Ο Μπέλοφ δεν μένει πια εδώ

Ο Μπέλοφ δεν μένει πια εδώ

Νίκος Παπαδογιάννης Νίκος Παπαδογιάννης
Ο Μπέλοφ δεν μένει πια εδώ
O Nίκος Παπαδογιάννης είδε μια παλιά ιστορία να επαναλαμβάνεται ως φάρσα και μετράει τα χαμένα κουκιά.

Στο ίδιο γήπεδο όπου κάποτε διαδραματίστηκε ένα από τα πιο δραματικά και αγωνιώδη κεφάλαια της ιστορίας του παγκόσμιου μπάσκετ, οι παίκτες του Παναθηναϊκού προσπάθησαν να ακολουθήσουν τα χνάρια του Εντέσκο και του Μπέλοφ, αλλά κατόρθωσαν να μετατρέψουν την ιστορία σε φάρσα.

Το φινάλε του χαμένου αγώνα με τη Μπάγερν ήταν καρμπόν όχι με το πολυσυζητημένο ΕΣΣΔ-ΗΠΑ του 1972, αλλά με τον τελικό ΠΑΟΚ-Ρεάλ 20 χρόνια αργότερα στη Ναντ!

Οι χαμένες βολές, το εύκολο ριμπάουντ, τα 5 δευτερόλεπτα στο ρολόι, η ανάγκη για μία ασφαλή πάσα για το καλάθι της τελευταίας στιγμής, η γκάφα του ανενόχλητου ψηλού, τα πανηγύρια των αντιπάλων, που απόψε έπεσαν από το Νοϊσβανστάιν και στάθηκαν όρθιοι.

Τον ρόλο του Φασούλα έπαιξε απόψε ο Τζέιμς Γκιστ. Από την απρόσεκτη πάσα του (με το σκορ στο 80-79), η μπάλα έφτασε στα χέρια όχι φίλου, αλλά εχθρού. Μόνο το γοερό κλάμα του Μπάνε έλειπε για να συμπληρωθεί το δυσάρεστο σκηνικό.

Το εκπληκτικό είναι ότι τα τελευταία δευτερόλεπτα του τελικού της Ναντ έπαιζαν λίγο πριν το τζάμπολ στο Twitter, ως μέρος των μελαγχολικών εορτασμών του ΠΑΟΚ για τα 400 παιχνίδια της ευρωπαϊκής ιστορίας του…

Αρκετά με τη σημειολογία και με τις συμπτώσεις. Εάν ο Παναθηναϊκός κατόρθωνε να κερδίσει το ματσάκι του Μονάχου, με αλήθειες ή με τα «ψέματα», θα επέστρεφε στην Αθήνα απολύτως ικανοποιημένος, αφού η τροφή για σκέψη και για μελέτη είναι το θρεπτικότερο συστατικό του φθινοπώρου.

Όμως, το ξεγύμνωμα συνοδεύτηκε από ήττα και μάλιστα οδυνηρή. Δεν πρόκειται φυσικά να χάσουν πολλές ανταγωνίστριες των ομάδων μας στο γήπεδο που κάποτε λεγόταν «Ρούντι Ζεντλμάιερ» από αυτή τη μετρίως μέτρια (αν και επικίνδυνη) Μπάγερν.

Ήδη η Εφές έκανε παρέλαση στο σπίτι των Βαυαρών, οι οποίοι πάντως εμφανίστηκαν αισθητά βελτιωμένοι απόψε. Ήταν όμως ο Παναθηναϊκός αυτός που τους έδωσε δικαιώματα.

Το φορτσάτο ξεκίνημά του (0-7) έμεινε ανεκμετάλλευτο, ενώ το πλεονέκτημα που αποκτήθηκε γύρω στο 28ο λεπτό (50-56) εξανεμίστηκε μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα.

Απέναντι σε αντίπαλο που είχε διαρκώς δύο δημιουργικούς γκαρντ στο παρκέ (Γιόβιτς και Τζέντοβιτς), ο Παναθηναϊκός έχανε γρήγορα το μυαλό του και έπαιζε χωρίς σχέδιο, σαν να περίμενε από τη φανέλα να κερδίσει για λογαριασμό του το παιχνίδι.

Οι δύο ομάδες έστριψαν στο τελευταίο βιράζ σχεδόν ισόπαλες (67-68), αλλά το τρίλεπτο που ακολούθησε εξέθεσε τον Τσάβι Πασκουάλ και τους παίκτες του. Η κάπως «ξύλινη» πεντάδα που έμεινε στο παρκέ δεν έβρισκε τρόπο να δημιουργήσει προϋποθέσεις, οπότε οι κατοχές πήγαιναν περίπατο η μία μετά την άλλη.

Άστοχο τζαμπ-σουτ του Λάνγκφορντ. Βήματα του Λάσμε. Τούβλο του Καλάθη. Ένα ακόμη από τον Λάνγκφορντ και ένα από τον Μήτογλου. Μηδέν στα πέντε.

Η Μπάγερν έφτασε στο +6 και κράτησε το προβάδισμα ως το τέλος, έστω με νύχια και με δόντια. Το hero ball του Κιθ Λάνγκφορντ στα τελευταία δευτερόλεπτα μπορεί να απέδωσε καρπούς και να ήταν ακουμπισμένο πάνω σε έναν από τους κορυφαίους σκόρερς της διοργάνωσης, αλλά δεν ήταν παρά ένδειξη αδυναμίας.

Το Σχέδιο Β ενεργοποιείται μόνο όταν το Σχέδιο Α σκορπίζει στους πέντε ανέμους.

Δεν τούμπαρε όμως μόνο από την επίθεση το παιχνίδι. Όταν οι «πράσινοι» πήραν για τελευταία φορά το πάνω χέρι, είχαν το πρόσθετο πλεονέκτημα των ομαδικών φάουλ: 2 οι ίδιοι, 5 η Μπάγιερν.

Αλλά ο ξύπνιος Ράντονιτς εντόπισε με ευκολία τον αδύναμο κρίκο της ελληνικής άμυνας και τον χτύπησε αλύπητα. Σε τρεις συνεχόμενες φάσεις, ο Γιόβιτς μεταβίβασε τη μπάλα στο low post, όπου ο Ντεσόν Τόμας ήταν ανήμπορος να μαρκάρει οποιονδήποτε.

Πριν προλάβει να πει κανείς Οκτόμπερφεστ, τα 2 ομαδικά είχαν γίνει 5 και οι Μπούκερ, Μπάρτελ είχαν τιμωρήσει την αμυντική αδυναμία του Αμερικανού (αλλά και του Παπαπέτρου, ο οποίος πάσχιζε φιλότιμα να επιβιώσει με 4 φάουλ στο παθητικό του).

Όταν επέστρεψε ο θαυμάσιος Ντίνος Μήτογλου, ήταν αργά. Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον παίκτη του Παναθηναϊκού, ο νεαρός φόργουορντ άξιζε να φύγει χαμογελαστός από το γήπεδο.

Οι ακεφιές του Καλάθη πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες στο α’ ημίχρονο χάρη στην καλή απόδοση των Παππά, Λεκάβιτσιους, αλλά το ημίωρο της ανάπαυσης του Νικ (από το τέλος της πρώτης περιόδου μέχρι το τέλος της ανάπαυλας, με εξαίρεση 1 λεπτό συμμετοχής) δεν έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Εξίσου κρύος επέστρεψε ο Λάνγκφορντ στο 30’ μετά το δικό του ημίωρο ξεκούρασης, αλλά τουλάχιστον αυτός ζεστάθηκε στο τέλος.

Ο Λοτζέσκι ήταν καλός στο ξεκίνημα, αλλά δεν έπαιξε καθόλου στο δεύτερο μέρος (λόγω ενοχλήσεων, όπως μαθεύτηκε μετά). Ανενεργός έμεινε και ο «Λέκα».

Συνολικά, ήταν ένα παράξενο rotation το αποψινό του Πασκουάλ. Δεν νομίζω ότι ο Καταλανός έζησε μία από τις καλύτερες βραδιές του στο κουρμπέτι.

Ο Παναθηναϊκός είχε στα χέρια του μία χρυσή ευκαιρία για να πετύχει 4-5 απανωτές νίκες με την εκκίνηση και να αφήσει τα σκαμπανεβάσματα για αργότερα, αλλά την άφησε να ξεγλιστρήσει από τα δάχτυλά του.

Φοβάμαι ότι θα τη βρει μπροστά του, αυτή την ήττα. Οι αποστάσεις ανάμεσα στις ομάδες που συνωστίζονται πίσω από τους big three της τελευταίας τετραετίας είναι μικρές και κάθε στραβοπάτημα κοστίζει το βάρος της μπάλας σε χρυσάφι.

Ο μεθαυριανός αγώνας με την πρωτάρα Γκραν Κανάρια στο ΟΑΚΑ μπορεί να εξελιχθεί σε βάλσαμο, αλλά αυτή η Τρίτη δεν πρόκειται να ξανάρθει.

Ο Παναγιώτης Φασούλας θυμάται μέχρι σήμερα τη Ναντ και θρηνεί.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Νίκος Παπαδογιάννης
Νίκος Παπαδογιάννης

Ανέμων, υδάτων και ακραίων καιρικών φαινομένων το ανάγνωσμα. Μπήκατε στο λημέρι του μπάσκετ, αλλά κινδυνεύετε να διαβάσετε ό,τι άλλο βρέξει ο ουρανός. Το πορτοκαλί ένδυμα υποχρεωτικό, το χαμόγελο προαιρετικό. Εδώ δεν χαϊδεύουμε αυτιά, ούτε κρύβουμε λόγια. Αυτές είναι οι αρχές μας. Αν σας αρέσουν, αφήστε τα έγχρωμα γυαλιά στην είσοδο και κοπιάστε. Αν δεν σας αρέσουν, έχουμε κι άλλες.

Μοναδικός απαράβατος κανόνας είναι ότι όλα επιτρέπονται.