• Η ταπεινή καριέρα μιας περίπλοκης προσωπικότητας
• Ποδόσφαιρο ελευθερίας και ζωντάνιας

«Αναπόφευκτα, στην αρχή υπήρχε διστακτικότητα, ακόμα και ειδικοί που υποστήριζαν ότι δεν θα λειτουργούσε ποτέ. Έτσι είναι όταν κάποιος παρουσιάζει με μια νέα προσέγγιση. Όπως λέει κι ο Μπιέλσα, θεωρούμαστε τρελοί μέχρι οι ιδέες μας να θριαμβεύσουν. Και αυτό υπάρχει στη σκέψη του Χένρικ», είχε δηλώσει πριν μερικούς μήνες στο γαλλικό So Foot ο Τέοντορ Όλσον, ένας από τους βοηθούς του Χένρικ Ρίντστρεμ.

Σαν να ήξερε πως όλη η... τρέλα του «αφεντικού» του θα κατέληγε στον θρίαμβο που είδε τη Μάλμε να «αρπάζει» την τελευταία αγωνιστική μέσα από τα χέρια της - επίσης ιδιαίτερης - Έλφσμποργκ το πιο ξεχωριστό πρωτάθλημα της ιστορίας της. Ένας τίτλος εμποτισμένος από την επαναστατική προσέγγιση του Σουηδού κόουτς, επιστέγασμα του πόθου του να πετύχει με τον δικό του τρόπο. Ποδόσφαιρο διαφορετικό και ενστικτώδες, πλέον και πλήρως επιτυχημένο.

«Η πλειοψηφία των ομάδων σήμερα παίζει λίγο πολύ σύμφωνα με το ίδιο μοντέλο. Θα μπορούσαμε κι εμείς να το είχαμε αντιγράψει βλακωδώς, αλλά ποια θα ήταν η ομορφιά; Το αλατοπίπερο της προπονητικής είναι το να μην είσαι σαν τους άλλους, να δημιουργείς», συνέχισε ο βοηθός του Ρίντστρεμ. Κι αν κάτι είναι σίγουρο για τον... τρελό κύριο Χένρικ, είναι πως πράγματι δημιούργησε.

Η ταπεινή καριέρα μιας περίπλοκης προσωπικότητας

Όμως, πριν επιχειρήσουμε να βουτήξουμε στο ποδόσφαιρο του Ρίντστρεμ, αξίζει να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, να και να σκαλίσουμε το ποιος είναι. Μπορεί να θεωρείται θρύλος της Κάλμαρ (η ομάδα στην οποία έπαιξε δέκα χρόνια, απέσυρε το δικό του #8 όταν κρέμασε τα παπούτσια του), όμως ο Σουηδός δεν έκανε ποτέ τη διαφορά ως ποδοσφαιριστής. Ήταν ένα σκληροτράχηλο αμυντικό χαφ με ακραία πνευμόνια.

Ο ίδιος λέει πως ποτέ δεν είχε την τεχνική που θα ήθελε και πως πάντα φοβόταν το λάθος. Οι κοντινοί του τον θυμούνται ως έναν συνεχώς οργισμένο μαχητή. Φώναζε σε όλους, έτρεχε παντού και δεν... μάσαγε πουθενά. Τόσο που κάποτε αγωνίστηκε με ένα τεράστιο προστατευτικό κράνος επειδή είχε διαλύσει τη γνάθο του λίγο καιρό πριν.

Ο Ρίντστρεμ ποτέ δεν απόλαυσε το παιχνίδι ως εν ενεργεία ποδοσφαιριστής. «Σε ένα παιχνίδι κόντρα στην Τβέντε προσπαθούσαμε να προστατεύσουμε την ισοπαλία. Το περάσαμε καλύπτοντας χώρους μέχρι που καταλήξαμε να είμαστε πραγματικά εξαντλημένοι, χωρίς καθόλου ενέργεια και δεχθήκαμε δύο γκολ. Σε όλη τη διάρκεια της αγωνιστικής μου ζωής, το ποδόσφαιρο χτίστηκε μόνο γύρω από μια πολύ σουηδική ιδέα: την επιβίωση.

Εδώ, σκεφτόμαστε πάνω από όλα να δουλέψουμε σκληρά αμυντικά και δεν μας νοιάζει το τι κάνουμε με την μπάλα. Μόνο που εγώ άρχισα να αναρωτιέμαι: Πρέπει το ποδόσφαιρο να είναι πάντα έτσι;», θυμάται ο ίδιος.

Σκέψεις που σφυρηλάτησαν την επιθυμία του να διαφοροποιηθεί από όσα έβλεπε γύρω του. Άλλωστε, ποτέ δεν είχε μπει σε κανένα «συνηθισμένο» καλούπι. Πάντα κινούταν διαφορετικά, μέσα κι έξω από το γήπεδο.

Για χρόνια αρθρογραφούσε σε μερικά από τα σπουδαιότερα έντυπα Μέσα της χώρας, έγραφε για μουσική και μιλούσε για τους αγαπημένους του δίσκους. Ανέκαθεν λάτρευε τον Ντοστογιέφσκι, πήρε πτυχίο φιλολογίας και ήταν έτοιμος να γίνει καθηγητής. Έχει σκηνοθετήσει μικρές παραστάσεις και δεν κράτησε ποτέ το στόμα του κλειστό σε πολιτικά θέματα, με αποκορύφωμα την ομιλία του κατά της ραγδαίας ανόδου της ξενοφοβίας στη σουηδική κοινωνία, για λογαριασμό του σοσιαλδημοκρατικού κινήματος της χώρας.

Ένας τύπος τόσο ξεχωριστός και περίπλοκος, που μπερδεύει ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό.

«Μερικές μέρες μετά βίας ξέρω ποιος είμαι. Άλλες μέρες είμαι κάποιος που ποτέ δεν πίστευα ότι θα γίνω. Είναι πολύ λίγες οι μέρες που είμαι ο άνθρωπος που θέλω να είμαι», έγραψε σε ένα κείμενό του πριν δέκα χρόνια, αναζητώντας το ποιος είναι και προφανώς μην έχοντας ιδέα για το ποιος θα γίνει. Ή μάλλον για το ποιος έγινε μέσα από το ποδόσφαιρό του. Αφού όσα κι αν έκανε δεν μπορούσε να μείνει μακριά από το πάθος του.

Ποδόσφαιρο ελευθερίας και ζωντάνιας

«Τερματίσαμε 7οι το 2022, που ήταν η χειρότερη κατάταξη του συλλόγου από το 2009. Ήρθε ο Χένρικ με μια νέα προσέγγιση, νέες ιδέες και γρήγορα ησύχασε τους πάντες. Πως; Φαντάσου να είσαι ποδοσφαιριστής και να μπαίνεις στο γήπεδο με έναν προπονητή που σου λέει πάνω από όλα να διασκεδάζεις και να είσαι όσο πιο τολμηρός γίνεται. Δεν μπορεί να μην το λατρέψεις». Στα λόγια του Μαχαμέ Σιμπί της Μάλμε κρύβεται ένα μεγάλο μέρος του concept του Ρίντστρεμ. Μα όχι όλο.

Όπως είχε δηλώσει ο ίδιος στο So Foot η κεντρική ιδέα του project του βασίστηκε σε αυτό: Στο να επιστρέψουν οι παίκτες του πίσω στην παιδική ανάμνηση του παιχνιδιού με τους φίλους τους στο πάρκο ή στην παραλία. Πάνω από όλα στο ποδόσφαιρο του Ρίντστρεμ «κυριαρχούν η ελευθερία και η ζωντάνια».

Για την ακρίβεια, ο Σουηδός είναι ο βασικότερος εκφραστής του relationism στην Ευρώπη. Του ποδοσφαίρου που εισήγαγε ο Φερνάντο Ντινίζ στη Φλουμινένσε. Οι θέσεις, οι συγκεκριμένες δομές δεν έχουν τόση σημασία. Αυτό που μετράει είναι οι σχέσεις μεταξύ των ποδοσφαιριστών, που είναι πλήρως ελεύθεροι στο χορτάρι. Λειτουργούν με το ένστικτό τους, παίζουν κοντά σε πολύ κλειστούς χώρους και πάντα με την μπάλα στα πόδια, με επίκεντρο την κατοχή. Απλώς τη χρησιμοποιούν διαφορετικά από τις positional ομάδες που έχουν εμπνευστεί από τη σχολή του Γκουαρδιόλα.

«Η δική μας δομή είναι απλά πιο ρευστή, πιο ευέλικτη, πιο υγρή, ώστε να ενθαρρύνει τη δημιουργικότητα. Μοιραζόμαστε τους χώρους όλοι μαζί, την μπάλα το ίδιο και ο στόχος είναι στο τέλος ο αντίπαλος να μην μπορεί πια να μετρήσει τους παίκτες μας, να μπερδεύεται και να ασφυκτιά από την πυκνότητα που του επιβάλλουμε.

Αν η επίτευξη ενός θετικού αποτελέσματος είναι προφανώς ο πρωταρχικός μας στόχος, ειδικά σε έναν σύλλογο όπως η Μάλμε όπου η ήττα απαγορεύεται, θέλουμε επίσης να δούμε παίκτες να διασκεδάζουν, θέλουμε να βλέπουμε ένα ενθουσιασμένο κοινό. Όταν πηγαίνουμε στο μουσείο, τον κινηματογράφο ή ένα εστιατόριο, θέλουμε να έχουμε πράγματα να πούμε για αυτά που μόλις είδαμε ή φάγαμε. Όταν οι άνθρωποι έρχονται να δουν τη Μάλμε, στοχεύουμε να συμβαίνει το ίδιο».

Η δική του Μάλμε, παρ'ότι με βάση τα data ήταν η καλύτερη ομάδα της Allsvenskan, έφτασε κοντά στο να δει την Έλφσμποργκ πρωταθλήτρια. Χρειάστηκε τύχη και μια επική νίκη με ένα πέναλτι για να της πάρει τον τίτλο την τελευταία αγωνιστική. Ό,τι κι αν συνέβαινε όμως, η δουλειά του Ρίντστρεμ δεν θα μπορούσε να σβηστεί ή να επισκιαστεί. Οι φίλοι της εισέβαλαν εκστασιασμένοι στο γήπεδο στο σφύριγμα της λήξης του χθεσινού ντέρμπι, ωστόσο, ακόμα κι αν η κούπα δεν ερχόταν ποτέ, πιθανότατα ο ενθουσιασμός τους να μην κόπαζε.

FIELD STORMED FOR SWEDISH CHAMPIONS 🥳

MALMO fans invaded the pitch after their team beat Elfsborg 1-0 & pipped them to the Swedish title on goal difference. Euphoria for all in blue. 🍾💙pic.twitter.com/R4DN88jVHC

— Men in Blazers (@MenInBlazers) November 13, 2023

Έτσι (πρέπει να) είναι τα αληθινά ποδοσφαιρικά project, έτσι είναι όταν τα μάτια του κάθε οπαδού πλημμυρίζουν από θέαμα, πολλώ δε μάλλον, από ένα επαναστατικό, ολοκαίνουριο θέαμα.

Ίσως πλέον να μη θεωρείται τόσο... τρελός, αφού οι ιδέες του ξεχωριστού κυρίου Ρίντστρεμ θριάμβευσαν, όχι λόγω του τίτλου όμως, αλλά λόγω του θάρρους και της ομορφιάς που διέπρεψαν στα σπλάχνα τους. Και αυτή, όπως δήλωσε και ο ίδιος, είναι μόνο η αρχή.

«Θέλουμε να παλέψουμε με τους μεγάλους. Πάντα ήθελα να δείξω ότι μπορείς να κάνεις σπουδαία πράγματα με λίγα μέσα. Αυτή η περιπέτεια με τη Μάλμε τώρα ξεκινά. Θα πάμε να παίξουμε στην Ευρώπη, να επιβάλουμε τις ιδέες μας. Πρέπει να κοιτάξουμε πέρα ​​από τα όρια.

Τι πρέπει να κάνουμε όταν μας λένε πως δεν μπορούμε να παίζουμε έτσι; Να τα παρατήσουμε; Όχι. Απλά συνεχίζουμε να προχωράμε με το δικό θράσος και τη δική μας πίστη».