Ολυμπιακός: Ομάδα χωρίς ταυτότητα

Ολυμπιακός: Ομάδα χωρίς ταυτότητα

Ολυμπιακός: Ομάδα χωρίς ταυτότητα
Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες σχολιάζει μία ακόμη κακή παρουσία του Ολυμπιακού σε αγώνα της Euroleague και επαναλαμβάνει πως η σεζόν δε θα κυλήσει πολύ διαφορετικά.

Ο Ολυμπιακός για τρίτο παιχνίδι στη φετινή Euroleague κακοποίησε το μπάσκετ. Ομάδα χωρίς αρχή, μέση και τέλος.

Ομάδα με ελάχιστους παίκτες επιπέδου Euroleague, ομάδα χωρίς προπονητή επιπέδου Euroleague.

Το βασικότερο όλων όμως... ομάδα χωρίς ταυτότητα και dna.

Ομάδα που δεν ξέρει τι ζητά στο παρκέ, που στοχεύει, τι της αρέσει να κάνει στο παρκέ.

Ο Ολυμπιακός που ξέραμε αποτελεί παρελθόν.

Νομοτελειακά θα συνέβαινε. Δεν είναι κακό. Ισως να έγινε με άγαρμπο τρόπο, ίσως να έγινε με μικρά χαζά λαθάκια τα οποία στο τέλος συγκεντρώθηκαν κι έχουμε αυτό το αποτέλεσμα.

Σε κάθε blog θα το γράφω.

Η φετινή σεζόν δε θα κυλήσει πολύ διαφορετικά από όπως ξεκίνησε.

Ο Ριντ και ο Ρότσεστι θα προστεθούν, όχι ο Κάρι και ο ΛεΜπρόν. Σίγουρα η παρουσία των δύο θα προσφέρει μία σημαντική ένεση λογικής στο ρόστερ που δημιούργησε ο Μπλατ, αλλά το αποτέλεσμα το ίδιο θα είναι.

Μακριά από τις θέσεις που θα οδηγούν στα playoffs και «ταβάνι» οι 14 νίκες για τις οποίες έχω γράψει από την πρώτη μέρα.

ΠΟΛΛΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ

Ο Κεμζούρα (και ο Μπλατ) στο πρώτο πεντάλεπτο προχωρούν σε μαζεμένες αλλαγές. Μέσα σε 90 περίπου δευτερόλεπτα άλλαζαν τα 4/5 της πεντάδας.

Για ποιο λόγο;

Και στα τέσσερα ματς ο Ολυμπιακός ήταν μπροστά στο σκορ, άρα δεν το έκαναν για λόγους τακτικής.

Να το έκαναν για ανάσες; Με ένα παιχνίδι κάθε εφτά μέρες, κανείς παίκτες δεν χρειάζεται ξεκούραση τόσο νωρίς. Δεν αναφερόμαστε στο 30' του αγώνα που έχει υπάρξει επιβάρυνση, αλλά στο 5'.

ΠΑΡΤΥ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ

Θυμάμαι μία συναυλία που είχε δώσει ο Τζαμίρακουαϊ σε ένα αεροπλάνο εν πτήση. Ξεφάντωμα έβλεπα στα βιντεάκια.

Το ίδιο ξεφάντωμα έβλεπα και στον αέρα του παρκέ. Τέτοιο πάρτυ ο Σενγκέλια με τον Φολ στα επιθετικά ριμπάουντ δεν πρέπει να είχαν ξανακάνει.

Η Μπασκόνια πήρε 19 επιθετικά και βρήκε από αυτά 28 πόντους!

Αυτός που μάρκαρε τον σουτέρ, πολύ σωστά πήδαγε να τον κόψει ή να του αλλοιώσει την προσπάθεια. Οι άλλοι; Κοιτούσαν.

Στο παιδικό λένε οι προπονητές: «παιδάκια, όταν σουτάρει κάποιος δε σηκώνουμε κεφάλι να κοιτάξουμε την πορεία της μπάλας. Πάμε και κάνουμε μπλοκ άουτ στον παίκτη μας».

Ε, οι «ερυθρόλευκοι» κοίταζαν την πορεία της μπάλας όσο αυτή βρισκόταν στον αέρα.

Ο ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο SUPERMAN

Ενα βασικό πρόβλημα των τελευταίων ετών ήταν πως ο Πρίντεζης εξουθενωνόταν επειδή δεν υπήρχε back up παίκτης δίπλα του.

Φέτος πολύ σωστά υπάρχουν εκτός από αυτόν, αλλά τρία «τεσσάρια» (Κουζμίνσκας, Ρούμπιτ, Βεζένκοβ.

Ο Κουζμίνσκας μέχρι τώρα είναι τραγικός.

Ο Ρούμπιτ «πλήρωσε» το να αγωνίζεται ως σέντερ και είναι άφαντος. Οι 10 πόντοι στην Μπασκόνια δεν είναι τίποτα μπροστά σε όσους δέχτηκε και όσα ριμπάουντ έχασε.

Ο Βεζένκοβ έχει ξεχάσει πως είναι να παίζεις. Παραγκωνισμένος. Η κακή του απόφαση στην τελευταία άμυνα του ημιχρόνου είναι ενδεικτική όχι «γιατί δεν παίζει», αλλά τι συμβαίνει όταν «έχει ξεχάσει να παίζει». Ξαφνικά μετά από ένα μήνα απραξίας θα τον κρίνουμε για μία κακή άμυνα σε 8'' που έπαιξε.

Επιστροφή στον Πρίντεζη όμως...

Δεν είναι ο Superman ρε coach. Ξεκινά το ματς και τους ακουμπάς τη μπάλα 5-6 φορές στα πρώτα 3-4 λεπτά. Σωστά. Τέλεια. Ιδανικά.

Δε γίνεται στην άλλη πλευρά να αντιμετωπίζει τον Σενγκέλια «ένας εναντίον ενός», χωρίς κάποια βοήθεια. Θα... σκάσει και δε θα είναι αποδοτικός.

Δε γίνεται να κάνει σκριν, να πηδάει για ριμπάουντ, να τρέχει στον αιφνιδιασμό, να είναι η μοναδική απειλή στο low post και να παίζει κι άμυνα τον καλύτερο παίκτη των αντιπάλων.

Δε γίνεται οι τρεις παίκτες που είναι πίσω του να μην κάνουν έναν καλό.

Αλήθεια χθες μου έλειψε ο Αγραβάνης. Ο,τι κι αν έκανε, ό,τι κι αν έλεγε έμπαινε μέσα και έριχνε δύο «μπούφλες». Τον ένιωθε ο Σενγκέλια. Ο Γεωργιανός έκανε πλάκα και έμοιαζε ικανός να παίξει και πέμπτο δεκάλεπτο.

ΑΚΟΥΝΗΤΟΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Ενας είχε τη μπάλα, τέσσερις κοιτούσαν. Γενικά φέτος έτσι κυλάει η επίθεση του Ολυμπιακού με εξαίρεση το ματς με τη Βαλένθια.

Απόλυτη στατικότητα, Ανυπαρξία κίνησης μακριά από τη μπάλα. Ανυπαρξία κοψίματος στην πλάτη της άμυνας. Ανυπαρξία σκριν μακριά από τη μπάλα.

Εντάξει υπερβάλλω λίγο. Αναφέρομαι στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα.

Για παράδειγμα τα περισσότερα σουτ τού Πολ ήταν κατόπιν off ball σκριν, ωστόσο καταλαβαίνετε τι εννοώ.

ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

Ο Ολυμπιακός στην δεύτερη περίοδο έκανε τρία ομαδικά φάουλ, δεν χρησιμοποίησε έναν κομβικό κανονισμό του μπάσκετ.

Ο Ολυμπιακός όταν μείωσε σε 69-61 στο 35' είχε να δώσει 4 ομαδικά φάουλ (σωστά καταλάβετε, δεν είχε χρεωθεί κανένα) και δέχτηκε τρίποντο από τον Σενγκέλια, δίποντο από τον Σενγκέλια και τρίποντο από τον Χένρι. Ολα ανενόχλητα.

Κάντε ένα φάουλ ρε παιδιά.

Ίχνος συγκέντρωσης και σε άλλες πολλές περιπτώσεις.

Ο Σενγκέλια σούταρε και πήρε επιθετικό ριμπάουντ από δικό του χαμένο σουτ. Σε αυτή την περίπτωση δε φταίει ο προσωπικός του αντίπαλος διότι πηδάει να τον κόψει, αλλά οι συμπαίκτες του που αγνάντευαν.

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΜΙΛΟΥΤΙΝΟΦ

Μου «τη λέτε» συνέχεια ότι δεν κρίνω τους παλιούς και το κάνω μόνο με τους ξένους. Διαφωνώ, αλλά απόψεις είναι αυτές.

Ξεκινάω τις σκέψεις για τον «Παπ». Στη Βιλερμπάν μπήκε 12ος στο παρκέ. Unfair από τον Μπλατ για μένα και επηρεάστηκε με αποτέλεσμα να μην προσφέρει τίποτα.

Με Βαλένθια και Ζενίτ ήταν αρκετά καλός και βοήθησε όσο δε φαντάζεστε και στις δύο πλευρές του γηπέδου.

Χθες με την Μπασκόνια δε βλεπόταν.

Αυτό που θα ήθελα εγώ από τον Παπανικολάου είναι μεγαλύτερη συνέπεια στην απόδοσή του. Δε με νοιάζει αν μπορεί να δώσει «6», αρκεί αυτό το «6» να το δίνει μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει. Ο Παπανικολάου είναι βετεράνος πλέον στη διοργάνωση και έτσι όπως είναι η φετινή σεζόν, η ομάδα του τον έχει ανάγκη σε πολλά περισσότερα παιχνίδια.

Πάμε και στον Σέρβο.

Στα δικά μου μάτια γύρισε βαρύς και «βαρύς».

Τα πρόσθετα κιλά φαίνονται εύκολα κι ας έχει αδυνατίσει αρκετά τον τελευταίο μήνα.

Το «βαρύς» με ενοχλεί περισσότερο από το βαρύς. Οφείλει να διαχειριστεί καλύτερα τη μεταγραφή του στην ΤΣΣΚΑ.

Αν ήμουν εγώ στη θέση του φυσικά και θα είχα ξενερώσει που και λεφτά περισσότερα δεν παίρνω και Euroleague δε διεκδικώ.

Όμως, με το να παρουσιάζεται λίγο ξενερωμένος, κακό δικό του κάνει πρώτα και μετά στον Ολυμπιακό.

ΜΙΑ Ο ΠΑΝΤΕΡ, ΜΙΑ Ο ΠΟΛ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ

Θέλω μία φορά να παίξουν καλά και οι δύο πλάγιοι Αμερικανοί του Ολυμπιακού. Οχι μία ο ένας και μία ο άλλος.

Επιμένω πως ο Πολ είναι μακράν ο καλύτερος ξένος που πήρε το καλοκαίρι ο Μπλατ. Για πρώτη φορά το έδειξε στην Βιτόρια.

Ο Πάντερ αντιθέτως για δεύτερη σερί ματς νόμιζε πως παίζει σε ανοιχτό στο Μπρονξ. Ενας εναντίον όλων, «τούβλα» ενώ δίπλα του υπήρχαν ελεύθεροι συμπαίκτες του και δώσε και στην επόμενη επίθεση πάλι σουτ. Εντάξει δεν έκανε 21 όπως τις προάλλες, αλλά κι αυτά που έκανε με την Μπασκόνια, τραβηγμένα από τα μαλλιά ήταν όλα.

Το πιέζει πάρα πολύ, ενώ αν αφήσει να έρθει μόνο του και να ψάξει να βρει ρυθμό με άλλον τρόπο και καλύτερα θα παίξει και καλύτερα θα αισθανθεί.

ΥΓ: Ο Κουζμίνσκας δεν έπαιξε πολύ όχι γιατί φεύγει, αλλά διότι αν έπαιζε ο Σενγκέλια θα σταματούσε στους 45 πόντους.

ΥΓ 2: Δεν μπορώ να καταλάβω αν θα φύγει ένας (Μπόλντγουιν) ή δύο παίκτες. Θα πόνταρα στον «έναν». Πάντως Τσέρι και Χαπ συνεχίζουν κανονικά.

ΥΓ 3: Τρελάθηκα όταν είδα στη NOVA μετά το παιχνίδι τον Τσέρι να απαντάει σε ερωτήσεις γελώντας. Φταίει αυτό για την ήττα; Φυσικά και όχι. Επιβεβαιώνει όμως πως έχει χαθεί πλήρως το dna του Ολυμπιακού και ό,τι η ομάδα δεν έχει πλέον ταυτότητα.

ΥΓ 4: 4034 down, 119 to go. Προσωπικά θεωρώ πως είναι ο μοναδικός (δυστυχώς) λόγος που έχουμε κάτι για να ασχολούμαστε φέτος.\

ΥΓ 5: Στο επόμενο blog θα σας πω την άποψή μου για Ρότσεστι και Ριντ.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Κωνσταντίνος Μελάγιες
Κωνσταντίνος Μελάγιες

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γεννήθηκε το 1977 και από μικρή ηλικία ερωτεύτηκε το μπάσκετ το οποίο υπηρέτησε ως παίκτης, ως προπονητής (για λίγο) και πλέον ως δημοσιογράφος. Ασχολείται με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού από το 2002 και είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του όπως ήταν ακριβώς και την πρώτη μέρα που ασχολήθηκε με αυτή.

Πέραν του μπάσκετ του αρέσει να βλέπει (και να παίζει) τένις, μπιλιάρδο και ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει την άρνηση για το ΝΒΑ που είχε πιο παλιά, αλλά σαν την Euroleague... δεν έχει.