Offseason: Τι έγινε ρε παιδιά;

Αν κάποιος δεν παρακολουθεί πολύ ΝΒΑ και με το που τελείωνε το περσινό πρωτάθλημα έκλεινε τον υπολογιστή του και ξανασυντονιζόταν με την έναρξη της επόμενης χρονιάς θα έβλεπε τα rosters και δε θα πίστευε τα μάτια του. Με το καινούριο CBA και τις εναλλασσόμενες απαιτήσεις των παικτών το ΝΒΑ έχει γίνει πλέον ένα πρωτάθλημα 12 μηνών. Για να βοηθήσουμε, λοιπόν, αυτόν το φίλο που δεν ξημεροβραδιάζεται πάνω από το twitter περιμένοντας μια βόμβα του Woj, θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε την αλυσίδα των trade των τελευταίων 10 ημερών και να εξηγήσουμε ποιος είναι ο σκοπός των εμπλεκομένων franchises και πώς θα επηρεαστούν εν όψει της νέας χρονιάς (κάτι αντίστοιχο δηλαδή με αυτό που είχαμε κάνει για το trade του Porzingis στους Mavs).

Οι κινήσεις στις οποίες θα επικεντρωθούμε είναι οι εξής. Ο Kawhi Leonard φεύγει από τους πρωταθλητές Raptors όντας MVP των τελικών (κάτι που γίνεται πρώτη φορά στην ιστορία του ΝΒΑ) και πάει στους Los Angeles Clippers. Εκεί τον ακολουθεί ο Paul George με trade από την Oklahoma. Τους Thunder αφήνει και ο Russell Westbrook που πηγαίνει στο Houston με τον Chris Paul να ακολουθεί αντίθετη πορεία. Επιχειρώντας να αναλύσουμε τα παραπάνω, θα κάνουμε μια προσομοίωση της θέσης στην οποία βρέθηκε η κάθε ομάδα ξεχωριστά, τι τους οδήγησε σε αυτήν την απόφαση, τι είναι πιθανό να κερδίσουν και τι είναι πιθανό να απωλέσουν.

Toronto Raptors

Oι πρωταθλητές για πρώτη φορά στην ιστορία τους τα έκαναν όλα τέλεια. Ήξεραν μετά την αποτυχία στα playoffs του 2018 ότι ο κορμός τους δε θα τους πήγαινε πιο μακριά όσο στο κεφάλι ήταν ο Demar Derozan. Αν εκείνος έφευγε δε θα ήταν αρκετά ανταγωνιστικοί, εκτός αν κατάφερναν να προσελκύσουν ένα superstar στη θέση του. Ποιος όμως θα πήγαινε στο Τορόντο; Ο Masai Ujiri έπαιξε ρέστα και έφερε τον, δυσαρεστημένο από την αντιμετώπιση των Spurs, Kawhi Leonard. Αν η κίνηση έπιανε, ο Kawhi ήταν αυτός που έπρεπε και όλα πήγαιναν καλά θα είχαν βρει το μεγάλο ηγέτη του μέλλοντος. Αν όχι, θα είχαν μια φοβερή χρονιά μαζί του και στη χειρότερη θα ξεκινούσαν το αναπόφευκτο rebuilding νωρίτερα.

Ο Kawhi ξεπέρασε τις προσδοκίες, έφερε το πρωτάθλημα στο Τορόντο και σκέφτηκε μέχρι και να ξαναϋπογράψει εκεί. Δεν έγινε τελικά. Μπορεί οι Raptors να έχασαν τον ηγέτη τους και να μην ξαναβρουν ποτέ κάποιον αντίστοιχο, όμως πέραν του τεράστιου στόχου του πρωταθλήματος κατάφεραν να δείξουν σε όλη τη λίγκα πως είναι ένα τρομερά οργανωμένο franchise, με σεβασμό στους superstars, εξαιρετικούς fans και με ένα κορμό που με τη σωστή καθοδήγηση μπορεί να κάνει θαύματα. Πλέον έχοντας αυτά ως πλεονεκτήματα μπορούν να αρχίσουν το rebuilding τους έχοντας καλά κομμάτια και πολύτιμες εμπειρίες.

Los Angeles Clippers

Οι Clippers ήταν πάντα στη σκιά των Lakers στο Los Angeles. Ακόμα και με τους Chris Paul, Blake Griffin ποτέ δεν ήταν τα μεγάλα αφεντικά της πόλης. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, με την άφιξη του Steve Ballmer, του Jerry West και του Lawrence Frank τα δεδομένα άλλαξαν. Έχουν συνθέσει ένα από τα καλύτερα και πολύπλευρα front offices της λίγκας, είχαν δημιουργήσει μια άκρως ανταγωνιστική ομάδα χωρίς superstar, έκαναν επίδειξη του ταλέντου τους και των χαρακτήρων τους απέναντι στους Warriors, έχουν έναν προπονητή που έχει μεγάλη εμπειρία στον πρωταθλητισμό και είχαν αρκετά assets. Το μόνο που τους έλειπε ήταν ο ηγέτης.

Σκεπτόμενος ότι ο Kawhi μπορεί να πάει στους Lakers, που είναι ακριβώς το αντίθετο σε επίπεδο οργάνωσης, έλεγα πόσο «άδικο» είναι για τους Clippers και όσα έχουν προσπαθήσει να χτίσουν σε μια τεράστια αγορά όπως το Los Angeles. Σίγουρα με είχε επηρεάσει ο Βασίλης, ο οποίος έβγαζε μια απίστευτη σιγουριά για τους Lakers και τον Kawhi, που όσο περνούσε ο καιρός μεταφραζόταν στα διάφορα accounts twitter του ΝΒΑ. Μέσα μου, ωστόσο, η λογική έλεγε ότι ο Kawhi, όπως τον είχα στο μυαλό μου, δε θα είχε καμία λογική να πάει σε τέτοια λύση. Δεν κόλλαγε στους Lakers και το LeBron.

Και τελικά επέλεξε τους Clippers, αλλά όχι μόνος του. Μαζί του και ο Paul George, που πέρυσι είχε ανανεώσει με τους Thunder. Για να τον φέρουν, οι Clippers ξόδεψαν 5 picks πρώτου γύρου (4 χωρίς protection, μεταξύ των οποίων και το unprotected του Miami για το 2021, ένα από τα καλύτερα διαθέσιμα assets αυτήν την στιγμή στο ΝΒΑ) τα οποία έστειλαν στους Thunder μαζί με δύο pick swaps (= τη δυνατότητα να αλλάξεις pick με την άλλη ομάδα αν έχει καλύτερο από εσένα). Όπως έχουμε πει και στο podcast, η μεγαλύτερη αξία των first round picks δεν είναι συνήθως όταν φτάνεις στο draft, αλλά όταν τα συλλέγεις και μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις σε αντίστοιχες συναλλαγές. Από την στιγμή που οι Clippers ήταν έτοιμοι να υπογράψουν τον Kawhi, ουσιαστικά προσφέροντας τα assets τους μαζί με τον Shai Gilgeous-Alexander και τον Danilo Gallinari πήραν δύο παίκτες και όχι τον Paul George μόνο.

Έτσι μπήκαν σε win now mode. Έχουν πλέον δύο εξαιρετικούς two way superstars και έναν αρκετά βαθύ πάγκο και θεωρούνται το μεγαλύτερο φαβορί για τον τίτλο του χρόνου. Για να γίνει αυτό, ωστόσο, θα πρέπει οι δύο superstars να παραμείνουν υγιείς και ειδικά στα playoffs. Όπως είδαμε και φέτος το load management του Kawhi ήταν αναγκαίο και ειδικά όσο περνούσαν τα playoffs, η επιτακτικότητα του φαινόταν ξεκάθαρα. Μπορεί ο Kawhi να παρέμεινε τελικά υγιής, ήταν εμφανές όμως το πόσο κούτσαινε σε σημεία των παιχνιδιών και ότι μερικές φορές η κίνηση του δεν ήταν τόσο άνετη. Αντίστοιχα ο Paul George έκανε μαγική χρονιά και ήταν μέσα στους υποψηφίους για MVP, αλλά μετά τον τραυματισμό του δε σούταρε ποτέ με τον ίδιο τρόπο και αναγκάστηκε να κάνει επεμβάσεις και στους δύο ώμους του. Θα έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε πώς θα επιστρέψει.

Μπορεί, λοιπόν, με PG και Kawhi η άμυνα στα φτερά να είναι συγκλονιστική και το ίδιο να ισχύει και για τον Beverley στον άσσο, όμως όλες οι ομάδες έχουν αδυναμίες. Αυτήν την στιγμή η άμυνα μέσα στη ρακέτα φαίνεται ότι θα είναι προβληματική μιας και δεν υπάρχει ο center που να τρομάζει τους αντιπάλους. Ο Zubac είναι ταλαντούχος αλλά δεν κάνει τη διαφορά σε αυτόν τον τομέα προς το παρόν. Ο Harrell είναι τρομερά μαχητικός, βγάζει πολλή ενέργεια και κάνει μερικά εντυπωσιακά plays. Δεν παύει, ωστόσο, να είναι ένας undersized ψηλός, που ποτέ δε φημιζόταν για τα αμυντικά του χαρακτηριστικά και υστερεί στο αμυντικό rebound. Αρκεί μόνο να κοιτάξουμε τα on/off στατιστικά του για να δούμε ότι η ομάδα φέτος δεχόταν περισσότερους πόντους ανά 100 κατοχές και έπαιρνε σημαντικά λιγότερα αμυντικά rebounds όσο ήταν στο παρκέ.

Επιθετικά η ομάδα έχει τρομερούς παίκτες στο isolation (Lou Williams, Kawhi), καλούς shooters (Beverley, Shamet) και ίσως τον καλύτερο «δεύτερο» superstar που μπορεί να παίξει off-ball. Αν υστερεί κάπου; Στο play-making. Ο Kawhi και ο PG δεν είναι από τους καλύτερους δημιουργούς και όπως είδαμε και στα φετινά playoffs, ο Leonard πολλές φορές χρειάστηκε αυτό το skill του Lowry. Σίγουρα πάντως είναι ένα από τα μεγάλα φαβορί για τον τίτλο.

Houston Rockets – Οklahoma City Thunder

Για να μην πηγαίνουμε μπρος πίσω, θα εξετάσουμε αυτές τις δύο ομάδες μαζί. Εδώ έγκειται, άλλωστε και το περισσότερο «ζουμί» της υπόθεσης μιας και οι άλλες κινήσεις ήταν ψιλοπροφανείς.

Οι Thunder ήταν μια ομάδα που είχε φτάσει το ταβάνι της. Μέσα στη χρονιά και με τις εξωπραγματικές εμφανίσεις του George, φαινόταν ότι ίσως φέτος θα μπορούσε να το τρυπήσει. Κάτι ο τραυματισμός του, κάτι η έλλειψη shooters, κάτι η κακή χρονιά του Westbrook οδήγησαν στην παρακάτω συνειδητοποίηση. Με αυτόν τον κορμό οι Thunder δε θα πήγαιναν πουθενά. Ειδικά μάλιστα όταν ήταν εντελώς εκτός του cap και δεν μπορούσαν να κάνουν διορθωτικές κινήσεις για να βελτιώσουν την ομάδα. Όχι μόνο δε θα πήγαιναν καλά, θα πλήρωναν και repeater tax σε μια μικρή αγορά. Ό,τι χειρότερο.

Κάπου εκεί εμφανίστηκε ο Paul George σαν σωτήρας και προσέφερε στον Presti μια διέξοδο. Τον τελευταίο τον κατηγορούν πολλοί που δεν κατάφερε να κερδίσει τίποτα με την τετράδα Durant-Westbrook-Harden-Ibaka. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Σίγουρα έγιναν λάθη στο σχεδιασμό αυτών των ομάδων. Αυτό, ωστόσο, δεν κάνει τον Presti έναν κακό general manager. Εκείνος έφτιαξε αυτήν την ομάδα και εκείνος έχει την ευκαιρία να την ξαναφτιάξει. Μέσα σε μια διετία μετέτρεψε τον Oladipo και το Sabonis σε 5 picks πρώτου γύρου, SGA και Gallinari. Not bad. Εδώ, λοιπόν, μυρίστηκε την ανάγκη των Clippers να αγοράσουν έναν καλό sidekick για τον Kawhi και έκανε την μπάζα της δεκαετίας σε picks, έφερε έναν πολύ καλό εξελίξιμο παίκτη και έναν ακόμα που πολλοί μπορεί να θέλουν στο άμεσο μέλλον. Παίρνοντας όλα αυτά ξεφορτώθηκε ένα μεγάλο συμβόλαιο, πήρε πολλά assets αλλά και κάτι ακόμα. Τη δυνατότητα να κάνει trade τον ιστορικότερο παίκτη της ομάδας του χωρίς να χρειάζεται κάτι τρομερό σε αντάλλαγμα για να το δικαιολογήσει.

Ο Russ ήταν ένα τεράστιο κεφάλαιο της ιστορίας της Oklahoma. Ήταν αυτός που έμεινε πίσω, που έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε για την ομάδα. Για αυτό πήρε και το συμβόλαιο που πήρε. Δεν μπορούσαν οι Thunder να κάνουν αλλιώς. Αυτό, ωστόσο, ήταν ένα από τα χειρότερα συμβόλαια στο σύγχρονο ΝΒΑ. Ένας αθλητικός point-guard που βασιζόταν στα σωματικά του προσόντα για να κυριαρχεί, αλλά κάθε χρόνο κάνει επεμβάσεις στο γόνατο, δεν προσαρμόζει το παιχνίδι του ποτέ στην ομάδα, υστερεί σημαντικά στο σουτ και μονοπωλεί την μπάλα. Σε τέσσερα χρόνια από τώρα, στα 34 του, θα έπαιρνε 47 εκατομμύρια δολάρια. Καταστροφικό. Στο σύγχρονο ΝΒΑ οι ομάδες γίνονται ολοένα και εξυπνότερες. Ελάχιστοι θα έπαιρναν ρίσκο με το Westbrook, ειδικά αν είχαν κάτι να χάσουν. Παρόλαυτα όταν καταλάβεις το λάθος σου πρέπει να «πουλήσεις» στην υψηλότερη δυνατή τιμή. Και όσο πέρναγε ο καιρός η τιμή του Russ θα έπεφτε. Εκτός των άλλων, ο τελευταίος είχε λόγο και στο πού θα γινόταν trade. Αυτή ήταν η κουλτούρα των Thunder και σίγουρα θέλανε να βγει προς τα έξω ότι έδειχναν σεβασμό στον ιστορικότερο παίκτη της ομάδας τους και δε θα τον έστελναν στο Phoenix για παράδειγμα. Ποιος πιθανός contender, λοιπόν, θα ρίσκαρε στο Westbrook;

Ένας πολύ απελπισμένος. Οι Rockets τα δύο τελευταία χρόνια έιχαν εξαιρετική ομάδα. Μια ο τραυματισμός του Paul και μια η έλλειψη συγκέντρωσης στα φετινά playoffs πιθανώς να τους στέρησαν έναν τίτλο. Και πλέον με τους δύο superstars της ομάδας να μην έχουν καλές σχέσεις, τον Paul να έχει ένα πολύ κακό συμβόλαιο στα 34 του χρόνια και το πρωτάθλημα να φαίνεται ορθάνοιχτο φέτος χωρίς superteam, ΕΠΡΕΠΕ να ρισκάρουν. O Westbrook δεν είναι ο πιο efficient παίκτης στο ΝΒΑ, είναι εξίσου ball dominant όσο ο Harden, δε θέλει να παίζει άμυνα (χαρακτηριστικό ότι ήταν φέτος 262ος σε όλο το ΝΒΑ σε Defensive Real Plus Minus, ενώ ο Paul 35oς) και έχει μηδενική συνεισφορά off-ball (όπως και ο Harden). Έχει, ωστόσο, κάτι που δεν έχει τόσο ο Paul. Ο τρόπος με τον οποίο παίζει αναγκάζει τις άμυνες να ασχολούνται συνεχώς μαζί του, ακόμα και σαν αίσθηση, χωρίς να βασίζεται σε στατιστικά. Η ένταση που βγάζει στο παιχνίδι δε μετριέται τόσο σε στατιστικά, όμως το rebounding (για τη θέση του) και η τάση να τρέχει στο transition είναι κάτι που έλειπε από το Houston τα τελευταία χρόνια. Επίσης ο Russ δεν είχε ποτέ τόσους shooters γύρω του και δεν είχε ποτέ αντίστοιχο offensive coach με τον D’Antoni. Σίγουρα είναι σημαντικό ότι ήθελε να παίξει με το φίλο του και σίγουρα έπαιξε ρόλο για τους Rockets ότι είναι πολύ πιο ανθεκτικός σε τραυματισμούς από τον CP3.

Οι Rockets, λοιπόν, χρειάζονταν μια ένεση ηθικού και ενθουσιασμού και ο Russ είναι ακριβώς αυτό. Υπάρχει θετικό σενάριο, υπάρχει και αρνητικό. Το γεγονός είναι ότι το Houston τα πόνταρε όλα για όλα και αν δε δουλέψει θα είναι καταστροφικό. Όπως θα ήταν και με τον Paul. Για αυτόν το λόγο, άλλωστε, δεν ένοιαζαν το general manager τόσο τα δύο first round picks που έδωσε στους Thunder γιατί με το συμβόλαιο του CP3 στα 34 του πιθανότατα θα έπρεπε να δώσει παραπάνω assets στο μέλλον για να τον ξεφορτωθεί (και γιατί αν δεν πετύχει η κίνησή του, τότε όταν θα έρθει η ώρα για τα picks εκείνος θα έχει εξαφανιστεί).

Όταν σκεφτόμουν πού μπορεί να πάει ο Westbrook, έλεγα ότι κανένας δε θα δώσει assets για αυτόν. Κι όμως ο Presti κατάφερε να βρει τον απελπισμένο και να πιέσει εκεί που έπρεπε καταφέρνοντας να «τσιμπήσει» και 2 first round picks (7 το σύνολο μέχρι στιγμής αυτό το καλοκαίρι) «και δύο pick swaps». Εκτός αυτών πήρε τον Chris Paul, σε κατιούσα πορεία, με ένα χρόνο λιγότερο συμβόλαιο. Και τι να τον κάνει; Τώρα μπορεί να τον στείλει αλλού και μάλιστα χωρίς τον περιορισμό να είναι προορισμός της επιλογής του (γιατί δεν του έχει καμία υποχρέωση). Παίρνοντας δύο extra assets, λοιπόν, ο Presti μπορεί τώρα αν δε βρει κάποιον άλλο απελπισμένο, να δώσει και μερικά από όλα αυτά που έχει μαζέψει για να ξεφορτωθεί αυτό το βαρύ συμβόλαιο.

Και μόλις γίνει αυτό; Θα έχει χώρο στο salary cap (μετά από κάποιο λογικό καιρό τουλάχιστον), ένα κομμάτι του rebuilding του (το Shai Gilgeous-Alexander), πολλά assets και κυριότερα; Την ευκαιρία να μην ξανακάνει τα ίδια λάθη.

Μάνος

Shake n' Bake Social Media

facebook | twitter | instagram

Shake n' Bake Podcast

spotify | itunes | mixcloud | youtube