Η αγέλη των Νίκων

Νίκος Παπαδογιάννης Νίκος Παπαδογιάννης
Η αγέλη των Νίκων
O Nίκος Παπαδογιάννης έζησε 4,5 ώρες μαγείας χαζεύοντας τον Νικ Καλάθη και ...τον Νικ Κέιβ.

Όταν έπιασε για πρώτη φορά το αυτί μου το όνομα Νick Calathes, έριξα μια ματιά στα στατιστικά του, στην ιστοσελίδα των Φλόριντα Γκέιτορς και γούρλωσα τα μάτια από έκπληξη.

Μολονότι το παιδί με το ελληνικό όνομα βρισκόταν στην παρθενική χρονιά του στο κολέγιο, το οποίο μάλιστα προερχόταν από την κατάκτηση δύο σερί τίτλων στο NCAA, έδινε την εντύπωση ότι αναλάμβανε απαιτητικό ρόλο χωρίς φόβο, αλλά με πάθος.

«Δυστυχώς δεν τον έχω δει σε δράση», έγραψα στη Sportday. Λίγες μέρες αργότερα, έφτασε στο γραφείο μου μία βιντεοκασέτα, με αποστολέα τον φίλο Τζον Τάρκα.

Το περιεχόμενό της ήταν ένα παιχνίδι των Γκέιτορς, στο οποίο ο ξανθομάλλης νεαρός άγγιξε το τριπλ-νταμπλ. Ναι, όπως χθες.

Στις εβδομάδες που ακολούθησαν το πρώτο πεσκέσι, ο Τάρκας -ένας καλός Ελληνοαμερικανος μάνατζερ και μπασκετάνθρωπος- μου έστειλε περισσότερες κασέτες, για να ικανοποιήσει την περιέργειά μου.

Τις έβλεπα και δεν τις χόρταινα. «Αυτό το παιδί θα αφήσει εποχή», θυμάμαι να γράφω. Πρέπει να ήταν το σωτήριον έτος 2008.

Ο Καλάθης άφησε το κολέγιο μετά τη 2η χρονιά του, για να γίνει επαγγελματίας στην πατρίδα του πατέρα του, την Ελλάδα όπου ο ίδιος δεν είχε πατήσει ποτέ το πόδι του.

Αγωνίστηκε στην Εθνική Ανδρών πριν ακόμη φορέσει τα πράσινα και είχε ένα μικρό ρόλο πίσω από τους Σπανούλη-Ζήση στην ομάδα που κατέκτησε το χάλκινο ευρωπαϊκό μετάλλιο το 2009 στην Πολωνία.

Στην αρχή, δυσκολεύτηκε πολύ να συνηθίσει τα δεδομένα του πρωταθλητισμού στην Ευρώπη και τα χούγια του ασυμβίβαστου Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

Λίγο λίγο έγινε ένας άξιος συνοδοιπόρος του Δημήτρη Διαμαντίδη και κατέκτησε ευρωπαϊκά τρόπαια, αλλά ουδέποτε έβγαλε στο παρκέ στόφα πρωταγωνιστή.

Λίγοι έκλεψαν για τη φυγή του, στο καλοκαίρι του «πυρηνικού ολοκαυτώματος» του Παναθηναϊκού (2012).

Τρία χρόνια αργότερα, όμως, είχε προσθέσει στο παλμαρέ του μία αξιοπρεπέστατης διετία στο ΝΒΑ, αλλά και τον τίτλο του ΜVP του Εurocup από το 2012-3.

Εκεί, στο παγερό Κουμπάν, ανέκτησε για πρώτη φορά τον ρόλο του κλειδοκράτορα, αυτόν που κατείχε στα νιάτα του στη Φλόριντα.

Το έμπειρο μάτι είδε έναν παίκτη που ήταν καμωμένος όχι για συμπληρωματικό ρόλο, αλλά για ηγέτης.

Το καλοκαίρι του 2015, όταν η αποστρατεία του Διαμαντίδη ήταν πλέον ορατή στον ορίζοντα, ο Παναθηναϊκός κατόρθωσε να στρατολογήσει ξανά τον Καλάθη, ο οποίος αρχειοθέτησε τις όποιες πικρίες του παρελθόντος και επέστρεψε στην Αθήνα.

Έγραψα, τότε, ότι αυτή ήταν η σημαντικότερη κίνηση της προεδρικής θητείας του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Δυόμισυ χρόνια αργότερα, επαναφέρω εκείνον τον αφορισμό στο προσκήνιο για να τον υπογραμμίσω.

Δεν θα ήταν αυτός που βλέπουμε ο Παναθηναϊκός του 2017, ούτε αντάξιος της κληρονομιάς του εάν ο Καλάθης του έδειχνε για δεύτερη φορά την πλάτη του.

Χρειάστηκε βεβαίως να πληρωθεί ο παίκτης κάτι παραπάνω από όσο ενδεχομένως άξιζε, αλλά αυτό είναι σχετικό. Ο Νικ είχε και άλλες προσφορές στο τραπέζι του, όχι μόνο από την Αμερική, αλλά και από την Ευρώπη.

΄Άλλωστε, κουμάντο στο πορτοφόλι του Γιαννακόπουλου δεν μπορεί να κάνει κανένας. Και δεν νομίζω να βρείτε παίκτη του Παναθηναϊκού που να θεωρεί εαυτόν αδικημένο οικονομικά, σε σύγκριση με τον Καλάθη.

Κοντεύει δεκαετία από τότε που είδα τις κασέτες του Τάρκα και αισθάνομαι ότι δικαιώθηκε η προφητεία μου. Συνήθως πέφτω έξω στις προβλέψεις, αλλά το 2008 ήμουν σε φόρμα.

Παράλληλα, διασκεδάζω με την κριτική όσων υποτιμούν ή και μηδενίζουν την αξία του Καλάθη, με επιχείρημα του φτωχό του τρίποντο.

Ο (πραγματικός) αρχηγός του Παναθηναϊκού είναι εξαιρετικός σε όλους τους υπόλοιπους τομείς: οργάνωση του παιχνιδιού, προσωπική και ομαδική άμυνα, ριμπάουντ, επιλογές, ρυθμό, οξυδέρκεια.

Εάν είχε και σουτ, δεν θα περνούσε ούτε απ’ έξω από την Ευρώπη. Θα είχε μόνιμη θέση στο ΝΒΑ και στη λιακάδα της Φλόριντα.

Άλλωστε, η χρυσή βίβλος του μπάσκετ, ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού, είναι γεμάτη με παιχταράδες που είχαν πρόβλημα στο σουτ.

Μήπως είχε αξιόπιστο σουτ ο Παπαλουκάς; Έχει τρίποντο ο Αντετοκούνμπο; Είχε τρίποντο ο προπονητής του Αντετοκούνμπο; Εάν ήθελα να γίνω ιερόσυλος, θα πήγαινα τη συζήτηση ακόμα και στον Μάτζικ Τζόνσον.

Χθες, στην Κωνσταντινούπολη, στο ίδιο γήπεδο όπου οργίασε με την Εθνική προ διμήνου, ο Νικ Καλάθης ήταν ένας Μάτζικ της Ευρώπης.

Εφ' όσον εξαιρεθεί η περίεργη βουτιά του στα μέσα της περυσινής περιόδου, ο πήχυς της απόδοσής του παραμένει σε υψηλότατο επίπεδο διαρκώς από το φθινόπωρο του 2016.

Αρκετοί συμπαίκτες του έχουν να επιδείξουν θεαματικές εκλάμψεις, αλλά ο Παναθηναϊκός πηγαίνει όπου τον πηγαίνει ο Καλάθης.

Όποτε ακολουθούν τον ρυθμό του οι ρεζέρβες, σκάνε πράσινα πυροτεχνήματα όπως αυτό της προηγούμενης εβδομάδας στο Φάληρο.

Στις δύο συνεντεύξεις που μας έδωσε το τελευταίο εξάμηνο ο Νικ, αλλά και στην off the record συζήτηση που προηγήθηκε, ομολόγησε ότι το βαρόμετρο της απόδοσής του είναι η ψυχολογία.

«Όταν αισθάνομαι αναντικατάστατος παίζω καλύτερα», ομολόγησε. «Το ίδιο συμβαίνει και με τις βολές. Εάν χάσω μία, αρχίζω και σκέφτομαι την επόμενη, με αποτέλεσμα να βαραίνουν τα χέρια μου και να εκτελώ άτσαλα».

Το dvd του χθεσινού αγώνα πιστοποεί του λόγου το αληθές. Το ένα εύστοχο σουτ έφερνε το άλλο, μέχρι που ο Καλάθης εκτελούσε μα θράσος χιλίων καρδιναλίων, ακόμα και τα τρίποντα που «δεν έχει».

Ναι, έβαλε και τις βολές. Ο Τσάβι Πασκουάλ του ανάβει ένα κερί κάθε βράδυ.

Μετά τις ήττες από τη Βασκόνια και από την ΑΕΚ, οι πιο βιαστικοί ζητούσαν την κεφαλή του Καταλανού επί πίνακι. Κάποιοι είχαν εντοπίσει ακόμη και τον αντικαταστάτη του, όνομα και μη χωριό.

Το νικηφόρο σερί που ακολούθησε ξεπέρασε και τις πλέον αισιόδοξες προβλέψεις. Ποιος περίμενε ότι ο Παναθηναϊκός θα έκανε 3-0 στους αγώνες με Ολυμπιακό εκτός, Χίμκι εντός, Εφές εκτός;

Αυτή η ομοβροντία τον έφερε κοντά στην κορυφογραμμή, μολονότι το πρόγραμμα των πρώτων 8 αγωνιστικών θύμιζε ναρκοπέδιο.

Εφ’όσον χτίσει πάνω στα θεμέλια που τοποθέτησε το τελευταίο επταήμερο, μπορεί να φτάσει στα μισά του δρόμου με προβάδισμα τετράδας έναντι των ανταγωνιστών του.

Το ίδιο, βέβαια, δικαιούται να ισχυριστεί και ο Ολυμπιακός, ο οποίος «ισοφάρισε» στην Πόλη την αναποδιά που είχε προηγηθεί, ενώ έχει και το πρόσθετο εφόδιο της θριαμβευτικής εκστρατείας στο Τελ Αβίβ.

Είχε βεβαίως πιο εύκολο πρόγραμμα, αλλά περιμένει και την επάνοδο του Σπανούλη. Αλλά για τους «κόκκινους» θα τα ξαναπούμε μετά το ματς με τον Ερυθρό Αστέρα.

Η Πέμπτη 15 Νοεμβρίου ήταν, όχι η βραδιά του Νικ, αλλά η βραδιά των Νικ!

Τριάντα λεπτά από τη στιγμή που ολοκληρώθηκε το θρίλερ της Κωνσταντινούπολη, ο Νικ Κέιβ εμφανίστηκε στη σκηνή του Τάε Κβον Ντο και πήρε κεφάλια.

Ο ταπεινός σας ανταποκριτής είδε κουτσά στραβά το μπάσκετ κάπου ανάμεσα στον συναυλιακό χώρο και στο παρακείμενο ΦλοΚαφέ, πήρε απουσία από το live του αγώνα ελλείψει του απαραίτητου εξοπλισμού και επιστρέφει στο προσκήνιο λίγο αργοπορημένος, για να σας διαβεβαιώσει ότι πρέπει οπωσδήποτε να πάτε στο Ejekt στις 23 Ιουνίου 2018.

Συμπαθάτε με εάν σας έλειψα χθες ή που βγαίνω εκτός θέματος, αλλά εσείς μπορείτε να ζήσετε δύο ώρες χωρίς εμένα. Ενώ εγώ δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τον Κέιβ.

Ανάμεσα σε Νικ και σε Νικ, ποιον να διαλέξω; Όπως έλεγε η παλιά τηλεοπτική διαφήμιση, «από τους δύο, διαλέξτε και τους δυό».

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Νίκος Παπαδογιάννης
Νίκος Παπαδογιάννης

Ανέμων, υδάτων και ακραίων καιρικών φαινομένων το ανάγνωσμα. Μπήκατε στο λημέρι του μπάσκετ, αλλά κινδυνεύετε να διαβάσετε ό,τι άλλο βρέξει ο ουρανός. Το πορτοκαλί ένδυμα υποχρεωτικό, το χαμόγελο προαιρετικό. Εδώ δεν χαϊδεύουμε αυτιά, ούτε κρύβουμε λόγια. Αυτές είναι οι αρχές μας. Αν σας αρέσουν, αφήστε τα έγχρωμα γυαλιά στην είσοδο και κοπιάστε. Αν δεν σας αρέσουν, έχουμε κι άλλες.

Μοναδικός απαράβατος κανόνας είναι ότι όλα επιτρέπονται.