Παστίτσιο με παντεσπάνι

Παστίτσιο με παντεσπάνι
Ο Νίκος Παπαδογιάννης χαιρετίζει τον ελληνικό πυρήνα του Παναθηναϊκού, ο οποίος είναι και ολίγον made in America.

H σύμπτωση είναι, δίχως άλλο, εκπληκτική. Όταν η 12άδα του Παναθηναϊοκού παραταχθεί στο παρκέ για το πρώτο επίσημο ματς της περιόδου, θα έχει στις τάξεις της τέσσερις Έλληνες μπασκετμπολίστες που πέρασαν από τις ΗΠΑ, αλλά γύρισαν την πλάτη στο NCAA: Παπαπέτρου, Παπαγιάννης, Μήτογλου, Καλάθης.

Το παρατσούκλι των «πρασίνων» για το 2018-9 θα μπορούσε να είναι: «Οι αρνητές του πτυχίου»! Από εξαιρετικά, μάλιστα, σχολεία.

Όχι ότι θα χρησίμευε σε κάτι, στους εκατομμυριούχους επαγγελματίες της πορτοκαλί μπάλας που τρέφονται με παντεσπάνι, το χαρτί και η τήβεννος…

Η κάθε περίπτωση είναι φυσικά ξεχωριστή, αλλά με κοινή συνισταμένη τις σειρήνες από τη μαμά πατρίδα, την οποία οι τρεις είχαν εγκαταλείψει προσωρινά για να κυνηγήσουν το american dream, ενώ ο τέταρτος (όπως και ο …πέμπτος Όγκαστ) δεν είχε γνωρίσει ποτέ.

Ο 29χρονος Νικ Καλάθης βρήκε τους Φλόριντα "Γκέιτορς" του 2007 πρωταθλητές και μάλιστα με back-to-back τίτλους, αλλά αποδεκατισμένους. Έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να τιμήσει την κληρονομιά των Αλ Χόρφορντ, Zoακίμ Νοά, Κόρεϊ Μπρούερ, αλλά το πλήρωμα του χρόνου έφτασε για τον ίδιο μετά την παρέλευση μίας καλής διετίας. Ο Καλάθης άφησε πίσω του τον Μπίλι Ντόνοβαν και μία σειρά από προσωπικά ρεκόρ, για να φορέσει τα πράσινα του πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκού, αλλά και της Εθνικής Ανδρών, με την οποία κέρδισε -άγουρος ακόμη- χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 2009. Θυμάμαι πόσο εντυπωσιάστηκα όταν τον είδα να παίζει με τη Φλόριντα. «Αυτός θα αφήσει εποχή», έγραψα, σε αυτήν εδώ τη στήλη. Σε βάθος χρόνου, έμελλε να γίνει ηγέτης του Παναθηναϊκού, τον οποίο πάντως εγκατέλειψε για μία τριετία, το καλοκαίρι της μεγάλης φυγής (2012).

Ο 24χρονος Ιωάννης Παπαπέτρου του (μπασκετμπολίστα) Αργυρίου πήγε στις ΗΠΑ σε ηλικία 16 ετών, ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές στην Αεροπορική Ακαδημία της Φλόριντα και έλαβε υποτροφία από το Πανεπιστήμιο του Τέξας, όπου έπαιξε μόλις έναν χρόνο, βαδίζοντας στα χνάρια του Κέβιν Ντουράντ με τους "Λόνγκχορνς". Σε μικρότερο αμερικάνικο κολέγιο (το Φράνκλιν Πιρς στο Νιου Χαμσάιρ) σπούδαζε ήδη ο μεγαλύτερος αδελφός του, Γιώργος. Ο Ολυμπιακός τον είδε στην Εθνική Εφήβων και τον στρατολόγησε το 2013. «Όνειρό μου είναι το ΝΒΑ», έλεγε από την πρώτη στιγμή ο μικρός. Την επόμενη χρονιά δηλώθηκε στο ντραφτ ως παίκτης του Ολυμπιακού, αλλά δεν επελέγη. Αφού δεν ήταν γραφτό του να γίνει νέος Ντουράντ, έμεινε στην Ελλάδα για να γίνει νέος Παπανικολάου.

Ο 22χρονος Ντίνος Μήτογλου του (ποδοσφαιριστή) Δημητρίου ακολούθησε τα ίχνη του ημίθεου Τιμ Ντάνκαν, στους "Ντίμον Ντίκονς" του Ουέικ Φόρεστ, στο Ουίνστον-Σάλεμ της μπασκετομάνας Νορθ Καρολάινα. Έπαιξε εκεί όχι ένα, αλλά τρία χρόνια (από το 2014, όταν άφησε τον Άρη Θεσσαλονίκης) και γρήγορα έγινε βασικός σέντερ «ευρωπαϊκού τύπου», περισσότερο stretch-5 παρά κλασσικό πεντάρι. Στις μικρές Εθνικές ομάδες, ήταν συνήθως ρεζέρβα του Παπαγιάννη, τον οποίο έμελλε να συναντήσει στον Παναθηναϊκό, μία τετραετία μετά τη μετανάστευσή του στις ΗΠΑ. Ο Μήτογλου έφτασε σχετικά κοντά στην αποφοίτηση, αλλά και στην ολοκλήρωση μίας μπασκετικής τετραετίας. Προτίμησε, τελικά, την παλιννόστηση, το καλοκαίρι 2017. Ωστόσο, παρακολουθεί καλοκαιρινά μαθήματα (εξ ου η παρουσία του αυτές τις μέρες στις ΗΠΑ), ελπίζοντας να αποφοιτήσει. Του εύχομαι ολόψυχα να το καταφέρει .

Ο 21χρονος Γιώργος Παπαγιάννης πέρασε τον Ατλαντικό το 2013 κιόλας, σχολιαρόπαιδο, με προέλευση το Περιστέρι και προορισμό το Ουέστταουν της Πενσιλβάνια, όπου έκαψε καρδιές. Πέρυσι, στη Νέα Ορλεάνη, συνάντησα τυχαία μία κοπέλα από τη Φιλαντέλφια που δήλωνε ερωτευμένη μαζί του! Μόλις συμπλήρωσε έτος (πριν τελειώσει το σχολείο δηλαδή), συμφώνησε με τον Παναθηναϊκό, ως «ερασιτέχνης» όμως, ώστε να διατηρήσει το δικαίωμα μεταπήδησης σε αμερικανικό κολέγιο το 2015. Το μπόι και οι εμφανίσεις με τις μικρές Εθνικές ομάδες έκαναν το NCAA να σφάζεται στα πόδια του: Κεντάκι, Κονέτικατ, Τεμπλ, Αριζόνα, Όρεγκον, Νορθ Καρολάινα Στέιτ, Σεντ Τζονς και άλλα 9 σχολεία του κατέθεσαν πρόταση για υποτροφία. Ο παίκτης συζήτησε με την οικογένειά του και αποφάσισε να μείνει στην Ελλάδα, υπογράφοντας επαγγελματικό συμβόλαιο, αλλά με ρήτρα απελευθέρωσης για το ΝΒΑ. Μόλις έναν χρόνο αργότερα, τον πλεύρισαν οι Σακραμέντο Κινγκς. Αλλά η θητεία του Παπαγιάννη στα σαλόνια σταμάτησε άδοξα, μετά από δύο χρόνια περιπετειών. Τα κολέγια δεν τον είδαν ποτέ.

Πολλοί συνάδελφοι χρησιμοποιούν καταχρηστικά τον όρο «απόφοιτος» (του τάδε κολεγίου) όταν αραδιάζουν το βιογραφικό κάποιου μπασκετμπολίστα με αμερικάνικη θητεία.

Πρόκειται, φυσικά, για ανακρίβεια. Είναι ελάχιστοι εκείνοι που φεύγουν από το κολέγιο με πτυχίο ή έστω με 4 χρόνια μπάσκετ στο ζωνάρι τους (όπως λ.χ. ο Ζακ Όγκαστ από το Νοτρ Ντέιμ, αλλά και ο Ίαν Βουγιούκας παλαιότερα, στο Σεντ Λούι).

Σύμφωνα με τον κανονισμό, ουδείς δικαιούται να μετάσχει στα αθλητικά προγράμματα ενός πανεπιστημίου για διάστημα μεγαλύτερο της τετραετίας. Ωστόσο, το πτυχίο δεν είναι απαραίτητο να αποκτηθεί μέσα σε αυτό το χρονοδιάγραμμα.

Θυμάμαι τον Σακίλ Ο’Νηλ να φοράει τήβεννο και να παραλαμβάνει το χαρτί του από το LSU τις μέρες των τελικών Λέικερς-Πέισερς το 2000, στην τρυφερή ηλικία 28 ετών. Το θέαμα ήταν ξεκαρδιστικό, αλλά την πτυχιάρα την πήρε, ο αμίμητος «Σακ», με καλοκαιρινά μαθήματα. Και ας μη τη χρειάζεται.

Θυμάμαι, επίσης, τον Παπαπέτρου να μου λέει στο πλαίσιο κάποιας συνέντευξης ότι πάσχιζε να συνεχίσει τις σπουδές από την Ελλάδα, μέσω διαδικτύου. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να φοιτήσει κάποιος σε πανεπιστήμιο της αλλοδαπής και δεν απαιτούν όλοι αυτοπρόσωπη παρουσία.

Αλλά δεν είναι εύκολα αυτά τα πράγματα. Χρειάζεται θέληση, ελεύθερος χρόνος, στοχοπροσήλωση και σιδερένια αυτοπειθαρχία.

Τον Παπαγιάννη, τον Μήτογλου, τον Παπαπέτρου, τον Καλάθη και τους άλλους αστέρες που έχουν «εγγυημένο» πλουσιοπάροχο επαγγελματικό μέλλον στα γήπεδα του μπάσκετ (ή άλλου αθλήματος) τους καταλαβαίνω.

To ίδιο θα έκανα και εγώ στη θέση τους. Ιδίως αν ένιωθα τα νερά του παρκέ υπερβολικά κρύα και βαθιά. Πόσες πιθανότητες θα είχαν για αξιόλογη καριέρα στο ΝΒΑ ο Μήτογλου ή ο Παπαπέτρου;

Σε άλλες περιπτώσεις, όπου νεαρά παιδιά από την Ελλάδα εγκαταλείπουν το κολέγιο (και την προοπτική του πτυχίου) μετά από 1-2 χρόνια επειδή δεν βρίσκουν τον επιθυμητό χώρο συμμετοχής στις αθλητικές ομάδες, οι επιστήμες σηκώνουν τα χέρια ψηλά.

Άλλος στη θέση τους θα έδινε ένα χέρι και ένα πόδι, για μία υποτροφία σε καλό σχολείο των ΗΠΑ και για τους δρόμους που αυτή θα άνοιγε, μακριά από τη μιζέρια της Ελλάδας.

Ο καθένας, βέβαια, κάνει το κουμάντο του σύμφωνα με όσα τον προστάζει η κούτρα του, η δική του και της φαμίλιας του. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος, σε αυτό το δίλημμα.

Ελπίζω ότι στο τέλος θα φάνε όλοι γλυκό ψωμί. Ή έστω, το νόστιμο παστίτσιο της μαμάς.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Νίκος Παπαδογιάννης
Νίκος Παπαδογιάννης

Ανέμων, υδάτων και ακραίων καιρικών φαινομένων το ανάγνωσμα. Μπήκατε στο λημέρι του μπάσκετ, αλλά κινδυνεύετε να διαβάσετε ό,τι άλλο βρέξει ο ουρανός. Το πορτοκαλί ένδυμα υποχρεωτικό, το χαμόγελο προαιρετικό. Εδώ δεν χαϊδεύουμε αυτιά, ούτε κρύβουμε λόγια. Αυτές είναι οι αρχές μας. Αν σας αρέσουν, αφήστε τα έγχρωμα γυαλιά στην είσοδο και κοπιάστε. Αν δεν σας αρέσουν, έχουμε κι άλλες.

Μοναδικός απαράβατος κανόνας είναι ότι όλα επιτρέπονται.