φέρνεις για τεχνικό διευθυντή τον Ζιλμπέρτο Σίλβα την άνοιξη του 2016 και έξι μήνες μετά ο Βραζιλιάνος να είναι διακοσμητικό στοιχείο εξαιτίας της ανάθεσης εν λευκώ του ποδοσφαιρικού τμήματος στον προπονητή. Όπως επίσης είναι κατόρθωμα να μην εξετάζεις καμία άλλη περίπτωση για αυτό το πόστο πηγαίνοντας στην λογική «αυτόν ξέρουμε, αυτόν εμπιστευόμαστε».

*Είναι κατόρθωμα μετά την απογοητευτική σεζόν και ενώ τα αποτελέσματα «φώναζαν» ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά, να ανανεώνεις για δύο χρόνια τον προπονητή που ως προπονητής δεν σου έδειξε απολύτως τίποτα για οκτώ μήνες!

*Είναι κατόρθωμα το καλοκαίρι του 2014 οι ποδοσφαιριστές της ομάδας να ζητούν αλλαγή στο ιατρικό επιτελείο, να γίνεται η αλλαγή και μετά την φυγή του Νταμπίζα, να επανέρχεται το ίδιο επιτελείο εξαιτίας των πολύ καλών προσωπικών σχέσεων. Λες και ο Παναθηναϊκός είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα...

*Είναι κατόρθωμα μετά το 3-0 επί του Ολυμπιακού να μην κάνεις καμία ουσιαστική αλλαγή στο εσωτερικό της ΠΑΕ και του ποδοσφαιρικού τμήματος, όπου αμφότερα έχουν γεμίσει με ανθρώπους που δεν προσφέρουν.

Ο προπονητής ζήτησε ως αναγνώριση και της δικής του αδυναμίας να παίξει τον ρόλο του κακού μπάτσου έναν γενικό αρχηγό και η επιλογή ήταν να μπει «μάτι» της διοίκησης στα αποδυτήρια, ένας ρόλος που δεν τον συναντάμε ΠΟΥΘΕΝΑ στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο υπό τον κίνδυνο να «κάψεις» έναν από τους λίγους που νιώθουν.

*Είναι κατόρθωμα μετά από μία πενταετία να μην υπάρχει στο εσωτερικό της ΠΑΕ ένα μεγαλοστέλεχος που θα λειτουργεί ως σημείο αναφοράς. Είναι επίσης κατόρθωμα να στέλνεις... αδιάβαστους όσους προσέφεραν κατά καιρούς από το πόστο τους. Είτε ποδοσφαιρικά, είτε επικοινωνιακά, είτε οπουδήποτε άλλου...

*Είναι κατόρθωμα να αντιμετωπίζεις τους ποδοσφαιριστές λες και είναι φοβισμένα προσφυγόπουλα ή παιδάκια που δεν έχουν να φάνε. Είναι κατόρθωμα να τους παραχαϊδεύεις από πέρυσι κιόλας προκαλώντας μία άνευ προηγούμενου νοοτροπία «ωχαδερφισμού» στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Όταν πέρυσι τέτοια εποχή «φωνάζαμε», η... απάντηση ήταν συνέντευξη Τύπου και ατάκες του τύπου «τα παιδιά προσπαθούν».

*Είναι κατόρθωμα εδώ και πέντε χρόνια, ο Παναθηναϊκός να παίζει απροστάτευτος σε κάθε γήπεδο και να βρίσκεται στο έλεος των «κορακιών». Ο Σαββίδης βρήκε τον τρόπο να μην «σφάζουν» τον ΠΑΟΚ, το ίδιο και ο Μελισσανίδης. Καλά για τον Ολυμπιακό δεν μιλάμε. Δεν ξέρουμε ποιος είναι ο τρόπος αλλά βρέθηκε. Στους άλλους. Στο «τριφύλλι» ούτε απ' έξω. Τα αποτελέσματα τα έχουμε δει...

*Είναι κατόρθωμα να κάνει κουμάντο στην ΠΑΕ η επικεφαλής του γεμάτου ήττες νομικού τμήματος-με αποκορύφωμα το φιάσκο του CAS- Αθηνά Μπαλωμένου και να έχει λόγο σε ποδοσφαιρικές αποφάσεις, σε ανανεώσεις συμβολαίων ακόμη και σε μεταγραφές ή σε θέματα πολιτικής, όπως για παράδειγμα την παραχώρηση του γηπέδου τον Αύγουστο στον ΠΑΣ Γιάννινα.

Είναι κατόρθωμα να είσαι ο Παναθηναϊκός και να είναι η Μπαλωμένου αρχηγός αποστολής σε κάμποσα από τα εκτός έδρας παιχνίδια! Λεπτομέρεια; Ναι. Οι λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά στις μεγάλες ομάδες...

*Είναι κατόρθωμα να παρουσιάζεις πλάνο ανακατασκευής του γηπέδου χωρίς να έχεις στα χέρια σου τις άδειες και απλά να πιστεύεις τα λόγια των υπευθυνοανεύθυνων που έχουν αναλάβει να «τρέξουν» το εν λόγω πρότζεκτ. Αποτελέσμα να κοντεύουμε 2017 και να έχουν κατασκευαστεί μόνο οι σουίτες...

Και τώρα τι; Απλά τα πράγματα. Είτε ο Αλαφούζος αλλάζει είτε ο Παναθηναϊκός θα συνεχίσει να βουλιάζει. Είτε θα μάθει από τα λάθη του(έχει καταντήσει ανέκδοτο) είτε θα καταφέρει από σωτήρας στα μάτια του κόσμου του «τριφυλλιού» να γίνει αποδιοπομπαίος τράγος και πραγματικά θα είναι κρίμα και άδικο για τα λεφτά και τον χρόνο που έχει αφιερώσει στον σύλλογο.

Έτσι, όμως, είναι το ποδόσφαιρο, έτσι είναι ο Παναθηναϊκός. Ένας Παναθηναϊκός που πλέει στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα και τον κόσμου του στα κάγκελα, σε εποχές 2008. Μόνο που τότε υπήρχε διάδοχη κατάσταση και τώρα δεν υπάρχει τίποτα.

Υ.Γ1: Είμαι της λογικής που καμία σχέση δεν έχει με το ελληνικό ποδόσφαιρο, πως κάθε προπονητής πρέπει να κρίνεται στο τέλος της χρονιάς. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση που η παρουσία ενός ανθρώπου στον πάγκο της ομάδας μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στον σύλλογο.

Δυστυχώς βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση, όπως πέρυσι τέτοια εποχή με τον Αναστασίου.

Απλά, τώρα, στην θέση του βρίσκεται ο Στραματσόνι. Οι προπονητές, όμως, είναι ο εύκολος στόχος και για αυτό το συγκεκριμένο κείμενο αναλώνεται στην ηγεσία του κλαμπ. Αυτό δεν αναιρεί τις ευθύνες του Ιταλού. Μία νίκη σε δέκα ματς;;;

Υ.Γ2: Επειδή θα ανοίξει η κουβέντα για προπονητή και η ονοματολογία. Το θέμα δεν είναι ποιος, το θέμα είναι το ΓΙΑΤΙ...

Υ.Γ3: Γράφετε πολλοί «γιατί μας τα λες τώρα». Αν μου βρείτε μήνυμα αναγνώστη που να κάνει κριτική τέλος Αυγούστου/αρχές Σεπτεμβρίου, θα του δώσω το πληκτρολόγιο και το blog για έναν μήνα, μπας και γλιτώσουμε τα χάπια. Καλώς ή κακώς στο ξεκίνημα κάθε χρονιάς δεν μπορείς να είσαι με το δάχτυλο στην σκανδάλη.

Τον Ιούνιο γράφαμε πως δεν πρέπει να μείνει ο Στραματσόνι. Η διοίκηση τον κράτησε. Τι νόημα είχε να συνεχίζουμε εμείς από εδώ να τον περνάμε... πριονοκορδέλα, ειδικά όταν έδειχνε πως «χτίζει» κάτι αξιόλογο; Πρέπει να περιμένεις για να δεις.

Όταν, λοιπόν, στην αρχή της χρονιάς ο Παναθηναϊκός ήταν καλός, θα πεις «είναι καλός». Όταν ο Παναθηναϊκός χάνει 3-0 από τον χειρότερο Ολυμπιακό των τελευταίων ετών, βρίσκεται στο -7 και σχεδόν εκτός Κυπέλλου και μάλιστα με αυτό το έμψυχο δυναμικό, λογικό δεν είναι να περάσεις στην αντίπερα όχθη;