Σωτηρία Α.Ε.

Η συνολική πορεία της Εθνικής Ανδρών στα προκριματικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος κρίνεται επιτυχημένη όχι μόνο διότι κατάφερε να κρατήσει αναμμένη τη μηχανή της ενόψει των μπαράζ που θα γίνουν το Μάιο του 2013 ή εν πάση περιπτώσει όποτε αποφασίσουν οι βαρελόφρονες της CEV, αλλά επειδή τηρουμένων των αναλογιών μπόρεσε να ανταπεξέλθει σε αγωνιστικά και οργανωτικά κενά που για άλλη μια φορά χαρακτήρισαν την προετοιμασία της και την όλη πορεία της από το Μάιο μέχρι σήμερα.

Για την παραμονή του Λεώνη και του Δρίκου δε νομίζω πως τίθεται ζήτημα αλλά αυτό που θα πρέπει να σκεφτεί σοβαρά η διοίκηση της ομοσπονδίας δεν είναι άλλο από τον τρόπο συνεργασίας των δύο ομοσπονδιακών και ειδικά του πρώτου.

Με τα 2/3 των διεθνών να αγωνίζονται πλέον εκτός Ελλάδας και με δεδομένες τις ελλείψεις στην επικοινωνία καθ΄ όλη τη διάρκεια του χειμώνα γίνεται επιτακτική ανάγκη ο ομοσπονδιακός προπονητής τόσο στην ανδρών όσο και στην γυναικών να έχει συνεχή συνεργασία και όχι περιοδική όπως συμβαίνει για λόγους οικονομίας τα τελευταία χρόνια.

Οι διεθνείς ή γενικά οι υποψήφιοι διεθνείς πρέπει να «αισθάνονται» το επιτελείο της Εθνικής ομάδας καθ΄ όλη της διάρκεια της χρονιάς ακόμη κι όταν βρίσκονται εκτός Ελλάδας. Τόσο ο Λεώνης όσο και ο Φλώρος είχαν προαναγγείλει το περίφημο «φακέλωμα» με τις επιδόσεις, τα προβλήματα, τους τραυματισμούς και γενικά το ιστορικό κάθε αθλητή που ναι μεν γίνεται αλλά δεν έχει καμία χρηστική αξία. Ανεξάρτητα από τα οικονομικά της ΕΟΠΕ και τα προβλήματα που υπάρχουν η παρουσία του Λεώνη στην ομοσπονδία για 12 μήνες το χρόνο είναι επιβεβλημένη, όπως επιβεβλημένες θα πρέπει να είναι οι παρεμβάσεις του και οι εισηγήσεις του όπου χρειάζεται.

Σήμερα όλοι σκέφτονται με ανακούφιση το Μάιο του 2013 αλλά όταν με το καλό περάσουν οκτώ μήνες θα τρέχουμε πάλι και δεν θα φτάνουμε.

Ολοι οι διεθνείς θα προέρχονται από το τέλος μιας δύσκολης και απαιτητικής σεζόν που θα πρέπει να δώσουν «εξετάσεις» για την επαγγελματική τους ταυτότητα στα δύσκολα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Φυσικά, η παρουσία τους σε αυτά τα πρωταθλήματα θα είναι ένα ευεργέτημα καθώς όλοι αναμένεται να γυρίσουν καλύτεροι και σοφότεροι. Θα συμβεί το ίδιο και με τους Έλληνες διεθνείς που θα είναι στις ελληνικές ομάδες και στο ελληνικό πρωτάθλημα που έχει ένταση, αλλά δεν έχει ποιότητα; Θα έχει χρόνο η Εθνική ομάδα να προετοιμαστεί κατάλληλα μετά το τέλος των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων με δεδομένο πως μεσολαβεί και το Πάσχα στις 5 Μαϊου; Θα γίνουν φιλικά και πότε;

Όλα αυτά θα πρέπει να «τρέξουν» και να προγραμματιστούν από τώρα και όλοι να κάνουμε το σταυρό μας να είναι όλοι οι αθλητές καλά και να μην υπάρχουν απώλειες. Για να μπορέσει, όμως, ο Λεώνης να δουλέψει και να μπει έτοιμος σα να συνέχιζε σήμερα τους αγώνες δεν θα πρέπει να χάσει ούτε μέρα από τη ζωή και την καριέρα των αθλητών κι αυτός είναι ένας τομέας που προσέχουν ιδιαίτερα όλες οι προηγμένες ομάδες.

Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις φτάνουν να κάνουν μέχρι και παρεμβάσεις στους συλλόγους. Δε ζητάμε να φτάσουμε στο φεγγάρι αλλά τουλάχιστον η οργανωμένη και συνεχής παρουσία του προπονητικού επιτελείου πρέπει να υπάρχει όλο το χρόνο. Λογικά αυτό είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να απαιτήσει ο Λεώνης στην συνάντηση που θα κάνει σύντομα με τη διοίκηση της ΕΟΠΕ για την ανανέωση της συνεργασίας τους.

Το άλλο για το «μέτρο...» σηκώνει πολύ συζήτηση καθώς η Εθνική ανδρών πράγματι πιέζεται ίσως και περισσότερο απ΄ όσο πρέπει κάθε φορά που είναι να παίξει επίσημο ή ανεπίσημο αγώνα. Ακόμα όμως και η πίεση είναι ζήτημα διαχείρισης. Δηλαδή, ποιος την ασκεί και από που, ποιος πιέζεται και από ποιον. Η Εθνικής ανδρών σε έξι αγώνες που έγιναν σε δύο τριήμερα είχε δύο «μπλακ άουτ» στους δεύτερους αγώνες που έδωσε. Τη μία φορά με το Μαυροβούνιο και τη δεύτερη φορά με την Φινλανδία. Για το επίπεδο που βρίσκεται η ελληνική ομάδα αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Αν μπορούσε να παίξει έξι αγώνες χωρίς «ανάσα» σε κορυφαίο επίπεδο δεν θα ήταν η Εθνική Ελλάδας αλλά η Εθνική Βραζιλίας. Μην ξεχνάμε πως όλοι αγώνες βγήκαν με τον Χριστοφιδέλη που δεν είχε δώσει ούτε ένα φιλικό και η επιβάρυνση του ήταν μεγάλη αλλά και τον Κοκκινάκη που μπήκε την τελευταία στιγμή και χωρίς ανάσα από την Εθνική Εφήβων

Αυτό είναι και ένα από τα ζητούμενα. Αφού δηλαδή κρατήσουμε τα κεκτημένα στο επίπεδο που είμαστε τώρα να γίνει η βελτίωση στις λεπτομέρειες με την ενίσχυση κυρίως στα 4αρια με την παρουσία τόσο του Φράγκου αλλά και αργότερα του Κουμεντάκη. Όλα αυτά εφόσον το επίπεδο των αθλητών αυτών διατηρηθεί υψηλό σε όλη την περίοδο του χειμώνα.

Πρέπει επίσης να παρατηρήσουμε πως σε όλα τα προκριματικά τουρνουά όλες, μα όλες οι ομάδες εκτός από την Τσεχία που έχασε μόλις ένα σετ, έκαναν γκέλες και είχαν «μαύρες τρύπες» με πρώτη και καλύτερη την την ομάδα του Βελγίου που νίκησε δύο φορές την Ολλανδία με 3-2 σετ και έχασε από την Εσθονία με 3-1 και απώλεσε την απ΄ ευθείας πρόκριση. Ισως η νίκη των Εσθονών να αποδεχτεί ένα έμμεσο δώρο για την ελληνική ομάδα καθώς το παιχνίδι και το όνομα των βέλγων μας ταιριάζει περισσότερο απ΄ ότι των ολλανδών. Η αλήθεια είναι πως οι Βέλγοι έχουν κάνει μεγάλη βελτίωση τα τελευταία χρόνια ενισχύοντας σημαντικά τις θέσεις των ακραίων παίζοντας σχετικά γρήγορο βόλεϊ που υπό προϋποθέσεις μπορεί να αντιμετωπιστεί εάν υπάρχει υποδοχή και διάρκεια. Το σίγουρο είναι πως οι παλιές εποχές που το Βέλγιο ήταν κομπάρσος έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.

Και κάτι τελευταίο. Ο στόχος για το 2013 δεν θα πρέπει να είναι μόνο το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα αλλά και η πρόκριση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα ακόμα και η διάκριση στο Ευρωπαϊκό Λιγκ.

Αν δεν υπάρχουν αληθινοί στόχοι που να πιεστεί όλο το οικοδόμημα να πετύχει η Εθνική ανδρών θα παραμένει μια αγγαρεία του καλοκαιριού.

Αντίθετα, στην Εθνική γυναικών η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική και οι δύο νίκες που έγιναν επί των κοριτσιών της Δανίας που έπαιζαν σε σχολικό επίπεδο καταγράφονται μεν στα θετικά αλλά δεν φτάνουν. Πως να το κάνουμε; Όταν όλοι λέμε και βλέπουμε πως υπάρχουν αθλήτριες που θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά και οι αθλήτριες αυτές είτε δεν γνωρίζουν βασικά πράγματα από το βόλεϊ είτε δεν είναι καν στην Εθνική γυναικών τότε υπάρχει πρόβλημα σε όλο το οικοδόμημα. Από την Κορασίδων και τη Νεανίδων μέχρι τη γυναικών. Άλλες αθλήτριες έπαιξαν στο Ευρωπαϊκό Λιγκ, άλλες ξεκίνησαν προετοιμασία, άλλες πήγαν στα προκριματικά του Ευρωπαϊκού κι ακόμα και στο τουρνουά της Ουκρανίας ανακοινώθηκαν άλλες από αυτές που πήγαν. Μην χρησιμοποιούμε μονίμως την κρίση ως άλλοθι. Δεν χρειάζεται να γίνεις εκατομμυριούχος για να μάθεις βόλεϊ. Συντονισμός, επίβλεψη και κίνητρα χρειάζονται σε αθλήτριες, προπονητές και συλλόγους για να έρθει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Τρέχουν και στον Παναθηναϊκό να κάνουν τη μεταγραφή του Λιόντα, τρέχουν και στον Ηρακλή να κάνουν Ανώνυμη Εταιρία για να βγάλουν νέο ΑΦΜ. Όποιος προλάβει τον... Κύριο είδε. Ο Παναθηναϊκός χωρίς λόγο μπήκε στην περιπέτεια με τον Λιόντα κι αν δεν καταφέρει να πείσει την πλειοψηφία της Ολομέλειας της ΕΣΑΠ τότε θα πρέπει να καταρρίψει το «μύθο» της 30ης Αυγούστου (σχετικά με την προθεσμία υποβολής τριών επαγγελματικών συμβολαίων) διαφορετικά δεν θα μπορέσει να αγωνιστεί. Το παλεύουν και στον Ηρακλή παίζοντας το τελευταίο χαρτί της Ανώνυμης Εταιρίας με τη λογική να αναλάβει μέρος των χρεών του Ερασιτέχνη που υποτίθεται προέρχονται από το ΤΑΑ έτσι ώστε να αρχίσει να λειτουργεί το πράγμα με φορολογικές και ασφαλιστικές ανημερότητες. Αυτή είναι και η τελευταία ευκαιρία ώστε ο Ηρακλής να πάρει... μπρος, διαφορετικά θα μείνει πάλι στο «μηδέν» και το χρέος θα οδηγήσει όλο τον σύλλογο σε αδιέξοδο.