Η σκληρή γλώσσα της αλήθειας!

Πρώτα απ' όλα και πριν περάσουμε στα μπασκετικά του Παναθηναϊκού μετά το παιχνίδι στην Βιτόρια, οφείλουμε να απονείμουμε τα εύσημα στο ΑΚΤΙΝΑ Travel Group για το ΑΨΟΓΟ ταξίδι που διοργάνωσε στην πόλη των Βάσκων. Τα πάντα λειτούργησαν εξαιρετικά, η οργάνωση ήταν -πραγματικά και δίχως ίχνος υπερβολής- απίστευτη και όλοι απόλαυσαν και με το παραπάνω τις ανέσεις που πρόσφεραν οι άνθρωποι του ταξιδιωτικού γραφείου. Αν συνδυαζόταν το εν λόγω ταξίδι και με το πολυπόθητο «διπλό» των «πρασίνων», τα πάντα θα ήταν ιδανικά. Κάτι που ωστόσο δεν έγινε ποτέ...

Για την ακρίβεια, δεν μπορούσε να γίνει έτσι όπως παρουσιάστηκε ξανά η ελληνική ομάδα μακριά από το ΟΑΚΑ! Η «ασθένεια» των εκτός έδρας αγώνων εξελίσσεται σε... ανίατη αφού για ένα ακόμα εκτός έδρας παιχνίδι της EuroLeague, ο Παναθηναϊκός δεν μπήκε -όπως όφειλε- με το... μαχαίρι στα δόντια από το πρώτο δευτερόλεπτο. Κι όταν σε μια έδρα όπως αυτή της «Fernando Buesa Arena» δώσεις το δικαίωμα στην Μπασκόνια να πάρει ρυθμό και να ανοίξει το παιχνίδι, τότε... καληνύχτα και καλή τύχη.

Εδώ που τα λέμε ούτε την τύχη είχε με το μέρος του ο Παναθηναϊκός. Κάθε φορά που προσπαθούσε να μπει στο παιχνίδι, να φανεί ανταγωνιστικός και να φτάσει στο σημείο να νιώσουν οι Βάσκοι την ανάσα των παικτών του Πασκουάλ, αμέσως... τρίποντο! Σίγουρα είναι ΚΑΙ θέμα της «πράσινης» άμυνας, αλλά από την άλλη, πόσες φορές τελειώνει μια ομάδα ένα ματς (ΟΣΟ καλή και αν είναι στα σουτ έξω από τα 6.75 μέτρα) με σχεδόν 63% στα τρίποντα έχοντας 10/16; Ε, είναι να σε... θέλει κιόλας. Όμως από τη στιγμή που για 30 και πλέον λεπτά δεν λειτουργούσε τίποτα σωστά για τους «πράσινους», δεν θα μπορούσαν να είχαν την απαίτηση και για κάτι παραπάνω. Όσο συγκινητικός και αν ήταν ο Κιθ Λάνγκφορντ, ο οποίος «οργίασε» όταν όλοι οι υπόλοιποι παίκτες δεν είχαν το «αντίδοτο» στην πιεστική άμυνα και στο «ξύλο» των Βάσκων. Υπήρξαν πολλές φορές στο ματς, όπου η Μπασκόνια έπαιζε στην άμυνα όπως ακριβώς και ο Παναθηναϊκός το βράδυ της περασμένης Τετάρτης με την Μπαρτσελόνα.

Φοβερή ενέργεια, ορμούσαν δύο παίκτες (και τρεις) παίκτες στο επιθετικό ριμπάουντ, κυνηγούσαν τα hustle plays, ενώ παράλληλα τους «βγήκε» στο έπακρον η απενεργοποίηση του Καλάθη και κατ' επέκταση όλη η δημιουργία του Παναθηναϊκού όπως επίσης και η zone press άμυνα που εφάρμοζαν σε αρκετά σημεία του αγώνα. Και φτάνουμε στο «ζουμί» του αγώνα με πρώτο και καλύτερο τον αρχηγό της ομάδας.

1η αλήθεια: Καλώς ή κακώς, ευτυχώς ή δυστυχώς, ο Παναθηναϊκός εξαρτάται από τον Νικ Καλάθη. Τελεία και παύλα. Αν αναρωτιέστε γιατί οι «πράσινοι» δεν έχουν αποδώσει ακόμα τα αναμενόμενα και δεν βγάζουν το πειστικό πρόσωπο που είχαν βγάλει σε αρκετά ματς της περσινής σεζόν (και αναφέρομαι κυρίως στα εντός έδρας παιχνίδια) έχει να κάνει με το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα του 29χρονου γκαρντ. No Calathes? No... Panathinaikos. Τόσο απλά. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό το γεγονός μια ομάδα να εξαρτάται από έναν παίκτη, αλλά ΟΛΟΣ ο Παναθηναϊκός έχει δομηθεί γύρω από τον αρχηγό του. Είναι καλά ο Καλάθης; Θα είναι καλά και όλη ομάδα. Δεν είναι καλά ο Καλάθης; Θα υπάρχουν προβλήματα.

Μην σας φαίνεται περίεργο το γεγονός ότι δεν «τραβάει» ο Λάσμε ή δεν είναι σταθερός ο Γκιστ, ή είναι ασταθής ο Παπαπέτρου ή οτιδήποτε άλλο. Οι επιλογές των παικτών έχουν γίνει με βάση τον Καλάθη της περασμένης σεζόν. Και αυτόν τον Καλάθη περιμένει να δει ο Τσάβι Πασκουάλ. Και θα τον δει. Ούτε το μπάσκετ ξέχασε, ούτε τίποτα. Και είναι το λιγότερο αστείο να πέφτει το ανάθεμα πάνω του. Όπως αστείο είναι και το γεγονός να σχολιάζεται ο μισθός του ή αν αξίζει ή δεν αξίζει τα χρήματα που παίρνει. Αν γίνει κατανοητό ότι κυκλοφορούσε το καλοκαίρι ελεύθερος ο καλύτερος πλέι μέικερ της Ευρώπης ο οποίος ήταν και runner up για το βραβείο του MVP, τότε η κριτική που έφτασε στα όρια της ισοπέδωσης, μόνο ως ανέκδοτο θα μπορεί να χαρακτηριστεί. Το ότι υπάρχει προβληματισμός για τις μέχρι τώρα εμφανίσεις του, φυσικά και υπάρχει. Όμως το πρόβλημα πρέπει να το λύνεις και όχι να το κάνεις ακόμα πιο μεγάλο.

2η αλήθεια: Εκτός έδρας ο Παναθηναϊκός έχει πρόβλημα στο πώς ξεκινάει τα ματς. Στο πώς θα μπει στο παρκέ από το πρώτο δευτερόλεπτο. Και για άλλη μια φορά πλήρωσε ακριβά αυτή τη νωχελικότητα, κυρίως στην άμυνα. Αν σε κάθε παιχνίδι δεν μπαίνει στο παρκέ απόλυτα συγκεντρωμένος και έτοιμος, τότε... πάει. Πέταξε το πουλάκι. Και όπως ανέφερα και προηγουμένως, ειδικά σε έδρες όπως αυτή της Μπασκόνια που δεν αργεί και πολύ να σε πάρει η κατηφόρα, τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα και τις περισσότερες φορές μη αναστρέψιμα. Φυσικά σε αυτό έχει μερίδιο ευθύνης και ο Τσάβι Πασκουάλ όσον αφορά την προετοιμασία των εκτός έδρας αναμετρήσεων. Όπως ευθύνη έχουν και οι παίκτες, οι οποίοι μόνο σε ένα παιχνίδι ξεκίνησαν δυνατά από την αρχή. Αυτό με την Μπαρτσελόνα.

3η αλήθεια: Ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να παίζει με «one man show». Δεν έχει δομηθεί για να παίζει έτσι. Και όποτε ο Κιθ Λάνγκφορντ πραγματοποιεί τόσο φοβερές εμφανίσεις, άλλο τόσο ο προβληματισμός θα είναι μεγαλύτερος από τα χαμόγελα. Για να μην παρεξηγηθώ. Ο Αμερικανός είναι παικταράς, έχει μάθει να παίζει έτσι σε όλη του την καριέρα ωστόσο οι «πράσινοι» τον απέκτησαν για να έχει τελείως διαφορετικό ρόλο. Και όχι για να γίνεται αναγκαστικά ο... γνωστός Λάνγκφορντ προκειμένου να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Αν και εφόσον έχει 25+ πόντους, αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν λειτουργήσει καλά όλα τα υπόλοιπα και ότι υπάρχει πρόβλημα. Απέναντι στη Μπασκόνια ο Καλάθης ήταν... απενεργοποιημένος (με μόλις 2 ασίστ) και οι «πράσινοι» στηρίχθηκαν στο αδιαμφισβήτητο επιθετικό ταλέντο του Παππά στο πρώτο ημίχρονο και του Λάνγκφορντ στο δεύτερο. Όμως οι ομάδες που θέλουν να πρωταγωνιστήσουν, δεν δίνουν τη μπάλα σε έναν παίκτη για να κάνει τα... δικά του. Υπενθυμίζω κάτι. Και πέρυσι όταν ο Μάικ Τζέιμς σκόραρε πολύ στα εκτός έδρας ματς της EuroLeague, ο Παναθηναϊκός είχε γνωρίσει την ήττα. Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Στις κακές βραδιές του Καλάθη, δύσκολα μπορεί να έρθει η νίκη από ένα σούπερ βράδυ κάποιου άλλου.

4η αλήθεια: Οι εποχές των παχιών αγελάδων έχουν περάσει ανεπιστρεπτί από το ελληνικό μπάσκετ. Όμως και πάλι. Με τέτοια εφορία το μπάτζετ του Παναθηναϊκού παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα (σ.σ. ακριβώς τα ίδια με πέρυσι χωρίς την παραμικρή απόκλιση προς τα κάτω) ωστόσο δεν μπορεί να συναγωνιστεί ούτε την ΤΣΣΚΑ, ούτε τη Ρεάλ, ούτε τη Φενέρ, ούτε την Αρμάνι, ούτε την Μπαρτσελόνα, ούτε καν την Εφές. Ναι. Μπορεί να «μην παίζουν μπάσκετ τα μπάτζετ» αλλά από την άλλη... θαύματα δεν συμβαίνουν συνέχεια όπως πέρυσι με την Ζάλγκιρις. Γιατί να «πρέπει» να κερδίζει συνέχεια ο Παναθηναϊκός (ή αντίστοιχα ο Ολυμπιακός) όταν άλλες ομάδες έχουν επενδύσει (όπως τα έχουν επενδύσει) ένα τσουβάλι χρήματα; Γι' αυτό κάποιες φορές πρέπει και να είμαστε ρεαλιστές. Ωραίο το... παραμυθάκι για το ειδικό βάρος της φανέλας (και αυτό ισχύει για όλες τις ομάδες) αλλά μέσα στο παρκέ αυτά τα πράγματα... ΔΕΝ υπάρχουν. Εκεί παίζεται μπάσκετ. Και επειδή το μπάσκετ είναι το πλέον αξιοκρατικό άθλημα, η ομάδα που θα παίξει καλύτερα θα κερδίσει. Απλά τα πράγματα.

5η αλήθεια: Ο Τσάβι Πασκουάλ έχει τη δική του ευθύνη όσον αφορά το πρόσωπο του Παναθηναϊκού στα εκτός έδρας ματς. Τουλάχιστον όσον αφορά τον τρόπο που τα προσεγγίζει. Τον τρόπο με τον οποίο προετοιμάζει ψυχολογικά την ομάδα. Και όπως έχω ξαναγράψει «σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση». Όμως πώς να σχεδιάσει όλα αυτά που έχει το μυαλό του και πώς να του βγουν στο παρκέ όταν ο Καλάθης δεν έχει αποδώσει ακόμα τα αναμενόμενα τη φετινή σεζόν; Και επίσης: Κατά τη διάρκεια του αγώνα δοκιμάζει πράγματα. Προσπαθεί να βρει λύσεις. Δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια. Ανακατεύει την τράπουλα. Για παράδειγμα απέναντι στην Μπασκόνια δεν πήγε στην λογική να έχει έναν καθαρό point guard μέσα στο ματς από τη στιγμή που και οι δύο ήταν... εκτός τόπου και χρόνου. Καλάθης σε κακή μέρα, Λεκαβίτσιους σε κακή μέρα και στο παρκέ Παππάς και Λάνγκφορντ στο «ασόδυο». Θέλω να πω ότι από τη δική του σκοπιά και όσον αφορά το τεχνικό κομμάτι, δείχνει ότι σκέφτεται, προβληματίζεται και αναλόγως διαμορφώνει τον τρόπο παιχνιδιού. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν κάνει και λάθη...

Εν κατακλείδι, ο Παναθηναϊκός έχασε μια ακόμα ευκαιρία για ένα διπλό στην EuroLeague. Σίγουρα υπάρχει πίεση για το αποτέλεσμα μακριά από το ΟΑΚΑ και όσο δεν έρχεται το «διπλό» άλλο τόσο θα αυξάνεται και η πίεση. Και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που η νίκη στο παιχνίδι με την Χίμκι την ερχόμενη Παρασκευή στη Ρωσία να μοιάζει με... μονόδρομο.

ΥΓ1: Τεράστια νίκη η Μπουντούτσνοστ επί τη ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Δεν τολμώ να σκεφτώ τι θα γινόταν αν στη θέση της ΤΣΣΚΑ ήταν ο Παναθηναϊκός...

ΥΓ2: Παπαπέτρου, Αντετοκούνμπο, Μήτογλου στο «μηδέν», Λοτζέσκι, Λεκαβίτσιους, Τόμας, Γκιστ, εννέα πόντους στο σύνολο. Κοινώς εννέα πόντοι από επτά παίκτες με ρόλο μέσα στην ομάδα. Δεν κερδίζεις έτσι...

ΥΓ3: Όμορφη η εικόνα στις εξέδρες της «Fernando Buesa Arena» με τους φίλους του Παναθηναϊκού. Οικογένειες και παιδιά ταξίδεψαν από την Ελλάδα για να βρεθούν στο πλευρό της αγαπημένης τους ομάδας.