Ο κλοιός που στενεύει

Μετά την αναβολή των αγώνων του Παναθηναϊκού με τη Ζενίτ και με τον Προμηθέα, οι «πράσινοι» έχουν στο καλεντάρι τους ένα 10ήμερο εκτός αγωνιστικής δράσης. Για τους Πατρινούς το κενό φτάνει τις δύο εβδομάδες, αλλά για τις δικές μας ομάδες η απραξία είναι «λάιτ».

Η Ζενίτ, που χτυπήθηκε άγρια από τον Covid-19 όπως και άλλες ρωσικές ομάδες, έχει να δώσει ευρωπαϊκό παιχνίδι από τις 9 Οκτωβρίου.

Η Βιλερμπάν προγραμματίζει να φιλοξενήσει απόψε τη Ζαλγκίρις, σε ματς διστακτικής επιστροφής μετά από τρεις εβδομάδες, αλλά δεν ξέρει πότε θα ξαναμπεί στο γήπεδο, αφού το γαλλικό πρωτάθλημα και κύπελλο κατέβασαν ρολά λόγω της πανδημίας.

Οι Ρώσοι και οι Λιθουανοι ανακοίνωσαν ότι κλείνουν ξανά τις πόρτες των γηπέδων, αφού το πείραμα με παρουσία θεατών σε ποσοστό 30%-50% αποδείχθηκε υπερβολικά ριψοκίνδυνο.

Η αγωνιστική της Euroleague αυτή την εβδομάδα έμεινε λειψή κατά δύο αγώνες, ενώ η αντίστοιχη του Eurocup κατά τρεις.

Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της διοργανώτριας αρχής και των ομάδων για να τηρηθεί κάποιας μορφής κανονικότητα, φαίνεται ότι το λουκέτο είναι σε βάθος χρόνου αναπόφευκτο.

Το δεύτερο κύμα της πανδημίας σαρώνει τον πλανήτη και οι έντρομες χώρες κλείνονται μία μία στο καβούκι τους, εξοβελίζοντας τις οικονομικές συνέπειες σε δεύτερο πλάνο.

Προέχει να ζήσουμε, και ας είμαστε φτωχοί.

Το γενικό lockdown που βρίσκεται επί θύραις ή ανακοινώθηκε ήδη στη Γερμανία και στη Γαλλία είναι προάγγελος όσων θα ακολουθήσουν σε χώρες με ευάλωτο σύστημα υγείας, λαοπλάνες κυβερνήσεις και υψηλό ποσοστό ψεκασμένων ανάμεσα στον πληθυσμό.

Ο αθλητισμός δεν μπορεί παρά να είναι αστερίσκος στην τραγωδία που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Τι νόημα έχει να παίζουμε μπάλα π.χ. σε μία χώρα όπου τα κρούσματα πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο;

Αν νομίζετε ότι αναφέρομαι σε κάποιον ξένο, μακρινό τόπο, σημειώστε ότι στην Ελλάδα είχαμε 294 κρούσματα στις 12 Οκτωβρίου και εκτοξευτήκαμε στα 1547 μέσα σε δεκαπέντε μέρες: κανονικός πενταπλασιασμός και τα ρέστα παγωτά.

Στις ίδιες δεκαπέντε μέρες, θεωρήθηκε σκόπιμο να ανακοινωθεί -προσωρινά- η επιστροφή των θεατών στα ποδοσφαιρικά γήπεδα της ψωροκώσταινας, αλλά αυτή είναι μία άλλη θλιβερή ιστορία.

Ξέρω, ξέρω. «Αλλού είναι χειρότερα». Μιας και το θέμα μας είναι το μπάσκετ, ας μείνουμε στο «αλλού», για να εξετάσουμε αν υπάρχει πιθανότητα να προχωρήσουν απρόσκοπτα οι διασυλλογικές διοργανώσεις.

Από τις υπόλοιπες χώρες της Euroleague, η Ιταλία ανακοίνωσε χθες 24.991 νέα κρούσματα, η Γαλλία 36.437, η Γερμανία 16.202, η Ισπανία 19.765, η αχανής Ρωσία 16.202, η μικρή Λιθουανία 776, η Σερβία 1.328, το Ισραήλ 826, η Τουρκία με τα ύποπτα στατιστικά 2.305.

Η τάση παντού είναι κατακόρυφα ανοδική (και συνήθως σε επίπεδα ρεκόρ), με μία φωτεινή εξαίρεση.

Οι Ισραηλινοί -με το εξαιρετικό σύστημα υγείας- επέβαλαν καθολικό lockdown πριν από ένα μήνα και κατόρθωσαν να ρίξουν τα ημερήσια κρούσματα από το 11.316 της 23^ης Σεπτεμβρίου στα χθεσινά 826.

Αυτό συνέβη δίχως να σταματήσει η αθλητική δραστηριότητα στη χώρα, παρά τις προφανείς δυσχέρειες.

Οι ομάδες μπάσκετ του Ισραήλ μετέχουν «κανονικά» στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις της FIBA και της Εuroleague, ενώ ορισμένες από αυτές λαμβάνουν μέρες και σε περιθωριακές λίγκες, όπως η Βαλκανική.

Οι μετακινήσεις των Ισραηλινών μέσα και έξω από τη χώρα γίνονται με δρακόντεια μέτρα μέσα από στεγανούς «διαδρόμους», παρόμοιους με αυτούς που εξαρχής θέλησε να εφαρμόσει η Euroleague σε συνεργασία με τις κατά τόπους αρχές.

Το πρόβλημα των διασυλλογικών διοργανώσεων ήταν εξαρχής η ανάγκη για απανωτά ταξίδια σε χώρες με διαφορετικά υγειονομικά πρωτόκολλα. Η Ευρώπη δεν είναι Αμερική, για να διοργανώνει φούσκες άτρωτες από παρείσακτα μικρόβια.

Υπάρχει όμως η δυνατότητα να μείνει ανοιχτός αυτός ο δίαυλος μέσα στην καταιγίδα της πανδημίας;

Ο Παναθηναϊκός, ο Προμηθέας, η Άλμπα Βερολίνου και η Ολίμπια Λιουμπλιάνα δεν κατέβηκαν στο γήπεδο επειδή τα τοπικά πρωτόκολλα απαιτούσαν να τεθεί σε καραντίνα ολόκληρη η ομάδα για κάποιες μέρες μετά από ένα θετικό τεστ.

Με άλλα λόγια, η πληθώρα κρουσμάτων σε μία ομάδα δεν είναι μοναδική αιτία αναβολής ενός αγώνα . Εφ’ όσον αυτός ο περιορισμός γενικευτεί, όπως αναμένεται, κάθε κρούσμα θα δρομολογεί αναβολή παιχνιδιού.

Το καλεντάρι θα σκορπίσει και η συνέχιση των διοργανώσεων θα αποδειχθεί εκ των πραγμάτων αδύνατη. Προφανώς οι μηδενισμοί δεν αποτελούν λύση, πράγμα που η Euroleague παραδέχθηκε και -προς τιμήν της- διόρθωσε αναδρομικά.

Το στοίχημα του Νοέμβρη θα είναι να διεξαχθούν όσο γίνεται περισσότεροι αγώνες, ώστε να δημιουργηθεί μία μίνιμουμ αφετηρία για μελλοντική ολοκλήρωση της σεζόν. Έστω, σε κάποιου είδους φούσκα, όπως εκείνες που μελετήθηκαν την περασμένη άνοιξη.

Στο BCL τροποποίησαν το σύστημα διεξαγωγής ώστε να περιοριστεί ο αριθμός των ταξιδιών, αλλά ούτε αυτό είναι πανάκεια, αφού άλλωστε η συγκεκριμένη διοργάνωση απλώνεται σε περισσότερες χώρες.

Το διεθνές ποδόσφαιρο συνεχίζει κανονικά μέχρι νεωτέρας και προσφέρει μία κάποια πυξίδα, άσχετα αν οι πολυάνθρωπες δικές του ομάδες είναι λιγότερο ευάλωτες σε 2-3 κρούσματα.

Όσο για τα εθνικά πρωταθλήματα του μπάσκετ, οι Γάλλοι κατέβασαν πρώτοι τα ρολά μέχρι νεωτέρας, έστω κάπως βιαστικά και προληπτικά. Ασφαλώς θα ακολουθήσουν και άλλοι, σε χώρες που μαστίζονται.

Κλείνω εδώ αυτό το σημείωμα, διότι μου φαίνεται παράλογο και άκυρο να μιλάμε για αθλητισμό, όταν η ανθρωπότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με τέτοια συμφορά.

Όταν ακόμη και το «ζην» κρέμεται από μία λεπτή κλωστή, το «ευ ζην» περνάει στο περιθώριο, ώσπου να καταφέρουμε ξανά να πάρουμε ανάσα.

Ελπίζω ότι το πάθημα του Οκτώβρη θα γίνει μάθημα για κυβερνήσεις και λαούς ολόκληρους που προ τετραμένου το 'ριξαν στο σορολόπ και βιάστηκαν να αυτοανακηρυχθούν νικητές σε αυτή την άνιση μάχη.