Ένα βήμα στο κενό

Ένα βήμα στο κενό
Ο Νίκος Παπαδογιάννης ανοίγει τον φάκελο του Ολυμπιακού και αναρωτιέται ποιοι ήταν, εν τέλει, οι υπαίτιοι των αποτυχιών.

Όταν οι τελικοί της Α1 ολοκληρώθηκαν, ο επίσημος Ολυμπιακός ξεσπάθωσε ενάντια στη διαιτησία (την οποία είχε στοχοποιήσει πριν ακόμη γίνει το πρώτο τζάμπολ), έβαλε τα εξαπτέρυγα να καταγγείλουν σε φίλια σάιτ και μπλογκ τη «συμμορία του Βασιλακόπουλου» και απομακρύνθηκε προς το ηλιοβασίλεμα ντυμένος με τον αγαπημένο του μανδύα: αυτόν του αδικημένου και κατατρεγμένου. Ορισμένες φορές, τείνω να πιστέψω ότι προτιμάει αυτόν τον ρόλο από το τρόπαιο του πρωταθλητή.

Έπειτα έπιασαν οι πρώτες ζέστες και σταμάτησαν οι ετήσιες μπαλωθιές στον αέρα. Όταν έσβησαν τα φώτα, οι Αγγελόπουλοι άφησαν κατά μέρος τη συνωμοσιολογία και τη σωληνολογία και φωτογράφισαν, με τις κινήσεις που έκαναν ή δεν έκαναν, τους πραγματικούς ενόχους της αποτυχίας.

Ο προπονητής Γιάννης Σφαιρόπουλος απολύθηκε ή, σωστότερα, «δεν ανανεώθηκε το συμβόλαιό του». Το ιατρικό τιμ της ομάδας απομακρύνθηκε, «όχι ότι έχουμε παράπονο, αλλά να, σχεδόν όλοι οι παίκτες σακατεύτηκαν».

Οι περισσότεροι, αν όχι άπαντες, οι ξένοι παίκτες, θα αποδεσμευτούν. Ακόμα και για κάποιους Έλληνες, από τους ελεύθερους, υπάρχει σκεπτικισμός. Όσο για το βαρύ και ασήκωτο χαρτί που λέγεται Σπανούλης, φαίνεται ότι έφτασε η στιγμή να τοποθετηθεί και αυτό σε καλούπι.

Θα του προταθεί πιθανότατα μείωση των παχυλών αποδοχών και περιορισμένος ρόλος στο γήπεδο, διότι ο πανδαμάτωρ δεν χαρίζεται σε κανέναν, το δε γήρας ουκ έρχεται μόνον. «Τον αγαπάμε, τον λατρεύουμε, αλλά…».

Αλλά, τι; Εάν δηλαδή ο Σπανούλης αρνηθεί την υποβάθμιση, θα αποδεσμευθεί και θα αφήσει την ομάδα χωρίς προπονητή και χωρίς αστέρι;

Κατά την ταπεινή άποψή μου, η απόφαση για διαζύγιο με τον Σφαιρόπουλο ήταν ένα άλμα στο κενό και μία -η πολλοστή- κίνηση υποταγής προς την εξέδρα. Η κοινή γνώμη έχει την κακή συνήθεια να υπερτιμά τις ομαδάρες μας και το έμψυχο υλικό τους.

Σε καμία χώρα του κόσμου και σε κανένα άθλημα του Ολυμπιακού προγράμματος δεν μπορεί να θεωρηθεί αποτυχημένος ή ακατάλληλος ένας προπονητής που οδηγεί την ομάδα του (αυτή την ομάδα με αυτούς τους παίκτες, αυτόν τον προϋπολογισμό, αυτό το γήπεδο και αυτούς τους οπαδούς) σε δύο ευρωπαϊκούς τελικούς.

Τα «άδεια χέρια» της τελευταίας διετίας είναι αναμφίβολα ένας οδυνηρός απολογισμός, αλλά υπάρχουν δύο αστερίσκοι που μετριάζουν τις αιτιάσεις:

Πρώτον, ο Ολυμπιακός ηττήθηκε από ομάδες πανευρωπαϊκής κλάσης τόσο εκτός, όσο και εντός των συνόρων. Εάν πρέπει οπωσδήποτε να ζητηθούν εξηγήσεις, ας εστιαστεί η κριτική στον χαμένο τελικό του Κυπέλλου με την ΑΕΚ! Όχι ότι είναι του πεταμού και ανάξια να νικήσει ομάδες Ευρωλίγκας σε αναμετρήσεις της μίας νυκτός, η πρωταθλήτρια του Champions League…

Δεύτερον, ο Ολυμπιακός του 2017 και του 2018, με τα μύρια προβλήματα τραυματισμών, απουσιών και μετεγγραφικών αστοχιών, ξεπέρασε κατά πολύ τον εαυτό του και πέτυχε σημαντικές υπερβάσεις, ειδικά στην Ευρώπη. Δεν είχε καμία δουλειά αυτή η ομάδα, έτσι κουτσουρεμένη, να ακροβατεί στην κορυφογραμμή και να τερματίζει στην πρώτη τριάδα της βαθμολογίας.

Το σκέλος που έχει να κάνει με την ποιότητα και το θέαμα του «ερυθρόλευκου» παιχνιδιού μόνο αιθεροβάμων θα το πάρει στα σοβαρά.

Όταν έχεις αυγά, θα φτιάξεις ομελέτα. Όταν στον πυρήνα της ομάδας σου βρίσκονται οι κ.κ. Σπανούλης, Πρίντεζης, Μάντζαρης, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Μιλουτίνοβ, θα παίξεις το μπάσκετ που ταιριάζει στα χούγια τους.

Όσες ομάδες επιχείρησαν να υιοθετήσουν τακτική ασύμβατη με τον χαρακτήρα και το dna τους, έφαγαν τα μούτρα τους. Η Εθνική Ανδρών είναι η πρώτη που παγιδεύτηκε μεταξύ σφύρας και άκμονος και πασχίζει, 3-4 χρόνια τώρα, να ξαναβρεί τη χαμένη της ταυτότητα.

Οι «κόκκινοι» του Σφαιρόπουλου απέφυγαν τέτοιες αβελτηρίες. Έπαιξαν αυτό που ξέρουν και μπορούν, οπότε δικαιώθηκαν σε μεγάλο βαθμό.

Αποτυχία δεν είναι η 5η θέση του Ολυμπιακού στην Ευρώπη και η 2η στην Ελλάδα. Αποτυχία είναι αυτό που έζησαν φέτος –ξοδεύοντας μάλιστα πακτωλούς χρημάτων- η Μπαρτσελόνα, η Αναντολού Εφές και η Αρμάνι.

Το εκκωφαντικό λάθος του φετινού Ολυμπιακού ήταν η επιλογή των ξένων παικτών, οι οποίοι όχι μόνο αποδείχθηκαν μέτριοι (ή κακοί), αλλά δεν ταίριαζαν καν στο αγωνιστικό στυλ που έκανε την ομάδα μόνιμη μνηστήρα του ευρωπαϊκού τίτλου.

Σε μία σεζόν όπου πέρασαν από τον Ολυμπιακό 8 Αμερικανοί και «κοινοτικοί» παίκτες, δεν ήταν περισσότεροι από 2-3 αυτοί που έπαιξαν ρόλο (έστω με τόννους αστάθειας) στην τελική ευθεία της χρονιάς.

Εάν ο Σφαιρόπουλος οφείλει να λογοδοτήσει για κάτι, είναι για το μερίδιο που του αναλογεί στις επιλογές των ξένων.

Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το πρωτάθλημα επειδή απέκτησε τον Μάικ Τζέιμς τις ίδιες μέρες που ο Ολυμπιακός πήρε τον Μπόμπι Μπράουν.

Εάν –που λέει ο λόγος- ο Τζέιμς πήγαινε στο λιμάνι, μπορεί να ήταν οι «ερυθρόλευκοι» πρωταθλητές Ελλάδας σήμερα ή να μετρούσαν άλλη μία συμμετοχή σε final-4.

Οι Αγγελόπουλοι αποχαιρέτησαν τον Σφαιρόπουλο και βγήκαν να ψάξουν νέο προπονητή στα τυφλά. Στις μέρες που ακολούθησαν, ανακάλυψαν ότι το brand name του Ολυμπιακού (όπως και του Παναθηναϊκού) δεν είναι πλέον τόσο ισχυρό και ελκυστικό όσο ήταν πριν από 4-5 χρόνια.

Δύσκολα μπορούν να ευοδωθούν τα παράτολμα και δαπανηρά εγχειρήματα που ονειρεύονται οι οπαδοί, τύπου Μπλατ ή …Μεσίνα.

Επιπρόσθετα, ορισμένοι από τους κορυφαίους προπονητές της Ευρώπης (από Ομπράντοβιτς μέχρι Ιτούδη και από Γιασικέβιτσιους μέχρι Μπαρτζώκα) είναι περίπου αδύνατο να φορέσουν κόκκινη στολή.

Οι ασυμβίβαστοι που απαιτούσαν την αποπομπή του Σφαιρόπουλου «εδώ και τώρα», θα χρειαστεί μάλλον να συνθηκολογήσουν και να αποδεχθούν έναν ταπεινό προπονητή επιπέδου Τρινκιέρι ή Πλάθα, αν όχι κάποιον Σέρβο που θα βαφτιστεί μεσσίας επειδή έχει όνομα που τελειώνει σε «-ιτς».

Kαι χώρια η αναπόφευκτη καθυστέρηση στις μετεγγραφές παικτών, ε; Ήδη κάποιες φιλόδοξες ομάδες ξαμολύθηκαν στην αγορά και στρατολογούν κόσμο. Τόσο ο Μπομπουά όσο και ο Μίτσιτς θα ταίριαζαν γάντι στον Ολυμπιακό.

Η χώρα που δημιούργησε σχολή και έστειλε προπονητή ακόμα και στο ΝΒΑ (τον Φώτη Κατσικάρη, στο μεγάλο σχολείο της Γιούτα Τζαζ) μοιάζει καταδικασμένη να παίξει τους τελικούς του 2019 με ξένο εναντίον ξένου.

Απομένει να δούμε, πόσοι και ποιοι Έλληνες αθλητές θα βρεθούν στο παρκέ, όταν έρθει η ώρα του επόμενου ντέρμπι.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Νίκος Παπαδογιάννης
Νίκος Παπαδογιάννης

Ανέμων, υδάτων και ακραίων καιρικών φαινομένων το ανάγνωσμα. Μπήκατε στο λημέρι του μπάσκετ, αλλά κινδυνεύετε να διαβάσετε ό,τι άλλο βρέξει ο ουρανός. Το πορτοκαλί ένδυμα υποχρεωτικό, το χαμόγελο προαιρετικό. Εδώ δεν χαϊδεύουμε αυτιά, ούτε κρύβουμε λόγια. Αυτές είναι οι αρχές μας. Αν σας αρέσουν, αφήστε τα έγχρωμα γυαλιά στην είσοδο και κοπιάστε. Αν δεν σας αρέσουν, έχουμε κι άλλες.

Μοναδικός απαράβατος κανόνας είναι ότι όλα επιτρέπονται.