Τα σκυλιά της κόλασης

Στη δεκαετία της ολικής του επανεκκίνησης από το Βερολίνο και μετά, ο Ολυμπιακός των δύο ευρωπαϊκών τίτλων και των τεσσάρων τελικών χόρεψε στον ρυθμό του τη ανυποψίαστη γριούλα Ευρώπη και, παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη από τον Παναθηναϊκό, δίδαξε μπάσκετ υποψιασμένους και ανύποπτους.

Aπομένει να κερδίσει το πιο δύσκολο στοίχημα. Να διδάξει μπάσκετ το ίδιο του το κοινό.

Συγχωρήστε με που ξεκινώ από τους κομπάρσους την αναφορά μου για το αποψινό, συναρπαστικό ματς της rive droite της Κωνσταντινούπολης, αλλά δεν μπορώ να κρατηθώ.

Η στάθμη της γκρίνιας -αλλά και τα ασχετοσύνης- έφτασε τις τελευταίες μέρες στο απροχώρητο.

Στα αδηφάγα σόσιαλ μύδια, τα οποία εξελίσσονται σε γάγγραινα ολόκληρης της κοινωνίας, απαξιώθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες οι παίκτες, ο προπονητής και η διοίκηση που υπέγραψαν τους παραπάνω θριάμβους, αλλά και οι νεοσύλλεκτοι που ανέλαβαν να σηκώσουν στους ώμους το δυσβάσταχτο βάρος των προσδοκιών.

Έγιναν, ξαφνικά, όλοι «άσχετοι», «μυρωδιάδες», «τελειωμένοι», «ανύπαρκτοι», «παλτά». Και άλλα, πολύ χειρότερα.

Η αβελτηρία του Γιάννη Σφαιρόπουλου, ο οποίος δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τον εκνευρισμό του όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με πιεστικές (αλλά όχι αδικαιολόγητες) δημοσιογραφικές ερωτήσεις έδωσε στους ουρανοκατέβατους και τους βαλτούς την αφορμή που χρειάζονταν για να ξαμολύσουν τα σκυλιά της κολάσεως.

Και όλα αυτά, γιατί; Επειδή ο Ολυμπιακός υπέπεσε στο θανάσιμο ανάρτημα να ηττηθεί από τον Παναθηναϊκό, σε ένα -ή μάλλον δύο- ντέρμπι της κανονικής περιόδου.

Δεν αποτελεί βεβαίως έκπληξη αυτή η στάση. Μιλάμε για το ίδιο κοινό που προπηλάκισε και τελικά εκπαραθύρωσε τον πρωταθλητή Ευρώπης Γιώργο Μπαρτζώκα μετά από παρόμοιο στραβοπάτημα, για το ίδιο που εν τέλει θεωρεί προτιμότερη την κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος από τη δεύτερη θέση του ευρωπαϊκού βάθρου.

Ξέρω, ξέρω. Ίδιοι είναι και οι απέναντι.

Ίδιοι, αλλά …λιγότερο ίδιοι. Αν μη τι άλλο, ο Παναθηναϊκός κατόρθωσε στο πέρασμα των χρόνων να διδάξει τους οπαδούς του υπομονή και γνώση.

Υπάρχουν και στο «πράσινο» στρατόπεδο ανεπίδεκτοι μαθήσεως, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς φοράνε γραβάτα.

Ή ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Είδατε πόσο περίτεχνα επέστρεψα στον πρόλογο;

Το δεύτερο ημίχρονο και η παράταση του αποψινού αγώνα ήταν μία ομαδική -και εκκωφαντική- ανακοίνωση διαμαρτυρίας, μίας ομάδας που αποφάσισε ότι, ως εδώ και μη παρέκει.

Ακόμα και όταν η Φενέρ ισοφάρισε το -11 και έκανε την κερκίδα να κοχλάζει, ο Ολυμπιακός διατήρησε την ψυχραιμία του και μπήκε στην παράταση με ολοκάθαρο βλέμμα.

Είναι σπανιότατο φαινόμενο, να ανασκουμπώνεται και να μένει όρθια στο έξτρα πεντάλεπτο, μία ομάδα που χάνει ευρύ προβάδισμα στο τέλος της κανονικής διάρκειας.

Οι περισσότερες καταρρέουν. Αλλά ο αποψινός Ολυμπιακός πέτυχε 15 πόντους στην παράταση, αξιοποιώντας 7 από τις πρώτες 8 μπάλες που έπιασε στα χέρια του.

Το ίδιο συνέβη στο ξεκίνημα του β’ ημιχρόνου, όταν μπήκε στο γήπεδο με τη σιγουριά περπατημένης και σίγουρης για τον εαυτό της ομάδας και πέτυχε 22 πόντους σε 11 κατοχές, ισοφαρίζοντας και υπερθεματίζοντας το πρώτο ξέσπασμα του Ουοναμέικερ.

Ήταν τελικά η άμυνα αυτή που έδωσε ρυθμό και αυτοπεποίθηση στην επίθεση, η ευκολία με την οποία ξεχαρβαλωνόταν στα μετόπισθεν το πλάνο του Ομπράντοβιτς.

Μολονότι τείνω να αποφεύγω τα μεγάλα λόγια, εδώ δεν μπορώ να το γράψω διαφορετικά.

Στα 20+5 αγωνιστικά λεπτά που ακολούθησαν την ανάπαυλα του ημιχρόνου, ο Ολυμπιακός άγγιξε το τέλειο και έκανε ένα από τα καλύτερα ημίχρονα της ιστορίας του.

Ιδίως όταν συνυπολογιστούν στην εξίσωση τα παθήματα του πρώτου μέρους, τα πολλαπλά ναυάγια που προηγήθηκαν και το ψυχολογικό βάρος της αμφισβήτησης και του ντεφορμαρίσματος...

Θα έλεγα ότι εμφανίστηκε ανώτερος απ' ό,τι στην πραγματικότητα είναι. Με άλλα λόγια, έδειξε πού περίπου βρίσκεται το ταβάνι του. Με τη σημερινή του, τουλάχιστον, σύνθεση.

Η στατιστική που προκύπτει όταν αφαιρεθεί το α’ ημίχρονο είναι ένα μικρό, κόκκινο θαύμα.

Ο Ολυμπιακός έγραψε 60 πόντους με 17/23 δίποντα, 7/14 τρίποντα, 5/7 βολές, 13 ασίστ, 8 λάθη και +11 ριμπάουντ, ενώ η Φενέρμπαχτσε είχε στο ίδιο διάστημα 8/20 δίποντα, 5/11 τρίποντα, 12 λάθη, αλλά και 12/12 βολές, με κορωνίδα τις δύο εύστοχες της ισοφάρισης, από τον συνήθως ατζαμή Βέσελι.

Τα νούμερα των πρωταθλητών Ευρώπης μοιάζουν συμπαθητικά, αλλά όσοι είδαν τον αγώνα θυμούνται εικόνα ολοκληρωτικής κυριαρχίας των «ερυθρόλευκων». Το επί μέρους σκορ ήταν 43-60.

Ο τρόπος με τον οποίο ο Ολυμπιακός έσπασε δύο φορές σερί το πρες της Φενέρ ήταν υποδειγματικός και δίχως άλλο δουλεμένος στην προπόνηση, από τον «μυρωδιά» Σφαιρόπουλο.

Μονάδες όπως ο Ρόμπερτς, ο Παπανικολάου, ο Στρέλνιεκς, ο Πρίντεζης, ο ΜακΛέιν και ο Μιλουτίνοβ έφυγαν από το γήπεδο δυό πήχες ψηλότεροι, ενώ στα μισά του δρόμου έμοιαζαν έτοιμοι να παραδοθούν.

Τα δύο λαθάκια του τελευταίου λεπτού -το αχρείαστο φάουλ του Πρίντεζη στον Ντατόμε και η πάσα του Παπανικολάου στο πουθενά- ήταν το μοναδικό ψεγάδι. Οι παίκτες, βλέπετε, δεν είναι ρομπότ.

Εξιλεώθηκαν άλλωστε αμφότεροι οι υπαίτιοι, περισσότερες από μία φορές. Ιδίως ο Κώστας Παπανικολάου έκανε μία από τις πιο μεστές εμφανίσεις της καριέρας του.

«Σιγά τα ωά», θα πει όποιος κοιτάζει μόνο τα γκολ. Μονοψήφιος ήταν, ο υπερτιμημένος, ο παλαίμαχος, ο στάσιμος, ο μπήξας, ο δείξας.

Δίπλα στους 7 πόντους του, όμως, καμαρώνουν 6 ασίστ, 4 κλεψίματα, 5 ριμπάουντ, άφθονη βρώμικη δουλειά που δεν απεικονίζεται στα στατιστικά και εκείνη η τάπα στον Ντατόμε, τη στιγμή που ο Ιταλός έριχνε την κρίσιμη ζαριά στην παράταση.

Και ναι, πρόκειται για τον ίδιο Ολυμπιακό που ηττήθηκε από τον Παναθηναϊκό, ξανά και ξανά, στο Φάληρο, για τον ίδιο που πορεύεται εδώ και δύο μήνες χωρίς τον ηγέτη του.

Και ναι, ο χαμένος της αποψινής αναμέτρησης που είχε οσμή πλέι-οφ αν όχι τελικού, είναι ο ίδιος Ομπράντοβιτς που σε λίγο θα χρειάζεται τρίτο χέρι, για να χωρέσει τα δαχτυλίδια της καριέρας του.

Είτε αρέσει στους παντογνώστες του διαδικτύου και του γηπέδου Καραϊσκάκη είτε όχι, το πιο βαρύ χαρτί του Ολυμπιακού είναι η προπονητική σφραγίδα του και η χημεία που χτίζεται στα αποδυτήρια.

Ο θρίαμβος του Γιάννη Σφαιρόπουλου ήταν γραφτό να συντελεστεί μέσα στο σπίτι του μεγάλου μάγιστρου του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Εκτός, πια, και αν είναι και ο Ομπράντοβιτς μυρωδιάς. Τι λέτε, είναι;

Aπόψε, πάντως, το δικό του κοινό αποδείχθηκε πιο προχωρημένο από τον ίδιο. Ο Σέρβος έριξε τις ευθύνες της ήττας στη διαιτησία, ενώ οι Τούρκοι φίλαθλοι χειροκρότησαν αυθόρμητα τον νικητή.