Φυσικά, η Τσέλσι δεν έγινε ξαφνικά ο σύγχρονος Δαβίδ που ύψωσε το ανάστημα του μπροστά στον Γολιάθ, καθώς τα εκατομμύρια του πάμπλουτου Ρόμαν Αμπράμοβιτς έχουν δημιουργήσει ένα υπόβαθρο που ελάχιστα ποδοσφαιρικά σωματεία έχουν. Άρα, δεν αναφερόμαστε στον «μικρό» που νίκησε τον «μεγάλο». Ωστόσο μιλάμε για μια ομάδα που μέχρι τις 4 Μαρτίου και την απόλυση του Αντρέ Βίλας – Μπόας βρισκόταν στο χείλος της… αγωνιστικής καταστροφής και μέσα σε 2,5 αναδείχθηκε η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης, διανύοντας μια απόσταση που είναι τεράστια, ακόμα και για τα οικονομικά δεδομένα του λονδρέζικου κλαμπ.

Αυτό που πραγματικά λάτρεψα με την Τσέλσι, είναι ότι έβαλε τέλος σε όλα τα ποδοσφαιρικά κλισέ που απεχθανόμουν πάντα να ακούω και απέδειξε ότι τίποτα δεν είναι προκαθορισμένο στο ποδόσφαιρο, τουλάχιστον στον βαθμό που οι καχύποπτοι και οι υποψιασμένοι πιστεύουν.

Διαβάστε όλο το άρθρο του Δήμου Μπουλούκου στο aixmi.gr