Ένας rap και ένας metal: Αυτοί ήταν οι καλύτεροι δίσκοι για το 2018 (vid)

Από τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο

Πάμε στα 2 album της χρονιάς. Δυο δίσκοι που καμία σχέση δεν έχουν μεταξύ τους αλλά αυτό δε σημαίνει κάτι, τα περισσότερα πράγματα δεν έχουν σχέση μεταξύ τους και όμως συνδέονται.

Ένας δίσκος metal και ένας rap

Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

Prequelle - Ghost

Οι Σουηδοί, ή ο Σουηδός, όπως θέλετε πείτε το λίγη σημασία έχει πια, έβγαλαν ένα δίσκο που θα μνημονεύεται για χρόνια καθώς με αυτό το περίεργο mix «ανάλαφρης» metal μουσικής και σκοτεινών στίχων, πέτυχε το απόλυτο: να τους ακούν άνθρωποι που δεν ακούνε metal, να τους ακούνε άνθρωποι που είχαν χρόνια να ακούσουν metal και να τους ακούν ανθρώποι που «κολλημένα» ακούνε metal.

Ένας δίσκος - ορόσημο από ένα συγκρότημα που πάει να κάνει κάτι μοναδικό: να σώσει το metal. Δεν είναι «βαρύ» αυτό που λέω. Οι Ghost με το “Square Hammer” στον προηγούμενο δίσκο τους πέτυχαν το hit που θα τους ακολουθεί για πάντα καθώς είναι ένα από τα πιο πιασάρικα τραγούδια όλων των εποχών.

Μαζί με τη θεατρικότητα των συναυλιών τους το εξέλιξαν, κατάφεραν να γίνουν αυτό το συγκρότημα που όλοι θέλουν να δουν ζωντανά. Επρεπε λοιπόν να εδραιώσουν τη θεση τους και να το πάνε ένα βήμα παραπέρα. Και το πήγαν.

Το “Prequelle” είναι ο δίσκος τους. Είναι το αριστουργημά τους που θα τους ακολουθεί για πάντα.

Well done Tobias.

ΛΕΞ - 2ΧΧΧ

Ο ΛΕΞ είναι μια περίεργη περίπτωση.

Ο τύπος από τη Θεσσαλονίκη που προκάλεσε αίσθηση το 2014 με το «Ταπεινοί και Πεινασμένοι», κατάφερε και έφταιξε ολόκληρη σχολή όντας underground, ήρθε το 2018 με το 2ΧΧΧ και μας έκανε να μείνουμε το στόμα ανοιχτό.

Δεν έχει ούτε κατά διάνοια το flow του Anser, δεν έχει ιδιαίτερες συνθέσεις και ενορχηστρώσεις όπως οι Στίχοιμα, αλλά ο «κοντός» είναι αυτή τη στιγμή ο άνθρωπος που όλοι θέλουν να δουν live και να μάθουν για αυτόν.

Και υπάρχει λόγος σοβαρός.

Οι στίχοι του ΛΕΞ είναι μαγικοί. Ο τρόπος που αποτυπώνει το αστικό τοπίο, την καθημερινότητα, την ζωή, είναι το κάτι άλλο. Μπορούν να ταυτιστούν μαζί του το 80% των Ελλήνων. Δεν είναι επιτηδευμένοι, δεν είναι υπερβολικοί, δεν είναι άστοχοι.

Είναι η Ελλάδα του 2018, των προηγούμενων ετών και των επόμενων που θα έρθουν. Είναι μαύροι, είναι πεσιμιστικοί, είναι σκληροί, αλλά στο τέλος σου αφήνουν κάτι σημαντικό: τη θέληση να βρεις τη δύναμη για να τα καταφέρεις!

Είναι τρομακτικό το πως ο «τυπάκος» από τα ΑΚ, έφτασε 11 χρόνια μετά να είναι από τους πιο σημαντικούς δημιουργούς της ελληνικής σκηνής, ανεξάρτητα από το είδος της μουσικής.

Μόνο μπράβο του αξίζουν.