Γιατί η ΔΟΕ μισεί την πάλη!

«Η πάλη είναι ένα άθλημα θεϊκό. Τα ζητάει από τον άνθρωπο όλα. Δεν υπάρχει αθλητικό προσόν, για να μην πω ανθρώπινη αρετή, που δεν έχει θέση στην πανοπλία ενός πραγματικού παλαιστή. Ο παλαιστής πρέπει να είναι δυνατός, ταχύς, ανθεκτικός, εύκαμπτος, εύστροφος, εκρηκτικός. Πρέπει να είναι οξύνους, ψύχραιμος, αποφασιστικός, άφοβος, γρήγορος στην σκέψη και την αντίδραση.

… Ο παλαιστής είναι ένας άνθρωπος ολόκληρος, όχι μισός. Την ίδια στιγμή που τα δίνει όλα για τη νίκη, διότι αυτό είναι που καλείται να κάνει, ο πραγματικός παλαιστής φροντίζει και τον αντίπαλό του, τον σέβεται, τον προστατεύει».

Ταλαιπωρημένο…

Θέλω εδώ κι αρκετές μέρες να γράψω για την είδηση ότι η πάλη είναι πολύ πιθανό πια να αποβληθεί από το πρόγραμμα των ολυμπιακών αγώνων.

Με συνδέουν πολλά, άλλωστε, με το συγκεκριμένο άθλημα και ψάχνοντας στο αρχείο μου τούτες τις μέρες βρήκα κι αυτό το απόσπασμα με το οποίο ξεκίνησα. Ένα απόκομμα σκόρπιο, με αυτές τις ατάκες, που δυστυχώς δεν είχε κάποια άλλη πληροφορία για τον συντάκτη του, έτσι ταλαιπωρημένο όπως το πέτυχα μετά από χρόνια.

Η πάλη υπήρχε πριν από τον αθλητισμό!

Η πάλη είναι ένα άθλημα θεϊκό! Που προϋπήρξε του αθλητισμού! Ο άνθρωπος, άλλωστε, πάλευε για την επιβίωσή του είτε με άλλους συνανθρώπους του, είτε με θηρία της φύσης πολύ πριν γεννηθεί και οργανωθεί η έννοια αθλητισμός.

Λογικότατα, λοιπόν, η πάλη συμπεριλήφθηκε από πολύ νωρίς στους αρχαίους ολυμπιακούς αγώνες. Η πάλη είναι μέσα στην φύση του ανθρώπου. Κι έτσι η παλαίστρα έγινε μέσο παιδαγωγικό, εκγύμνασης και καλλιέργειας του ήθους.

Ένας… Ρογκ «σβήνει» τον Όμηρο!

Κι έρχεται ο Ζακ Ρογκ με την στοά των αθανάτων, των… αθάνατων της ΔΟΕ, και καταργεί, τι; Όχι την πάλη, αλλά τον Όμηρο. Η πρώτη περιγραφή πάλης με λεπτομέρειες υπάρχει στην Ιλιάδα. Στους αγώνες προς τιμήν του Πάτροκλου, με τα έπαθλα να τα προσφέρει ο ίδιος ο Αχιλλέας. Τον Όμηρο, λοιπόν, έρχεται να τον σβήσει, ποιος; Ένας… Ρόγκ! Κάποιος... Ρογκ!

Ψάχνανε τον φερετζέ!

Η πάλη, λοιπόν, μπήκε στο ολυμπιακό πρόγραμμα την 18η ολυμπιάδα, δηλαδή το 708 π.Χ. Έμεινε εκεί για περισσότερα από 1.000 χρόνια, μέχρι την απαγόρευση των ολυμπιακών αγώνων το 393 μ.Χ. Κι επέστρεψε στους πρώτους νεότερους ολυμπιακούς αγώνες, το 1896, στην Αθήνα.

Από το 1996 και μετά, με κορύφωση λίγο πριν το Σίδνεϊ το 2000, η ΔΟΕ άρχισε να ψάχνεται με την πάλη. Αρχικά ήθελε να καταργήσει την ελληνορωμαϊκή και να μείνει μόνο το στυλ της ελευθέρας. Τα θυμάμαι σαν και τώρα. Η αιτιολογία – φερετζές της ΔΟΕ ήταν: «Δεν θέλουμε να μοιράζουμε πολλά μετάλλια και κάτι πρέπει να γίνει γι’ αυτό».

«Δεν πουλάει…»

Τώρα κρίθηκε ότι η πάλη είναι αντιεμπορική. Εμπάθεια κι εμμονή από την πλευρά της ΔΟΕ, θα πει κάποιος. «Δεν πουλάει το σπορ…», απαντάνε οι… αθάνατοι. Αυτή είναι η ουσία για τον εξοστρακισμό ενός ΓΝΗΣΙΟΥ ολυμπιακού αθλήματος! Ότι «δεν είναι εμπορικό»!

Αν δεν έχει γκλάμουρ

Ούτως ή άλλως η πάλη δεν έχει το γκλάμουρ άλλων σπορ. Ξεκίνησε από την Ελλάδα, από την παλαίστρα στην αρχαία Ολυμπία. Και είναι πολύ δημοφιλής, όπως δείχνουν οι συμμετοχές στις μεγάλες διοργανώσεις και οι διακρίσεις, κυρίως σε χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, στο Ιράν, την Ινδία, την Κούβα, την Τουρκία, την Βουλγαρία, την Ουγγαρία, την Κορέα κλπ. Προφανώς, όλα αυτά η ΔΟΕ τα θεωρεί μπανάλ! Ότι είναι εκτός σόου μπιζ!

Να πετάξει από πάνω της κάθε μανδύα

Η απορία που προκύπτει είναι «γιατί η ΔΟΕ να κάνει μια τέτοια κίνηση που την αποκόπτει κι άλλο από το παρελθόν των ολυμπιακών αγώνων;».

Η απάντηση στην οποία έχω καταλήξει από την πλευρά μου εδώ και χρόνια είναι ότι «μα, ακριβώς αυτό θέλει η ΔΟΕ!». Να βγάλει κάθε ιστορικό ή ηθικό μανδύα που την καταπιέζει. Να πετάξει από πάνω της κάθε τέτοιο «εμπόδιο». Όπως το ιδεώδες, την καταγωγή των ολυμπιακών αγώνων, την πορεία τους μέσα στους αιώνες, την ηθική τους υπόσταση, την παγκόσμια πολιτισμική τους διάσταση, το ευ αγωνίζεσθαι.

Όλα αυτά την ΔΟΕ φαίνεται την ενοχλούν εδώ και χρόνια. Να την εμποδίζουν. Δεν θέλει να καλείται κάθε φορά για να απολογείται για την σύγκριση των παλιότερων και των τωρινών ολυμπιακών αγώνων, για ποιο λόγο γίνονται τα στραβά μάτια για τους ντοπέ αθλητές, για ποιο λόγο προτιμούνται σπορ που δεν έχουν σχέση με το πνεύμα της διοργάνωσης, για ποιο λόγο πέφτει προσκύνημα σε χορηγούς, για ποιο λόγο υπάρχει τέτοια διαφθορά κλπ. Τα μισεί όλα αυτά τα «γιατί». Και, βέβαια, παράλληλα μισεί και ό,τι «δεν πουλάει»! Ό,τι δεν φέρνει χρήμα, αφού αυτό είναι πλέον το μοναδικό ζητούμενο! Σκληρά εμπορικά κι όχι αθλητικά παίζει η ΔΟΕ... Αυτό οφείλουν να το καταλάβουν όλοι.

Τα τελευταία βαρίδια

Από την εποχή του Σάμαρανκ, άλλωστε, οι ολυμπιακοί αγώνες γνωρίζουν μια διαρκή μετάλλαξη. Και η κάποτε σεμνότυφη ΔΟΕ επιθυμεί να πετάξει πλέον και τα τελευταία βαρίδια ολυμπιακού ιδεώδους και ιστορίας, ώστε να μπορέσει να παραδοθεί πια άνευ όρων και χωρίς τύψεις ξεκάθαρα στο σόου, την μπίζνα και την κονόμα, το ξεσάλωμα των ρεκόρ και των extreme sports! Το σεντούκι με τις χρυσές λίρες να είναι γεμάτο κι όλα τα άλλα να πάνε να…

Ιδιωτικής χρήσης το brand name

Πάντα, βέβαια, έχοντας αρπάξει προκαταβολικά η ΔΟΕ και κάνοντας Ι.Χ. το πιο βαρύ αθλητικό brand name, αυτό των ολυμπιακών αγώνων.

Φουντώνουν οι αντιδράσεις, αλλά…

Τα τελευταία 24ωρα επικρατεί ένας καταιγισμός αντιδράσεων. Πρόεδροι ξένων ομοσπονδιών παραιτούνται, δηλώσεις από κορυφαίους αθλητές όπως ο Αλεξάντερ Καρέλιν φανερώνουν οργή κι απόγνωση, η ελληνική πλευρά κάνει διαρκώς ανακοινώσεις…

Τα πιο γερά χαρτιά

Έχω την αίσθηση ότι χρειάζονται πιο συντονισμένες διεθνείς δράσεις κι ενδεχομένως πιο προχωρημένες σκέψεις. Ίσως με αφετηρία την Ελλάδα, αφού η πάλη μαζί με τον μαραθώνιο (για λόγους που θα εξηγήσουμε άλλη φορά) είναι δυο από τα πιο γερά αθλητικά χαρτιά της. Είναι «σκληρά» τα αυτιά της ΔΟΕ, πάντως! Εδώ τόσα σκάνδαλα διαφθοράς την έχουν πλήξει και δεν καταλαβαίνει τίποτα. Για την πάλη θα αγχωθεί;

Μύηση από ιερά τέρατα

Μέσα σ’ όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με τον χώρο είχα την ευτυχία να γνωρίσω από κοντά όλα τα εν ζωή ιερά τέρατα, παγκόσμιας εμβέλειας, της ελληνικής πάλης. Από τον καθένα διδάχθηκα διαφορετικά πράγματα! Πάντα υπήρχε κάτι να μάθω… Για να μυηθώ καλύτερα στον αθλητισμό.

Με μορφές μεγάλες

Επίσης, συνομίλησα και συναναστράφηκα με έναν Αλεξάντερ Καρέλιν, με τον τεράστιο προπονητή Σαπούνοφ κι άλλες τεράστιες διαχρονικές μορφές του αθλήματος. Προσωπικότητες συγκλονιστικές που θα μπορούσα να αφηγηθώ ένα σωρό ιστορίες. Ίσως μια άλλη φορά…

Οι ολυμπιακοί ναι, η πάλη όχι…

Για την ώρα, όμως, έχω να πω μόνο τούτο. Οι ολυμπιακοί αγώνες κάποτε μπορεί να πεθάνουν. Όπως πέθαναν από το 393 μ.Χ. (και για τα επόμενα 1.500 χρόνια!) από τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου, τον Θεοδόσιο.

Όπως πιθανόν να ξαναπεθάνουν στα χέρια του Ρογκ ή του επόμενου άσχετου αθάνατου που το μόνο που θα κοιτάει είναι η αύξηση των χορηγών, το βόλεμα διάφορων «σπορ» και σε ποια χώρα θα δώσει τους αγώνες για να γίνουν καλύτερες μπίζνες.

Το σίγουρο είναι ένα: Η πάλη δεν θα πεθάνει! Ποτέ! Προϋπήρξε του αθλητισμού και θα συνεχίσει να υπάρχει. Όχι μόνο χωρίς ολυμπιακούς αγώνες, αλλά ακόμα και χωρίς αθλητισμό. Τίποτα δεν φεύγει από την ζωή όταν συμβολίζει αιώνιες ανάγκες κι αρετές της ανθρώπινης ύπαρξης.

• Σαν φινάλε μπορείτε να δείτε και μερικές φωτογραφίες...