Είναι εντυπωσιακό, αλλά από το 1988 και το πρώτο Final 4 (Φίλιπς, Μακάμπι, Άρης, Παρτίζαν) του ευρωπαϊκού μπάσκετ ως το 2011 στη Βαρκελώνη, όταν Παναθηναϊκός, Μακάμπι, Σιένα και Ρεάλ διεκδίκησαν τον τίτλο στο «Παλάου Σαν Τζόρντι», ουδέποτε η ίδια τετράδα ομάδων διεκδίκησε το τρόπαιο. Ουδέποτε, μέχρι... φέτος για την ακρίβεια, καθώς ο Παναθηναϊκός, η ΤΣΣΚΑ, η Μπαρτσελόνα και ο Ολυμπιακός, είναι παλιοί γνώριμοι μεταξύ τους, από τη στιγμή που πριν δύο χρόνια στο Βερολίνο, ήταν οι ίδιες τέσσερις ομάδες που διεκδίκησαν το τρόπαιο.

Θα επαναλάβει την επιτυχία του Βερολίνου ο Παναθηναϊκός; Σε απόδοση 5.00 στην sportingbet

Ο Παναθηναϊκός ελπίζει σε επανάληψη του βερολινέζικου έργου, ενώ ο Ολυμπιακός εύχεται... Βερολίνο, αλλά από την ανάποδη, καθώς πριν από δύο χρόνια, η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη είχε τερματίσει 4η.

Τι έχει αλλάξει λοιπόν και τι έχει μείνει ίδιο στους «αιώνιους» σε σχέση με το Final 4 του Βερολίνου;
1. Ο Παναθηναϊκός το 2009 είχε την καλύτερη ομάδα της ιστορίας του. Διαμαντίδης, Σπανούλης, Σάρας, Ντρου, Μπατίστ, Τσαρτσαρής, Πέκοβιτς, Φώτσης και Περπέρογλου, Χατζηβρέττας -σε συμπληρωματικό, αλλά υπερπολύτιμο ρόλο- ήταν μια δεκάδα που σκορπούσε τρόμο σε όλη την Ευρώπη και κατέκτησε πανάξια το πιο δύσκολο Final 4 της ιστορίας. Σήμερα, ο Παναθηναϊκός πάει ως ισχυρό μεν, outsider δε, στην Κωνσταντινούπολη, με σύμμαχο την πιο βαριά φανέλα, τον καλύτερο προπονητή και τον καλύτερο παίκτη της Ευρώπης (έστω, έναν από τους τρεις καλύτερους παίκτες της Ευρώπη, για να βάλουμε μέσα τον Κιριλένκο και τον Σπανούλη). Α και κάτι ακόμα... Τη βεβαιότητα των αντιπάλων του, ότι αν το «θηρίο ξυπνήσει» θα αρπάξει την 7η κούπα της ιστορίας του. Το θέμα είναι να ξυπνήσει όμως...

2. Παπαλουκάς, Τσίλντρες, Βούισιτς, Μπουρούσης, Χαλπερίν, Γκριρ, Βουγιούκας, Ερτσέγκ, Τεόντοσιτς, Πάργκο, Σχορτσανίτης, ήταν 11 παίκτες του Ολυμπιακού στο Final 4 του Βερολίνου. Από την ομάδα του 2009, έχουν μείνει μόνο ο Πρίντεζης, ο Βασιλόπουλος –που τότε ξεκίνησε τη μεγάλη περιπέτεια με τους τραυματισμούς- και ο Πελεκάνος. Ε και;;; Ο νεανικός Ολυμπιακός με το 1/3 του μπάτζετ, εκπέμπει υγεία, όρεξη για δουλειά, αυταπάρνηση και πάνω απ’ όλα το μέταλλο μιας ομάδας που δεν έχει να χάσει τίποτα, ακόμα κι αν τα χάσει όλα. Αυτή η κληρονομιά είναι η σημαντικότερη για τον φετινό Ολυμπιακό ό,τι κι αν συμβεί στο «Σινάν Ερντέμ» το επόμενο τριήμερο!

3. Ο Ολυμπιακός του Ντούσαν Ίβκοβιτς, που θα εμφανιστεί στην Κωνσταντινούπολη, δεν έχει καμία σχέση με τον Ολυμπιακό του Παναγιώτη Γιαννάκη, που κατέκτησε την 4η θέση στο Βερολίνο το 2009. Οι δύο πόλεις απέχουν 1,735 χιλιόμετρα και περίπου τόσες είναι και οι διαφορές των δύο ομάδων. Ο Ολυμπιακός τότε έπαιζε σαφώς πιο γρήγορο μπάσκετ, η άμυνα περνούσε σε δεύτερη μοίρα, ενώ η πειθαρχία δεν ήταν το αγαπημένο... χόμπι των παικτών του Δράκου. Φέτος, οι «ερυθρόλευκοι» θυμίζουν κολέγιο. Στην επίθεση, ο μόνος που έχει το... αλάθητο και το δικαίωμα στα ζογκλερικά είναι ο Σπανούλης, η άμυνα είναι το «Α» και το «Ω» της ομάδας, ενώ η πειθαρχία και ο σεβασμός στις εντολές του Ντούντα είναι το σήμα κατατεθέν της ομάδας με το χαμηλότερο μέσο όρο ηλικίας (25 έτη) στο Final 4.

4. Το 2009, ο Δημήτρης Διαμαντίδης πήγαινε στο Final 4 έχοντας χάσει για πρώτη φορά στη ζωή του την ταμπέλα του «βιονικού» παίκτη, που δεν τραυματίζεται ποτέ. Ο 3D είχε κάνει υπερπροσπάθεια για να παίξει στους προημιτελικούς με τη Σιένα, όμως ήταν σαφές ότι δεν πατούσε καλά κι έτσι χρειάστηκε να αναλάβει δράση ο Σπανούλης, που ήταν εκπληκτικός στο τελευταίο τρίμηνο της σεζόν. Δύο χρόνια μετά, ο Διαμαντίδης έχει κλείσει τα 32, αλλά βρίσκεται σε εκπληκτική κατάσταση. Δεν κάνει την περσινή οργιώδη χρονιά, όταν σάρωσε τα πάντα (Καλύτερος Αμυντικός, Μέλος της Καλύτερης 5άδας, MVP της Euroleague και MVP του Final 4) στο διάβα του, όμως παραμένει ο απόλυτος ηγέτης της ομάδας, ήταν ο MVP των προημιτελικών της διοργάνωσης και έχει κερδίσει από τους αντίπαλους προπονητές τον τίτλο του «καλύτερου παίκτη στα κρίσιμα λεπτά των αγώνων». Ή για να δανειστούμε τα λόγια του Μεσίνα: «ο Διαμαντίδης στο τέλος του αγώνα παίρνει μόνο σωστές αποφάσεις». Για να το λέει ο Έτορε, κάτι θα ξέρει...

5. Μπάτζετ ήταν και πάει. Το 2009, οι «αιώνιοι» είχαν συνολικό μπάτζετ 50 εκατομμυρίων ευρώ, με παίκτες όπως ο Τσίλντρες (4,2 εκατομμύρια), ο Γιασικεβίτσιους (3,5 εκατομμύρια), ο Παπαλουκάς (3 εκατομμύρια), ο Διαμαντίδης (2 εκατομμύρια), ο Βούισιτς (1,8 εκατομμύριο), ο Σπανούλης (1,7 εκατομμύριο), ο Φώτσης (1,7 εκατομμύριο), ο Μπατίστ (1,5 εκατομμύριο), ο Τσαρτσαρής (1 εκατομμύριο), ο Νίκολας (1,2 εκατομμύριο), ο Πέκοβιτς (1 εκατομμύριο), ενώ ακόμα και ο Γκριρ, ο Χαλπερίν, ο Ερτσέγκ και ο Βασιλόπουλος είχαν συμβόλαια που άγγιζαν το 1 εκατομμύριο ευρώ. Σήμερα, αν εξαιρέσουμε τον Διαμαντίδη (2 εκατομμύρια), τον Σπανούλη (2,4 εκατομμύρια), τον Σάτο (1,2 εκατομμύριο) και τον Μπατίστ (1,5 εκατομμύριο), τα συμβόλαια των παικτών, έχουν ταβάνι τις 800,000 ευρώ στην καλύτερη περίπτωση. Κρίση είναι, θα περάσει;

6. Η σημαντικότερη διαφορά σε σχέση με το 2009, είναι ότι τότε, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός προετοιμάζονταν για τον τρίτο εμφύλιο της ιστορίας τους, με τον Ολυμπιακό να είχε το 2-0 σε Τελ Αβίβ το 1995 και Σαραγόσα το 1995. Αυτός ο «πρόωρος τελικός», για τον οποίο μιλούσε όλοι οι Ευρώπη, αλλά και οι χιλιάδες φίλαθλοι των δύο ομάδων που ταξίδεψαν στη Γερμανία, φέτος έχει... αναβληθεί για τον πραγματικό τελικό. Η ΤΣΣΚΑ και η Μπαρτσελόνα είναι δύο τεράστια εμπόδια που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι «αιώνιοι» πριν –και αν- λογαριαστούν μεταξύ τους, γεγονός που σίγουρα αφαιρεί άγχος και μειώνει τους σφυγμούς, που είχαν χτυπήσει κόκκινο προ διετίας στο Βερολίνο. Το μόνο κακό σενάριο στο φετινό Final 4, είναι να έχουμε εμφύλιο μικρό τελικό... Χειρότερο και από προεκλογική ομιλία!

7. Αυτοί που σίγουρα δεν έχουν αλλάξει καθόλου, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα, είναι οι Γιαννακοπουλαίοι και οι Αγγελοπουλαίοι. Η οικογένεια που έχει αναγεννήσει τον Ολυμπιακό υποτίθεται ότι έχει παραδώσει από πέρσι το καλοκαίρι τη σκυτάλη των «ερυθρολεύκων», όμως ο Παναγιώτης και ο Γιώργος Αγγελόπουλος είναι ακόμα εδώ, πιο ορεξάτοι και... λαλίστατοι. Το ίδιο ισχύει και στην αντιπέρα όχθη, καθώς ο Παύλος και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος προσπαθούν εδώ και ένα χρόνο να βρουν αγοραστή για την ΚΑΕ, όμως σύμφωνα με τα χθεσινά δημοσιεύματα, οι άνθρωποι που έχουν αναγάγει τον Παναθηναϊκό στη μεγαλύτερη δυναστεία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αποφάσισαν να συνεχίσουν στο πόστο τους, σκορπώντας την ανακούφιση σε εκατομμύρια... πράσινες καρδιές. Το ελληνικό μπάσκετ τους έχει ανάγκη, ιδίως αν σταματήσουν τους παιδιάστικους καυγάδες και αφοσιωθούν στις ομάδες τους, που –δεν είναι κλισέ- αποτελούν πραγματική διέξοδο για τον κόσμο από τη μιζέρια που μας περιβάλλει.

8. Παναθηναϊκός (3), ΤΣΣΚΑ (2) και Μπαρτσελόνα (2) έχουν κατακτήσει όλα τα τρόπαια από το 2006 και μετά, ενώ αν προσθέταμε και τη Μακάμπι (2000, 2004, 2005), τότε θα είχαμε όλους τους πρωταθλητές, των τελευταίων 12 ετών, καθώς από το 2000 και μετά, όταν οι «πράσινοι» κατέκτησαν το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στη Θεσσαλονίκη, δεν υπάρχει κάποια ομάδα που να κατάφερε να «σπάσει» την κυριαρχία των τεσσάρων «μεγάλων» του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Το ρόλο του... επαναστάτη απέναντι στο «ευρωπαϊκό κατεστημένο» έχει, όπως και το 2009, ο Ολυμπιακός, με τη διαφορά ότι φέτος είναι το απόλυτο outsider, καθώς ελάχιστοι του έδιναν τύχη να περάσει το Top 16. Αυτή η άγνοια κινδύνου σε συνδυασμό με το ότι οι «ερυθρόλευκοι» δεν έχουν να χάσουν τίποτα και έχουν ήδη πετύχει την υπέρβασή τους, είναι που τους κάνει επικίνδυνους. Αντιθέτως, η 4η θέση στο Βερολίνο είχε εκληφθεί απ’ όλους -και δικαίως- ως αποτυχία.

9. Υπάρχει και μια ακόμα αλλαγή, την οποία μάλλον ελάχιστοι θυμούνται. Το 2009, πίσω από τον Μπουρούση, τον Βούισιτς, τον Πρίντεζη και τον Ερτσέγκ -και μπροστά από τον Σχορτσανίτη που έμεινε εκτός 12άδας στον ημιτελικό- ήταν ο Ίαν Βουγιούκας. Ο νυν σέντερ του Παναθηναϊκού και πρώην... 5η ρεζέρβα του Ολυμπιακού είχε παίξει μόλις 53 δευτερόλεπτα στον ημιτελικό και 1,5 λεπτό στον μικρό τελικό. Δύο χρόνια αργότερα, ο Βουγιούκας έπαιξε 16 λεπτά στον ημιτελικό με τη Σιένα (6 πόντοι, 3 ριμπάουντ, 2 ασίστ) και 6 λεπτά στον τελικό (4 πόντοι, 1 ριμπάουντ, 1 μπλοκ). Σε καλό του βγήκαν τα πράσινα του Ίαν!

10. Α ναι, αν το ξεχάσατε, υπάρχει και μια άλλη διαφορά σε σχέση με το Βερολίνο. Το 2009, ο Σπανούλης έπαιζε στον Παναθηναϊκό, ενώ τώρα παίζει στον Ολυμπιακό, αλλά... μάλλον όλο και κάτι θα έχει πάρει το μάτι σας για τη συγκεκριμένη μετακίνηση, για τη σημασία της οποίας -και στις δύο ομάδες- θα μπορούσαν να γραφτούν εκατομμύρια λέξεις. Ένας ενδεχόμενος τελικός μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού πάντως, θα είναι το μεγαλύτερο ματς της καριέρας του V-Span…

Τα υπόλοιπα στην Κωνσταντινούπολη με το... 8ο ελληνικό τρόπαιο στην ιστορία της Euroleague!!!

Για τις περιπέτειες των "αιωνίων" στον Βόσπορο, υπάρχει και το Twitter (@sili81)