Πιπέρι στο στόμα!

Είμαι που είμαι κομματάκι αθυρόστομος, πέφτω κιόλας στην περίπτωση σε αυτά τα δυο τελευταία αφιερώματα στα προηγούμενα Παγκόσμια Κύπελλα και… αντρουπή, που έλεγε και ο συχωρεμένος ο Χατζηχρήστος!

Αντουπή και πιπέρι στο στόμα!

Προχθές μπουμπούνισα το «Μη μιλάμε για μαλακίες», που είπε ο Γιόνας Καζλάουσκας το 2010 και σήμερα πληρώνω τα γαμ…ικα του Γιώργου Πρίντεζη!!!

Με το συμπάθιο κιόλας που θίγω τα χρηστά ήθη, αλλά έτσι μας τα είπανε οι λεγάμενοι, έτσι τα γράφω κι εγώ!

Με το που την κάτσαμε λοιπόν τη βάρκα στη Μαδρίτη, στον νοκ άουτ αγώνα με τους Σέρβους οι οποίοι μας πήραν παραμάζωμα και η Εθνική γύρισε πίσω πρόωρα και με την ουρά στα σκέλια, ο φόργουορντ του Ολυμπιακού αισθάνθηκε όπως και οι συμπαίκτες του, να τον κατασπαράζουν τα διάφορα όρνεα και τους την είπε σε ένα υστερόγραφο…

Σε μια ανάρτηση του, στην οποία δήλωνε χαρούμενος και υπερήφανος για τη συμμετοχή του σε αυτή την ομάδα, ο Πρίντεζης φρόντισε να απαντήσει στον εσμό των χαιρέκακων με εννέα λέξεις…

«Όσοι χάρηκαν με αυτή την αποτυχία γ…αι !!! Έτσι απλά»!

Ετσι απλά είχε χάσει μερικές ώρες νωρίτερα τον μπούσουλα της η Εθνική που έφυγε σεινάμενη κουνάμενη (με πέντε νίκες σε ισάριθμα ματς) από τη Σεβίλλη, αλλά το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον και να πώς γυρίσαμε κι εμείς την μπασκετική εκδοχή στην ταινία «Πεθαίνοντας στη Μαδρίτη».

Πήγαν στράφι οι πέντε νίκες λοιπόν. Πήγε στράφι και το «jogo bonito» που είχε παρουσιάσει η ελληνική ομάδα στην πρώτη φάση, αυτό μας μάρανε!

Σοβαρολογώ διότι θυμάμαι τι ακριβώς είχε πει ο Φώτης Κατσικάρης σχολιάζοντας το 5-0 που έτρεξε η Εθνική στην πρώτη φάση…

«Συναισθανόμαστε τη μεγάλη ευθύνη της εκπροσώπησης της χώρας μας σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά επ’ ουδενί θα ήθελα να ξεπουλήσουμε το όμορφο μπάσκετ που μπορεί να παίξει αυτή η ομάδα και την αίσθηση της διασκέδασης της μέσα στο γήπεδο»!

Πήγαν λοιπόν όλα στράφι: και το 5-0 και το «jogo bonito», μα περισσότερο απ’ όλα πήγε στράφι ή μάλλον μπήκε σιγαστήρας στον κώδωνα κινδύνου τον οποίο έκρουσε ο Κώστας Καϊμακόγλου λίγα λεπτά μετά τη νίκη επί της Αργεντινής και την αναίμακτη πρόκριση στη δεύτερη φάση…

To επόμενο πρωινό η Εθνική θα ταξίδευε από τη Σεβίλλη στη Μαδρίτη και ο φόργουορντ της Ούνικς Καζάν απεδείχθη άθελα του μάντης κακών…

Το «whatever happens in Vegas, stays in Vegas» που ξεφούρνισε έκανε τα ευκόλως εννοούμενα να παραλείπονται, αλλά τζίφος: κόντρα στους αφιονισμένους Σέρβους, αποδείχθηκε ότι η Εθνική ξέμεινε στο συννεφάκι της Σεβίλλης και από τη στιγμή που οι λεγάμενοι τη βρήκαν μπόσικη, της άλλαξαν τον αδόξαστο!

Ακούστηκαν πολλά τότε. Και γράφτηκαν πολλά: ότι τάχα ο Κατσικάρης πιάστηκε αδιάβαστος, ότι η Εθνική δεν είχε δεύτερο πλάνο και δεν συμμαζεύεται…

Εδώ ισχύει η πρότερη ατάκα του Καζλάουσκας: αυτά όντως είναι… μαλακίες!

Η, επί το κομψότερον, κολοκύθια τούμπανα, που αρέσκεται να λέει και ο γίγας ο Μάκης ο Γιατράς!

Και καλά διαβασμένοι ήμασταν και δεν είχαμε φάει το παραμύθι της ύφεσης των Σέρβων στην πρώτη φάση (από την οποία πέρασαν με την ψυχή στο στόμα και με τρεις ήττες σε πέντε αγώνες) και σχέδιο για την αναχαίτιση του Τεόντοσιτς υπήρχε κοκ.

Αλλά όλα αυτά τα πλάνα απέβησαν ατελέσφορα: τα χαντάκωσε το φανερό έλλειμα πνευματικής δύναμης που έδειξε η Εθνική, ενώ την ίδια ώρα οι γείτονες και ομόδοξοι μας δάγκωναν σίδερα!

Βγήκε κιόλας στη λήξη του αγώνα ο μορφονιός ο Νεμάνια Μπιέλιτσα και μας έκανε τα μούτρα κρέας λέγοντας ότι «σας νικήσαμε με τον ελληνικό τρόπο»!

Τι εννοούσε ο ποιητής; Ότι μας διάβασαν όπως έπρεπε κι από τη στιγμή που δεν λειτούργησαν τα ανακλαστικά της Εθνικής, οι Σέρβοι έκαναν αυτό που κάποτε αποτελούσε τον θυρεό της ελληνικής ομάδας.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά οι λεγάμενοι νίκησαν την Εθνική σε επίσημο αγώνα για πρώτη φορά μετά από 16 χρόνια και άθελα του δικαιώθηκε ο Δημήτρης Πρίφτης που από το Καρπενήσι κιόλας είχε μαλλιάσει η γλώσσα του να λέει (για να κατεβάσει τους τόνους της περιρρέουσας αισιοδοξίας) πως « ό,τι κι αν πλάθουμε στο μυαλό μας, να μη βγει από το στόμα μας».

Αυτή είναι όντως μια καλή συμβουλή προς ναυτιλλομένους και στην Κίνα…

Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς με τον οποίο παρεμπιπτόντως ο Κατσικάρης, παρέα και με τον Γαλακτερό είχε κάνει ένα από τα ωραιότερα ξενύχτια της ζωής του το καλοκαίρι του 1992 στο «Romeo» περίμενε το προφανές: ήταν σίγουρος ότι η ελληνική ομάδα θα προσπαθούσε από την αρχή να πειράξει το μυαλό του Τεόντοσιτς και γι’ αυτό μετέθεσε τον παίκτη του… Ολυμπιακού στη θέση του σούτιγκ γκαρντ…

Ναι, ναι, το ξέρω πως το καλοκαίρι του 2014 είχαν περάσει ήδη τρία χρόνια από τότε που ο Μίλος έφυγε από τον Πειραιά, αλλά παρασύρθηκε και ο ίδιος μέσα στο μεθύσι του για τη νίκη επί της Γαλλίας στον συγκλονιστικό ημιτελικό και όταν ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε προφητικά εάν είχε στο μυαλό του το ΝΒΑ, ο Σέρβος γκαρντ απάντησε «δεν ξέρω, το μυαλό μου βρίσκεται στον... Ολυμπιακό», για να βάλει τα γέλια και να διορθώσει «... στην ΤΣΣΚΑ ήθελα να πω»!

Το πρωί εκείνης της ημέρας ο Βενσάν Κολέ δεν είχε ξαναδεί από το μπαλκόνι του δωματίου του στο ξενοδοχείο τον ήλιο του Αούστερλιτς (όπως ανήμερα τον αγώνα με την Ισπανία) αλλά για κακή του(ς) τύχη αντίκρισε τη σερβική Νέμεση…

Πραγματικά οι Γάλλοι, πέτυχαν ένα έπος κόντρα στους οικοδεσπότες Ισπανούς τους οποίους στραγγάλισαν στην άμυνα (σκορ 65-52) με τον Ρούντι Γκομπέρ να περνάει πριονοκορδέλα τους…. Γκασολαίους.

Στη λήξη του αγώνα ο προπονητής των «Τρικολόρ» είπε ότι το πρωί είχε δει από το μπαλκόνι του τον ήλιο του Αούστερλιτς, που θεωρείται αίσιος οιωνός λόγω της νίκης την οποία κατήγαγε σε αυτή την πόλη ο Μέγας Ναπολέων.

Μέσα σε αυτή τη… φωτολουσιά, λοιπόν, οι πρωταθλητές Ευρώπης της προηγούμενης χρονιάς φύλλο και φτερό το όνειρο των οικοδεσποτών να παίξουν στον τελικό με τους Αμερικανούς και να πάρουν το αίμα τους πίσω για τις ήττες στο Πεκίνο και στο Λονδίνο…

Μ’ αυτά και μ’ αυτά μαγαρίστηκε κιόλας το ΄περιλάλητο «ε-νιε-μπε-α», στο οποίο ομνύουν!

Οι Σέρβοι πάλι που έφτασαν στον τελικό, είδαν τα ραδίκια ανάποδα και η διαφορά των 37 πόντων (129-92) έμοιαζε με ένα ΄πισωγύρισμα στην εποχή της σφαλιάρας!

Όπως έγραψε και μια ισπανική εφημερίδα, περιγράφοντας την υπεροχή της Team USA, «son de otro mundo», ο μεθερμηνευόμενον, «είναι από άλλο κόσμο».

Από άλλο κόσμο και από άλλο απόκοσμο!

Λίγες μέρες νωρίτερα στη συνέντευξη Τύπου, μετά τον προημιτελικό με τη Σλοβενία, ο Μάικ Σιζέφσκι δέχτηκε μια ερώτηση για το εάν και κατά πόσο η ομάδα του είναι άτρωτη και η απάντηση του υπήρξε ένας ύμνος προς την Ελλάδα, άλλωστε στο ακροατήριο είχε προλάβει να δει τον ηθικό αυτουργό ενός εγκλήματος που η Ιστορία δεν θα το... παραγράψει ποτέ.

«Το 2006 η Ελλάδα μας έμαθε πώς πρέπει να παίζουμε στις διεθνείς διοργανώσεις και τότε καταλάβαμε πόσο δύσκολο είναι να νικάς σε αυτό το επίπεδο» απάντησε ο Σιζέφσκι και αμέσως όχι μονάχα έδειξε, αλλά αποθέωσε κιόλας τον εκτελεστή του.

«Στην αίθουσα βρίσκεται ένας από τους καλύτερους προπονητές και ένας από τους καλύτερους φίλους μου. Είναι πιο εμφανίσιμος από εμένα και γι’ αυτό πάντα τον ζηλεύω. Κόουτς Γιαννάκη σε ευχαριστώ πολύ που είσαι εδώ και θα κατέβω να σε χαιρετήσω, αν και με νίκησες το 2006» είπε ο Σιζέφσκι, ο οποίος (για να πω την κακία μου) ευτυχώς αυτή τη φορά θυμόταν ονόματα, διότι μετά τον ημιτελικό στη Σαϊτάμα και υπό το κράτος του σοκ που είχε υποστεί, αποθέωνε το «Number Four», χωρίς να τον κατονομάζει (Παπαλουκάς)!

Κατόπιν όλων αυτών ο Σιζέφσκι κατέβηκε από το πάνελ και κατευθύνθηκε προς το μέρος του Γιαννάκη, που τον περίμενε συγκινημένος και όπως έλεγε σε τέτοιες περιπτώσεις ο Αντρέας Μικρούτσικος, «φιλιούνται, αγκαλιάζονται»!

Στον αγώνα Γαλλία-Λιθουανία εκτυλίχθηκε μια απίθανη σκηνή με ΄πρωταγωνιστή τον Γιόνας Ματσιούλις, που την είδε… Σκότι Πίπεν!

Στα 20’’ (και με το σκορ στο 86-80) ο Γάλλος γκαρντ αστόχησε σε δύο βολές και φυσικώ τω λόγω οι Λιθουανοί όρμαγαν πάνω του. Ο Ερτέλ έβαλε τις επόμενες δύο βολές (88-85) κι όταν στα 12’’ ξαναστήθηκε στη γραμμή πήγε δίπλα του ο Ματσιούλις και του έλεγε διάφορα προσπαθώντας να του χαλάσει την αυτοσυγκέντρωση.

Μπορεί στα 9’’ του πρώτου τελικού του 1997 ανάμεσα στο Σικάγο και στη Γιούτα, ο επονομαζόμενος «Ταχυδρόμος» Καρλ Μαλόουν να επηρεάστηκε από το «Just remember, the mailman doesn't deliver on Sundays, Karl» του Πίπεν και να αστόχησε σε δυο βολές (με το σκορ στο 82-82, προτού λύσει τον «γόρδιο δεσμό» ο Μάικλ Τζόρνταν) αλλά ο Ερτέλ δεν έπαιρνε χαμπάρι: Έβαλε τις δυο βολές (90-87) και παράλληλα απαντούσε στον Ματσιούλις, που συνέχισε το βιολί του, αλλά εις μάτην!

Αμ’ το άλλο, που μπορεί κιόλας να συνιστά παγκόσμιο ρεκόρ; Στα τελευταία τριάντα δευτερόλεπτα αυτού του αγώνα σημειώθηκαν 24 πόντοι, εκ των οποίων μόλις δύο από καλάθι (του Γιουσκεβίτσιους) και όλοι οι υπόλοιποι από τη γραμμή του φάουλ!

Στο πλαίσιο αυτής της (συνηθισμένης και επιβεβλημένης σε τέτοιες περιπτώσεις ρευστού σκορ) «ρώσικης ρουλέτας» εκτελέσθηκαν 25 βολές, από τις οποίες ήταν εύστοχες οι 22 και άστοχες οι τρεις (δυο του Ερτέλ και μία επίτηδες από τον Ματσιούλις). Το επί μέρους σκορ στα τελευταία τριάντα δευτερόλεπτα ήταν 13-11 υπέρ της Γαλλίας, για λογαριασμό της οποίας είχε πετύχει τα τελευταία δυο καλάθια (προτού αρχίσει το γαϊτανάκι των βολών) ο Μπορις Ντιό με ισάριθμες χορευτικές πιρουέτες στις οποίες –για να χρησιμοποιήσω τη γλώσσα του μπιλιάρδου-φρόντισε να βάλει το απαραίτητο τεμπεσίρι στη στέκα του!