Τον Καλάθη τον έκραζαν όσοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ!

Είναι αδύνατον να μη μου έρθουν στο μυαλό τα …περσινά. Το τι άκουσε αυτός ο παίκτης την περίοδο που ήταν έξω από τα νερά του. Κραυγές και ψίθυροι για το διεθνή γκαρντ.

Λίγοι του αναγνώριζαν την υπερπροσπάθεια να κρατήσει σχεδόν μόνος του την ομάδα όταν ο Τζέιμς απουσίαζε λόγω τραυματισμού.

Ο αποκαμωμένος Καλάθης άκουσε τα εξ αμάξης. Η ψυχολογική υποστήριξη που τόσο είχε ανάγκη –γιατί είναι παίκτης ψυχολογίας- ήρθε από τους λίγους ,τους λογικούς ή τους γνώστες.

Αλλά όπως συμβαίνει συνήθως σε ανάλογες περιπτώσεις οι φωνές των λογικών και των ψύχραιμων, περισσότεροι ή λιγότεροι μικρή σημασία έχει , αποδεικνύονται φωνές εντόμων σε σύγκριση με τα ουρλιαχτά αυτών που «πονάνε» την ομάδα περισσότερο από κάθε άλλον!

Στην αρχή οι φτυαριές σημάδευαν το πρόσωπο του , μετά επιστρατεύθηκαν μέχρι και μπουλντόζες ώστε η δουλειά να γίνει παστρικά και μεθοδικά.

«Δεν είναι ηγέτης ο Καλάθης». «Ποτέ του δεν θα γίνει ηγέτης». «Το παιδί δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο βάρος των απαιτήσεων». «Αν είναι δυνατόν να παίρνει αυτά τα λεφτά, δεν τα αξίζει». «Με τα ίδια χρήματα κάναμε συμβόλαιο σε παίκτη του ΝΒΑ». «Δεν είναι πλέι μέικερ , δεν έχει σουτ, δεν είναι 2άρι , πεταμένα λεφτά»!

Όταν βέβαια ο Καλάθης επέστρεψε , μουγκάθηκαν όλοι! Κανένας δεν τον έκραζε, προς Θεού κανένας δεν τον είχε κράξει! Και δεν μιλάμε για κριτική, αλλά θάψιμο κανονικό μετ’ απαξιώσεως.

Αλλά «το εμείς δεν κράζαμε» και αν είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Εδώ τόσα χρόνια ΠΑΣΟΚ και ψάχνουμε ακόμα με το μικροσκόπιο να βρούμε ποιοι το ψήφισαν. Όπως και την Νέα Δημοκρατία άλλωστε.

Μην πάτε μακριά. Τώρα να ρωτήσετε 50 άτομα αν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, οι…52 θα σε κοιτάξουν με ύφος αγανακτισμένο και θα σου απαντήσουν τσαντισμένοι:

«Ποιος εγώ; Καλά μα….κα, με έχεις; Εγώ να ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ;» Καλά, λάθος κάναμε. Σιγά μην το ψήφισε κανείς. Μόνο του βγήκε! Ο Καλάθης δεν ξέχασε το μπάσκετ , ούτε η σύνδεση του με το καλάθι έγινε ξαφνικά δια της επιφοιτήσεως το Αγίου Πνεύματος.

Ούτε φυσικά έχει ανάγκη να τρέχει κάθε λίγο και λιγάκι στο πρωτόκολλο να παίρνει σφραγίδα για έγκριση άσκησης επαγγέλματος, ώστε να σταματούν να τον αμφισβητούν οι απανταχού παντογνώστες καλοθελητές.

Γνωρίζει το άθλημα όσο λίγοι , έχει αγωνιστεί σε υψηλότατο επίπεδο στην άλλη μεριά του πλανήτη, έχει την ικανότητα , την τεχνική αλλά και το ταλέντο να ερμηνεύσει στο παρκέ παραπάνω από ένα ρόλο.

Ότι δηλαδή χρειάζεται το σύγχρονο μπάσκετ. Οι λόγοι της περσινής αγωνιστικής του ύφεσης θα πρέπει να αναζητηθούν όχι μόνο στο πρόσωπο του αλλά κυρίως στο κλίμα και στην αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας.

Στο ναυάγιο επί Καταλανικού εδάφους υπήρξε από τους λίγους διασωθέντες. Στο σωσίβιο του, που τον κράτησε στην επιφάνεια, εκτός από το όνομα της λέμβου αναγράφονται και οι επιδόσεις του σε διάστημα 23 και κάτι λεπτών. Μέτρησε 14 πόντους με 6 ασίστ από τις 9 συνολικά της ομάδας.

Με την Μπάμπεργκ ήταν ο πιο σταθερός, ο παίκτης σημείο αναφοράς , αυτός που έβαλε τις βάσεις για την τελική επικράτηση. Από τα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού πήρε τα μακρινά σουτ , βρήκε στόχο, τιμώρησε με τον πιο σκληρό τρόπο τον Τρινκέρι για την απερισκεψία του να αφήσει ελεύθερο σε θέσεις βολής τον πιο ζεστό παίκτη του Παναθηναϊκού.

Λανθασμένη πληροφόρηση είχε για τον Καλάθη ο Iταλός κόουτς. Γιατί δεν ήταν μόνο τα τρίποντα. Η τιμωρία είχε 6 ασίστ , μια σειρά από ντράιβ που στέφθηκαν με επιτυχία , επινοήσεις και εμπνεύσεις σε κάθε εφαρμογή του πικ εν ρόλ.

Το αντίπαλο καλάθι στενάζει ακόμα από τους 23 πόντους του Νικ σε 28 παρά κάτι, λεπτά συμμετοχής , ισοφαρίζοντας έτσι το προσωπικό του ρεκόρ πόντων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Εγκεφαλικός και παραγωγικός Καλάθης. Ότι χειρότερο μπορούσε να τύχει στον Τρικέρι. Μέχρι να αλλάξει τα πλάνα του ο ιταλός, αντιλαμβανόμενος ότι είχε στοχεύσει λάθος, το παιχνίδι είχε πάρει το δρόμο του.

Ο Καλάθης είναι ο μόνος παίκτης του Παναθηναϊκού που ακτινογραφεί με ακρίβεια τις αδυναμίες του αντιπάλου και συγχρόνως ο μόνος που μπορεί να τις χτυπήσει με τον πιο γρήγορο και έξυπνο τρόπο.

Δίπλα του αναθάρρησαν και οι υπόλοιποι. Γιατί Παναθηναϊκός είχε πλουραλισμό σε όλες τις γραμμές του ιδιαίτερα στο δεύτερο μισό της αναμέτρησης.

Είχε την πολύ θετική παρουσία του Σίνγκλετον στο τρίτο δεκάλεπτο με 15 πόντους –συγκεκριμένα double-double, 15 πόντοι, 10 ριμπάουντ-, είχε Βουγιούκα και Γκίστ με 11πόντους , Παππά και Ρίβερς με 8 πόντους.

Η παραγωγή καλαθιών από 10 παίκτες σε σύνολο 11 παικτών ( Ο Λοτζέσκι έμεινε άποντος και ο Αντετοκούνμπο δε αγωνίστηκε) , σίγουρα χαροποιεί τον Πασκουάλ.

Αλλά δεν είναι δυνατόν να μην τον προβληματίζει το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός δέχθηκε 83(!) πόντους και μάλιστα στην έδρα του από μια ομάδα από τις ασθενέστερες στην διοργάνωση.

Σημαντική παράμετρος επίσης ότι από τους 83 πόντους οι 38 σημειώθηκαν από δυο παίκτες. (Ραντόσεβιτς και Χίκμαν). Στην παραγωγή καλαθιών κρίθηκε το παιχνίδι , αφού και οι δυο ομάδες σε ριμπάουντ και ασίστ , τελείωσαν ισόπαλες.

Γι’ αυτό επιμένω. Αν δεν ήταν ο λίρα εκατό Καλάθης να ρίξει πίσσα για να φτιάξει λεωφόρο , ώστε να ταξιδέψουν οι υπόλοιποι, πολύ φοβάμαι ότι με παθητικό 83 πόντους , στο τέλος της βραδιάς θα είχαμε μουρμούρα , γκρίνια και κατάρες.

ΥΓ : Σε άσχημη βραδιά ο Τρινκέρι. Αποδεικνύεται μεταξύ άλλων στην φάση που κλείνει το πρώτο μέρος της αναμέτρησης. Ο Πασκουάλ βάζει «λαγό» τον Λοτζέσκι , το τρίποντο το σημειώνει ο συνήθης ύποπτος Ρίβερς , βγαίνοντας κλασικά από τα σκριν και ο ιταλός τρώει το κόλπο αμάσητο, αφήνοντας τον Χάκετ να μαρκάρει τον «παρατηρητή» Λοτζέσκι.