Για να πας στο Final 4 πρέπει να ξοδεύσεις

Για να πας στο Final 4 πρέπει να ξοδεύσεις

Για να πας στο Final 4 πρέπει να ξοδεύσεις
Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γράφει για τη μία θέση που διεκδικούν κάθε χρόνο Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός και για τη διαφορά μεταξύ playoffs και Final 4 που την κάνουν τα χρήματα.

Κάθε καλοκαίρι γίνονται εκατομμύρια συζητήσεις «καφενειακού» επιπέδου μεταξύ φίλων. Το 100% (ούτε καν το 99%) καταλήγει ως εξής, «ΤΣΣΚΑ, Φενέρμπαχτσε και Ρεάλ θα είναι σίγουρα στο Final 4».

Απόλυτα σωστό.

Αυτομάτως μένει μία θέση για την οποία παλεύουν οι υπόλοιπες ομάδες συμπεριλαμβανομένων Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού. Προσωπικά έχω φτάσει στο συμπέρασμα πως αν δεν πληρώσεις, δεν υπάρχει περίπτωση να πας σε Final 4.

Το μοντέλο του Ολυμπιακού το διάστημα 2011-17 ήταν η εξαίρεση στον κανόνα κι όχι ο ίδιος ο κανόνας. Πλέον δεν υπάρχει αυτός ο τρόπος.

Το έκανε αν θέλετε η Ζαλγκίρις πέρυσι, αλλά οκ... μιλάμε για μία μόνο περίπτωση.

Είδα τα 4 ματς της σειράς των Λιθουανών με την Φενέρμπαχτσε. Μπασκετάρα έπαιξε η Ζαλγκίρις. Και; 3-1 έχασαν διότι πολύ απλά ο αντίπαλος έχει 7-8 παίκτες άνω του εκατομμυρίου.

Καλός ο Ουάιτ για τα λεφτά του. Καλός ο Ουόκαπ για τα λεφτά του. Καλός ο Γκριιγκόνις για τα λεφτά του. Μέχρι εκεί.

Τα ίδια και στο Μπασκόνια - ΤΣΣΚΑ. Καλοί οι Βάσκοι, αλλά στο τέλος ο Ιτούδης στην περιφέρεια έχει ΝτεΚολό, Χίγκινς, Ροντρίγκεθ, Κλάιμπερν και ο Περάσοβιτς τον Χουέρτας, τον Βιλντόζα και τον Σιλντς.

Ο Ολυμπιακός για να επιστρέψει σε τροχιά Final 4 χρειάζεται να ξοδέψει χρήματα και να κάνει μία ανακατανομή των υπαρχόντων συμβολαίων του.

Το δεύτερο είναι αρκετά δύσκολο αφού έχουν πέσει τζίφρες. Άντε και το κατάφερε σε μία δυο περιπτώσεις, αλλά αυτή τη στιγμή στα δικά μου μάτια οι Αγγελόπουλοι πληρώνουν υπεραξία σε τουλάχιστον 7-8 περιπτώσεις.

Συνεπώς θα πρέπει να ξοδέψουν.

Το έχω ξαναγράψει πρόσφατα. Ο Ολυμπιακός για να μπορεί να πει «θα διεκδικήσω Final 4» οφείλει να πάρει τουλάχιστον δύο παίκτες του 1.500.000.

Αυτό δεν μπορεί κανείς να το απαιτήσει από τους Αγγελόπουλους ούτε και να τους το επιβάλλει. Απλά αναφέρω τη δική μου άποψη. Δεν κάνω κάποια υπόδειξη.

Η ΤΣΣΚΑ έχει ΝτεΚολό, Χίγκινς, Ροντρίγκεθ, Κλάιμπερν.

Η Ρεάλ έχει Γιουλ, Καμπάτσο, Κάρολ, Ρούντι και μπαίνει ο Τέιλορ στα playoffs και κάνει «παπάδες».

Η Φενέρ έχει Σλούκα, Ντίξον, Κάλινιτς, Ντατόμε, Βέσελι και με τραυματία 8 μήνες τον Ένις.

Δείτε τώρα και τα ρόστερ των ελληνικών ομάδων. Πώς να κονταροχτυπηθείς με τους «κολοσσούς».

Σε ένα ματς, ναι γίνεται. Τρεις νίκες πως θα κάνεις;

ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΟ ΧΑΜΗΛΟ ΤΑΒΑΝΙ

Υπάρχει βέβαια κι η άλλη πλευρά.

Να βγουν οι Αγγελόπουλοι ή ο Γιαννακόπουλος τον Σεπτέμβριο και να πει, «κύριοι τόσα έχουμε, τόσα βάζουμε. Φέτος δεν έχουμε στόχο το Final 4, αλλά να μπούμε στα playoffs. Αν το καταφέρουμε, τότε θα δούμε για το Final 4».

Τίμιο και σεβαστό. Πως θα το δεχτούν οι οπαδοί των ομάδων που έχουν μάθει να αγαπούν τη νίκη;

Πιστεύω πως το υπόβαθρο του οπαδού δεν είναι έτοιμο να ακούσει «δεν έχουμε στόχο το Final 4». Επίσης πως θα προσελκύσεις χορηγούς και κάρτες διαρκείας αν ξεστομίσεις κάτι τέτοιο;

Πολλά παίζουν ρόλο.

ΥΓ: Η φετινή Φενέρμπαχτσε είναι η μοναδική ομάδα τα τελευταία δέκα τουλάχιστον χρόνια η οποία 9 μήνες ανεξαρτήτως απουσιών (Ενις, Λοβέρν, Βέσελι) παίζει μπασκετάρα και βγάζει την ίδια ενέργεια. Η μοναδική ομάδα των τελευταίων ετών που δεν έχει κάνει «κοιλιά» στην απόδοσή της.

ΥΓ 2: Αν έλεγαν σε Ολυμπιακούς ή Παναθηναϊκούς το περασμένο καλοκαίρι ότι «πήραμε τον Καμπάτσο», το 80% θα έλεγε «που πάμε με αυτόν τον παλαιστή».

ΥΓ 3: Η διαφορά του πολύ καλού παίκτη από τον «top class» παίκτη είναι τεράστια. Ο Σλούκας ανήκει την τελευταία διετία στην δεύτερη κατηγορία. Εκεί που συναντάς λίγους.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Κωνσταντίνος Μελάγιες
Κωνσταντίνος Μελάγιες

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γεννήθηκε το 1977 και από μικρή ηλικία ερωτεύτηκε το μπάσκετ το οποίο υπηρέτησε ως παίκτης, ως προπονητής (για λίγο) και πλέον ως δημοσιογράφος. Ασχολείται με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού από το 2002 και είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του όπως ήταν ακριβώς και την πρώτη μέρα που ασχολήθηκε με αυτή.

Πέραν του μπάσκετ του αρέσει να βλέπει (και να παίζει) τένις, μπιλιάρδο και ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει την άρνηση για το ΝΒΑ που είχε πιο παλιά, αλλά σαν την Euroleague... δεν έχει.