Είναι από τις στιγμές που βλέπεις κάτι, δεν προλαβαίνεις να το επεξεργαστείς και απλά το προσπερνάς. Το απόγευμα της Παρασκευής (27/1) παρατήρησα στα social media να λένε συλλυπητήρια στην Κάμερον Σάκλεφορντ. Κόρη του Τσαρλς Σάκλεφορντ, ο οποίος είχε κοσμήσει με την παρουσία του το πρωτάθλημα της Α1 έχοντας αγωνιστεί σε Άρη και ΠΑΟΚ. Τώρα αναρωτιέστε τι σχέση έχω εγώ με τον τοίχο της κόρης του;

Πριν από αρκετό -η αλήθεια είναι- καιρό προσπαθούσα να βρω έναν τρόπο για να επικοινωνήσω με τον παλαίμαχο μπασκετμπολίστα προκειμένου να τον φιλοξενήσω στη ρετρό στήλη. Τελικά το κατάφερα μέσω της Κάμερον, η οποία είχε ενημερώσει τον πατέρα της για τη συνέντευξη. Μόλις τον βρήκα στο τηλέφωνο, δέχθηκε με χαρά να μου μιλήσει επειδή ήθελε να μοιραστεί τις αναμνήσεις του από την Ελλάδα. Μου ζήτησε ωστόσο να του τηλεφωνήσω μερικές μέρες αργότερα λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και επειδή ήθελε να είχε την άνεση του χρόνου. Μία συνέντευξη που -τελικά- δεν έγινε ποτέ αφού δεν μπόρεσε να βρεθεί κοινός χρόνος για ένα τηλεφώνημα μίας ώρας. Και το «αύριο», έγινε σε «μία εβδομάδα», η μία εβδομάδα έγινε «ένας μήνας» και ο ένας μηνας «ποτέ».

Βλέποντας τα συλλυπητήρια στον «τοίχο» της Κάμερον, δεν φαντάστηκα ποτέ ότι ήταν για τον 50χρονο Τσαρλς Σάκλεφορντ, αλλά για κάποιον παππού ή κάποια γιαγιά. Μέχρι που ήρθε η ερώτηση από τον Βασίλη Παπανδρέου, ο οποίος είχε διαβάσει την είδηση σε κάποιο ξένο site. Αμέσως συνδύασα το γεγονός και δυστυχώς... ήρθε η επιβεβαίωση. Ο Τσαρλς Σάκλεφορντ βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στο Κίνστον της Βόρειας Καρολίνας σε ηλικία 50 ετών, προσθέτοντας ένα ακόμα όνομα στη μακρά λίστα όλων όσων «έφυγαν» πρόωρα από τη ζωή.

Ένας παίκτης ο οποίος άφησε και με το παραπάνω το στίγμα του στα ελληνικά παρκέ. Αφενός είχε οδηγήσει τον Άρη στην κατάκτηση του κυπέλλου Κόρατς στην Προύσα το 1997 και αφετέρου είχε πάρει μέρος στους τελικούς της Α1 με τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Στην Ελλάδα ωστόσο είχε συστηθεί στις 24/10/1990, όταν ήταν ακόμα παίκτης της Καζέρτα! Η ΑΕΚ φιλοξενούσε τους Ιταλούς για το κύπελλο Κόρατς και με έναν εκπληκτικό Ρέλφορντ (41 πόντοι με 6/10 τρίποντα) κέρδιζε με 87-74 και έκανε ένα μεγάλο βήμα για τη πρόκριση. Ο Σάκλεφορντ (σ.σ. με συμπαίκτη τον Νάντο Τζεντίλε!) ήταν ο πρώτος σκόρερ της Καζέρτα με 19 πόντους και όπως αποδείχθηκε είχε... περισσότερη βενζίνη στο ντεπόζιτο ενόψει της ρεβάνς. Σημείωσε 24 πόντους και οδήγησε την Καζέρτα στη νίκη με 100-64 και στη πρόκριση στην επόμενη φάση.

Εκείνη τη χρονιά είχε κατακτήσει και το πρωτάθλημα Ιταλίας με αποτέλεσμα να επιστρέψει στο ΝΒΑ για λογαριασμό των Μινεσότα Τίμπεργουλβς όπου αγωνίστηκε σε 21 ματς με 4,5 πόντους κατά μέσο όρο και 3,2 ριμπάουντ. Ο απόφοιτος του NC State μέτρησε 303 ματς στο καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη έχοντας 5,4 πόντους και 4,8 ριμπάουντ με τις φανέλες των Νιου Τζέρσεϊ Νετς, Φιλαδέλφεια 76ers, Μινεσότα Τίμπεργουλβς και Σάρλοτ Χόρνετς.

Τη σεζόν 1995-96 έκανε μαγική σεζόν με τη φανέλα της Ούλκερ (19,5 πόντοι, 12,4 ριμπάουντ, 2,1 ασίστ) με αποτέλεσμα να φτάσει μέχρι τα ημιτελικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος (ή αν προτιμάτε EuroLeague) αλλά να χάσει το εισιτήριο για το Final-4 του Παρισιού με 2-0 ήττες από τη Μπαρτσελόνα. Έκτοτε έγινε περιζήτητος στην Ευρώπη, ενώ το όνομά του είχε συζητηθεί έντονα το καλοκαίρι του '96 για την ΑΕΚ, μιας και άρεσε ιδιαίτερα στον -τότε- προπονητή της ομάδας, Γιάννη Ιωαννίδη.

Στις αρχές Αυγούστου ωστόσο ο Σούλης Μαρκόπουλος ήταν εκείνος που τον επέλεξε για να τον εντάξει στο δυναμικό του Άρη και να γίνει ο δεύτερος ξένος της ομάδας, δίπλα στον Χοσέ Πικουλίν Ορτίθ. Έκτοτε ξεκίνησε η εν Ελλάδι καριέρα του επιβλητικού (λόγω δύναμης) Σάκλεφορντ: «Θέλω να κερδίσουμε το πρωτάθλημα και το κύπελλο Κόρατς και να τα αφιερώσω στη μνήμη του πατέρα μου» δήλωνε στις αρχές του Οκτώβρη του '96 και λίγο μετά τον θάνατο του πατέρα του. Μάλιστα την επόμενη μέρα και δη σε παιχνίδι του Άρη στο Μάριμπορ έμπλεξε σε... καυγά, αφού κυνήγησε έναν Σλοβένο φίλαθλο που είχε προσπαθήσει να χτυπήσει τον Ορτίθ!

Στην πορεία και δη στις αρχές του Νοέμβρη, ο Σούμποτιτς πήρε τη θέση του Σούλη Μαρκόπουλου, ενώ ο Σάκλεφορντ αντιμετώπιζε και πολλά προβλήματα τραυματισμών με τα ταλαιπωρημένα του γόνατα. Μάλιστα τις πρώτες μέρες του Ιανουαρίου του '97 και μετά την ήττα του Άρη από τον ΠΑΟΚ είχε ακουστεί έντονα η φήμη για αποχώρησή του από τον Άρη, αφού ζητούσε περισσότερα μπόνους για κάθε πρόκριση στο κύπελλο Κόρατς. Μάλιστα είχε επιστρέψει στην Αμερική χωρίς να πάρει άδεια, αλλά μόλις ικανοποιήθηκαν οι απαιτήσεις του από τον Ζαφείρη Σαμολαδά και οι οποίες έκαναν λόγο για 250.000 δολάρια σε περίπτωση κατάκτησης του τροπαίου, μπήκε στο αεροπλάνο και ενσωματώθηκε εκ νέου στο ρόστερ του Άρη. Το αποτέλεσμα; Κάτι παραπάνω από εντυπωσιακό αφού κατάφερε να πανηγυρίσει το κύπελλο Κόρατς μέσα στην Προύσα απέναντι στην Τόφας (88-70) ανατρέποντας το -11 της Θεσσαλονίκης (66-77) στον διπλό τελικό του 1997.

Το επόμενο καλοκαίρι ο παίκτης δεν ανανέωσε στον Άρη, ακούστηκε έντονα το όνομά του για το Περιστέρι, ωστόσο ο ίδιος δεν αποδεχόταν την πρόταση και παρέμενε χωρίς ομάδα μέχρι και τον Οκτώβριο. Έψαχνε την καλύτερη λύση! Στα μέσα Νοεμβρίου και ενώ είχε ξεκινήσει η σεζόν, ο ΠΑΟΚ ήταν η ομάδα που του χτύπησε την πόρτα προκειμένου να πάρει θέση στο ρόστερ δίπλα από τον (επίσης αείμνηστο) Κόνραντ ΜακΡέι, αντικαθιστώντας τον Ραφαέλ Άντισον, ο οποίος είχε υποπέσει σε σωρεία πειθαρχικών παραπτωμάτων. Το μοναδικό ερωτηματικό είχε να κάνει με τα προβλήματα που αντιμετώπιζε με τα γόνατα. Άλλωστε είναι χαρακτηριστικό ότι αμέσως μετά την άφιξή του στη Θεσσαλονίκη, είχε περάσει από εξονυχιστικό έλεγχο: «Όλα καλά θα πάνε» ήταν η... ατάκα του προέδρου του ΠΑΟΚ Λάκη Αλεξόπουλου στον Τύπο.

Εκείνη τη σεζόν ο Σβι Σερφ είχε... πυρηνικά όπλα στα χέρια του με τους Στογιάκοβιτς, Σάκλεφορντ, Μακ Ρέι, Ρόουαν, Γιαννούλη, Μπαλογιάννη, Μπουντούρη αφήνοντας πολλές υποσχέσεις για μια καλή πορεία εντός και εκτός των συνόρων. Στην Ευρωλίγκα, ο «δικέφαλος» του βορρά είχε φτάσει μέχρι τη φάση των «16» αλλά δεν μπόρεσε να πάρει το εισιτήριο για τα ημιτελικά αφού αποκλείστηκε από την Άλμπα Βερολίνου με 2-1 νίκες με τον Σάκλεφορντ να έχει 17,5 πόντους στα δύο πρώτα ματς, αλλά στο τελευταίο και πιο κρίσιμο να μένει στους 4 πόντους με 2/11 σουτ αλλά να έχει 14 ριμπάουντ.

Το μεγάλο «μπαμ» έγινε στους ημιτελικούς του πρωταθλήματος, όταν και ο ΠΑΟΚ «άλωνε» το ΣΕΦ με 58-55 με αποτέλεσμα να κάνει το 2-1 στη σειρά και πάρει το εισιτήριο για τους τελικούς. Ο Σάκλεφορντ ήταν από τους παίκτες κλειδιά έχοντας πετύχει ένα καθοριστικό καλάθι τη στιγμή που μείωνε ο ΠΑΟΚ και μέχρι να πάρει τη νίκη-πρόκριση με το τρίποντο του Πέτζα Στογιάκοβιτς. Μάλιστα ο «δικέφαλος» ήταν κάτι παραπάνω από ανταγωνιστικός στους τελικούς ωστόσο δεν μπόρεσε να κάνει την έκπληξη και το «μπρέικ» απέναντι στον -μετέπειτα- πρωταθλητή, Παναθηναϊκό.

Αυτή ήταν και η τελευταία του παρουσία στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ένας παίκτης που δεν ήταν και από τα... καλύτερα παιδιά εκτός παρκέ, με αποτέλεσμα να αποτυπωθεί στο έπακρο στην... μετά-μπάσκετ καριέρα του. Άλλωστε δεν ήταν λίγες οι φορές που έμπλεξε με τον νόμο, τόσο για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ, όσο και για ναρκωτικές ουσίες και παράνομη οπλοφορία. Βέβαια τα τελευταία χρόνια ζούσε μια ήσυχη και οικογενειακή ζωή στο Κίνστον, μαζί με τα παιδιά του και τη σύντροφο της ζωής του. Τα αίτια του θανάτου δεν έχουν γίνει ακόμα γνωστά, αν και η αδερφή του, Σάρον Μότεν, παραδέχτηκε μετά τον θάνατό του ότι είχε πρόβλημα με τα ναρκωτικά στο παρελθόν...

R.I.P. Charles Shackleford...