Οι άμπαλοι του Πνεύματος! (vid)

Μάνος Αντώναρος Μάνος Αντώναρος
Οι άμπαλοι του Πνεύματος! (vid)

bet365

Ο Μάνος Αντώναρος έχει πολλές, μα πάρα πολλές αντιρρήσεις για τον τρόπο που (ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ) λειτουργεί η Παιδεία στην Ελλάδα

Δεν θα το πιστέψετε, αλλά είναι εντελώς αλήθεια.
Το πρώτο πράγμα (μετα τα αγαπησιάρικα) που είπα στην κόρη μου, όταν την πήρα αγκαλιά στο μαιευτήριο ήταν:
-Δεν θέλω να πας σχολείο!
Αν το πιστεύω;
Α-κρά-δα-ντα!
Φυσικά και συνεχίζω να το πιστεύω.
Θα σας εξηγήσω γιατί, αλλά πρώτα θα σας πω για τα ειρωνικα βλέμματα που εισπράττω, για το πώς πρέπει το παιδί να κοινωνικοποιηθεί (μαζί με άλλα παιδάκια της ηλικίας του), πώς πρέπει να μάθει να γράφει, να διαβάζει κ.λ.π. λες και είπα να ΜΗ μάθει να διαβάζει, ή να γράφει ή να κάνει παρέα με άλλα παιδάκια… Εγώ αυτό που λέω: Είναι ότι ΔΕΝ θέλω να μολυνθεί απ’ αυτή την εντελώς ανόητη πλύση εγκεφάλου…
Οι περισσότεροι άνθρωποι στους οποίους το λέω, αρνούνται καν να το κουβεντιάσουν.
Ολοι μιλούν (ακόμα και σήμερα) για την περίφημη και πολυπόθητη Αλλαγή. ‘Ολοι όμως… κι όταν αυτή η γαμημένη Αλλαγή τελικά δεν έρχεται… ξαφνικά πετάγεται κάποιος και λέει: «Είναι θέμα Παιδείας!»… και επίσης ξαφνικά η λέξη Παιδεία, γίνεται απλώς μια λέξη… π.χ. σαν το Διακύβευμα… … Μόνο γράμματα δηλαδή, που συνθέτουν μια λέξη, που κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει…
Μα πώς διάλο να έρθει η Αλλαγή, όταν την προσπαθούν άνθρωποι που είναι εκπαιδευμένοι παιδιόθεν, σε μια συγκεκριμένη Εκπαίδευση… που αποδεδειγμένα (είδατε εσείς καμμιά Αλλαγή;) αποτυχάνει… μια εκπαίδευση που στο τέλος της θέλει και βούλα (πτυχίο);
Και δεν φτάνει αυτό, γιορτάζουμε κάθε χρόνο και το Πνεύμα. Όπως σήμερα. Και όλα τα πνευματικά ιδρύματα, τα πνευματικά (χαχαχαχαχα) media κ.λ.π. αργούν για να το τιμήσουν… όταν ταυτόχρονα εδώ και πολλά χρόνια η Πολιτεία παίζει μπιλιάρδο στην πλάτη (το μυαλό) των μαθητών… Πείτε μου, ποιος ασχολήθηκε σοβαρά με τα αίσχη που γίνανε φέτος στις Πανελλήνιες Εξετάσεις… Ποιός υποψήφιος βουλευτής μίλησε γι’ αυτά; Τι είναι αυτές οι περίφημες Πανελλήνιες; Αν τυχόν δεν είσαι μαθητής ή δεν έχεις παιδιά που δίνουν Πανελλήνιες, βασικά το αγνοείς… και το αγνοείς γιατί κάθε τρις και λίγο κάποιος υπουργός Παιδείας, έχει έμπνευση για ένα κανούργιο σύστημα.
Ακούς συνεχώς ανθρώπους να λένε:
-Α, εγώ όταν πήγαινα σχολείο, είχα έναν εξαιρετικό καθηγητή στα μαθηματικά… ή στη χημεία… ή στην Ιστορία… Προσέξτε την ποσότητα: Έναν ή μία… άντε στην καλύτερη περίπτωση δύο. Δεν λέει ποτέ όμως για τους υπόλοιπους δασκάλους του, που ήταν από μέτριοι έως για κλωτσές.
Και ξαφνικά έρχεται καλή (μαύρη κι άραχνη) η ώρα η κρίση… και τα μαγαζιά κλείνουν το ένα πίσω από τ’άλλο… Ναι. κλείνουν επιχειρήσεις για οικονομικούς λόγους… αλλά στην πλειονότητα (;) κλείνουν μικρά μαγαζιά… παπουτσάδικα ή μπουτίκ… που ξεφύτρωσαν η μία δίπλα στην άλλη.
Γιατί άραγε;
Μα επειδή αυτά τα παιδιά που δεν μπόρεσαν να μάθουν γράμματα… (όλοι είχαμε εντελώς σκράμπες συμμαθητές…ετσι δεν είναι;) έπρεπε κάποια στιγμή να κάνουν μια δουλειά. Τι δουλειά; (αν δεν γινόντουσαν δημόσιοι υπάλληλοι;)
Μα μια μπουτίκ… ή ένα παπουτσάδικο… με χρήματα που τους έδωσαν οι γονείς… από ένα δάνειο… από προίκες…. Και ποιος βλάκας είπε ότι είναι εύκολο να’σαι έμπορος;
Όχι λοιπόν δεν θέλω το παιδί μου να πάει σχολείο.
Δεν θέλω να το μπολιάσω με μια εκπαίδευση που είναι χάλια.
Είμαι θιασώτης του home schooling… Παράδειγμα: http://www.weshome.com/ Να δουλέψουν μαζί οι οικογένειες… στην ίδια γειτονια…στην ίδια πολυκατοικία…To ξέρω ότι τελικά θα υποκύψω … ξέρω ότι το σύστημα και ο περίγυρος θα νικήσει… Όμως είναι υποχρέωσή μου να φωνάζω.
Η μόρφωση σ’ αυτή τη χώρα είναι δικαιολογία.
Το βλέπουμε κάθε μέρα στα σχόλια των αναγνωστών εδώ στο gazzetta. Γράφει ανορθόγραφα ένας πιτσιρικάς για το αν η κάθετη μπαλιά που σέρβιρε ο μέσος στον επιθετικό ήταν ποίημα ή ανοησία και εκείνος που δεν συμφωνεί απαντά:
-Ρε , α πάγαινε πρώτα να μάθεις ορθογραφία και μετά μιλάς για μπάλλα. Άμπαλε!
Μένω άφωνος.
Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο;
Αν ήταν έτσι, όλοι οι καθηγητές Πανεπιστημίου θα’ταν Μουρίνιο.
Δεν μας μάθανε ποτέ τίποτα.
Ο,τι μάθαμε το μάθαμε μόνοι μας.
Μας μάθανε μόνο ψέμματα.
Ψέμματα! Κι αυτό είναι η μοναδική μεγάλη αλήθεια της Ελληνικής σύγχρονης Παιδείας…

YΓ. Δείτε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ το video που φτιάξανε τα τρομερά παιδιά του 4ου Επαγγελματικού Λύκειου Καβάλας, για να συνεννοηθούμε!


Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Μάνος Αντώναρος
Μάνος Αντώναρος

Ο Μάνος Αντώναρος γεννήθηκε στην Αθήνα και το πρώτο που θυμάται από τη δημοσιογραφία, ήταν όταν τον έπαιρνε από το χέρι ο πατέρας του (ο γελοιογράφος Αρχέλαος) και τον πήγαινε στα παλιά γραφεία της «Αθλητικής Ηχούς» για να παραδώσει τα σκίτσα του. Εκεί ο πιτσιρικάς Μάνος έβλεπε με ορθάνοικτα μάτια μερικά από τα ιερά τέρατα της (αθλητικής) δημοσιογραφίας να εργάζονται πυρετωδώς ακριβώς μπροστά στις λινοτυπικές μηχανές. Φυσικά του΄κανε εντύπωση και φυσικά ήθελε να γίνει ένας απ' αυτούς. Ετσι γύρω στα 20 του πήγε και είδε (μόνος του) τον μακαρίτη Κλεομένη Γεωργαλά και του είπε ότι ήθελε να δουλέψει στην «Ηχώ». Και εκείνος προφανώς θέλοντας να του κάνει πλάκα τον ρώτησε:

-Και τι θες να κάνεις;

-Να γράφω κάθε μέρα τη γνώμη μου!

Και -ω του θαύματος- ο Γεωργαλάς του απάντησε:

-ΟΚ! Αρχίζεις από σήμερα το απόγευμα.

Ετσι και έγινε. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ο Μάνος Αντώναρος έγραφε καθημερινά τη γνώμη του στην πίσω σελίδα της κραταιάς εφημερίδας.

Αργότερα δούλεψε σε πολιτικές εφημερίδες επί πολλά χρόνια, σε ραδιόφωνα και κανάλια. Κάθε φορά που εργαζόταν σε εφημερίδες έψαχνε την ευκαιρία να γράφει πού και πού στις αθλητικές σελίδες. Oι συνάδελφοι του αθλητικοί ρεπόρτερ πάντα του άνοιγαν την καλά φυλασσόμενη πόρτα τους.

Είναι ένας από τους πρώτους blogger στην Ελλάδα και υποστηρίζει φανατικά ότι το internet δεν είναι media, αλλά community.

Εδώ και δυο χρόνια εγκατέλειψε (από άποψη) τη μάχιμη δημοσιογραφία και αφιερώθηκε μαζί με τη γυναίκα του στο blog της www.eimaimama.gr

Τον τελευταίο διάστημα ανεβάζει post του στο gazzetta.

Hταν καιρός -όπως λέει ο ίδιος- να ξανανιώσει την χαρά της ελεύθερης και δημιουργικής δημοσιογραφίας.