Το απλό μπάσκετ είναι πάντα το καλύτερο

Σκέφτομαι να εντάξω ένα νέο όρο στην ελληνική γλώσσα, μία φράση με δύο λέξεις που συγκρούονται μεταξύ τους. Το μπάσκετ είναι λοιπόν μεταξύ άλλων ένα «πολύπλοκα απλό» παιχνίδι.

Όταν κάτι είναι πολύπλοκο δεν μπορεί να είναι απλό και το αντίθετο. Στο μπάσκετ όμως υπάρχουν στιγμές που ταιριάζουν αυτές οι δύο αντιθέσεις και το αποτέλεσμα εκείνων των «πολύπλοκα απλών» στιγμών είναι θεσπέσιο.

Το μπάσκετ είναι πολύπλοκο γιατί εκτός από τους χιλιάδες κανονισμούς υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες λεπτομέρειες στην τακτική. Λεπτομέρειες μπασκετικές τις οποίες μπορούν να εννοήσουν μόνο οι προπονητές κι οι παίκτες.

Ταυτόχρονα όμως είναι και απλό γιατί μέσα από τη διαδικασία των χιλιάδων συστημάτων η πιο απλή πάσα είναι η καλύτερη και το πιο απλό καλάθι είναι το ομορφότερο.

Ο Ολυμπιακός έπαιξε εκπληκτικό μπάσκετ γιατί έπαιξε απλά. Οι παίκτες είχαν στο νου τους την πιο απλή πάσα και όχι την πιο δύσκολη. Οι αποστάσεις στην επίθεση διατηρούνταν θαρρείς και οι παίκτες ήταν δεμένοι μεταξύ τους με μία αόρατη κλωστή.

Αλήθεια ορισμένες φορές η ταυτόχρονη κίνηση των «ερυθρόλευκων» επιθετικά έμοιαζε με χορό στον πάγο.

Γενικότερα οι αποστάσεις είναι το Α και το Ω της επίθεσης. Οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου κινούνταν με τέτοια αρμονία η οποία αφενός σε άφηνε με ανοικτό το στόμα και αφετέρου σε έκανε να αισθάνεσαι μία ανησυχία του στιλ «ρε φίλε αυτοί δεν έχουν κάνει μία προπόνηση όλοι μαζί πως θα είναι όταν δουλέψουν άπαντες υγιείς».

Οι 92 πόντοι καταδεικνύουν τη σωστή λειτουργία της επίθεσης και τις άριστες αποστάσεις μεταξύ τους. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο ο τρόπος με τον οποίο έσπαγαν τη μπάλα από μέσα προς τα έξω ήταν υποδειγματικός.

Γενικά πάντως για ένα ακόμη παιχνίδι Euroleague ο Σφαιρόπουλος ήταν εξαιρετικά καλά διαβασμένος. Μαζί με τους συνεργάτες του φυσικά γιατί έχω πει δεκάδες φορές πως ο ρόλος των συνεργατών είναι υπερπολύτιμος και δεν παίρνουν το credit που τους αναλογεί.

Ο Σφαιρόπουλος ξεκίνησε σχήμα με Παπαπέτρου και Παπανικολάου στην περιφέρεια θέλοντας να εκμεταλλευτεί το μέγεθός τους. Όταν τα αντίπαλα γκαρντ είναι ψηλά θες να τους δυσκολέψεις την ορατότητα προς το καλάθι (ειδικά στο σουτ) και οι δύο «Παπ» με ψηλά τα χέρια έκρυβαν το καλάθι.

Στην επίθεση η μπάλα ακούμπαγε στους ψηλούς σε κάθε φάση. Ο Ολυμπιακός στα πρώτα 5 λεπτά είχε μόλις μία προσπάθεια για τρίποντο. Πρίντεζης, Μιλουτίνοφ ακόμη κι οι δύο «Παπ» πόσταραν με σκοπό να φθείρουν τον Ρόμπινσον. Μπορεί με φάουλ να μην τον χρέωσαν, αλλά σίγουρα τον έφθειραν κουράζοντας τον στην άμυνα.

Τα παραπάνω δεν έγιναν τυχαία. Τα παραπάνω ήταν το πλάνο τακτικής των προπονητών.

Ο Ολυμπιακός παρέμεινε συνεπής σε αυτό το πλάνο για συντριπτικό διάστημα της αναμέτρησης και φρόντισε να διατηρήσει μία διαφορά άνω των 17 πόντων για περίπου 14-15 λεπτά. Αυτό στην Euroleague είναι αδιανόητο. Να μη χαλαρώνεις ποτέ.

Και όλα αυτά έγιναν απέναντι σε μία ομάδα η οποία ήταν αήττητη (με όλα τα ματς στην έδρα της), μία ομάδα καλοδουλεμένη και πολύ αθλητική.

Καθόλου εύκολο λοιπόν.

ΑΚΟΜΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ

Παρατηρώ το ελληνικό κοινό του facebook (γιατί στο γήπεδο πάλι 6-7 χιλιάδες βρέθηκαν) να ενθουσιάζεται (οι φίλοι του Ολυμπιακού) ή να αφορίζει (οι φίλοι του Παναθηναϊκού).

Δικαίωμά τους, αλλά διαφωνώ κάθετα.

Ακόμη είναι πολύ νωρίς. Οι ομάδες θα βελτιωθούν, οι ομάδες θα έχουν τραυματισμούς, οι ομάδες θα έχουν σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή τους και θα έρθουν κι οι ήττες.

Για αυτό προτείνω ηρεμία και σύνεση.

Σίγουρα το 4/4 είναι άκρως ενθαρρυντικό, ειδικά όταν έρχεται χωρίς τον καλύτερο σου παίκτη. Επίσης σίγουρα είναι και πολύτιμο βαθμολογικά.

Οι ομάδες φέτος είναι καλύτερες, δεν υπάρχουν οι περσινές Ούνικς, Γαλατά, Μακάμπι κι Αρμάνι που τερμάτισαν με 5 νίκες. Οι ομάδες θα κάνουν περισσότερες ήττες κι αν πέρυσι ο Ολυμπιακός πήρε πλεονέκτημα με 19-11, φέτος ίσως να είναι αρκετές και οι 18 νίκες.

Κι αν σε εσάς η διαφορά μίας νίκης σας φαίνεται αμελητέα ποσότητα ρωτήστε τις ομάδες που έχασαν κάποιο στόχο για ένα θετικό αποτέλεσμα.

Ο ΓΛΥΚΟΣ «ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΣ» ΤΟΥ ΣΦΑΙΡΟΠΟΥΛΟΥ

Υπάρχει ωραίο πρόβλημα; Όχι. Ποτέ ένα πρόβλημα δεν είναι ωραίο.

Ο Σφαιρόπουλος αυτή τη στιγμή έχει τρία small forward τα οποία παίζουν όλα καλά. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου σε τέσσερα σερί ματς είναι εκ των κορυφαίων, ο Χόλις Τόμπσον εξελίσσεται σε serial killer κι ο Κώστας Παπανικολάου είναι αυτός που κάνει την ομάδα να παίζει με παίκτη περισσότερο.

Πώς θα τους χωρέσει όλους; Πώς δε θα αφήσει κάποιο δυσαρεστημένο με το χρόνο συμμετοχής του;

Ο Παπαπέτρου χθες ξεκίνησε με 8 πόντους πριν κάτσει στον πάγκο για ανάσες στο 9’. Ξαναπέρασε στο παρκέ 1:18 πριν το τέλος του ημιχρόνου αφού κι ο Παπανικολάου κι ο Τόμπσον ήταν αρκετά καλοί.

ΥΓ: Έπαιξαν 12 παίκτες και οι 10 εξ αυτών έδωσαν ασίστ. Πόσο τέλειο και συνάμα πόσο δύσκολο είναι κάτι τέτοιο.

ΥΓ 2: Σε ντέρμπι πρωτοπόρων μόλις ένας παίκτης αγωνίστηκε για περισσότερα από 23 λεπτά (Τόμπσον).

ΥΓ 3: Απέναντι σε έναν από τους καλύτερους ψηλούς της Euroleague (Ρόμπινσον) οι Μιλουτίνοφ και ΜακΛιν τα κατάφεραν περίφημα. Αυτό για τους γκρινιάρηδες που θέλουν κι άλλο σέντερ.

ΥΓ 4: Συνεχίζει να είναι συνεπέστατος αγωνιστικά ο Αγραβάνης.

ΥΓ 5: Ο Ολυμπιακός έχει οπαδούς που δε χαίρονται ούτε στις νίκες με τόσο μεγάλη διαφορά. «Ναι, αλλά ο ΜακΛιν δεν κάνει», «Ναι, αλλά το σύστημα του Σφαιρόπουλου…», «Ναι, αλλά θέλουμε τεσσάρι…», «Ναι, αλλά ο Μάντζαρης όταν τρώει φακές δε βάζει ξύδι…».

Μάθετε να χαίρεστε…

ΥΓ 6: Πρώτο παιχνίδι που είχε ρυθμό ο Ρόμπερτς. Έτρεξε πολύ καλά την ομάδα στην τρίτη περίοδο. Ανυπομονώ να τον δω στο παρκέ με τον Σπανούλη.

ΥΓ 7: Βασιλάρα, φρέντο στο χέρι από «G» και τρόλεϊ ρε φίλε. Τι να κάνουμε; Έτσι θα πορευτούμε όπως ήρθαν τα πράγματα. Ας όψεται ο «συνάδελφός» σου…

ΥΓ 8: Επειδή αναφέρθηκα σε απλό μπάσκετ. Το baseline out του Μπαρτζώκα στο τέλος της πρώτης περιόδου και το καλάθι του Μόνια, με τον Ολυμπιακό να μην προλαβαίνει καν να κάνει τα δύο φάουλ που είχε να δώσει ήταν από τα ομορφότερα του αγώνα.

ΥΓ 9: Μάικ για τη βουτιά του 32άχρονου Ρόμπερτς που βρίσκεται 3 μήνες στην ομάδα δε θα γραψω τίποτα για να μην κράξεις πάλι (ωωωωωωωπππππ το πέρασα)...