Παναθηναϊκός: Του Παπα...Ιωάννη το Ανάγνωσμα

Πέρυσι τον Απρίλιο, λίγο μετά το τέλος της κανονικής περιόδου της EuroLeague και αφού ο Παναθηναϊκός είχε πάρει την πρόκριση στα playoffs με φοβερό ντεμαράζ στο τέλος, όλοι στην ομάδα χαρακτήριζαν τη σεζόν «rollercoaster» ύστερα από τα τόσα πολλά σκαμπανεβάσματα. Και όχι άδικα. Την μία εβδομάδα χαμόγελα, την άλλη εσωστρέφεια και... πήγαινε λέγοντας.

Ύστερα από τις έξι πρώτες αγωνιστικές της EuroLeague και αφού ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στο 3-3, δεν θα ήταν παράλογο να έλεγε κάποιος ότι άρχισε και πάλι η ομάδα να θυμίζει... τρενάκι του λούνα παρκ. Νίκη απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα, ήττα από την Βιλερμπάν, ήττα από την Αρμάνι, νίκη στην Αγία Πετρούπολη, ήττα από την Χίμκι, νίκη με την δυνατή και φορμαρισμένη Αναντολού Εφές. Είναι κάτι παραπάνω από δεδομένο ότι ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ακόμα χρόνο μέχρι να «δέσει» και να αποκτήσει «χημεία» και στις δύο πλευρές του παρκέ. Παρόλα αυτά, ακόμα και έτσι, μπόρεσε να γίνει το «αφεντικό» απέναντι σε μια ΙΔΙΑ ομάδα με πέρυσι η οποία είχε φτάσει μέχρι και τον τελικό της EuroLeague.

Μια ομάδα ΠΟΛΥ καλύτερη από την Χίμκι, την οποία οι «πράσινοι» κατάφεραν να «αφοπλίσουν» και μάλιστα σε μια περίοδο που έδειχνε σε εξαιρετική κατάσταση.

1ον: Την κατέβασαν 10 πόντους από τον φετινό μέσο όρο της.

2ον: Μπόρεσαν να βρουν «ενέργεια» και να την «βγάλουν» στο παρκέ του ΟΑΚΑ μέσα σε λιγότερες από 48 ώρες και ενώ είχε μεσολαβήσει ταξίδι από την Μόσχα ύστερα από βαριά ήττα.

3ον: Έβγαλαν εκτός ματς τον καλύτερο και πιο φορμαρισμένο παίκτη τους. Λίγες ώρες μετά την ανάδειξή του σε MVP της 5ης αγωνιστικής, ο Βασίλιε Μίτσιτς είχε 3/13 σουτ και -4 στο PIR!

4ον: Κατάφεραν να ισορροπήσουν τα ριμπάουντ στο σύνολο (39-39), παρά το γεγονός ότι έχασαν πάλι αρκετά αμυντικά με αποτέλεσμα να δώσουν 14 δεύτερες ευκαιρίες στην Εφές.

5ον: Επέλεξαν να δώσουν ελευθερία σε έναν παίκτη (σ.σ. Λάρκιν) αλλά έχουν περάσει ανεπιστρεπτί οι εποχές που ένας και μόνο παίκτης κέρδιζε ένα (μεγάλο και δύσκολο) ματς.

6ον: Είχαν σε εξαιρετικό βράδυ την second unit του ρόστερ η οποία έλαμψε δια της... απουσίας της στα προηγούμενα ματς της EuroLeague, με πρώτο και καλύτερο τον Ράις.

7ον: Έκαναν πράξη αυτά που είχε πει ο Πεδουλάκης μετά το ματς με την Βιλερμπάν, ότι ο Παναθηναϊκός πρέπει να αντιδράει όπως ο μποξέρ και να βγάζει νοκ άουτ τον αντίπαλο...

Ναι, το μεγαλύτερο μερίδιο της νίκης όσον αφορά το ματς με την Αναντολού Εφές ανήκει στον προπονητή του Παναθηναϊκού, ο οποίος είχε «διαβάσει» καλά το παιχνίδι της τουρκικής ομάδας και είχε έτοιμες «απαντήσεις» σε οτιδήποτε και αν δοκίμαζε ο Εργκίν Αταμάν. Όπως ακριβώς είχε μερίδιο για την ήττα στη Ρωσία ή στη Λυών (όχι όμως γι' αυτήν από την Αρμάνι), έτσι ακριβώς πιστώνεται και την επιτυχία κόντρα στην τουρκική ομάδα. Αν μη τι άλλο, σημαντικό ρόλο για το «φρέσκο» πρόσωπο των παικτών της ομάδας έπαιξε και η απόφασή του να δώσει ρεπό στους παίκτες την παραμονή του αγώνα προκειμένου να αποφορτιστούν και έχοντας κάνει μόνο μία προπόνηση την ημέρα του ματς!

Το «colpo grosso» το έκανε με τον Γιώργο Παπαγιάννη. Δεν ξέρω αν υπήρχαν λόγοι τακτικής που ο 22χρονος σέντερ δεν έπαιξε καθόλου στη Ρωσία ή για τα μόλις 7:56 λεπτά συμμετοχής συνολικά στα δύο ματς που είχαν προηγηθεί. Ούτε με την Εφές τον ξεκίνησε και έπρεπε να περιμένει τα μέσα της 3ης περιόδου για να γίνει κομβικός παράγοντας του ματς! Μαντέψτε: Έκτοτε δεν ξαναβγήκε ποτέ! Είναι όντως οι συνθήκες πίεσης (όπως είπε και ο Πεδουλάκης) που τον έκαναν να βγάλει τον καλύτερό του εαυτό και να θυμίσει μέρες... Πιτίνο στο ΟΑΚΑ; Το σίγουρο είναι ότι ο Παπαγιάννης για πρώτη φορά φέτος και για μία από τις λίγες φορές συνολικά από τη μέρα της επιστροφής του στον Παναθηναϊκό που -επιτέλους!- έβγαλε «νεύρο» στις δύο πλευρές του παρκέ, έπαιξε με πάθος και τσαγανό και το κυριότερο; Πήδαγε σε ΟΛΑ τα ριμπάουντ. Και όχι μόνο πήδαγε, αλλά έβγαζε και τρομερή ενέργεια. ΑΥΤΟΣ ήταν ο Παπαγιάννης που ήθελε ο Πεδουλάκης και ο Παπαγιάννης που περιμένουν οι φίλοι του Παναθηναϊκού.

Από τη στιγμή που μπήκε για πρώτη φορά στο δεύτερο ημίχρονο στο παρκέ με το σκορ στο 51-51 (σ.σ. είχε αγωνιστεί και για κάτι παραπάνω από ένα λεπτό στο τέλος του α' μέρους) έμελλε να αλλάξει τον ρου του αγώνα! Ο Παναθηναϊκός βρήκε... ριμπάουντ, απέκτησε σταθερότητα στους «αιθέρες» και παράλληλα απέκτησε υπερπολύτιμους πόντους στην επίθεση. Ο Παπαγιάννης σκόραρε δύο φορές με φόλοου «κυνηγώντας» την φάση, έπαιξε pick n roll με τον Καλάθη, ενώ «σκέπασε» το καλάθι της ομάδας του με αποτέλεσμα να μειωθούν οι προσπάθειες των παικτών της Εφές μέσα από την ρακέτα και να αναλώνονται σε βεβιασμένα και άστοχα τρίποντα. Αν από αυτό το ματς ο Πεδουλάκης κέρδισε και τον καλό Παπαγιάννη, τότε... χαλάλι η ήττα στην Χίμκι. Άλλωστε ουδέποτε υπήρχε το «πρέπει» σε εκείνο το ματς.

Σημαντικός παράγοντας για να αλλάξει το momentum του αγώνα και παράλληλα να... κόβεται ο αέρας του Λάρκιν, έπαιξε ο Ιωάννης Παπαπέτρου. Στο δεύτερο ημίχρονο ήταν «όλα τα λεφτά» για τους «πράσινους» συνεχίζοντας την ανοδική του πορεία. Hustle plays, καλή άμυνα και σημαντικά σουτ από την περιφέρεια με τα οποία έδινε το έναυσμα για το πράσινο ξέσπασμα. Ήταν μαχητικός, έβγαλε πάθος και μπόρεσε να παρασύρει και τους υπόλοιπους συμπαίκτες του.

Βέβαια εκείνος που έκανε την μεγαλύτερη διαφορά στο ματς αφήνοντας πίσω τις μέτριες έως και κακές εμφανίσεις του, ήταν ο Ταϊρίς Ράις. Ήταν μακράν ο καλύτερος παίκτης του Παναθηναϊκού θυμίζοντας τις... παλιές καλές εποχές που μεσουρανούσε στην EuroLeague. Και δεν ήταν μόνο οι επιθετικές λύσεις που έδωσε, αλλά ήταν σημαντικός και στην άμυνα στο δεύτερο ημίχρονο. Ξαναλέω. Στο δεύτερο! Γιατί στο πρώτο μισό του ματς υπήρξε στιγμή που είχε χάσει τα αυγά και τα πασχάλια από τον Μίτσιτς, ο οποίος του «έβαλε» έξι σερί πόντους. Ο Αμερικανός ωστόσο μπήκε πολύ πιο συγκεντρωμένος, αντικατέστησε επάξια τον Φριντέτ ο οποίος ήταν «άσφαιρος» στο δεύτερο μισό του ματς και έδειξε να αποκτάει ρυθμό. Άλλωστε ο Ράις είναι παίκτης ρυθμού και όσο περισσότερο βρίσκεται στο παρκέ, τόσο περισσότερα πράγματα θα μπορεί να προσφέρει. Θυμάστε τον Ράις στα φιλικά πριν από την έλευση του Καλάθη που έπαιζε 25-30 λεπτά και τον Ράις μετά την έλευση του αρχηγού που περιορίστηκε ο χρόνος συμμετοχής του; Καλώς ή κακώς, ο Αμερικανός θα ΠΡΕΠΕΙ να προσαρμοστεί στον ρόλο του στον Παναθηναϊκό ώστε να είναι χρήσιμος και απαραίτητος, συνολικά στην ομάδα.

ΥΓ: Τρεις φορές ο Σιμόν διεκδίκησε και πήρε (τις δύο) επιθετικό ριμπάουντ μετά από δικό του άστοχο τρίποντο. Απαγορευτικό!

ΥΓ2: Ο Τζόνσον αρχίζει να μπαίνει για τα καλά στο «πετσί» του ρόλου του, να δίνει βοήθειες (κυρίως στην άμυνα) και να προσαρμόζεται στα νέα του δεδομένα. Τεράστιο κέρδος που θα φανεί στο άμεσο μέλλον.

ΥΓ3: Ακολουθούν δύο ακόμα εντός έδρας ματς με Βαλένθια και Άλμπα Βερολίνου. Το 5-3 πριν από το ταξίδι στο Κάουνας είναι επιβεβλημένο. Οτιδήποτε άλλο θα είναι αποτυχία και τρελό πισωγύρισμα. Και με τον φόβο να μην υπάρξει άλλος... γυρισμός.

ΥΓ4: Ένα τεράστιο μπράβο στην ΚΑΕ που έδωσε την ευκαιρία σε έναν τυφλό φίλο της ομάδας να βιώσει την ατμόσφαιρα του αγώνα με την Εφές μέσω του συστήματος Braille.

ΥΓ5: Δεν γίνεται να «θυσιάζεται» θέση ξένου για κάποια 15λεπτά μόνο στα ματς με Λαύριο, Λάρισα και με τις υπόλοιπες ομάδες της EKO Basket League. Ίσως η δήλωση του Πεδουλάκη μετά το ματς με την Εφές ότι η ομάδα χρειάζεται «έναν ακόμη γκαρντ για την άμυνα» να μην ήταν καθόλου τυχαία...

ΥΓ6: Το ματς θα μπορούσε να κυλήσει πολύ πιο ήρεμα και να μην επικρατήσει ένταση, αλλά και οι τρεις διαιτητές φρόντισαν να το κάνουν... ροντέο. Εκτός τόπου και χρόνου τα σφυρίγματά τους.