Οι σκληροί παίζουν, οι κοντοί νικάνε

Οι σκληροί παίζουν, οι κοντοί νικάνε

Γιάννης Ντεντόπουλος Γιάννης Ντεντόπουλος
Οι σκληροί παίζουν, οι κοντοί νικάνε
Ο Γιάννης Ντεντόπουλος χαρακτηρίζει την μονομαχία του Παναθηναϊκού με την ΤΣΣΚΑ ως ενδεικτική της Euroleague και στον τρόπο που παίχτηκε και στον τρόπο που κρίθηκε και εξηγεί γιατί (μεταξύ άλλων) το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό της 2ας Μαρτίου αποκτά πλέον μεγαλύτερη σημασία στην μάχη της τετράδας.

Παναθηναϊκός και ΤΣΣΚΑ, έπαιξαν αντιπροσωπευτικό παιχνίδι Euroleague, μεταξύ δυο ομάδων που έχουν φτιαχτεί για να σταθούν στο πάνω ράφι της διοργάνωσης. Δεν ήταν λοιπόν τυχαίο ότι κρίθηκε οριστικά και αμετάκλητα με τον τυπικό τρόπο που κρίνονται τέτοια παιχνίδια: στο ένα σουτ, στο τρίποντο του Σέρχιο για την ακρίβεια. Γι αυτό άλλωστε στο τέλος περίσσεψε χειροκρότημα για όλους

Και οι δυο ομάδες έμειναν στο ματς χάρη στην σκληρότητα και την αθλητικότητά τους, η οποία αποτυπώθηκε στις αμυντικές τους επιδόσεις. Υπηρέτησαν το σενάριο που απαιτούσε σκληρές μονομαχίες σώμα με σώμα σε κάθε σπιθαμή του παρκέ και μεγάλη πνευματική δύναμη. Ο μεν Παναθηναϊκός για να αντιπαρέλθει την εκνευριστική αστοχία του έξω από την γραμμή των 6.75 που τον μάστιζε στο πρώτο ημίχρονο ( 1/16 που κατέληξε σε 6/28). Η δε ΤΣΣΚΑ για να περιμένει το ξύπνημα του διδύμου Σέρχιο Ροντρίγκεζ και Νάντο ΝτεΚολό που για μεγάλο διάστημα κολυμπούσε στα ρηχά, αλλά μίλησε στο καθοριστικό φινάλε.

Μέχρι τότε, οι μεν «πράσινοι» χρησιμοποίησαν την ανεξάντλητη πηγή δύναμης και ενέργειας που λέγεται Θανάσης Αντετοκούνμπο, ο οποίος επιβεβαίωσε την άποψη ότι σε αυτό το επίπεδο παίκτες με αυτά τα χαρίσματα όχι απλά χρειάζονται, αλλά επιβάλλεται να παίζουν αφενός γιατί κερδίζουν κατοχές και αφετέρου γιατί γίνονται κακό σπυρί στον πισινό των αντιπάλων, που για να τους νικήσουν πρέπει να περάσουν πάνω από το πτώμα τους. Σε ένα ολόκληρο ματς, με τέτοια ένταση, μόνο ο Χάινς έβαλε καλάθι στα ίσια, με αντίπαλο τον Θανάση, σε «καθαρή» κατάσταση «ένας εναντίον ενός». Από την στιγμή μάλιστα που έχει αναπτύξει κωδικό συνεργασίας με τον Καλάθη που ενίοτε, με τα alley oops, δηλαδή παραπέμπει σε Γκιστ να και οι 13 πόντοι στην επίθεση.

Οι δε «Ρώσοι» εκμεταλλεύτηκαν το μάκρος του Οθέλο Χάντερ,ο οποίος πάτησε πάνω στην δεδομένη χτυπητή αδυναμία που πλήγωσε τον Παναθηναϊκό και στο παιχνίδι με τη Φενέρπαχτσε και θεωρείται ως η «αχίλλειος πτέρνα του» : ο εναέριος χώρος μέσα στο ζωγραφιστό.

Ο Παναθηναϊκός έκανε την έκρηξή του όταν ξαφνικά έβαλε 3/3 τρίποντα και έχτισε μια διαφορά 10 πόντων. Δυστυχώς όμως δεν την κράτησε πολύ κι αυτό ήταν το κομβικό σημείο του ματς. Δεν άφησε τον Ιτούδη και τους παίκτες του να βράσουν για περισσότερη ώρα στο ζουμί τους, ώστε να τους χαλάσει το μυαλό.

Τουναντίον η ΤΣΣΚΑ εξαργύρωσε την ποιότητα που έχει στην περιφέρεια, με τρία γκαρντ (Σέρχιο, ΝτεΚολό, Χίγκινς) που μπορούν να σου φέρουν το παιχνίδι τούμπα μέχρι να πεις «κύμινο». Το συγκεκριμένο βράδυ η διαφορά δεν ήταν μόνο στην ποιότητα, αλλά και στην ποσότητα. Εννέα από τα δέκα ματς που κρίνονται στο φινάλε τα παίζουν και να νικάνε ή τα χάνουν οι κοντοί, γιατί αυτοί έχουν την μπάλα κι αυτοί αποφασίζουν. Η «ρωσική αρκούδα» πήρε το ματς με αυτούς, παρότι ο Παναθηναϊκός τελείωσε με περισσότερες ασίστ (18, με 11 του Καλάθη, έναντι 12). Μάλλον ήταν ζήτημα αποφασιστικότητας και όχι ομαδικότητας.

Και κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός έπαψε να είναι η μοναδική ομάδα της διοργάνωσης που διατηρούσε αλώβητη την έδρα του. Κάθε «πρώτη φορά» βγάζει μια στενοχώρια. Μόνο που έτσι όπως είναι τα πράγματα, δεν φαίνεται να είναι και προς …θάνατο. Με δεδομένο ότι η ΤΣΣΚΑ ξεφεύγει 2 βαθμούς από Φενέρ και Ολυμπιακό και 3 από Παναθηναϊκό και Ρεάλ Μ., οπότε δύσκολα δείχνει ότι μπορεί να χάσει το πλεονέκτημα, ου μην και την πρωτιά, οι υπόλοιπες τέσσερις θέσεις είναι ακόμη ανοικτές.

Από αυτή την παρέα που θα συνεχίσει μέχρι τέλος να παίζει το παιχνίδι με τις «μουσικές καρέκλες», στο οποίο πέντε θα γυρίζουν γύρω-γύρω και τέσσερις θα πρέπει να προλάβουν να καθίσουν, μόλις ξαφνικά σταματήσει η μουσική, ο Παναθηναϊκός έχει να παίξει εντός μόνο με τον Ολυμπιακό (στις 2 Μαρτίου) τον οποίο έχει νικήσει και εκτός και αμέσως μετά (8 Μαρτίου) έχει να πάει στην Μαδρίτη για να παίξει με την Ρεάλ την οποία έχει νικήσει εντός. Να λοιπόν που η μονομαχία με τον «αιώνιο» στην Ευρώπη, αποκτά ζωτική σημασία γιατί μπορεί να προσφέρει ένα σημαντικό αβαντάζ σε κάθε περίπτωση απλής ή πολλαπλής ισοβαθμίας, σε αντίθεση με το ραντεβού του πρωταθλήματος που πλησιάζει και έχει απλά χαρακτήρα γοήτρου.

Πλην όμως όλα αυτά που συζητάμε δεν θα έχουν καμία σημασία αν δεν νικήσει όλα τα ματς που του απομένουν στο ΟΑΚΑ και δεν πάρει κάποιες προωθητικές εκτός έδρας νίκες σε δοκιμασίες που έχει να περάσει στο Μπάμπεργκ, στην Μόσχα (με Χίμκι), την Μάλαγα, το Τελ Αβίβ και το Μιλάνο που εσχάτως έκανε «κηδεία» μέσα στην Βιτόρια. Δεν το λες και εύκολη υπόθεση. Το καλό είναι πως δεν είναι εύκολη υπόθεση για κανέναν.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Γιάννης Ντεντόπουλος
Γιάννης Ντεντόπουλος