Προβλέψιμη αντίδραση όταν μιλάμε για τον Ολυμπιακό

Ο ήλιος θα βγει από την Ανατολή, μετά το Σάββατο ακολουθεί η Κυριακή, εγώ δε θα βγάλω ποτέ μαλλιά και ο Ολυμπιακός θα αντιδρά πάντα έτσι μετά από άσχημες βραδιές.

Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Η ήττα στην Βιτόρια δεν ήταν διόλου τιμητική για τους Πειραιώτες και αυτό τους πείσμωσε. Έχω την εντύπωση πως θα νικούσε όποιον αντίπαλο κι αν είχε απέναντί του χθες. Απλά σίγουρα η Μακάμπι το έκανε πιο εύκολο.

Οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου έπαιξαν καταπληκτική άμυνα έχοντας τον απόλυτο έλεγχο των ριμπάουντ, στοιχείο το οποίο αποτέλεσε τη βασική πηγή παραγωγικότητας στην άλλη πλευρά.

Με 1/11 τρίποντα οι «ερυθρόλευκοι» σκόραραν 53 πόντους στο ημίχρονο εκμεταλλευόμενοι όλα τα mis match που δημιουργούνταν.

Θα τα λέμε όλα όμως… οι παίκτες της Μακάμπι δεν είχαν διάθεση για άμυνα κι είχαν το νου τους μόνο στο πως θα σκοράρουν μπροστά. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός έβαλε και τα τρίποντα (8/15) και φρόντισε να ικανοποιήσει όλους όσους στεναχώρησε λίγες μέρες νωρίτερα.

Εκτός από τη συνολική αντίδραση της ομάδας μου άρεσαν και κάποιες πιο ειδικές όπως για παράδειγμα του κόσμου ο οποίος φρόντισε να σταθεί στο πλευρό των παικτών τόσο κατά τη διάρκεια του πρώτου νωθρού πενταλέπτου, όσο και στον τραυματισμό του Κέιν με το χειροκρότημά τους.

Μου άρεσε επίσης η αντίδραση του Σφαιρόπουλου στο 30-24 μετά από 6 σερί πόντους του Τζάκσον. Τάιμ άουτ και η επιστροφή της ομάδας στο παρκέ έφερε σερί 7-0. «Τρελαίνομαι» να βλέπω ομάδες να μπαίνουν μετά από τάιμ άουτ και να κάνουν τέτοια σερί.

Επίσης είδαμε σωστή αντίδραση σε ατομικό επίπεδο. Ο Παπαπέτρου για μένα ήταν ο κορυφαίος του αγώνα, όχι τόσο για όσα έκανε στην επίθεση, αλλά για αυτά που έκανε στην άμυνα. Ως τεσσάρι είχε να αντιμετωπίσει τον ΝτεΣον Τόμας ο οποίος είναι… μανούλα στο low post παιχνίδι, όμως ο Έλληνας φόργουορντ έβαλε σωστά το σώμα του, έπαιξε δυνατά και ανταποκρίθηκε περίφημα.

Ο ΜακΛιν επέστρεψε φουριόζος, αλλά στάθηκε άτυχος. Σε 5΄ έκανε πάρτι με τον Παρακχούσκι απέναντί του, όμως ένας μυϊκός σπασμός τον εμπόδισε να συνεχίσει. Ο Αμερικανός δεν έχει κάτι σοβαρό, απλά έμεινε σε όλο το δεύτερο ημίχρονο μέσα για να κάνει θεραπεία ώστε να παίξει με τη Χίμκι. Θα ταξιδέψει κανονικά και θα φανεί στη Μόσχα αν θα είναι σε θέση να αγωνιστεί.

Μου άρεσε επίσης η διαύγεια του Σπανούλη ο οποίος θα τελείωνε εύκολα με double double αν έμπαιναν τα τρίποντα των συμπαικτών του από το ξεκίνημα του αγώνα. Καθαρό μυαλό, σωστές αποφάσεις, δύο λάθη μόνο και πολύ καλή άμυνα πάνω στη μπάλα. Μέχρι που οδήγησε τον Ρολ σε παράβαση 5’’.

ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ

Ο Ολυμπιακός επέστρεψε στις νίκες, τις έκανε 13 και συνεχίζει προσηλωμένος στον στόχο του. Δε χρειάζονται ούτε μεγάλα λόγια ούτε απογοητεύσεις. Υγεία και δουλειά.

Στον Ολυμπιακό ξέρουν πολύ καλά πώς να διαχειριστούν τις 30άρες (είτε κατά είτε υπέρ) οπότε εν αναμονή της συνέχειας. Απλά πρέπει να καταλάβουμε όλοι πως κάθε παίκτης είναι χρήσιμος.

Ο Σπανούλης γιατί είναι ο ηγέτης κι ο Μπόγρης γιατί όποτε πατάει παρκέ αφήνει την καρδιά του στο γήπεδο. Άλλοτε είναι καλός, άλλοτε κακός. Παράπονο για την προσπάθειά του δεν πρέπει να έχει κανείς όμως.

Ο Πρίντεζης είναι ο ηγέτης (επίσης) κι ο Τολιόπουλος γιατί ανά πάσα στιγμή με το θράσος του μπορεί να αλλάξει τη ροή ενός αγώνα σε λίγα λεπτά.

ΥΓ: 18/20 βολές στο ημίχρονο και οι δύο χαμένες από τον Στρέλνιεκς. Γιάνις καλωσόρισες κι επίσημα στον Ολυμπιακό…

ΥΓ 2: Αστειάκι. Στο πρώτο ημίχρονο ο Ολυμπιακός είχε 1/11 τρίποντα. Ο μικρός Νικόλας στο παιχνίδι των φιλάθλων του ημιχρόνου είχε 4 τρίποντα.

ΥΓ 3: Το 15άρι του Πρίντεζη. 215 συμμετοχές. 15 χρόνια από το ντεμπούτο του. 15 το νούμερο της φανέλας του. Να τον έχει ο Θεός καλά να σηκώσει άλλα 15 τρόπαια.

ΥΓ 4: Χάνει ο Ολυμπιακός φταίει ο Σφαιρόπουλος κι ο Σπανούλης.

Νικάει ο Ολυμπιακός, ο αντίπαλος είναι «καφενείο».

Είτε παίζουν με τη Μακάμπι είτε με τη Ρεάλ και την ΤΣΣΚΑ. Το γεγονός ο Ολυμπιακός να κάνει με τον τρόπο που παίζει τον αντίπαλο να παίζει άσχημο μπάσκετ, δεν υπάρχει στο μενού.